Jestem już po pierwszej rozgrywce w Islebounda. Oczywiście to na razie zbyt mało, by właściwie ocenić grę, ale mam już jakiś obraz, który dla zainteresowanych tym tytułem - chciałbym przybliżyć.
Islebound to przedostatnie dzieło Ryana Laukata. Człowieka orkiestry – sam projektuje gry, wydaje i jest autorem cudownych ilustracji.
Po otworzeniu pudełka, urzeka z miejsca styl graficzny, pastelowe kolory i ogrom komponentów. Zachwyt jednak zostaje przełamany przez pierwszy zgrzyt - Niestety tektura z której wykonano planszę i żetony jest wyjątkowo cienka. Plansza ma tendencje do odkształcania się, a żetony nie były najlepiej wycięte i wymagały użycia noża modelarskiego. Po dokładnym wycięciu – trzeba było tylko posortować komponenty i muszę przyznać – jest tego sporo. Nie najwyższej jakości karton żetonów i planszt, rekompensuje jakość kart. Chyba najwyższa jaką do tej pory widziałem w grach planszowych. Karty są sztywne, nadruk jest doskonały i wyglądają na bardzo trwałe. Pierwsze wrażenie było więc bardzo dobre, ale dalekie od zachwytu. Jak na produkt za dwie stówy – nie można było nie kręcić nosem.
Do czteroosobowej rozgrywki usiedliśmy w... Pięć osób. Na szczęście dwie przejęły jeden okręt, na którym kapitan był jeden, więc de facto graliśmy we czwórkę. Setup zajął blisko 15 minut i bardzo dużo miejsca na stole. Ostrzegam – ta gra wymaga albo bardzo dużego stołu, albo przeniesienia się na podłogę. I na początku rozgrywki jeszcze tego za bardzo nie widać, bo każdy nie posiada jeszcze budynków. Jednak wraz z przybywającymi budynkami potrzeba coraz więcej miejsca. Po rozgrywce stwierdziliśmy, że zarówno planszetki gracza, jak i sama plansza – mogłyby być mniejsze. Jest pięknie i bardzo estetycznie, ale duży stół jest niezbędny.
Po rozłożeniu wszystkiego przyszła pora na tłumaczenie zasad. Zajęło to kolejne 20 minut. Zaznaczę, że tłumaczyłem szybko i sprawnie, więc żeby wytłumaczyć wszystkie niuanse i to osobom naprawdę ogranym – te 20 minut trzeba poświęcić. Nie jest to gateway, więc nowicjuszy bym do stołu z Isleboundem nie zaprosił, bo pewnie trzeba by było tłumaczyć drugie tyle. Ponieważ była to nasza pierwsza gra – i tak skończyło się na tym, że siedzieliśmy z nosem w instrukcji. I tu kolejny zgrzyt – Instrukcja jest klasyczną „Laukatowską” produkcją. Bardzo ładną, bardzo ładnie zaprojektowaną graficznie i bardzo zwięzłą. Ta zwięzłość niestety powoduje, że w zasadach jest wiele niedomówień i często trzeba interpretować niektóre zagrania na własną rękę (korzyść
). I jak zwykle w wydawnictwach Red Raven Games – kilka razy zmieniona jest nomenklatura, co również nie jest do końca fajne i wymaga od graczy własnych interpretacji, czy wręcz ustalania własnych houserullów. Pomimo zwięzłości – zbiór zasad liczy sobie aż 24 strony, po lekturze których lekko boli głowa. Polecam obejrzeć filmik Radho (najlepiej extended gameplay), żeby mieć chociaż szczątkowe pojęcie o przebiegu rozgrywki.
https://www.youtube.com/watch?v=gGiNBjOORlc
A jak sama gra?
Jest to pick up and delivery, ze sporym twistem. Kolejny eurotrash ze stajni RRG. Sporo euro, bardzo dużo strategii, ale jest też i przygoda i turlanie kostkami. Ciężko w skrócie opisać bogatą mechanikę i mnogość decyzji, więc może tylko tak dla zobrazowania:
- Pływamy okrętem po modularnym Archipelagu. Od wyspy do wyspy.
- Każda wyspa ma swoją unikalną produkcję dóbr/umiejętności.
- Na nasz okręt możemy werbować załogę z unikalnymi cechami.
- Wykonujemy zadania i questy.
- Wyspy możemy podbijać albo za pomocą siły, albo dyplomacji.
- Walczymy za pomocą zatrudniania piratów i węży morskich.
- Dyplomację uprawiamy za pomocą zdobytych poprzez questy kostek wpływu.
- Za złupione pieniądze kupujemy budynki.
- Każdy budynek daje nam unikalne bonusy.
Gra kończy się w momencie wybudowania siódmego budynku. Wszyscy dogrywają jeszcze jedną turę i następnie liczone są punkty. (Kasa + wartość budynków + pozycja na torze chwały).
Gra jest dosyć konfrontacyjna i końcówka to wyrywanie sobie wysp. Własność szybko przechodzi z rąk do rąk i tak ten łupieżczo piracki proceder uprawiamy aż do momentu wybudowania przez kogoś siódmego budynku.
Ścieżek strategii i rozwoju jest sporo, ale nikt nie wygra bez podbijania neutralnych wysp, a później – odbijania wysp z rąk innych graczy. Jak kogoś nie bawi taka negatywna interakcja, to będzie miał z Isleboundem problem. Do własności nie można się przyzwyczajać, bo wyspa, którą przed momentem złupiliśmy – turę później może być już w rękach naszego „wroga”.
Graliśmy ponad dwie i pół godziny, co jest oczywiście bardzo długo, ale biorąc pod uwagę ilość decyzji do podjęcia i pierwszą wspólną rozgrywkę – to nie jest to dużo. Wydaje mi się, że można spokojnie zejść poniżej dwóch godzin. Całość rozgrywki zajęła nam trzy i pół godziny (setup + tłumaczenie zasad + rozgrywka + liczenie punktów + pakowanie).
Wygrał Kuba – 70 pkt. Na drugim miejscu byłem ja – 64. Na trzecim Szymon z Martą – 63 i na czwartym Asia – 43 (o ile dobrze pamiętam). Rozrzut punktowy nie był więc zbyt duży, co dobrze rokuje na przyszłość.
Aha – oryginalne pionko-statki są bardzo duże i zbyt podobne do siebie – dlatego do rozgrywki użyliśmy stateczków z Pirates of The Spanish Main.
Kilka zdjęć:
Islebound to bardzo dobra gra, ale nie podpasowała mi aż tak bardzo jak The Ancient Word. TAW – mnie zachwycił od pierwszego wejrzenia. Islebound wydawał się trochę za długi i przekombinowany, ale może za drugą i trzecią rozgrywką, gra pokaże więcej dobroci. Bardzo na to liczę.
ZALETY:
- Absolutnie przepiękna!
- Bardzo ciekawa mechanika.
- Złożona i wciągająca.
- Satysfakcjonująca i dostarczająca emocji rozgrywka.
- Spora regrywalność dzięki modularnej planszy, i losowym rozłożeniu różnych elementów rozgrywki.
- Czy wspominałem już, że gra jest śliczna!?
WADY:
- Nie najwyższych lotów jakość planszy (cienka, podatna na odkształcenia)
- Słabo napisana instrukcja. Odnalezienie niuansów jest albo trudne, albo niemożliwe (Brak FAQ).
- Podatna na AP i związany z tym spory downtime.
- Mnóstwo elementów, przez co setup i zwijka zajmują mnóstwo czasu.
- Pionko-statki graczy trochę zbyt podobne do siebie i za duże – zasłaniają za bardzo planszę.
. Mam plik z jakąś niedorobioną wersją instrukcji, gdzie akurat ostatnie strony są puste.
