Chodzi o cel, który pozwala sprzedać pług warty 3 pkt. za 8 jedzenia? Można narobić nadwyżkę pługów na akcji Rolnik. A samo sterowanie jedzeniem wydaje mi się najtrudniejszym elementem gry - trzeba tak operować podróżowaniem, żeby maksymalizować możliwości.warlock pisze:No i nigdy nie zrozumiem celu, który za sprzedanie pługu daje 3 pkt zwycięstwa - nie wydaje mi się to rozsądnym pomysłem...
)
.
.
Budynki to kuźnia punktów. Mój rekord solo to 115,5 pkt. z czego 54 pkt to punkty na planszy włości.warlock pisze:(od razu edytowałem ten tekst z pługiem bo zmieniałem w biegu szyk zdania i bzdurę zostawiłem, ale zdążyłeś mnie zacytować
Z budynkami mam taki problem, że ich zdolności wydają mi się takim gestem "na otarcie łez" po wydaniu dużej liczby surowców (chodzi mi przede wszystkim o stałe, pomarańczowe budynki). W innych grach drogie budynki zwykle dają mocną przewagę, a tutaj są po prostu źródłem punktów (i jeśli traktować go jako źródło punktów, to chyba są ok).
Wiem, że nie można analizować tych budynków w oderwaniu od punktów jakie przynoszą, ale z perspektywy zarządzania surowcami w trakcie gry cały czas wydaje mi się, że nie opłaca się w nie iść. Przykładowo:
Młyn: decha i 8 zboża/lnu, a daje tylko jedzenie, które można prościej pozyskać podróżami
Zakład Foluszniczy: wymaga dwóch przetworzonych ubrań, a daje nieprzetworzone ubrania w ramach rekompensaty
Ale mówię, to jest źródło punktów, także ta "rekompensata" jest w innej formie
. 
1. 60x30 cmTV3 pisze:Czy ktoś byłby łaskaw zmierzyć plansze z Pól?
- plansza główna
- plansza dodatkowa, na której kładzie się elementy (wozu itd)
- plansze graczy: z polami oraz budynkiem
wdzięczny byłbym
wrócę dziś, rozłożę i szybką solówkę pacnę . Bo tam te Krosna miałem sprawdzić... działają i na Len i na Wełnę... czyli najpierw Strugnice, podbijemy Krosna między innymi... w międzyczasie trochę Lnu, trochę Owiec... a potem to już prosta droga do materiałów wszelakich i ciuchów )))... no, taki plan.Ja odnosząc się do tego wrócę do omawianych tu kilka miesięcy temu porównań z A Feast for Odin: katuję teraz Odyna strasznie i właśnie tego mi tam brakowało i uznałem za główny dla mnie powód dla którego Odyn nie "zastąpi" Pól Arle - układając, bądź co bądź w całkiem abstrakcyjny sposób, przeróżne towary, rudę, srebro czy jedzenie celem zakrywania ujemnych pól i otaczania bonusów nie czułem właśnie tego rozwijania czy tworzenia czegoś. Mimo, że tematyka wikingów jest dla mnie nieskończenie bardziej interesująca niż klimaty rolnicze to jednak Odyn jest dużo mniej klimatyczny. Tu mamy nasze ziemie na których stawiamy budynki, sadzimy lasy, hodujemy zwierzęta - jak patrzę na planszę po zakończeniu partii to widzę moją farmę, jak patrzę na planszę A Feast for Odin widzę kolorową układankę i wystające spod niej ujemne punktyTV3 pisze:I krótko - Pola Arle są całkiem Settlersowate. Mi we wspomnianych, komputerowych grach podobało się budowanie swojego grajdoła. I takoż, w dość sporej mierze, wygląda rozwijanie swych włości w Polach.
I tak zupełnie z tematycznej otoczki odarte nie jest, niemniej jednak ktoś kto bardziej niż ja ceni w grach klimat może odczuć tę różnicę jeszcze bardziej..Ależ zerkaj, myśl i czytaj, mną się nie sugeruj (szczególnie, że gra jest świetna)TV3 pisze:Mówisz zatem, że w grze o wyżerce dla jednookiego klimat nie wylewa się. Szkoda, bo zawsze można by zerknąć, pomyśleć, poczytać. Kupić na przykład.
Zdecydowanie odchodzi ten element uprawiania swojego poletka, budowania na nim stajni, budynków i tak dalej. Z drugiej strony są też przecież zwierzęta, są statki i wyprawy po skarby, budowanie domów czy eksploracja dalekich krain - generalnie to bardziej bym "winił" te motywy związane z układaniem towarów na planszach, bo one właśnie sprawiają, że wszystko się wydaje trochę bardziej abstrakcyjne. Poza tym jednak jak najbardziej mechanika idzie z tematem w parze. Gra wróciła na nasz stół po dobrym kwartale, bo z nią trochę tak jest, że ciężko się zebrać za granie - to rozkładanie, duży stół potrzebny, no i za każdym razem od początku ten silniczek budować... Ale jak już gramy, to jest rewelacja. Aczkolwiek po prawie dwóch godzinach, na następną partię żadne z nas ochoty już nie miało.,,Pyknięcie"...tomb pisze:A u nas odwrotnie - czasami mamy problem z wyborem gry i kończy się na "A może po prostu pyknijmy w Pola Arle?"
Może też kwestia gier, w jakie się gra oprócz tego, jeśli grywacie np. w Twilight Imperium, to Arle to istotnie filler My raczej gramy zwykle w gry, które trwają godzinę, półtorej. 
Inserty robiła jakaś lokalna firma - znajomi wydawców. Nazwy oficjalnie nie podano a przelewy za organizery nawet po kampanii szły na konto FGP. Insert mam , funkcje spełnia , wyciął bym ze 2 ścianki ale się boje, że może się po tym nie trzymać. Cena była dość niska na tle "rynku insertów" i przyjechał już sklejonyMuad'Dib pisze:jaka firma robiła insert?
Ciekawy temat. W Pola Arle grałem póki co 5 razy i z tym samym przeciwnikiem. U obu graczy liczba zdobytych punktów zwiększa się. Po części wynik zależy od dostępnych budynków, ale głównym elementem jest strategia oraz optymalizacja jej. Punkty wyglądają następująco.TV3 pisze:Widełki zdobyczy punktowych.
Stone age: równie dobrze można pacnąć 300 punktów, jak i 150
7 Cudów Pojedynek: raz 45, raz 70
Patchwork: raz minus 5, raz plus 25
Cesarski Kurier: raz kilkanaście, raz pod 30
.
i tak dalej
.
.
.
Pola Arle (uogólniając): ja wiecznie 90, żona wiecznie 100
Ja po kilkunastu grach (duet i solo), poza kilkoma rozjazdami w okolicach 80 i 100 / 110: non stop 90 punktów (+/- dwa czy trzy punkty). Żona jeszcze "lepiej" - ze 2 czy 3 wyniki bliżej 110, a tak z regularnością metronomu 100 punktów +/- 1,5 punktu (od 98,5 do 101,5).
Mógłbym u bukmachera obstawiać...
Zdobycze punktowe: najnudniejszy element Pól Arle.
Przynajmniej u nas tak to wygląda.
.
