13thcaesar pisze:Pierwszą (wygraną) rozgrywkę mój syn grał Polanią (ja Ruskimi), i jest to jego ulubiona nacja (bo Polacy, bo niedzwiadek towarzyszący Annie ma tak samo na imię jak on i spodobał mu się wątek "Spotkań", dzięki którym m.in. podbił swoją popularność na maksa co przełożyło się również na jego wygraną).
W sumie to po tej grze zainteresował się historią Polski, a zwłaszcza Husarią (której motyw szkoda że tylko przewija się tylko w grafikach, a nie w samej grze np. jako jednostki) i po poznaniu faktów na temat "Skrzydlatych Jeźdzców" z wikipedii, już męczy mnie żebym kupił jakąś książkę na temat Husarii i pyta czy są jakieś gry planszowe w których występuje ta jednostka (chyba jakieś są?).
Do tego polubił muzykę zespołów Hungarica i Horytnica, w których również występuje motyw Husarii.
Miło się czyta takie wypowiedzi, aż serce rośnie
Tak trzymać.pozdrawiam
Ale jest przyjemne odczucie z gry. Fajnie to działa w grze dwuosobowej, choć czasem mialem problem ze wskazaniem legalnego celu dla Automy, kiedy wydawało się, że zarówno ja, jak i mój współgracz byliśmy oddaleni od niej o tyle samo pól. Ale zasady raczej pozwalają to określic.
Zupełnie nie wiedziałem co robić w tej pierwszej partii i ostatecznie zdobyłem tylko 3 gwiazdki (siła militarna, 4 budynki i wygrana bitwa). Autometta zdobyła 3 gwiazdki wynikające z toru, plus siła militarna, wygrana bitwa oraz wystawienie 4 mechów. Sterowanie AI sprawiało mi trochę problemów, ale to kwestia wprawy. Plansza nie jest duża, nie ma też na niej aż tylu jednostek żeby było to kłopotliwe. Oczywiście, nie brakowało wątpliwości przy wyborze pól, ale to przyjdzie z doświadczeniem. 
Czasami tez opis na karcie nijak sie ma do bonusu, ktory dostajemy.