Meeple Circus (Cedric Millet)

[rattkin]

Meeplowe wygłupy od Matagot. Imprezówka zręcznościowa.

[rattkin]

Krótko, bo i gra krótka. W pudełku mamy przyjemną kupkę drewnianych meepli, beczek, zwierzątek i czego tam jeszcze - wszystko co się w cyrkowym występie może przydać. Gra trwa trzy rundy. Każda poprzedzona jest szczątkowym draftem, w którym pobieramy sobie kafelek i kartę, obrazujące komponenty, z jakich będzie nam wolno skorzytać oraz (później) dodatkowe metody punktowania. Standardowe metody natomiast, to cztery odsłonięte karty "zapotrzebowania publiczności", na których mamy narysowane ewolucje, jakie chciałaby nasza gawiedź oglądać. Dzwonek startowy, 2 min miłej muzyczki (na stronie/w aplikacji mobilnej jest ich około 10 do wyboru), podczas której planujemy i układamy nasz cudowny występ. A potem zwyczajowe "taadaa!" i punktujemy. Dodatkowo, meeple w różnych kolorach obrazują poziom zaawansowania naszej trupy. Niebieskie to leszcze, którzy lepiej żeby stali na ziemi (1 pkt), żółci to pomagierzy, których już wstyd na ziemi ustawiać, więc niech gdzieś nad nią się pojawiają (1 pkt). Czerwoni to stare wygi, które są zbyt dumne, by coś jeszcze na własnych ramionach dźwigać. Ale im wyżej ich wyniesiemy, tym więcej nam dadzą punktów (mierzy się to specjalną linijeczką). I tak trzy razy (w każdej rundzie zatrzymujemy komponenty z poprzedniej, więc na koniec jest ich niezła gromadka). W drugiej odsłonie do cyrku przyjeżdzają goście specjalni (dodatkowe meeple/zwierzęta), które wykonują swój popisowy numer (huśtawka na trąbie, foka z piłką na nosie, itd.). Dla wesołków, moduł dodatkowy, gdzie podczas układania trzeba wykonywać różne "śmieszne" akcje, a to trąbić na nosie, a to zapowiadać każdego meepla, a to opowiadać jakiś wstydliwy szczegół z ich życia prywatnego, układać wszystko jedną ręką - i tak dalej, jak to w grach zręcznościowych.

Oczywiście, cała zabawa płynie z obserwowania innych i śmiania się z ich niedoli, tudzież komentowania niezwykłych ewolucji jakie udało nam sie na stole wytworzyć. Miła zabawa i jako gra zręcznościowa, Meeple Circus jest sprawnie zrealizowana. Ale musi się szybko znudzić. Ostatecznie możliwości układania nie ma znowu tak wiele a po kilku grach łatwo już zapamiętać co najlepiej trzyma się na czym i jak rozwiązać kolejne ewolucje. Przyjemne w małych dawkach, ale gry tutaj ociupinkę za mało. Zbyt łatwo jest machnąć ręką na całość i po prostu układać sobie cyrkowców w dowolnych figurach - tak długo i tak dowolnie, jak dusza zapragnie. Choć raczej nie dłużej niż kilka minut (jednak).

O ile drewienka są w porządku, to cała reszta komponentów (karty, podkładki) jest jakościowo na żenująco niskim poziomie. Tak cienkie komponenty to ja widziałem w grach z 2005. Dzisiaj to już tylko wstyd (lub przeszacowanie kosztów produkcji i zbyt duże cięcie).

6.7/10

[BartP]

Mam podobną opinię. Grałem raze. Biłem się w piersi jak Tarzan, wysyłałem buziaki do publiczności i mówiłem, że ją kocham, układałem meeple do góry nogami, pośmiałem się trochę, odmówiłem punktów przeciwnikowi, bo zapomniał nazwać meepla, którego próbował postawić po raz drugi. Było spoko. Ale więcej nie chcę grać.

[Wincenty Jan]

Dla mnie to taka gra, która jest usmiechem w strone geeków. Właściwie to nawet nie gra, a raczej zabawka zapakowana w pudełko po grze. I bawiłem się bardzo dobrze przy tej zabawce!
Ta gra jest dla mnie taką malutką perełką ... do której nie chcę za często sięgać. Mógłbym wyciągnąć z szafy raz na kilka miesięcy aby się chwile pośmiać lub pochwalić cyrkiem meepelków przed znajomymi.
To takie dziwne uczucie bo wrażenia miałem szalenie pozytywne ale to troche tak jak z dobrym dowcipem, opowiadany za często przestaje bawić. I tak też jest dla mnie z tą grą.

[Gizmoo]

Fantastyczna imprezówka na geekowe spotkania (najlepiej czymś podlane). Grałem na razie tylko raz (na trzeźwo) i spłakałem się ze śmiechu. Jest radość, są emocje i o dziwo - można przy tym pokombinować (figury, które ustawiał mój znajomy były niesamowicie pomysłowe!) Oczywiście może być problem małej regrywalności, powtarzalności, ale trzeba w to grać na tyle rzadko, by ludzie nie chwytali się utartych schematów.

Nie jest to ósmy cud świata, ale polecam przynajmniej raz w to zagrać każdemu miłośnikowi planszówek. Ręczę, że ten jeden raz dostarczy mu mnóstwo radochy.

Jeżeli nie lubisz imprezówek, nie lubisz robić z siebie durnia, nie lubisz jak się z ciebie śmieją - unikaj jak ognia. Ta gra powinna mieć stempel - "nie dla ponuraków pozbawionych dystansu do własnej osoby"

[Chaaber]

Podchodziłem do tego Essen z dużym meh, na nic nie czekałem specjalnie. Nic mnie mocno nie ekscytowało. Jednak jak zobaczyłem Meeple Circus na gameplayu SUSD, to się zakochałem. Uwielbiam gry układane, Junk Art to była z jednych ważniejszych pozycji na mojej wishliście, ale jak zobaczyłem te cyrkowe cuda z niewymuszonym w sumie humorem. Ludzie się smieją sami z siebie jak im nie wychodzi. To co piszecie mnie trochę straszy, ale mam idealne ekipy do tego typu gier, więc spodziewam się, że i tak zasili moją półkę

[rattkin]

Filmik SUSD z NPI jest bardzo śmieszny, ale to głównie dlatego, że ludzie w nim występujący są zabawni. Oni mogą grać w cokolwiek i będzie wesoło.

[Coin22]

Kupiłem ją z myślą o grze z dziećmi i po pierwszej rozgrywce już wiem, że będzie kilka poprawek. Fajna gra, apka z muzyką robi robotę, ale to nie jest tytuł, w który się będziemy zagrywać, to też taki filler nieco bardziej wymagający więc jest to dziwny typ gry. Pewnie gdybym nie miał dzieci to bym tego nie kupował, a czuję, że raz na czas będziemy w to grać