(negatywna interakcja itp. mile widziana)
Oczywiście jeśli grasz z kimś, kto nie lubi negatywnej interakcji to hmmm może się "lekko" zrazić."
Tylko, że La Cosa Nostra jest grą max na 5 osób.sawor24 pisze:"Grę La Cosa Nostra wsparłem na wspieram.to i jeśli lubisz negatywną interakcję to chyba nie widziałem gry z większą intensywnością. Prawie byśmy się pozabijali nad stołem, gdyż od początku jest walka o wpływy i jeden napuszcza drugiego, do tego dochodzą zdrady i czasami zagrania, które mogą zrujnować twój plan na wygraną. Emocje po rozgrywce pozostają jeszcze na długo, także jak najbardziej polecam
Dodam, że ostatnio nasza rozgrywka w 5 osób trwała grubo ponad 3h, z tego powodu, że czasem 10min trwały kłótnie, obietnice, licytacje zanim ktokolwiek wykonał jakiś ruch + whisky do tego także klimat był
3-6, a z dodatkiem 2-8- liczba graczy minimum 6osób (najważniejsze)
Bez najmniejszej różnicy.- większość pary
Negatywnej interakcji jest tu bardzo dużo, do tego zmuszacie innych do przyjmowania dziwnych pozycji, wydawania odgłosów i ogólnie rzecz biorąc robienia z siebie głupków - więc wszystkie chwyty dozwolone i stosowane.- wszystkie chwyty dozwolone
100% imprezówka.- grupa początkująca ogrywająca raczej tytuły imprezowe oraz sabotażysta, cytadela
Tutaj raczej niższy niż wyższy.- gry ze średnim progiem wejścia
Podczas grania w szóstkę/ósemkę może przekraczać godzinkę.- czas rozgrywki od 1,5-4h
Z tych powyżej to spróbujcie 7 cudów świata - wcale nie jest takie nudne, sporo kombinowania , mocno regrywalna, bardzo ladne karty, plus troche walki miedzy graczami. Zaznaczam, że to nie planszówka ale karcianka, poza tym interakcji nie ma aż tak dużo. Ale w sumie gra sie ciekawie + łatwe do przyswojenia zasady.nygys019 pisze:dziękuje za wszystkie podpowiedzi są mega pomocne dla amatora. Właśnie zamówiłem La cosa nostra (najwyżej będziemy grać w parach) i dodatek do sabotażysty. Szoguna może faktycznie na razie sobie daruję ale bardzo przypadł mi do gustu Spartakus (oczywiście z dodatkiem na 6 osób) i lada chwila wychodzi w polskiej edycji.
Chciałbym jeszcze zakupić grę już typowo planszową z ładną planszą gdzie właśnie na niej będzie się najwięcej działo (może coś ekonomicznego?)...
A to pare tytułów, zastanawiam się czy są fajne:
- Wysokie napięcie - często się pojawia na forum ten tytuł (duża plansza)
- PitchCar - kapselki, powiew lat młodości
- 7 cudów świata wielu chwali ale na filmikach wydaje mi się nudne
- Puerto Rico - podobno dobra gra niestety też do 5 graczy
- Wsiąść do pociągu chyba żadna z edycji nie jest na 6 osób (fajna plansza)
- Ryzyko fajna duża plansza
A widzisz, graliśmy w pięcioosobowym składzie i wszyscy stwierdzili, że ta gra nie dorasta do pięt Keyflowerowi i wycięła z niej wszystko, co interesujące, a dodała i uwypukliła rzeczy nudne- Key to City London (na 6 osób gra o budowaniu własnej dzielnicy Londynu, licytacja, planowanie do przodu etc, imho następca Keyflowera ponieważ posiada tą samą, ale ulepszoną mechanikę)
(to niesamowite, jak różnie można odebrać grę w danej grupie ). U nas opinie były takie: większość, która bardzo lubi Keyflowera i bez problemu umieściłaby go w TOP5 stwierdziła że w London gra się po prostu lepiej. Jest większy nacisk na główne mechaniki Keyflowera, czyli licytację, zarządzanie Keyplami, planowanie oraz budowa własnej planszy oraz obserwowanie co inni robią. Na plus było usunięcie w/g nas niepotrzebnie komplikujących rozgrywkę elementów. Mowa tu o: brak transportu, łatwiejszy upgrade, brak losowania narzędzi, końcowe kafle znane od początku rozgrywki, większa ilość ludzików do dyspozycji, inny charakter rozgrywki (nacisk na łączenie kafli). Tylko jedna osoba stwierdziła, że Keyflower z dodatkami jednak lepszy i za główny minus Londona wymieniła "sałatkę punktową", dając temu pierwszemu 10/10 a Londonowi coś między 9 a 10warlock pisze:A widzisz, graliśmy w pięcioosobowym składzie i wszyscy stwierdzili, że ta gra nie dorasta do pięt Keyflowerowi i wycięła z niej wszystko, co interesujące, a dodała i uwypukliła rzeczy nudne- Key to City London (na 6 osób gra o budowaniu własnej dzielnicy Londynu, licytacja, planowanie do przodu etc, imho następca Keyflowera ponieważ posiada tą samą, ale ulepszoną mechanikę)
. Mówiąc o dodatkach, po cichu liczę, że London też doczeka się swoich. Przeceniasz siłę darmowych budowliDrunkHamster pisze: 7 cudow swiata??? Jak dla mnie i wielu ludzi to NUDA. Praktycznie nic sie nie dzieje. Walka? Ze na koniec ery sprawdzasz ktory z sasiadow ma wiecej budynkow militarnych? To dla mnie zadna walka. Ten tytul bym sobie odpuscil. Do tego jak sie dobrze ustawisz w pierwszej erze to masz wygrana w kieszeni dzieki stawianiu budowli za darmo.
. Generalnie myślę, że oceniasz tę grę przez pryzmat tego czym chciałbyś, żeby była, a nie tego, czym jest. Chciałbyś agresywnej karcianki, w której wojny są spektakularne i niszczycielskie. A tymczasem 7 Cudów to znakomita RODZINNA gra, oparta w dużej mierze na pozytywnej interakcji (płacenie za surowce). Gdyby zamiast siły militarnej były tam symbole drzewa (i gracz z większą liczbą drzew od sąsiadów dostaje dodatkowe PKT, a pozostali tracą), to podchodziłbyś do tego inaczej . Podobny problem jest z "walką z potworem" w Abyss - wielu ludzi nienawidzi tej gry, bo "TAM NIE MA WALKI" . Ale argument o nudzie rozumiem - nie każdy się dobrze przy tym będzie bawił .Wywalenie zielonych meepli sprawiło, że zarządzanie Keyplami jest dużo mniej ciekawe. Wokół wykorzystania zielonych ludzików można było zbudować całą strategię blokowania upragnionych pól.Apos pisze:
Jest większy nacisk na główne mechaniki Keyflowera, czyli licytację, zarządzanie Keyplami, planowanie oraz budowa własnej planszy oraz obserwowanie co inni robią.
Logistyka transportu surowców była właśnie rewelacyjna w tej grze, to kolejny aspekt, o którym należało pamiętać przy budowie wioski. Walka o kafelki z punktami ruchu i upgrade to też było serce gry. W Key to the City Kompletnie nie podoba mi się to, że kafel upgradujesz stawiając meepla bezpośrednio na nim, a nie w "centrali", bo upgrade jednocześnie utrudnia skorzystanie z kafla.Na plus było usunięcie w/g nas niepotrzebnie komplikujących rozgrywkę elementów. Mowa tu o: brak transportu, łatwiejszy upgrade
To dla mnie zabiło tę grę. "Tajne kafle zimowe" i decyzje graczy dotyczące tego, co wejdzie do gry, a co nie to jedna z najwspanialszych cech Keyflowerakońcowe kafle znane od początku rozgrywki
.Cała ta zabawa z kolorowymi patyczkami to właśnie największa nuda w tej grzeinny charakter rozgrywki (nacisk na łączenie kafli)
. Raz, ze jest to wyjątkowo uciążliwe w obsłudze a dwa, że jest dość "płytkie" (a twórcy zrobili z tego centralny punkt gry). ... Ale to już kwestia preferencji - absolutnie nie twierdzę, że ja mam rację, a Ty nie. Wszystko rozbija się o upodobania . . W drugiej ekipie natomiast tytuł nie podszedł: większość po prostu odgórnie nie uznaje tego typu gier i rozłożenie takiej na stole jest równoznaczne z obrazą właścicieli mieszkania ;d..warlock pisze:Przeceniasz siłę darmowych budowliDrunkHamster pisze: 7 cudow swiata??? Jak dla mnie i wielu ludzi to NUDA. Praktycznie nic sie nie dzieje. Walka? Ze na koniec ery sprawdzasz ktory z sasiadow ma wiecej budynkow militarnych? To dla mnie zadna walka. Ten tytul bym sobie odpuscil. Do tego jak sie dobrze ustawisz w pierwszej erze to masz wygrana w kieszeni dzieki stawianiu budowli za darmo.
rozegralem w gre ok 10 partii bo naprawde chcialem sie do niej przekonac. Juz pierwszej grze zauwazylem ze budowanie kart militarnych nie sensu. W ciagu kilku nastepnych rozgrywek gralem tylko i wylacznie na niebieskie karty ( stawialem je za darmo ), i staralem sie tez wystawiac zielone ( tez w wiekszosci za darmo ) i wygrywalem. Nie chce uchodzic za jakiegos wybitnego zawodnika w tym tytule ale wygrywanie w ten sam sposob jak dla mnie jest nudne. Co do walki to tylko napisalem odnosnie wczesniejsego posta. Ktos napisal ze jest troche walki, sorki ale jak napisalem dla mnie to nie jest walka. Nie chcialem zadnej agresywnej karcianki jak napisales, ale solidnej gry w ktorej bede mogl pokombinowac. Coz takie jest moje zdanie. Jest o wiele wiecej lepszych tytulow karcianych i planszowych. Z prostych karcianek to chocby nawet Splendor jest o wiele lepszy. MaJuz pierwszej grze zauwazylem ze budowanie kart militarnych nie sensu.
. Bo jeśli Ty nie będziesz w ogóle budował czerwonych kart, to ja zbuduję jedną kartę z jedną, "biedną" tarczą. I pod koniec gry okaże się, że dostałem 9 pkt, a ty -3. . A jeśli przy okazji mój drugi sąsiad przyjmie Twoje podejście (czyli oleje czerwone dla zasady), to zgarnę łącznie 18 pkt jedną kartą. .A kto Ci dawał te niebieskie karty, żebyś je budował za darmo?W ciagu kilku nastepnych rozgrywek gralem tylko i wylacznie na niebieskie karty ( stawialem je za darmo )
Jak grasz z nieuważnym rywalem, który podsuwa Ci same najlepsze kąski, to takie są efekty . Dobry gracz nie da Ci takiej karty i zostaniesz z przysłowiową ręką w nocniku . W 7 Cudach często bardziej liczy się to, żeby nie pomóc rywalowi, niż to, żeby "zrobić dobrze sobie" .. Ale nic na siłę oczywiście.Tu pojawia się jeszcze jeden mankament 7 cudów świata. Kierunek draftu. Bardzo ciężko wygrać militarnie z sąsiadem od którego się dostaje karty. Zwłaszcza w trzeciej erze. Grając w cztery osoby radzimy sobie z tym stosując home rules, polegające nie na przekazywaniu kart, lecz wymianie z sąsiadem (raz prawym raz lewym) tak, aby karty wędrowały w obydwu kierunkach.warlock pisze:MaJuz pierwszej grze zauwazylem ze budowanie kart militarnych nie sensu.
Czerwonych kart i symboli militarnych opłaca się mięć tylko tyle, żeby przebić rywali i ani jednego więcej, bo to marnotrawstwo
