Niecałe dwa tygodnie temu pijąc z kumplem, wspominaliśmy czasy naszych wypraw. Łykając kolejnego kielona, wpadł w rozrzewnienie i zaczął narzekać, że on nigdy nie zobaczy Damaszku, ani Wzgórz Golan i że zazdrości mi tego, że udało mi się przejechać kilkakrotnie Bliski Wschód, a on już nie zdążył. Nalewając następną kolejkę powiedziałem, że to nic straconego, że Wzgórza Golan może zobaczyć od strony izraelskiej i taki Hebron na przykład i że jest to najbezpieczniejsze miejsce na ziemi. Kiedy chwilę później zaczęliśmy narzekać na kulturę arabską czekającą dopiero na epokę oświecenia, powiedziałem mu: słuchaj człowieku, żyjemy w czasach przemian, wiesz sinusoida, jedne granice się zamykają, inne otwierają. Wyobraź sobie dwadzieścia lat temu podróż do Azji Pd-wsch. A dzisiaj wsiadasz do samolotu i parę godzin później jesteś na miejscu. Laos, Kambodża, Wietnam. Później zaczęliśmy wspominać jak skakaliśmy po dżungli w Siem Reap, jak smakuje Pho Bo w zapadłych knajpkach dla localsów w Hanoi czy pieczony pies na Cong Quynh w samym centrum Sajgonu. Generalna konkluzja była taka, że świat się zmienia i nic nie trwa wiecznie i Bliski Wschód też może kiedyś będzie znowu dostępny dla takich siurków jak my. Kiedy później wracałem sobie myślami do naszej rozmowy wyobraziłem sobie piękne czasy, w których można było przejechać z samej Europy przez cały Bliski Wschód, Pakistan, Indie, Birmę, Laos, Tajlandię, Kambodżę aż do samego Wietnamu. Tylko kiedy to było. No tak lata 60. To musiały być cudowne chwile, świat otwierał się na nowe środki poznania własnej osobowości, Leary otwarcie prezentował swoje przemyślenia, Castaneda pisał najlepsze książki, Murzyn ze Seattle wywijał na gitarze i wszystko było w zasięgu ręki, bez jakichś głupich regulacji, zakazów i inwigilacji. Wyobraźcie sobie czasy, kiedy wszystko było dostępne, bez konserwantów, chemii i naturalne w stu procentach. Kiedy nie tylko w Amsterdamie, ale na przykład w takim Paryżu czy w Londynie można było dostać bez najmniejszych problemów marokański czy libański hasz, albo naturalne surowe opium, a nie jakąś chemiczną gównianą heroinę.
I wtedy wpadł mi do łba pomysł na grę. O baronach narkotykowych. Jakie narkotyki? Trawa? Nie. Coś konkretnego. Hmm opiaty? Taak. Pytanie, gdzie miałaby się rozgrywać akcja? Lata 60 – Marsylia, Anatolia, Złoty Półksiężyc, Złoty Trójkąt.. Oczywiście, że Złoty Trójkąt. Cały, czy tylko jedno państwo? Które państwo? Oczywiście Laos. Piaskownica do zabawy wielkich mocarstw, miejsce największych bombardowań w historii, gdzie otwarta walka przenika się za zakulisowymi działaniami szpiegów i gdzie znajdują się jedne z największych upraw maku na świecie, nie mówiąc o roli jaką odegrała CIA w produkcji i dystrybucji opium na całym świecie i generalnie sytuacji polityczno-militarnej w całych Indochinach. Ramy chronologiczne: tu musiałem pokombinować i zdecydowałem się na lata od 1966 czyli w sumie mniej więcej rok po wyeliminowaniu z rynku głównych europejskich dostawców aż do 1973 czyli do zawarcia porozumień w Paryżu, wycofaniu CIA z Laosu, podpisania rozejmu i ustanowienia wspólnego rządu z Pathet Lao. Tak wykluł się zalążek pomysłu na jednoosobową grę bo lubię gry jednoosobowe, no dobra z wariantem kooperacji, o zarządzaniu zasobami i ludźmi na poziomie strategicznym i na poziomie taktycznym o walce o strefy wpływów. Na razie wprowadzenie.
Chasing the dragon: handel opium na terenie Złotego Trójkąta
Re: Chasing the dragon: handel opium na terenie Złotego Trój
Jedyna gałąź gospodarki, która może się tu rozwijać jest opium, dlatego powinniśmy zwiększyć jego produkcję i eksport - książę Sisouk na Champassak, sekretarz generalny rządu królewskiego, minister finansów i minister obrony Królestwa Laosu
Vientiane, Hotel Constellation, Rue Sam Sen Thai, kwiecień 1964
Wiszący u sufitu wiatrak leniwie miesza ciężkie powietrze wypełnione zapachem whisky i rozwiewa wijące się eteryczne smugi pachnącego kadzidłem z delikatną bardzo przyjemną słodko-słono-pikantną nutą palonego drewna, dymu birmańskiego haszyszu. Jadalnia Hotelu Constellation, znana na całym oriencie jako królestwo dekadencji i jaskinia nieziemskich rozkoszy, co podkreślają obsługujące klientów ze zniewalającym wdziękiem czarujące, wietnamskie dziewczyny sprowadzone przez Maurice'a z Sajgonu, jest rownież jedynym w swoim rodzaju miejscem przepływu informacji. To tutaj codziennie przy jednym, wspólnym stole zbierają się dziennikarze, piloci Air America, korsykańscy dealerzy, przemytnicy opium, broni i złota, dyplomaci, szpiedzy, szukający ucieczki od cywilizowanego świata hippisi, lewicowcy, prawicowcy, buddyści i pracownicy prywatnych lub rządowych organizacji dzieląc się bagietkami, sałatkami, frytkami, stekiem i crème caramel. Prowadzone tam rozmowy, plotki, kłamstwa, prawdy i półprawdy są tłem dla toczącej się gry wielkich mocarstw.
Po kilku miesiącach pracy dla USAID – cywilnej Amerykańskiej Agencji ds. Rozwoju Międzynarodowego, pakując paczki ryżu, amunicję i broń zrzucaną później z samolotów dla górskich plemion Meo lub jak sami się nazywają Hmong, będących głównym trzonem szkolonej przez CIA partyzantki, zacząłem dostrzegać szanse dla siebie na zarobienie wielkiej gotówki. Kolesie z którymi nie raz piłem, noszący czarne raybany, jeansy i wojskowe kurtki, wywalający towar przez tylne drzwi wielkich C-47 czy Caribou, dorobili się na tym niezłej fortuny. Ale jeszcze więcej można zarobić na handlu opium. Uprawa maku jest w zasadzie główną gałęzią gospodarki Laosu, a zajmują się nią właśnie w wiekszości przedstawiciele grupy etnicznej Meo. Produkcja i handel opium nawet nie tyle zakazana, co aprobowana przez kręgi rządowe, przynosi konkretne zyski, a w chwili obecnej na rynku pozostało tylko kilku głównych graczy. Po ostatnich walkach chińscy przemytnicy najprawdopodobniej wycofają się z interesu. Chodzą też słuchy, że rząd nie zamierza przedłużyć kontraktu korsykańskim prywatnym liniom lotniczym, dlatego cały biznes pewnie niedługo znajdzie się w rękach rządu i CIA. Piloci cywilnych firm Bird & Son, Continental Air Services czy Air America, będących w zasadzie firmami należącymi do CIA i działającymi na zlecenie CIA, wykonują kursy z Równiny Dzbanów, wilgotnych lasów prowincji Xam Neua, czy z górskich szczytów północno-wschodniej części Laosu przewożą opium dla laotańskich generałów i polityków nie posiadających własnych środków transportu oraz dla siebie, bezpośrednio na lotnisko Wattay lub rozwożą dalej – do Bangkoku, Phnom Penh czy Sajgonu. Na północnym wschodzie przy granicy z Wietnamem Północnym nieustanne walki z wojskami rządowymi toczy lewicowa partyznatka Pathet Lao, która zwalcza wszelkie formy handlu opium na kontrolowanych przez siebie terenach. Oprócz nich pozostają jeszcze nieliczni prywatni dealerzy, którzy uchowali się pomimo restrykcji narzucanych przez rząd.
Podczas mojej duchowej i fizycznej podróży z Europy na wschód zdążyłem zauważyć jedną prostą prawdę – jeśli ludzie gdziekolwiek czegoś chcą, to prędzej czy później zdobędą to, więc należy im pomóc, tym bardziej jeśli można na tym zarobić. A skoro popyt na ten towar zawsze będzie, to dlaczego się tym nie zająć? Po drodze spaliłem chyba tonę haszyszu. Próbowałem większość znanych odmian – od łagodnego marokańskiego – jasnego i ciemnego, przez złoty libański – Hashish Zahra czy Zahret el Kolch – Złoto z Kolchidy, hodowane w dolinie Bekaa, mocny w smaku i szybko uderzający anatolijski, czarny afgański i pakistański, aromatyczny indyjski charas z Manali, z Kaszmiru i z Goa, z Napalu, aż do konkretnego, produkowanego tysiącletnią metodą z najlepszych wyselekcjonowanych ziaren birmańskiego czy tajskiego. Niestety zarobek z handlu haszem będzie relatywnie niższy od handlu opium. Na lokalnym markecie Talad Leng płaci się dziesięc centów za kilogram zioła. Zdaję sobie sprawę oczywiście, że ceny w Europie czy w Stanach są znacznie wyższe. Ale dla porównania kilka faj opium kosztuje tu, czyli w samym centrum Złotego Trójkąta tyle samo co kilogram marihuany, ale po transporcie i przerobieniu na markową heroinę No. 4 w Stanach czy gdziekolwiek indziej na świecie można zgarnąć za to dosłownie pięćset razy więcej. Nawet po odliczeniu kosztów transportu, laboratoriów i łapówek, w hurcie, bo sprzedaż detaliczna mnie nie interesuje i tak można dorobić się majątku. A każdy, kto choć raz spróbował opium wie, o co chodzi.
Uderzający do głowy, słodki z delikatną miodową nutą, aksmitny, kremowy niemalże dym, po pierwszym wdechu mdławy i gorący, po chwili sprawia, że na ciało i duszę od jednego jej końca do drugiego spływa łagodna, subtelna senność. Zastygła podłoga staje się przyjemnie miękka, lekka cielesna meteria zaczyna unosić się do góry, przypominając kołysanie się na powierzchni wody. Dym coraz bardziej sugestywny w smaku powoli nabiera nowych, mocnych nut palonej kawy, a jego bogactwo obiecuje nadejście odprężającej, sennej podróży na granicy marzeń i rzeczywistości. Wrażenia są po prostu nieziemskie. Nawet najlepszy hasz nigdy nie będzie smakował już tak samo.
Tak więc korzystając z okazji spróbuję znaleźć dla siebie miejsce w handlu opium lawirując pomiędzy, większymi przemytnikami z Europy, wojskami rządowymi, agentami CIA i partyzantami z Pathet Lao. Na początek muszę wyczyścić resztki swojego konta przeznaczając je na wynajęcie kilku twardych i doświadczonych kolesi oraz zakup niezbędnego sprzętu. To na początek. Z czasem, jeśli uda mi się utrzymać na lokalnym rynku, sprobuję nawiązać kontakty z Europą i być może ze Stanami. A dalej zobaczę co przyniesie przyszłość.
Muang Souy, Lima Site 108, luty 1965
Popołudniowe słońce kryjąc się za porośniętymi dżunglą wzgórzami rzuca coraz dłuższe cienie na wyschniętą na popiół pomarańczową, ubitą glebę wykarczowanego kawałka ziemi mającego stanowić pas startowy polowego lotniska. Kilku ubranych w czarne koszule i luźne spodnie mężczyzn siedzi niedbale w cieniu paląc fajki. Jeden z nich powoli wstaje, odgarniając długie ciemne włosy luźno opadające znad przepaski i przez dłuższą chwilę wpatruje się w horyzont. Po chwili odwraca się i mówi coś pospiesznie do swoich towarzyszy, gdy z oddali zaczyna dobiegać cichy pomruk silnika. Miarowy warkot staje się coraz bardziej donośny, a po chwili znad wzgórza wyłania się pomalowany na biało i niebiesko turbośmigłowy, jednosilnikowy pilatus turbo porter, zatacza jedno okrążenie nad lotniskiem i powoli zniża się do lądowania. Pilot umiejętnie osadza maszynę wśród kurzu i kołyszącą się, rozpędzoną, próbuje wyhamować. Samolot staje dopiero tuż przy czekających wśrod drzew mężczyznach, którzy czekając cierpliwie, podnoszą broń, celując niedbale w kierunku samolotu. Pilot wyłącza silnik, śmigło powoli przestaje się obracać i za chwilę w otwartych drzwiach ukazuje się jego uśmiechnięta twarz, z rozwianą fryzurą i z oczami schowanymi za czarnymi okularami.
Zeskakuję na ziemię, lądując kowbojkami w pyle i cały czas uśmiechając się macham do moich dostawców. Uff. Nareszcie opuścili M1, które sprowadziłem dla nich w zeszłym roku. Z kieszeni hawajskiej koszuli wyciągam paczkę Marlboro, częstuję fajkami Hmongów, sam odpalam jedną i sprawdzam co mi dostarczyli. Na ziemi leży kilka dużych worków z emblematami USAID, najprawdopodbniej po ryżu, ale zawierających inny towar. Otwieram pierwszy z brzegu. W środku znajduje się poporcjowane w foliowych workach surowe opium. Wyciągam z kieszeni nóż, rozwiązuję jeden nich i biorę zawartość do ręki. Paczuszka waży około półtora kilograma, jest ciemno-brązowego koloru, delikatnie gumowata i plastyczna w dotyku. Zbliżam ją do twarzy. Czuję charakterystyczny ostry, ziołowy zapach. Probuję jak smakuje – smak jest nieprzyjemny, kwaśny i gorzki zarazem. Wypluwam ślinę, odcinam czubkiem noża niewielki fragment i podpalam go. Płomień jest jasny, dobrze się pali. A zapach palonego opium jest cudowny. Słodki, bardzo korzenny, żywiczny niemalże, w piżmowej woni wyczuwam kwiatowe tony, klonu i jaśminu. Zakręciło mi się w głowie. Lekko rozkojarzony spoglądam na Hmongów, ktorzy ciesząc się poklepują mnie po ramieniu. Wygląda na to, że wszystko się zgadza, to znaczy, że dostarczyli mi to, na co się umawialiśmy. Nie sprawdzam wagi. Ufam moim ludziom, tak samo jak oni zaufali mi. Wyciągam kilka zrolowanych zwitków studolarówek – w sumie 9000 za 180 kilogramów czystego, surowego opium od trzydziestu górskich rodzin i daję go jednemu z nich. Następnie z pomocą Hmongów pakuję wszystko do samolotu, na koniec podajemy sobie ręce, uzgadniając, że umowa dalej obowiązuje i że zgłoszę się za rok po kolejną dostawę. W ten sposób nabyłem swoja pierwszą większą porcję opium.
Vientiane, Hotel Constellation, Rue Sam Sen Thai, kwiecień 1964
Wiszący u sufitu wiatrak leniwie miesza ciężkie powietrze wypełnione zapachem whisky i rozwiewa wijące się eteryczne smugi pachnącego kadzidłem z delikatną bardzo przyjemną słodko-słono-pikantną nutą palonego drewna, dymu birmańskiego haszyszu. Jadalnia Hotelu Constellation, znana na całym oriencie jako królestwo dekadencji i jaskinia nieziemskich rozkoszy, co podkreślają obsługujące klientów ze zniewalającym wdziękiem czarujące, wietnamskie dziewczyny sprowadzone przez Maurice'a z Sajgonu, jest rownież jedynym w swoim rodzaju miejscem przepływu informacji. To tutaj codziennie przy jednym, wspólnym stole zbierają się dziennikarze, piloci Air America, korsykańscy dealerzy, przemytnicy opium, broni i złota, dyplomaci, szpiedzy, szukający ucieczki od cywilizowanego świata hippisi, lewicowcy, prawicowcy, buddyści i pracownicy prywatnych lub rządowych organizacji dzieląc się bagietkami, sałatkami, frytkami, stekiem i crème caramel. Prowadzone tam rozmowy, plotki, kłamstwa, prawdy i półprawdy są tłem dla toczącej się gry wielkich mocarstw.
Po kilku miesiącach pracy dla USAID – cywilnej Amerykańskiej Agencji ds. Rozwoju Międzynarodowego, pakując paczki ryżu, amunicję i broń zrzucaną później z samolotów dla górskich plemion Meo lub jak sami się nazywają Hmong, będących głównym trzonem szkolonej przez CIA partyzantki, zacząłem dostrzegać szanse dla siebie na zarobienie wielkiej gotówki. Kolesie z którymi nie raz piłem, noszący czarne raybany, jeansy i wojskowe kurtki, wywalający towar przez tylne drzwi wielkich C-47 czy Caribou, dorobili się na tym niezłej fortuny. Ale jeszcze więcej można zarobić na handlu opium. Uprawa maku jest w zasadzie główną gałęzią gospodarki Laosu, a zajmują się nią właśnie w wiekszości przedstawiciele grupy etnicznej Meo. Produkcja i handel opium nawet nie tyle zakazana, co aprobowana przez kręgi rządowe, przynosi konkretne zyski, a w chwili obecnej na rynku pozostało tylko kilku głównych graczy. Po ostatnich walkach chińscy przemytnicy najprawdopodobniej wycofają się z interesu. Chodzą też słuchy, że rząd nie zamierza przedłużyć kontraktu korsykańskim prywatnym liniom lotniczym, dlatego cały biznes pewnie niedługo znajdzie się w rękach rządu i CIA. Piloci cywilnych firm Bird & Son, Continental Air Services czy Air America, będących w zasadzie firmami należącymi do CIA i działającymi na zlecenie CIA, wykonują kursy z Równiny Dzbanów, wilgotnych lasów prowincji Xam Neua, czy z górskich szczytów północno-wschodniej części Laosu przewożą opium dla laotańskich generałów i polityków nie posiadających własnych środków transportu oraz dla siebie, bezpośrednio na lotnisko Wattay lub rozwożą dalej – do Bangkoku, Phnom Penh czy Sajgonu. Na północnym wschodzie przy granicy z Wietnamem Północnym nieustanne walki z wojskami rządowymi toczy lewicowa partyznatka Pathet Lao, która zwalcza wszelkie formy handlu opium na kontrolowanych przez siebie terenach. Oprócz nich pozostają jeszcze nieliczni prywatni dealerzy, którzy uchowali się pomimo restrykcji narzucanych przez rząd.
Podczas mojej duchowej i fizycznej podróży z Europy na wschód zdążyłem zauważyć jedną prostą prawdę – jeśli ludzie gdziekolwiek czegoś chcą, to prędzej czy później zdobędą to, więc należy im pomóc, tym bardziej jeśli można na tym zarobić. A skoro popyt na ten towar zawsze będzie, to dlaczego się tym nie zająć? Po drodze spaliłem chyba tonę haszyszu. Próbowałem większość znanych odmian – od łagodnego marokańskiego – jasnego i ciemnego, przez złoty libański – Hashish Zahra czy Zahret el Kolch – Złoto z Kolchidy, hodowane w dolinie Bekaa, mocny w smaku i szybko uderzający anatolijski, czarny afgański i pakistański, aromatyczny indyjski charas z Manali, z Kaszmiru i z Goa, z Napalu, aż do konkretnego, produkowanego tysiącletnią metodą z najlepszych wyselekcjonowanych ziaren birmańskiego czy tajskiego. Niestety zarobek z handlu haszem będzie relatywnie niższy od handlu opium. Na lokalnym markecie Talad Leng płaci się dziesięc centów za kilogram zioła. Zdaję sobie sprawę oczywiście, że ceny w Europie czy w Stanach są znacznie wyższe. Ale dla porównania kilka faj opium kosztuje tu, czyli w samym centrum Złotego Trójkąta tyle samo co kilogram marihuany, ale po transporcie i przerobieniu na markową heroinę No. 4 w Stanach czy gdziekolwiek indziej na świecie można zgarnąć za to dosłownie pięćset razy więcej. Nawet po odliczeniu kosztów transportu, laboratoriów i łapówek, w hurcie, bo sprzedaż detaliczna mnie nie interesuje i tak można dorobić się majątku. A każdy, kto choć raz spróbował opium wie, o co chodzi.
Uderzający do głowy, słodki z delikatną miodową nutą, aksmitny, kremowy niemalże dym, po pierwszym wdechu mdławy i gorący, po chwili sprawia, że na ciało i duszę od jednego jej końca do drugiego spływa łagodna, subtelna senność. Zastygła podłoga staje się przyjemnie miękka, lekka cielesna meteria zaczyna unosić się do góry, przypominając kołysanie się na powierzchni wody. Dym coraz bardziej sugestywny w smaku powoli nabiera nowych, mocnych nut palonej kawy, a jego bogactwo obiecuje nadejście odprężającej, sennej podróży na granicy marzeń i rzeczywistości. Wrażenia są po prostu nieziemskie. Nawet najlepszy hasz nigdy nie będzie smakował już tak samo.
Tak więc korzystając z okazji spróbuję znaleźć dla siebie miejsce w handlu opium lawirując pomiędzy, większymi przemytnikami z Europy, wojskami rządowymi, agentami CIA i partyzantami z Pathet Lao. Na początek muszę wyczyścić resztki swojego konta przeznaczając je na wynajęcie kilku twardych i doświadczonych kolesi oraz zakup niezbędnego sprzętu. To na początek. Z czasem, jeśli uda mi się utrzymać na lokalnym rynku, sprobuję nawiązać kontakty z Europą i być może ze Stanami. A dalej zobaczę co przyniesie przyszłość.
Muang Souy, Lima Site 108, luty 1965
Popołudniowe słońce kryjąc się za porośniętymi dżunglą wzgórzami rzuca coraz dłuższe cienie na wyschniętą na popiół pomarańczową, ubitą glebę wykarczowanego kawałka ziemi mającego stanowić pas startowy polowego lotniska. Kilku ubranych w czarne koszule i luźne spodnie mężczyzn siedzi niedbale w cieniu paląc fajki. Jeden z nich powoli wstaje, odgarniając długie ciemne włosy luźno opadające znad przepaski i przez dłuższą chwilę wpatruje się w horyzont. Po chwili odwraca się i mówi coś pospiesznie do swoich towarzyszy, gdy z oddali zaczyna dobiegać cichy pomruk silnika. Miarowy warkot staje się coraz bardziej donośny, a po chwili znad wzgórza wyłania się pomalowany na biało i niebiesko turbośmigłowy, jednosilnikowy pilatus turbo porter, zatacza jedno okrążenie nad lotniskiem i powoli zniża się do lądowania. Pilot umiejętnie osadza maszynę wśród kurzu i kołyszącą się, rozpędzoną, próbuje wyhamować. Samolot staje dopiero tuż przy czekających wśrod drzew mężczyznach, którzy czekając cierpliwie, podnoszą broń, celując niedbale w kierunku samolotu. Pilot wyłącza silnik, śmigło powoli przestaje się obracać i za chwilę w otwartych drzwiach ukazuje się jego uśmiechnięta twarz, z rozwianą fryzurą i z oczami schowanymi za czarnymi okularami.
Zeskakuję na ziemię, lądując kowbojkami w pyle i cały czas uśmiechając się macham do moich dostawców. Uff. Nareszcie opuścili M1, które sprowadziłem dla nich w zeszłym roku. Z kieszeni hawajskiej koszuli wyciągam paczkę Marlboro, częstuję fajkami Hmongów, sam odpalam jedną i sprawdzam co mi dostarczyli. Na ziemi leży kilka dużych worków z emblematami USAID, najprawdopodbniej po ryżu, ale zawierających inny towar. Otwieram pierwszy z brzegu. W środku znajduje się poporcjowane w foliowych workach surowe opium. Wyciągam z kieszeni nóż, rozwiązuję jeden nich i biorę zawartość do ręki. Paczuszka waży około półtora kilograma, jest ciemno-brązowego koloru, delikatnie gumowata i plastyczna w dotyku. Zbliżam ją do twarzy. Czuję charakterystyczny ostry, ziołowy zapach. Probuję jak smakuje – smak jest nieprzyjemny, kwaśny i gorzki zarazem. Wypluwam ślinę, odcinam czubkiem noża niewielki fragment i podpalam go. Płomień jest jasny, dobrze się pali. A zapach palonego opium jest cudowny. Słodki, bardzo korzenny, żywiczny niemalże, w piżmowej woni wyczuwam kwiatowe tony, klonu i jaśminu. Zakręciło mi się w głowie. Lekko rozkojarzony spoglądam na Hmongów, ktorzy ciesząc się poklepują mnie po ramieniu. Wygląda na to, że wszystko się zgadza, to znaczy, że dostarczyli mi to, na co się umawialiśmy. Nie sprawdzam wagi. Ufam moim ludziom, tak samo jak oni zaufali mi. Wyciągam kilka zrolowanych zwitków studolarówek – w sumie 9000 za 180 kilogramów czystego, surowego opium od trzydziestu górskich rodzin i daję go jednemu z nich. Następnie z pomocą Hmongów pakuję wszystko do samolotu, na koniec podajemy sobie ręce, uzgadniając, że umowa dalej obowiązuje i że zgłoszę się za rok po kolejną dostawę. W ten sposób nabyłem swoja pierwszą większą porcję opium.
Ostatnio zmieniony 06 wrz 2015, 19:15 przez berger, łącznie zmieniany 1 raz.
-
Rocy7
- Posty: 5456
- Rejestracja: 05 maja 2013, 14:10
- Lokalizacja: Warszawa / Kobyłka
- Been thanked: 5 times
Re: Chasing the dragon: handel opium na terenie Złotego Trój
Historia swietna, czy to wprowadzenie do planszowki?;)
Re: Chasing the dragon: handel opium na terenie Złotego Trój
Dobra. Po wakacjach temat powraca. Podróżowałem ostatnio dlatego nie miałem czasu nic nowego napisać. Tym razem spędziłem trochę więcej czasu na Negewie i na Golanie i przyznaję, że złoty towar z Libanu nie ma aż takiej mocy, ale wkręca się bardzo przyjemnie. W temacie Chasing the dragon – powoli krystalizuje się koncepcja gry. Jeżeli chodzi o ramy czasowe, zmieniłem je trochę z powodu większej otwartości gry i oparcia jej na losowo dobieranych kartach. Tak więc będzie toczyć się w latach 1964-1973. Czyli przez dziesięć lat. Liczba graczy – od jednego do czterech. Maksymalna liczba także spowodowana jest liczbą kart. Mechanicznie będzie to gra ekonomiczna typu trading oparta na kontroli obszarów, w której oprócz rywalizacji z innymi graczami (w wariancie wieloosobowym) będzie trzeba stawić czoła zmieniającemu się układowi sił (niezależnie od działań gracza) i elementom losowym (karty). Tyle jeżeli chodzi o główne założenia.
Teraz jak gra ma wyglądać bardziej szczegółowo. Rozgrywka będzie podzielona na 20 etapów odpowiadających porom roku. Pora deszczowa – pora siania, pora sucha – pora plonów. Każdy etap będzie zaczynał się od losowania karty wydarzenia oddziaływającej na wszystkich graczy i od losowania po jednej z kart mającej wpływ tylko na jedną osobę (wydarzeń, kontaktów, miejsc i przedmiotów) przez poszczególnych graczy. Następnie przez rzut kością będą determinowane postępy ofensywy (przejmowanie obszarów) poszczególnych stron konfliktu – wojsk rządowych i Pathet Lao. Podczas pory deszczowej większe szanse będą miały te pierwsze, podczas pory suchej będzie następowała kontrofensywa komunistów. Na początku rozgrywki w rękach Pathet Lao będą znajdować się trzy obszary Xam Neua, Phou Pha Thi, Xam Teu. Następnie na zajętych obszarach również przez rzut kością należało będzie sprawdzić działania wszystkich zaangażowanych sił. Wioski na obszarach znajdujących się pod kontrolą komunistów będą atakowane do momentu, aż nie zostanie w nich żaden wolny mężczyzna. Po tym będą niszczone. Razem z nimi uprawy czyli dochód graczy. Obszary znajdujące się pod kontrolą rządu będą przejmowane przez wojska rządowe lub przez korsykańskie kartele, a wolni mężczyźni mogą zostać zrekrutowani przez CIA. Czyli dochód gracza będzie uszczuplany. Następnie wszyscy gracze będą mogli wykonać naprzemiennie po jednej akcji w ciągu sześciu tur. Po sześciu turach zaczyna się kolejny etap. I tak aż do zakończenia rozgrywki.
Generalnie celem ma być zdobycie jak największego majątku (w grze wieloosobowej) lub osiągnięcie określonego poziomu finansowego (w grze jednoosobowej), lub zdobycie jak największej liczby kontaktów czy zajęcie wszystkich światowych rynków.
Jeżeli chodzi o negatywną interakcję, jaka może pojawić się pomiędzy graczami na pewno będą to walki o uprawy, będzie to podbieranie kart innym graczom, wykupowanie najemników, psucie reputacji u wszystkich zaangażowanych w konflikt sił. Będzie również możliwość handlowania opium na lokalnym rynku, przedmiotami i sprzętem.
Na początku każdy z graczy będzie decydował jakie cechy będzie miał jego bohater. Do wyboru będzie jedna z czterech cech lub nieco większa ilość gotówki na starcie. Cechy: przeszkolenie wojskowe (dodatkowe punkty dodawane do testów walki), umiejętność pilotażu (umiejętności pozwalające na pilotowanie samolotów i śmigłowców), umiejętność społeczne (umiejętności wykorzystywane podczas dobijania targów, wręczania łapówek i nawiązywania kontaktów) oraz umiejętność dowodzenia (zwiększają liczbę najemników, których można wynająć). Każdą z cech będzie można później rozwinąć podczas gry, jednakże będzie to kosztowało trochę czasu i gotówki.
Po wyborze bohaterów gracze umieszczają swoje pionki na planszy w jednym z czterech miast (Luang Prabang, Vientiane, Long Tieng, Phong Savan). Miasta te są centrami administracyjnymi, są również połączone siecią dróg. Gracze będą mogli wykonywać w nich szereg akcji w zależności od ich celu i adresata. Luang Prabang – królewska stolica Laosu, będzie można załatwić w nim większość akcji za pośrednictwem rządu, Long Tieng – tajna baza CIA w Laosie, większość akcji wymagających CIA, Phonsg Savan – siedziba korsykańskich przemytników, akcje wymagające kontaktów z Europejczykami i Vientiane – stolica administracyjna, tutaj będzie można wykonać większość pozostałych akcji lub akcje neutralne.
Karty wydarzeń będą podzielone na dwie pule: jedna odpowiadająca postępom wojsk rządowych i USA, losowane w etapie pory deszczowej, druga odpowiadająca postępom komunistów losowane w etapie pory suchej. Te kart będą miały wpływ na wszystkich graczy. Np. karta mówiąca o nacisku władz USA na Turcję i zamknięciu dostaw tureckiego opium do Europy, czego skutkiem będzie łatwiejszy dostęp do rynków europejskich lub amerykańskich, czy karta Ofensywa Tet mówiąca o zwiększeniu zaangażowania w Wietnamie, czego skutkiem będą sukcesy Pathet Lao w Laosie. Karty ciągnięte przez poszczególnych graczy będą stanowiły odrębną pulę i będą miały skutek tylko dla nich. Np. karta Snow Leopard Inn zapewniająca darmowy magazyn w Phong Savan lub karta Tony Poe zwalniająca wioski gracza z obowiązku dostarczania rekrutów. Wśród tych ostatnich kart będą wydarzenia, kontakty, miejsca i przedmioty. Będzie można nimi handlować lub podbierać je innym graczom. Ten schemat czyli ciągnięcie jednej karty dla wszystkich graczy i po jednej karcie dla każdego gracza ma obowiązywać na początku każdego etapu gry.
Plansza będzie składała się z kilku obszarów, nie będą to odwzorowane politycznie prowincje czy dystrykty Laosu, będą to raczej terytoria, które były zajmowane w wynkiu ofensywy podczas toczących się walk czyli strefy trochę większe od dystryktów i mniejsze od prowincji z centrami administracyjnymi (Luang Prabang, Vientiane, Long Tieng, Phong Savan, Ban Ban, Xam Thong, Xam Teu, Phou Pha Thi, Xam Neua). Oprócz nich będą zamieszczone informacje na temat punktów docelowych do ktorych ma trafić towar (Bangkok, Sajgon, Phnom Penh, Hong Kong, Europa – Paryż, Amsterdam, Berlin, Stany Zjednoczone – Nowy Jork, San Francisco, Los Angeles). Główne obszary rozgrywki czyli okolice Równiny Dzbanów i tereny położone we wschodniej części Laosu (Long Tieng, Phong Savan, Ban Ban, Xam Thong, Xam Teu, Phou Pha Thi, Xam Neua) będą zawierały informacje o wioskach społeczności Hmong (po trzy ikonki na każdym obszarze). Jedna ikona wioski będzie równała się 30 gospodarstwom uprawiającym mak i produkującym opium. Będzie również równała się liczbie wolnych mężczyzn w każdym z gospodarstw. Mężczyznom będzie można przekazać broń służącą do obrony przed innymi graczami lub przed jednostkami niekontrolowanymi przez graczy (Pathet Lao, CIA, wojska rządowe), ich liczba może się zmniejszyć w wyniku walk lub w wyniku werbunku. Ilość produkowanego opium będzie zależała od obszaru i od liczby wolnych mężczyzn.
Walka na plantacjach będzie toczona z innymi graczami, z wojskami rządowymi, z CIA i Pathet Lao. Główną siłą, przypisaną do miejsca będą mężczyźni z wiosek i uzbrojenie, jakie zapewni im gracz. Mobilni będą najemnicy odpowiadający pięciu wolnym mężczyznom wraz ze sprzętem i uzbrojeniem. A także postać gracza. Testy walki mają być z założenia proste i szybkie (żeby nie wydłużać rozgrywki), to znaczy każda jednostka (pięciu mężczyzn z wiosek lub jeden najemnik albo gracz) będzie posiadał siłę równą jeden. Sprzęt będzie tę siłę modyfikował np. M1 doda jeden punkt, M16 dwa punkty itd. Po zsumowaniu wszystkich punktów i wykonaniu rzutu kośćmi (po jednym dla każdej strony) należało będzie sprawdzić wynik (eliminacja określonej liczby ludzi, przejęcie/utrata plantacji etc.)
Akcje jakie będą mogli wykonać gracze będą zależały od obszaru na którym będą znajdować się pionki graczy i od reputacji u poszczególnych stron konfliktu. Rząd Laosu – Luang Prabang, CIA – Long Tieng, Korsykańczycy – Phong Savan, Pathet Lao – Xam Neua, akcje neutralne – Vientiane lub poszczególne obszary w zależności od rodzaju czynności.
Akcje.
1. Wynajęcie najemników lub pilotów – Vientiane.
2. Zakup samolotu – Vientiane (OH-6, zasięg tylko wewnątrz kraju, mały udźwig, UH-1, zasięg wewnątrz kraju, duży udźwig, uzbrojenie, Pilatus Turbo Porter, duży udźwig, zasięg wewnątrz kraju, Beechcraft Model 18, duży udźwig, zasięg poza krajem).
3. Zakup broni i sprzętu – Vientiane (M1, M16, M60, M79, M14 sniper, Remington 870, AN/PRC25)
4. Zakup magazynu lub laboratorium do przerobu opium na heroinę No. 3. W którymkolwiek obszarze.
5. Wynajęcie chemika, do przerobu opium na heroinę No. 4. – Vientiane.
6. Nawiązywanie kontaktów – Vientiane.
7. Łapówki – w zależności kogo będą dotyczyć – Luang Prabang, Phong Savan, Long Tieng, Xam Neua.
8. Przejęcie plantacji – którykolwiek obszar z plantacją.
9. Przekazanie broni – którykolwiek obszar z plantacją i wolnymi mężczyznami.
10. Handel/przekazanie towaru, broni, sprzętu innemu graczowi – którykolwiek obszar.
11. Odbiór towaru – którykolwiek obszar z plantacją będącą w posiadaniu gracza pod koniec pory suchej lub na początku pory deszczowej.
12. Przewóz towaru.
13. Przerób towaru – którykolwiek obszar z laboratorium.
14. Sprzedaż towaru na lokalnym rynku – Luang Prabang, Vientiane.
15. Wywóz towaru za granicę – Vientiane.
16. Przemieszczanie się – w przypadku braku środka transportu (samolot, śmigłowiec) do obszaru znajdującego się poza siecią dróg (Luang Prabang, Vientiane, Long Tieng, Phong Savan) dociera się podczas następnej tury.
17. Zakup jednej z cech dla postaci gracza - przeszkolenie wojskowe (Long Tieng), pilotaż (Vientiane, Long Tieng, Phong Savan), umiejętności społeczne (Vientiane, Phong Savan), umiejętność dowodzenia (Long Tieng).
To na razie tyle jeżeli chodzi o pomysł i krótki opis rozgrywki.
Teraz jak gra ma wyglądać bardziej szczegółowo. Rozgrywka będzie podzielona na 20 etapów odpowiadających porom roku. Pora deszczowa – pora siania, pora sucha – pora plonów. Każdy etap będzie zaczynał się od losowania karty wydarzenia oddziaływającej na wszystkich graczy i od losowania po jednej z kart mającej wpływ tylko na jedną osobę (wydarzeń, kontaktów, miejsc i przedmiotów) przez poszczególnych graczy. Następnie przez rzut kością będą determinowane postępy ofensywy (przejmowanie obszarów) poszczególnych stron konfliktu – wojsk rządowych i Pathet Lao. Podczas pory deszczowej większe szanse będą miały te pierwsze, podczas pory suchej będzie następowała kontrofensywa komunistów. Na początku rozgrywki w rękach Pathet Lao będą znajdować się trzy obszary Xam Neua, Phou Pha Thi, Xam Teu. Następnie na zajętych obszarach również przez rzut kością należało będzie sprawdzić działania wszystkich zaangażowanych sił. Wioski na obszarach znajdujących się pod kontrolą komunistów będą atakowane do momentu, aż nie zostanie w nich żaden wolny mężczyzna. Po tym będą niszczone. Razem z nimi uprawy czyli dochód graczy. Obszary znajdujące się pod kontrolą rządu będą przejmowane przez wojska rządowe lub przez korsykańskie kartele, a wolni mężczyźni mogą zostać zrekrutowani przez CIA. Czyli dochód gracza będzie uszczuplany. Następnie wszyscy gracze będą mogli wykonać naprzemiennie po jednej akcji w ciągu sześciu tur. Po sześciu turach zaczyna się kolejny etap. I tak aż do zakończenia rozgrywki.
Generalnie celem ma być zdobycie jak największego majątku (w grze wieloosobowej) lub osiągnięcie określonego poziomu finansowego (w grze jednoosobowej), lub zdobycie jak największej liczby kontaktów czy zajęcie wszystkich światowych rynków.
Jeżeli chodzi o negatywną interakcję, jaka może pojawić się pomiędzy graczami na pewno będą to walki o uprawy, będzie to podbieranie kart innym graczom, wykupowanie najemników, psucie reputacji u wszystkich zaangażowanych w konflikt sił. Będzie również możliwość handlowania opium na lokalnym rynku, przedmiotami i sprzętem.
Na początku każdy z graczy będzie decydował jakie cechy będzie miał jego bohater. Do wyboru będzie jedna z czterech cech lub nieco większa ilość gotówki na starcie. Cechy: przeszkolenie wojskowe (dodatkowe punkty dodawane do testów walki), umiejętność pilotażu (umiejętności pozwalające na pilotowanie samolotów i śmigłowców), umiejętność społeczne (umiejętności wykorzystywane podczas dobijania targów, wręczania łapówek i nawiązywania kontaktów) oraz umiejętność dowodzenia (zwiększają liczbę najemników, których można wynająć). Każdą z cech będzie można później rozwinąć podczas gry, jednakże będzie to kosztowało trochę czasu i gotówki.
Po wyborze bohaterów gracze umieszczają swoje pionki na planszy w jednym z czterech miast (Luang Prabang, Vientiane, Long Tieng, Phong Savan). Miasta te są centrami administracyjnymi, są również połączone siecią dróg. Gracze będą mogli wykonywać w nich szereg akcji w zależności od ich celu i adresata. Luang Prabang – królewska stolica Laosu, będzie można załatwić w nim większość akcji za pośrednictwem rządu, Long Tieng – tajna baza CIA w Laosie, większość akcji wymagających CIA, Phonsg Savan – siedziba korsykańskich przemytników, akcje wymagające kontaktów z Europejczykami i Vientiane – stolica administracyjna, tutaj będzie można wykonać większość pozostałych akcji lub akcje neutralne.
Karty wydarzeń będą podzielone na dwie pule: jedna odpowiadająca postępom wojsk rządowych i USA, losowane w etapie pory deszczowej, druga odpowiadająca postępom komunistów losowane w etapie pory suchej. Te kart będą miały wpływ na wszystkich graczy. Np. karta mówiąca o nacisku władz USA na Turcję i zamknięciu dostaw tureckiego opium do Europy, czego skutkiem będzie łatwiejszy dostęp do rynków europejskich lub amerykańskich, czy karta Ofensywa Tet mówiąca o zwiększeniu zaangażowania w Wietnamie, czego skutkiem będą sukcesy Pathet Lao w Laosie. Karty ciągnięte przez poszczególnych graczy będą stanowiły odrębną pulę i będą miały skutek tylko dla nich. Np. karta Snow Leopard Inn zapewniająca darmowy magazyn w Phong Savan lub karta Tony Poe zwalniająca wioski gracza z obowiązku dostarczania rekrutów. Wśród tych ostatnich kart będą wydarzenia, kontakty, miejsca i przedmioty. Będzie można nimi handlować lub podbierać je innym graczom. Ten schemat czyli ciągnięcie jednej karty dla wszystkich graczy i po jednej karcie dla każdego gracza ma obowiązywać na początku każdego etapu gry.
Plansza będzie składała się z kilku obszarów, nie będą to odwzorowane politycznie prowincje czy dystrykty Laosu, będą to raczej terytoria, które były zajmowane w wynkiu ofensywy podczas toczących się walk czyli strefy trochę większe od dystryktów i mniejsze od prowincji z centrami administracyjnymi (Luang Prabang, Vientiane, Long Tieng, Phong Savan, Ban Ban, Xam Thong, Xam Teu, Phou Pha Thi, Xam Neua). Oprócz nich będą zamieszczone informacje na temat punktów docelowych do ktorych ma trafić towar (Bangkok, Sajgon, Phnom Penh, Hong Kong, Europa – Paryż, Amsterdam, Berlin, Stany Zjednoczone – Nowy Jork, San Francisco, Los Angeles). Główne obszary rozgrywki czyli okolice Równiny Dzbanów i tereny położone we wschodniej części Laosu (Long Tieng, Phong Savan, Ban Ban, Xam Thong, Xam Teu, Phou Pha Thi, Xam Neua) będą zawierały informacje o wioskach społeczności Hmong (po trzy ikonki na każdym obszarze). Jedna ikona wioski będzie równała się 30 gospodarstwom uprawiającym mak i produkującym opium. Będzie również równała się liczbie wolnych mężczyzn w każdym z gospodarstw. Mężczyznom będzie można przekazać broń służącą do obrony przed innymi graczami lub przed jednostkami niekontrolowanymi przez graczy (Pathet Lao, CIA, wojska rządowe), ich liczba może się zmniejszyć w wyniku walk lub w wyniku werbunku. Ilość produkowanego opium będzie zależała od obszaru i od liczby wolnych mężczyzn.
Walka na plantacjach będzie toczona z innymi graczami, z wojskami rządowymi, z CIA i Pathet Lao. Główną siłą, przypisaną do miejsca będą mężczyźni z wiosek i uzbrojenie, jakie zapewni im gracz. Mobilni będą najemnicy odpowiadający pięciu wolnym mężczyznom wraz ze sprzętem i uzbrojeniem. A także postać gracza. Testy walki mają być z założenia proste i szybkie (żeby nie wydłużać rozgrywki), to znaczy każda jednostka (pięciu mężczyzn z wiosek lub jeden najemnik albo gracz) będzie posiadał siłę równą jeden. Sprzęt będzie tę siłę modyfikował np. M1 doda jeden punkt, M16 dwa punkty itd. Po zsumowaniu wszystkich punktów i wykonaniu rzutu kośćmi (po jednym dla każdej strony) należało będzie sprawdzić wynik (eliminacja określonej liczby ludzi, przejęcie/utrata plantacji etc.)
Akcje jakie będą mogli wykonać gracze będą zależały od obszaru na którym będą znajdować się pionki graczy i od reputacji u poszczególnych stron konfliktu. Rząd Laosu – Luang Prabang, CIA – Long Tieng, Korsykańczycy – Phong Savan, Pathet Lao – Xam Neua, akcje neutralne – Vientiane lub poszczególne obszary w zależności od rodzaju czynności.
Akcje.
1. Wynajęcie najemników lub pilotów – Vientiane.
2. Zakup samolotu – Vientiane (OH-6, zasięg tylko wewnątrz kraju, mały udźwig, UH-1, zasięg wewnątrz kraju, duży udźwig, uzbrojenie, Pilatus Turbo Porter, duży udźwig, zasięg wewnątrz kraju, Beechcraft Model 18, duży udźwig, zasięg poza krajem).
3. Zakup broni i sprzętu – Vientiane (M1, M16, M60, M79, M14 sniper, Remington 870, AN/PRC25)
4. Zakup magazynu lub laboratorium do przerobu opium na heroinę No. 3. W którymkolwiek obszarze.
5. Wynajęcie chemika, do przerobu opium na heroinę No. 4. – Vientiane.
6. Nawiązywanie kontaktów – Vientiane.
7. Łapówki – w zależności kogo będą dotyczyć – Luang Prabang, Phong Savan, Long Tieng, Xam Neua.
8. Przejęcie plantacji – którykolwiek obszar z plantacją.
9. Przekazanie broni – którykolwiek obszar z plantacją i wolnymi mężczyznami.
10. Handel/przekazanie towaru, broni, sprzętu innemu graczowi – którykolwiek obszar.
11. Odbiór towaru – którykolwiek obszar z plantacją będącą w posiadaniu gracza pod koniec pory suchej lub na początku pory deszczowej.
12. Przewóz towaru.
13. Przerób towaru – którykolwiek obszar z laboratorium.
14. Sprzedaż towaru na lokalnym rynku – Luang Prabang, Vientiane.
15. Wywóz towaru za granicę – Vientiane.
16. Przemieszczanie się – w przypadku braku środka transportu (samolot, śmigłowiec) do obszaru znajdującego się poza siecią dróg (Luang Prabang, Vientiane, Long Tieng, Phong Savan) dociera się podczas następnej tury.
17. Zakup jednej z cech dla postaci gracza - przeszkolenie wojskowe (Long Tieng), pilotaż (Vientiane, Long Tieng, Phong Savan), umiejętności społeczne (Vientiane, Phong Savan), umiejętność dowodzenia (Long Tieng).
To na razie tyle jeżeli chodzi o pomysł i krótki opis rozgrywki.
Ostatnio zmieniony 06 wrz 2015, 19:33 przez berger, łącznie zmieniany 1 raz.
Re: Chasing the dragon: handel opium na terenie Złotego Trój
A to krótki rys historyczny. Takie wprowadzenie w temat.
Po zakończeniu Drugiej Wojny Światowej Laos stał się terenem politycznej i militarnej walki o władzę, w której uczestniczyli powracjący do Indochin Francuzi, dążący do niepodległości nowy rząd oraz Pathet Lao – komunistyczna partyzantka wspierana przez Viet Minh. Sytuacja zaczęła zmieniać się w 1954 r., kiedy wojska francuskie zostały pokonane przez siły wietnamskie pod Dien Bien Phu. Zgodnie z postanowieniami Konferencji Genewskiej kończącej Pierwszą Wojnę w Indochinach, Laos miał stać się krajem neutralnym bez baz wojskowych obcych państw. Jednak z powodu pozostawienia znacznej liczby wojsk przez Wietnam Północny w Laosie i z powodu geopolitycznej strategii związanej między innymi z teorią domina, USA zdecydowały się na utworzenie Programs Evaluation Office - biura formalnie składającego się z personelu cywilnego, którego zadaniem była organizacja, wspieranie i szkolenie jednostek mających walczyć z komunistyczną partyzantką. Przez następne kilka lat amerykańska pomoc zarówno finansowa jak i militarna rosła. Z drugiej strony Pathet Lao z pomocą Północnego Wietnamu i politycznym wsparciem Związku Radzieckiego również budował swoją siłę. W wyniku toczacych się walk i wewnętrznych podziałów wewnątrz Armii Laosu, w 1962 r. Stany Zjednoczone zgodziły się na koalicję wspieranego przez amerykańskie władze prawicowego Rządu Laosu, sił neutralnych i komunistycznej partyzantki, jednocześnie zobowiązując się do wycofania wszystkich swoich jednostek militarnych. Nie oznaczało to zaprzestania wsparcia jakiego do tej pory udzielały. Od tego momentu wszystkie operacje prowadzone w Laosie - zadania logistyczne, szkolenia, werbunek partyzantki czy dostawy sprzętu odbywały się za pośrednictwem CIA. Ze względu na stopień tajności, który je obejmował działania te zostały nazwane Sekretną Wojną. W ten sposób Laos w niedługim czasie stał się areną rywalizacji supermocarstw, zapomnianym krajem w którym toczyła się wojna bez względu na koszty i na który zrzucono największą liczbę bomb w historii. Równocześnie nastąpił bardzo szybki wzrost produkcji opium. CIA rekrutowało partyzantów spośród ludu Hmong zajmującego się tradycyjnie uprawą maku. Po zabraniu mężczyzn, dostawy ryżu przewożonego samolotami Air America, nie wystarczały, dlatego aby przekonać do siebie ludność, w zamian odbierały one opium za dodatkową opłatą. W handlu uczestniczyły również wojska rządowe, liczące na łatwy dochód oraz posiadający rozległe kontakty francuscy dealerzy. Laos będący obok Birmy i Tajlandii jednym z państw Złotego Trójkąta, dzięki wsparciu technicznemu, politycznemu i sieci handlarzy stał się na przełomie lat 60 i 70 głównym światowym producentem i dostawcą heroiny.
Po zakończeniu Drugiej Wojny Światowej Laos stał się terenem politycznej i militarnej walki o władzę, w której uczestniczyli powracjący do Indochin Francuzi, dążący do niepodległości nowy rząd oraz Pathet Lao – komunistyczna partyzantka wspierana przez Viet Minh. Sytuacja zaczęła zmieniać się w 1954 r., kiedy wojska francuskie zostały pokonane przez siły wietnamskie pod Dien Bien Phu. Zgodnie z postanowieniami Konferencji Genewskiej kończącej Pierwszą Wojnę w Indochinach, Laos miał stać się krajem neutralnym bez baz wojskowych obcych państw. Jednak z powodu pozostawienia znacznej liczby wojsk przez Wietnam Północny w Laosie i z powodu geopolitycznej strategii związanej między innymi z teorią domina, USA zdecydowały się na utworzenie Programs Evaluation Office - biura formalnie składającego się z personelu cywilnego, którego zadaniem była organizacja, wspieranie i szkolenie jednostek mających walczyć z komunistyczną partyzantką. Przez następne kilka lat amerykańska pomoc zarówno finansowa jak i militarna rosła. Z drugiej strony Pathet Lao z pomocą Północnego Wietnamu i politycznym wsparciem Związku Radzieckiego również budował swoją siłę. W wyniku toczacych się walk i wewnętrznych podziałów wewnątrz Armii Laosu, w 1962 r. Stany Zjednoczone zgodziły się na koalicję wspieranego przez amerykańskie władze prawicowego Rządu Laosu, sił neutralnych i komunistycznej partyzantki, jednocześnie zobowiązując się do wycofania wszystkich swoich jednostek militarnych. Nie oznaczało to zaprzestania wsparcia jakiego do tej pory udzielały. Od tego momentu wszystkie operacje prowadzone w Laosie - zadania logistyczne, szkolenia, werbunek partyzantki czy dostawy sprzętu odbywały się za pośrednictwem CIA. Ze względu na stopień tajności, który je obejmował działania te zostały nazwane Sekretną Wojną. W ten sposób Laos w niedługim czasie stał się areną rywalizacji supermocarstw, zapomnianym krajem w którym toczyła się wojna bez względu na koszty i na który zrzucono największą liczbę bomb w historii. Równocześnie nastąpił bardzo szybki wzrost produkcji opium. CIA rekrutowało partyzantów spośród ludu Hmong zajmującego się tradycyjnie uprawą maku. Po zabraniu mężczyzn, dostawy ryżu przewożonego samolotami Air America, nie wystarczały, dlatego aby przekonać do siebie ludność, w zamian odbierały one opium za dodatkową opłatą. W handlu uczestniczyły również wojska rządowe, liczące na łatwy dochód oraz posiadający rozległe kontakty francuscy dealerzy. Laos będący obok Birmy i Tajlandii jednym z państw Złotego Trójkąta, dzięki wsparciu technicznemu, politycznemu i sieci handlarzy stał się na przełomie lat 60 i 70 głównym światowym producentem i dostawcą heroiny.
Re: Chasing the dragon: handel opium na terenie Złotego Trój
Podoba mi się bardzo. Jeżeli będą jakieś testy, chciał bym wiedzieć jak wypadły.
Re: Chasing the dragon: handel opium na terenie Złotego Trój
Oczywiście:) Relacje ze wszystkich testów będę starał się zamieszczać. Niestety problem z czasem nie pozwala mi zająć się tematem ekspresowo. Tak czy siak ekipa trzech dealerów została zwerbowana i niedługo nadejdzie czas na pierwszą próbną rozgrywkę. Na razie na surowo, na próbnej planszy z niedbale wyciętymi żetonami i takimi samymi kartami. Cieszę się, że pomysł się spodobał, niestety to testy zweryfikują czy gra będzie grywalna.
Re: Chasing the dragon: handel opium na terenie Złotego Trój
Wczoraj CIA umieściła na swojej stronie część odtajnionych codziennych raportów dla Kennedyego i LBJ od czerwca 1961 do stycznia 1969 r. Sporo z nich dotyczy Azji Pd-Wsch i samego Laosu. Nie są to jakieś szczegółówe dokumenty, ale pozwalają wczuć się w klimat. Dla przykładu w pierwszym z 17 czerwca 1961 jest wspomniany jeden z moich ulubieńców, przydupas CIA i handlarz opium generał Phoumi Nosavan i mapka przedstawiająca aktualną sytuację w pólnocnym Laosie:)
http://www.foia.cia.gov/collection/PDBs
http://www.foia.cia.gov/collection/PDBs
Re: Chasing the dragon: handel opium na terenie Złotego Trój
Dobra. Przygotowałem wstępną instrukcję. Jest to instrukcja próbna powstała na potrzeby testów, dlatego napisana jest dosyć chaotycznie. Tak czy siak mam nadzieję, że dzięki niej można będzie zorientować się na czym polega trzon rozgrywki. Część zapisów może się zmienić po przetestowaniu i na pewno tak się stanie. Nie wiem czy na pierwszy rzut nie pójdą ceny - starałem się zachować takie żeby były najbliższe ówczesnym realiom, dodaje to pewien klimat, ale znacznie spowalnia rozgrywkę i może stanowić problem szczególnie dla osób z dyskalkulią. Tak jak dla mnie:) Poza tym trochę rzeczy może zostać dopisanych, myślę tutaj np. o spersonalizowaniu postaci najemników, pilotów lub chemików, którzy zamiast żetonów istniejących w obecnej wersji, posiadaliby własne karty, z własną historią, z własnymi umiejętnościami i różniącą się ceną werbunku, czy o spersonalizowaniu kart postaci graczy lub kontaktów. Niestety wymaga to trochę czasu.. Do przygotowania wersji nadającej się do testów pozostaje jedynie spisanie wszystkich kart. Karty tak jak pisałem gdzieś tam wcześniej będą nadawały taki fabularny i historyczny klimat całej rozgrywce, będą również stanowiły dodatkowe atuty w rękach graczy lub przeszkadzajki skierowane przeciwko współgraczom. Całość zajmuje dziewięć stron times new roman, tak więc wklejam w kilku postach. Jak komuś zechce się czytać to zapraszam do lektury.
Re: Chasing the dragon: handel opium na terenie Złotego Trój
Chasing the dragon – handel opium na terenie Złotego Trójkąta 1964-1973
Chasing the dragon jest grą przeznaczoną dla jednego do czterech graczy (zasady wariantu jednoosobowego znajdują się na końcu instrukcji). Celem rozgrywki jest osiągnięcie jak największych dochodów z handlu opium, przejęcie plantacji na terenie Laosu i zmonopolizowanie sprzedaży na rynkach światowych. Aby to osiągnąć gracze muszą zadbać o jego produkcję, zajmować pola uprawne należące do ludu Hmong, wynajmować chemików do przerobu surowego opium na heroinę, budować sieć magazynów i laboratoriów oraz zadbać o transport towaru do dystrybutorów z Azji, Europy czy Stanów Zjednoczonych. Równocześnie muszą werbować najemników do obrony swoich upraw przed innymi handlarzami, wojskami Armii Laosu, komunistyczną partyzantką czy CIA, jak również do przejmowania plantacji znajdujących się w rękach innych dealerów lub rządu. Wszystkie te czynności powinni wykonywać z zachowaniem jak najlepszych relacji ze wszystkimi stronami biorącymi udział w konflikcie. Zwycięzcą zostaje gracz, który osiągnie największy majątek, zajmie najwięcej plantacji i zdobędzie największą ilość aktywnych kontaktów. W przypadku kiedy przewagę w poszczegolnych kategoriach osiągną inni gracze wówczas następuje remis.
Rozgrywka:
Wybór umiejętności postaci
Umieszczenie postaci na planszy
20 etapów:
losowanie karty wydarzenia (pory deszczowej lub pory suchej)
ofensywa wojsk rządowych lub Pathet Lao, działalność CIA i korsykańskich dealerów (od drugiego etapu)
losowanie karty gracza lub przejęcie karty innego gracza ze stołu
wykonanie akcji
Koniec gry
Na początku rozgrywki gracze dokonują wyboru pomiędzy jedną z czterech umiejętności swojej postaci lub dodatkową gotówką na starcie. O kolejności wyboru, jak również kolejności wykonywania akcji w czasie trwania rozgrywki decyduje rzut kością. Pierwszy wybiera gracz, ktory uzyskał najwyższy wynik, nastepnie wyboru dokonują pozostali gracze zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
Umiejętności będzie można nabyć w trakcie rozgrywki, ale będzie się to wiązało z dodatkowym czasem poświęconym na naukę i wkładem finansowym. Umiejętności: przeszkolenie wojskowe – dodaje +1 modyfikator do wszystkich testów walki, umiejętność pilotażu – zapewnia postaci gracza umiejętność pilotowania samolotów lub śmigłowców, umiejętności społeczne – umiejętności wykorzystywane podczas negocjacji, dobijania targów, wręczania łapówek czy nawiązywania kontaktów, zwiększają rownież ilość kart na ręku, umiejętność zarządzania – zwiększa ilość najemników, których można wynająć, a także zwiększa ilość kart, które gracz może wystawić na stół.
Po wyborze postaci, każdy z graczy dostaje 35.000 USD i dodatkowo 20.000 USD w przypadku graczy, którzy nie zdecydowali się na wybór żadnej z cech i umieszcza swój pionek w jednym z pól miast: Vientiane, Luang Prabang, Phong Savan.
Plansza jest podzielona na obszary. Jej główna część przedstawia mapę północnego Laosu, rejonu, w którym przez całe lata sześćdziesiąte toczyła się walka o handel opium. Każdy z obszarów posiada miejsce, do którego mogą udać się postacie graczy – pola miast lub pola wiosek. Niektóre z miast posiadają lotniska, niektóre połączone są siecią dróg. W niektórych są szpitale, inne jeszcze są ośrodkami, w których można negocjować z kontaktami. Wszystkie te informacje znajdują się na planszy. Główna rozgrywka odbywać się bedzie na terenach z polami wiosek (Long Tieng, Phong Savan, Ban Ban, Xam Thong, Xam Teu, Phou Pha Thi, Xam Neua). Wokół każdej z nich początkowo znajduje się trzydzieści rodzin ludu Hmong (reprezentowanych przez sześć żetonów mężczyzn) zajmujących się uprawą maku. Ilość mężczyzn oraz informacje przy każdej wiosce determinują wysokość plonów. Z czasem w miarę upływu czasu liczba rodzin będzie się zmniejszać, co będzie miało wpływ na dochody graczy.
Sama gra podzielona jest na 20 etapów. 10 etapów pory deszczowej – pora siania i 10 etapów pory suchej – pora plonów. Na początku każdego etapu jeden z graczy losuje po jednej karcie wydarzeń odpowiednio dla każdej pory i kładzie ją na stole. Karty wydarzeń mają wpływ na wszystkich graczy i odnoszą się do aktualnej sytuacji na świecie. Np. karta mówiąca o nacisku władz USA na Turcję i zamknięciu dostaw tureckiego opium do Europy, czego skutkiem będzie łatwiejszy dostęp do rynków europejskich lub amerykańskich, czy karta Ofensywa Tet mówiąca o zwiększeniu zaangażowania w Wietnamie, czego skutkiem będą sukcesy Pathet Lao w Laosie.
Po wylosowaniu karty wydarzeń sprawdza się postępy (przejmowanie obszarów) stron biorących udział w konflikcie – wojsk rządowych i Pathet Lao (od drugiego etapu). Podczas pory deszczowej następuje ofensywa wojsk rządowych, podczas pory suchej kontrofensywa komunistów. Walki na poziomie strategicznym toczą się o obszary sąsiadujące ze sobą. Strona atakująca posiada modyfikator +2 do ataku (pora deszczowa – wojska rządowe, pora sucha – Pathet Lao), strona broniąca się posiada modyfikator -2 do ataku (pora deszczowa – Pathet Lao, pora sucha – wojska rządowe). Atak zawsze następuje pojedynczo w każdym etapie z obszaru graniczącego z obszarem wroga. Jeżeli obszar ten graniczyłby z kilkoma wrogimi terenami, wówczas należy rzucić kością dla każdego obszaru. Teren, który uzyskałby najwyższy wynik (tereny w przypadku remisu) byłby celem ataku. Jeśli kilka terenów graniczyłoby z terenem wroga, wówczas z każdego z nich nastąpiłby atak. Następnie należy rozstrzygnąć wynik walk. Strona, która uzyska wyższy wynik przejmuje obszar przeciwnika.
Zajęcie obszaru przez stronę konfliktu ma wpływ na wioski znajdujące się na tym obszarze i na możliwość wykonania akcji (w przypadku przejęcia Xam Neua przez wojska rządowe i Vientiane, Luang Prabang, Long Tieng lub Phong Savan w przypadku komunistów).
Wioski znajdujące się na obszarach wojsk rządowych mogą zostać przez nie przejęte (od drugiego etapu).
Wioski na obszarach znajdujących się pod kontrolą komunistów będą atakowane do momentu, aż nie zostanie w nich żaden mężczyzna (od drugiego etapu). W momencie, w którym nie będzie żadnego mężczyzny w wiosce, będzie ona automatycznie niszczona. Razem z nią uprawy czyli dochód graczy.
Niezależnie od zajęcia obszaru przez którąkolwiek ze stron do wiosek mogą wkroczyć ludzie pracujący dla CIA w celu zwerbowania mężczyzn (od drugiego etapu).
Również niezależnie od tego, która ze stron zajęła dany obszar, wioski mogą przejąć korsykańscy dealerzy (od drugiego etapu).
O tym, która wioska (lub wioski w przypadku remisu) zostanie zaatakowana decyduje wynik rzutu kością (najwyższy wynik). W początkowych etapach (do momentu, kiedy gracze posiadają neutralną reputację u poszczególnych stron konfliktu), automatycznie zajmowane są wioski neutralne – nie pozostające pod kontrolą innych stron – zostają one automatycznie przejęte (w przypadku terenów rządowych przez wojska rządowe, należy umieścić ich żeton w polu z wioską) lub eliminuje się w niej pięciu mężczyzn (usuwa się jeden żeton z planszy, w przypadku terenów komunistycznych). Dodatkowo w każdym etapie należy wykonać rzut kością wskazujący, na którym obszarze będą działali agenci CIA (1 – Phong Savan, 2 – Long Tieng, 3 – Ban Ban, 4 – Xam Thong, 5 – Xam Teu, 6 – Phou Pha Thi) i korsykańscy dealerzy (1 – Phong Savan, 2 – Ban Ban, 3 – Xam Thong, 4 – Xam Teu, 5 – Xam Neua, 6 – Phou Pha Thi). Wówczas należy usunąć jeden żeton mężczyzn z każdej wioski nie pozostającej pod kontrolą gracza na tym obszarze (działalność CIA) lub zaznaczyć żetonem przejęcie wioski przez Korsykańczyków. W poźniejszych etapach walki pomiędzy wojskami rządowymi, a dealerami korsykańskimi są rozstrzygane automatycznie – tzn. atakująca strona automatycznie przejemuje teren wioski.
Na początku rozgrywki tereny znajdujące się pod kontrolą sił rządowych to Luang Prabang, Vientiane, Phong Savan, Long Tieng, Ban Ban. Pod kontrolą komunistycznej partyzantki pozostają Xam Thong, Xam Teu, Xam Neua i Phou Pha Thi.
Jeżeli chodzi o wioski znajdujące się pod kontrolą gracza wówczas może się on wycofać lub dochodzi do walki (na poziomie taktycznym), spada również o jeden punkt reputacja u strony, z którą toczy się walka.
Najpierw należy sprawdzić siłę wojsk atakujących:
1-2 jedna drużyna (dwie sekcje)
3-4 dwie drużyny (cztery sekcje)
5-6 pluton (sześć sekcji)
Generalnie każdy żeton (sekcja) odpowiada albo pięciu mężczyznom (Hmongowie), pięciu żołnierzom (armia Laosu, Pathet Lao), pojedynczym najemnikom (najemnicy zwerbowani przez graczy lub korsykańskich dealerów) lub postaciom graczy. Postacie graczy na starcie otrzymują siłę ataku równa 0, mogą wybrać jako cechę startową przeszkolenie wojskowe wówczas otrzymują +1 do siły ataku lub zakupić broń. Hmongowie posiadają siłe ataku równą 0 (po zakupie broni ich siła wynosi wartość siły ataku danej broni). Najemnicy (w zależności od ich wyboru – siłę ataku równą posiadanej przez nich broni). Żołnierze posiadają siłę ataku zależną od wyniku rzutu kością:
- jedna sekcja każdej drużyny wyposażona jest w broń samopowtarzalną (M1 lub SKS), wyposażenie drugiej sekcji należy sprawdzić przez kolejny rzut kością:
1 M1 lub SKS +1 do ataku
2 M16 lub AK47 +2 do ataku
3 M60 lub RPD – umożliwia przyciśnięcie wybranej jednostki przeciwnika podczas walki (nie wlicza się jej siły do ataku)
4 M79 lub RPG – dodatkowy rzut kością wskazuje siłę ataku (1-3 – 0, 4 + 1, 5 +2, 6 +3)
5 Remington 870 lub Baikal – dodatkowy rzut kością wykonany przed walką wskazuje siłę ataku (1 – eliminacja atakującej jednostki, 2-3 +1, 4-5 +2, 6 +3)
6 M14 sniper lub SWD – dodatkowy rzut kością wykonany przed walką wskazuje wynik ostrzału (1-2 – 0, 3-4 +1, 5-6 – eliminacja wybranej jednostki wroga)
Następnie należy sprawdzić wynik walki rzucjąc dwiema kośćmi, po jednej dla każdej z walczących stron i zsumować wyniki. Siły broniące się, mogą stanowić przypisane do miejsca na planszy i uzbrojone przez gracza drużyny Hmongów lub mobilne jednostki najemników. O tym które sekcje przeciwnika będą atakowały oddziały gracza decyduje gracz siedzący po jego lewej stronie.
Remis lub 1 bądź więcej na korzyść gracza broniącego się wówczas walka zostaje wygrana.
1-6 na niekorzyść gracza, wówczas walka zostaje przegrana, jedna z jednostek gracza zostaje ranna.
7-12 na niekorzyść gracza, wówczas walka zostaje przegrana, jedna z jednostek gracza zostaje wyeliminowana
13-18 na niekorzyść gracza, wówczas walka zostaje przegrana, dwie jednostki gracza zostają wyeliminowane
itd
Wygranie walki oznacza utrzymanie plantacji (wioski). Przegranie – opuszczenie plantacji (w przypadku walki z wojskami rządowymi lub z korsykańskimi dealerami), usunięcie jednego żetonu mężczyzn (w przypadku walk z Pathet Lao lub CIA). Jeżeli plantacja zostanie przejęta wówczas całe wyposażenie pozostające w rękach przedstawicieli ludu Hmong zostaje utracone (usuwa się je z planszy).
O tym, które jednostki gracza zostają ranne lub wyeliminowane decyduje gracz siedzący po jego lewej stronie. Jeśli jednostka gracza zostanie ranna, wówczas w zależności czy jest ona postacią gracza lub najemnikiem, wtedy musi udać się do szpitala (jej żeton zostaje automatycznie przeniesiony w najbliższe pole ze szpitalem) czy jednostką mężczyzn z wioski, wtedy pozostaje na miejscu. Ranne jednostki nie mogą brać udziału w walce i wykonywać innych czynności do końca etapu. Wyeliminowane jednostki odkłada się na pulę żetonów zużytych (nie będą wykorzystywane do końca rozgrywki), chyba, że wyeliminowana została postać gracza, wówczas jego pionek przesuwa się w najbliższe pole ze szpitalem.
Chasing the dragon jest grą przeznaczoną dla jednego do czterech graczy (zasady wariantu jednoosobowego znajdują się na końcu instrukcji). Celem rozgrywki jest osiągnięcie jak największych dochodów z handlu opium, przejęcie plantacji na terenie Laosu i zmonopolizowanie sprzedaży na rynkach światowych. Aby to osiągnąć gracze muszą zadbać o jego produkcję, zajmować pola uprawne należące do ludu Hmong, wynajmować chemików do przerobu surowego opium na heroinę, budować sieć magazynów i laboratoriów oraz zadbać o transport towaru do dystrybutorów z Azji, Europy czy Stanów Zjednoczonych. Równocześnie muszą werbować najemników do obrony swoich upraw przed innymi handlarzami, wojskami Armii Laosu, komunistyczną partyzantką czy CIA, jak również do przejmowania plantacji znajdujących się w rękach innych dealerów lub rządu. Wszystkie te czynności powinni wykonywać z zachowaniem jak najlepszych relacji ze wszystkimi stronami biorącymi udział w konflikcie. Zwycięzcą zostaje gracz, który osiągnie największy majątek, zajmie najwięcej plantacji i zdobędzie największą ilość aktywnych kontaktów. W przypadku kiedy przewagę w poszczegolnych kategoriach osiągną inni gracze wówczas następuje remis.
Rozgrywka:
Wybór umiejętności postaci
Umieszczenie postaci na planszy
20 etapów:
losowanie karty wydarzenia (pory deszczowej lub pory suchej)
ofensywa wojsk rządowych lub Pathet Lao, działalność CIA i korsykańskich dealerów (od drugiego etapu)
losowanie karty gracza lub przejęcie karty innego gracza ze stołu
wykonanie akcji
Koniec gry
Na początku rozgrywki gracze dokonują wyboru pomiędzy jedną z czterech umiejętności swojej postaci lub dodatkową gotówką na starcie. O kolejności wyboru, jak również kolejności wykonywania akcji w czasie trwania rozgrywki decyduje rzut kością. Pierwszy wybiera gracz, ktory uzyskał najwyższy wynik, nastepnie wyboru dokonują pozostali gracze zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
Umiejętności będzie można nabyć w trakcie rozgrywki, ale będzie się to wiązało z dodatkowym czasem poświęconym na naukę i wkładem finansowym. Umiejętności: przeszkolenie wojskowe – dodaje +1 modyfikator do wszystkich testów walki, umiejętność pilotażu – zapewnia postaci gracza umiejętność pilotowania samolotów lub śmigłowców, umiejętności społeczne – umiejętności wykorzystywane podczas negocjacji, dobijania targów, wręczania łapówek czy nawiązywania kontaktów, zwiększają rownież ilość kart na ręku, umiejętność zarządzania – zwiększa ilość najemników, których można wynająć, a także zwiększa ilość kart, które gracz może wystawić na stół.
Po wyborze postaci, każdy z graczy dostaje 35.000 USD i dodatkowo 20.000 USD w przypadku graczy, którzy nie zdecydowali się na wybór żadnej z cech i umieszcza swój pionek w jednym z pól miast: Vientiane, Luang Prabang, Phong Savan.
Plansza jest podzielona na obszary. Jej główna część przedstawia mapę północnego Laosu, rejonu, w którym przez całe lata sześćdziesiąte toczyła się walka o handel opium. Każdy z obszarów posiada miejsce, do którego mogą udać się postacie graczy – pola miast lub pola wiosek. Niektóre z miast posiadają lotniska, niektóre połączone są siecią dróg. W niektórych są szpitale, inne jeszcze są ośrodkami, w których można negocjować z kontaktami. Wszystkie te informacje znajdują się na planszy. Główna rozgrywka odbywać się bedzie na terenach z polami wiosek (Long Tieng, Phong Savan, Ban Ban, Xam Thong, Xam Teu, Phou Pha Thi, Xam Neua). Wokół każdej z nich początkowo znajduje się trzydzieści rodzin ludu Hmong (reprezentowanych przez sześć żetonów mężczyzn) zajmujących się uprawą maku. Ilość mężczyzn oraz informacje przy każdej wiosce determinują wysokość plonów. Z czasem w miarę upływu czasu liczba rodzin będzie się zmniejszać, co będzie miało wpływ na dochody graczy.
Sama gra podzielona jest na 20 etapów. 10 etapów pory deszczowej – pora siania i 10 etapów pory suchej – pora plonów. Na początku każdego etapu jeden z graczy losuje po jednej karcie wydarzeń odpowiednio dla każdej pory i kładzie ją na stole. Karty wydarzeń mają wpływ na wszystkich graczy i odnoszą się do aktualnej sytuacji na świecie. Np. karta mówiąca o nacisku władz USA na Turcję i zamknięciu dostaw tureckiego opium do Europy, czego skutkiem będzie łatwiejszy dostęp do rynków europejskich lub amerykańskich, czy karta Ofensywa Tet mówiąca o zwiększeniu zaangażowania w Wietnamie, czego skutkiem będą sukcesy Pathet Lao w Laosie.
Po wylosowaniu karty wydarzeń sprawdza się postępy (przejmowanie obszarów) stron biorących udział w konflikcie – wojsk rządowych i Pathet Lao (od drugiego etapu). Podczas pory deszczowej następuje ofensywa wojsk rządowych, podczas pory suchej kontrofensywa komunistów. Walki na poziomie strategicznym toczą się o obszary sąsiadujące ze sobą. Strona atakująca posiada modyfikator +2 do ataku (pora deszczowa – wojska rządowe, pora sucha – Pathet Lao), strona broniąca się posiada modyfikator -2 do ataku (pora deszczowa – Pathet Lao, pora sucha – wojska rządowe). Atak zawsze następuje pojedynczo w każdym etapie z obszaru graniczącego z obszarem wroga. Jeżeli obszar ten graniczyłby z kilkoma wrogimi terenami, wówczas należy rzucić kością dla każdego obszaru. Teren, który uzyskałby najwyższy wynik (tereny w przypadku remisu) byłby celem ataku. Jeśli kilka terenów graniczyłoby z terenem wroga, wówczas z każdego z nich nastąpiłby atak. Następnie należy rozstrzygnąć wynik walk. Strona, która uzyska wyższy wynik przejmuje obszar przeciwnika.
Zajęcie obszaru przez stronę konfliktu ma wpływ na wioski znajdujące się na tym obszarze i na możliwość wykonania akcji (w przypadku przejęcia Xam Neua przez wojska rządowe i Vientiane, Luang Prabang, Long Tieng lub Phong Savan w przypadku komunistów).
Wioski znajdujące się na obszarach wojsk rządowych mogą zostać przez nie przejęte (od drugiego etapu).
Wioski na obszarach znajdujących się pod kontrolą komunistów będą atakowane do momentu, aż nie zostanie w nich żaden mężczyzna (od drugiego etapu). W momencie, w którym nie będzie żadnego mężczyzny w wiosce, będzie ona automatycznie niszczona. Razem z nią uprawy czyli dochód graczy.
Niezależnie od zajęcia obszaru przez którąkolwiek ze stron do wiosek mogą wkroczyć ludzie pracujący dla CIA w celu zwerbowania mężczyzn (od drugiego etapu).
Również niezależnie od tego, która ze stron zajęła dany obszar, wioski mogą przejąć korsykańscy dealerzy (od drugiego etapu).
O tym, która wioska (lub wioski w przypadku remisu) zostanie zaatakowana decyduje wynik rzutu kością (najwyższy wynik). W początkowych etapach (do momentu, kiedy gracze posiadają neutralną reputację u poszczególnych stron konfliktu), automatycznie zajmowane są wioski neutralne – nie pozostające pod kontrolą innych stron – zostają one automatycznie przejęte (w przypadku terenów rządowych przez wojska rządowe, należy umieścić ich żeton w polu z wioską) lub eliminuje się w niej pięciu mężczyzn (usuwa się jeden żeton z planszy, w przypadku terenów komunistycznych). Dodatkowo w każdym etapie należy wykonać rzut kością wskazujący, na którym obszarze będą działali agenci CIA (1 – Phong Savan, 2 – Long Tieng, 3 – Ban Ban, 4 – Xam Thong, 5 – Xam Teu, 6 – Phou Pha Thi) i korsykańscy dealerzy (1 – Phong Savan, 2 – Ban Ban, 3 – Xam Thong, 4 – Xam Teu, 5 – Xam Neua, 6 – Phou Pha Thi). Wówczas należy usunąć jeden żeton mężczyzn z każdej wioski nie pozostającej pod kontrolą gracza na tym obszarze (działalność CIA) lub zaznaczyć żetonem przejęcie wioski przez Korsykańczyków. W poźniejszych etapach walki pomiędzy wojskami rządowymi, a dealerami korsykańskimi są rozstrzygane automatycznie – tzn. atakująca strona automatycznie przejemuje teren wioski.
Na początku rozgrywki tereny znajdujące się pod kontrolą sił rządowych to Luang Prabang, Vientiane, Phong Savan, Long Tieng, Ban Ban. Pod kontrolą komunistycznej partyzantki pozostają Xam Thong, Xam Teu, Xam Neua i Phou Pha Thi.
Jeżeli chodzi o wioski znajdujące się pod kontrolą gracza wówczas może się on wycofać lub dochodzi do walki (na poziomie taktycznym), spada również o jeden punkt reputacja u strony, z którą toczy się walka.
Najpierw należy sprawdzić siłę wojsk atakujących:
1-2 jedna drużyna (dwie sekcje)
3-4 dwie drużyny (cztery sekcje)
5-6 pluton (sześć sekcji)
Generalnie każdy żeton (sekcja) odpowiada albo pięciu mężczyznom (Hmongowie), pięciu żołnierzom (armia Laosu, Pathet Lao), pojedynczym najemnikom (najemnicy zwerbowani przez graczy lub korsykańskich dealerów) lub postaciom graczy. Postacie graczy na starcie otrzymują siłę ataku równa 0, mogą wybrać jako cechę startową przeszkolenie wojskowe wówczas otrzymują +1 do siły ataku lub zakupić broń. Hmongowie posiadają siłe ataku równą 0 (po zakupie broni ich siła wynosi wartość siły ataku danej broni). Najemnicy (w zależności od ich wyboru – siłę ataku równą posiadanej przez nich broni). Żołnierze posiadają siłę ataku zależną od wyniku rzutu kością:
- jedna sekcja każdej drużyny wyposażona jest w broń samopowtarzalną (M1 lub SKS), wyposażenie drugiej sekcji należy sprawdzić przez kolejny rzut kością:
1 M1 lub SKS +1 do ataku
2 M16 lub AK47 +2 do ataku
3 M60 lub RPD – umożliwia przyciśnięcie wybranej jednostki przeciwnika podczas walki (nie wlicza się jej siły do ataku)
4 M79 lub RPG – dodatkowy rzut kością wskazuje siłę ataku (1-3 – 0, 4 + 1, 5 +2, 6 +3)
5 Remington 870 lub Baikal – dodatkowy rzut kością wykonany przed walką wskazuje siłę ataku (1 – eliminacja atakującej jednostki, 2-3 +1, 4-5 +2, 6 +3)
6 M14 sniper lub SWD – dodatkowy rzut kością wykonany przed walką wskazuje wynik ostrzału (1-2 – 0, 3-4 +1, 5-6 – eliminacja wybranej jednostki wroga)
Następnie należy sprawdzić wynik walki rzucjąc dwiema kośćmi, po jednej dla każdej z walczących stron i zsumować wyniki. Siły broniące się, mogą stanowić przypisane do miejsca na planszy i uzbrojone przez gracza drużyny Hmongów lub mobilne jednostki najemników. O tym które sekcje przeciwnika będą atakowały oddziały gracza decyduje gracz siedzący po jego lewej stronie.
Remis lub 1 bądź więcej na korzyść gracza broniącego się wówczas walka zostaje wygrana.
1-6 na niekorzyść gracza, wówczas walka zostaje przegrana, jedna z jednostek gracza zostaje ranna.
7-12 na niekorzyść gracza, wówczas walka zostaje przegrana, jedna z jednostek gracza zostaje wyeliminowana
13-18 na niekorzyść gracza, wówczas walka zostaje przegrana, dwie jednostki gracza zostają wyeliminowane
itd
Wygranie walki oznacza utrzymanie plantacji (wioski). Przegranie – opuszczenie plantacji (w przypadku walki z wojskami rządowymi lub z korsykańskimi dealerami), usunięcie jednego żetonu mężczyzn (w przypadku walk z Pathet Lao lub CIA). Jeżeli plantacja zostanie przejęta wówczas całe wyposażenie pozostające w rękach przedstawicieli ludu Hmong zostaje utracone (usuwa się je z planszy).
O tym, które jednostki gracza zostają ranne lub wyeliminowane decyduje gracz siedzący po jego lewej stronie. Jeśli jednostka gracza zostanie ranna, wówczas w zależności czy jest ona postacią gracza lub najemnikiem, wtedy musi udać się do szpitala (jej żeton zostaje automatycznie przeniesiony w najbliższe pole ze szpitalem) czy jednostką mężczyzn z wioski, wtedy pozostaje na miejscu. Ranne jednostki nie mogą brać udziału w walce i wykonywać innych czynności do końca etapu. Wyeliminowane jednostki odkłada się na pulę żetonów zużytych (nie będą wykorzystywane do końca rozgrywki), chyba, że wyeliminowana została postać gracza, wówczas jego pionek przesuwa się w najbliższe pole ze szpitalem.
Re: Chasing the dragon: handel opium na terenie Złotego Trój
W każdym etapie każdy z graczy może wylosować po jednej z kart gracza. Jeśli się na to zdecyduje, bierze ją do ręki. Karty gracza stanowią odrębną pulę i mają skutek tylko dla gracza, który taką kartę wyłoży na stół. Np. karta Snow Leopard Inn zapewniająca darmowy magazyn w Phong Savan lub karta Tony Poe zwalniająca wioski gracza z obowiązku dostarczania rekrutów. Karty gracza dzielą się na akcje, kontrakcje, miejsca, przedmioty i kontakty. Każdy gracz może na ręku posiadać maksymalnie trzy karty. Ilość kart na ręku może wzrosnąc do pięciu jeżeli postać gracza będzie dysponowała umiejętnościami społecznymi. Karty trzymane na ręku są widoczne tylko dla gracza, który je wylosował, nie mogą zostać odebrane przez innych graczy. Jeżeli gracz będzie posiadał na ręku maksymalną ilosć kart, ale będzie chciał wylosować nową, jedną z posiadanych będzie musiał odrzucić.
Posiadane na ręku karty, gracze mogą umieszczać na stole. Karty leżące na stole można również przejmować. Aby dokonać przejęcia karty należy spełnić wszystkie warunki wypisane na karcie (wymagane umiejętności, miejsce czy reputacja u poszczególnych stron). Następnie gracz broniący i gracz przejmujący w sekrecie przekazują do banku sumę pieniędzy, na koniec gracz przejmujący rzuca kością. Jeżeli wynik wyniesie 4-6 i suma przejmującego okaże się większa od sumy broniącego, karta zostaje przejeta. Jeżeli wynik wyniesie 1-3, karta zostaje w posiadaniu broniącego. Jeżeli wynik wyniesie 4-6, ale suma przejmującego okaże się niższa od sumy broniącego karta zostaje w posiadaniu gracza, który jej bronił. Niezależnie od wyniku gracz probujący przejąć kartę zawsze traci wpłaconą gotówkę. Gracz broniący, tylko w tym ostatnim przypadku czyli jeśli wygrał probę przejęcia i jego suma okazała się wyższa od sumy gracza przejmującego.
Każdy z raczy w ciągu etapu może wykonać sześć naprzemiennych akcji, zaczynając od gracza, który osiągnął najwyższy wynik przy losowaniu postaci, następnie akcje wykonują pozostali gracze zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Jeżeli gracz nie chce wykonywać akcji wówczas pasuje.
1. Wyłożenie karty gracza na stół. Każdy z graczy może umieścić na stole po jednej karcie z ręki (akcje, miejsca, przedmioty, kontakty) jako wykonanie akcji lub jako wykonanie kontrakcji (karta kontrakcji, nie liczy się jako wykonanie akcji) na działanie innego gracza (np. podczas próby przejęcia jednej z kart na stole), jeżeli spełnia warunki wypisane na karcie (wymagane umiejętności, miejsce czy reputacja u poszczególnych stron). Ilość kart które gracz może wyłożyć na stół wynosi po jednej z każdej kategorii – akcje, kontrakcje, miejsca, przedmioty, kontakty. Umiejętność zarządzanie zwiększa ilość kart do dwóch z każdej kategorii. Jeżeli na stole leży już karta z danej kategorii, należy ją odrzucić. Karty akcji lub kontrakcji, ktore zostały wyłożone na stół usuwa się po zakończeniu tury obecnego gracza. Kartami można handlować jeżeli postacie graczy znajdują się w tym samym miejscu. Handel kartami zalicza się do akcji gracza, który go zainicjuje. Wszystkie karty odrzucone trafiają na stos kart zużytych, po wyczerpaniu wszystkich kart z puli, tasuje się je i losuje od nowa.
2. Przemieszczanie się. Gracz może przemieścić swoją postać w określone miejsce na planszy. Może zrobić to na dwa sposoby. Droga lądową lub drogą lotniczą. Jeżeli gracz porusza się drogą lądową, może przemieścić się do obszaru, który połaczony jest z innymi siecią dróg i umieścić pionek w jednym z pól (miasto lub wioska). Jeżeli porusza się drogą lotniczą, może przemieścić się do dowolnego obszaru, umieścić pionek w jednym z pól i wykonać jedną akcję. Przemieszczanie się drogą lotniczą generuje koszty w zależności od faktu posiadania własnego transportu i od odległości – własny środek transportu wewnatrz Laosu - 100 USD, własny środek transportu poza granice – Bangkok, Phnom Penh, Sajgon – 200 USD, transport publiczny poza granice – Bangkok, Phnom Penh, Sajgon, Hong Kong – 500 USD, Paryż, Amsterdam, Londyn, Berlin, Los Angeles, San Francisco, Miami, Nowy Jork – 1000 USD. Jeżeli pionek gracza znajduje się na określonym obszarze i gracz zachce wykonać kolejną akcję na tym samym obszarze, ale w innym polu np. odebrać towar z drugiej wioski, wówczas nie musi wykonywać akcji przemieszczania się. W momencie przekraczania granicy działań wojennych (wojska rządowe – Pathet Lao) istnieje szansa na uszkodzenie samolotu lub śmigłowca (jeżeli podczas rzutu kością wypadnie 5 lub 6 w przypadku neutralnej reputacji u obu walczących stron, odpowiednio o jedno oczko mniej w przypadku reputacji negatywnej lub o jedno oczko więcej w przypadku pozytywnej), wówczas automatycznie należy przemieścić środek transportu na najbliższe lotnisko i pozostawić go w tym miejscu do końca tury w celu dokonania napraw.
3. Nauka umiejętności. Nauka umiejętności jest kosztowna – 15 000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt nauki wynosi 13 000 USD) i zajmuje czas – trzy pełne akcje. Przeszkolenie wojskowe – Long Tieng, umiejętność pilotażu – Vientiane, Long Tieng, umiejętności społeczne – Vientiane, Phong Savan, umiejętność zarządzania – Vientiane.
4. Wynajęcie najemników. (M1) – koszt wynajęcia 6000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt wynajęcia wynosi 5000 USD), (M16, M60, M79, Remington 870, M14 sniper) – koszt wynajęcia 8000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt wynajęcia wynosi 7000 USD). Przedłużenie kontraktu kosztuje połowę ceny wynajęcia. Gracz w jedym momencie może posiadać do pięciu najemników, umiejętność zarządzania zwiększa ich liczbę do dziesięciu. Wynajmując najemnika należy zabrać żeton najemnika z puli nieużywanych żetonow i umieścić na planszy obok własnego pionka. Phong Savan.
5. Wynajęcie pilotów. Koszt wynajęcia 10 000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt wynajęcia wynosi 8000 USD). Przedłużenie kontraktu kosztuje połowę ceny wynajęcia. Wynajmując pilota należy zabrać żeton pilota z puli nieużywanych żetonow i umieścić na planszy obok własnego pionka. Vientiane, Phong Savan, Long Tieng.
6. Wynajęcie chemików. Umiejętnośc przerobu opium na heroinę No. 3 – 5000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt wynajęcia wynosi 4000 USD), heroinę No. 4 – 20 000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt wynajęcia wynosi 18 000 USD). Przedłużenie kontraktu kosztuje połowę ceny wynajęcia. Wynajmując chemika należy zabrać żeton chemika z puli nieużywanych żetonow i umieścić na planszy obok własnego pionka. Hong Kong.
7. Zakup samolotu lub śmigłowca. OH-6 – zasięg tylko wewnątrz kraju, udźwig – towar ważacy 300 kg, broń dla trzydziestu mężczyzn lub trzech pasażerow, cena 20 000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 18 000 USD), Pilatus Turbo Porter – zasięg tylko wewnątrz kraju, udźwig – towar ważacy 900 kg, broń dla dziewięćdziesięciu mężczyzn lub dziewięciu pasażerow, cena 70 000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 65 000 USD), Beechcraft Model 18, zasięg poza granicami kraju, udźwig – towar ważacy 900 kg, broń dla dziewięćdziesięciu mężczyzn lub dziewięciu pasażerow, cena 100 000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 90 000 USD), UH-1, zasięg tylko wewnątrz kraju, udźwig – towar ważacy 1200 kg, broń dla stu dwudziestu mężczyzn lub dwunastu pasażerów, uzbrojenie +3 do sily ataku, cena 250 000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 225 000 USD). Dokonując zakupu środka tranportu należy zabrać jego żeton z puli nieużywanych żetonów i umieścić na planszy obok własnego pionka. Vientiane, Long Tieng.
8. Zakup broni – M1 – 150 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 130 USD), M16 – 250 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 220 USD), M60 – 1000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 800 USD), M79 – 500 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 400 USD), Remington 870 – 100 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 80 USD), M14 – 500 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 400 USD). Dokonująć zakupu broni należy zabrać jej żeton z puli nieużywanych żetonów i umieścić na planszy obok własnego pionka. Phong Savan, Long Tieng.
9. Zakup magazynu. 1000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 800 USD). W magazynie może znajdować się dowolna ilość towaru. Dowolne pole w dowolnym obszarze. Kupując magazyn należy umieścić jego żeton w tym obszarze.
10. Zakup laboratorium. 5000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 4000 USD). Laboratorium podczas jednej tury może przerobić 150 kg surowego opium i tylko tyle może się w nim znajdować w jednym momencie. Dowolne pole w dowolnym obszarze. Kupując laboratorium należy umieścić jego żeton w tym obszarze.
11. Nawiązanie kontaktu z odbiorcami. Luang Prabang, Vientiane – automatycznie. Lub jeżeli gracze będą szukać kupców poza granicą należy wykonać rzut kością: Azja, wynik 3 – 6, Europa, 4 – 6, Stany Zjednoczone, 5 – 6. Następny rzut: Bangkok, Sajgon, Phnom Penh, Hong Kong, odpowiednio 1 – 2, 3 – 4 , 5 , 6, Paryż, Amsterdam, Londyn, Berlin, 1 – 2, 3 – 4, 5, 6, Nowy Jork, San Francisco, Los Angeles, Miami 1 – 2, 3 – 4, 5, 6. Jeżeli gracz posiada umiejętności społeczne może powtórzyć jeden rzut zaraz po jego wykonaniu. Po nawiązaniu kontaktu należy umieścić swój żeton w polu z kontaktem. Vientiane, Phong Savan.
12. Przekupienie strony konfliktu. Wszystkie postacie graczy posiadają reputację u wszystkich stron konfliktu (siły rządowe, Pathet Lao, CIA i Korsykańczycy). Na początku jest neutralna i wynosi 0. Poprzez akcję przekupienia mogą wpływać na wartość swojej reputacji i reputacji innych graczy. Do zmiany wartości reputacji wymagane są umiejętności społeczne i 5000 USD. Pionek gracza musi znajdować się rownież w polu, w którym możliwy jest kontakt z daną stroną (Luang Prabang, Xam Neua, Long Tieng, Phong Savan). Wówczas po wpłaceniu gotówki do banku można przesunąć żeton reputacji na pole sąsiadujące: -1 reputacja negatywna, 0 neutralna, +1 pozytywna. Pozytywna reputacja wpływa na możliwość wystawiania kart na stół, na walki toczące się o plantacje (wioski w posiadaniu graczy posiadających pozytywną reputację nie brane są pod uwagę w trakcie wyboru celów w trakcie ofensywy lub działalności CIA lub Korsykańczyków), na możliwość wykonania niektórych akcji w porozumieniu z daną stroną oraz na przekraczanie strefy działań drogą powietrzną z mniejszym ryzykiem (zwiększa się o jedno oczko w przypadku pozytywnej reputacji u jednej ze stron konfliktu) lub bez ryzyka trafienia (w przypadku pozytywnej reputacji zarówno u sił rządowych jak i u Pathet Lao). Negatywna reputacja ma wpływ na możliwość wystawienia kart na stoł, na walki o plantacje (wioski graczy posiadających negatywną reputację atakowane są jako pierwsze, jeżeli kilku graczy na danym obszarze posiada negatywną reputację wówczas o ich zaatakowaniu decyduje rzut kością – najwyższy wynik, w przypadku remisu zostają zaatakowane wszystkie wioski), na możliwość załatwienia niektórych akcji w porozumieniu z daną stroną oraz na możliwość trafienia podczas próby przekraczania strefy działań wojennych (odejmuje się po jednym oczku za negatywną reputację u każdej ze stron).
Posiadane na ręku karty, gracze mogą umieszczać na stole. Karty leżące na stole można również przejmować. Aby dokonać przejęcia karty należy spełnić wszystkie warunki wypisane na karcie (wymagane umiejętności, miejsce czy reputacja u poszczególnych stron). Następnie gracz broniący i gracz przejmujący w sekrecie przekazują do banku sumę pieniędzy, na koniec gracz przejmujący rzuca kością. Jeżeli wynik wyniesie 4-6 i suma przejmującego okaże się większa od sumy broniącego, karta zostaje przejeta. Jeżeli wynik wyniesie 1-3, karta zostaje w posiadaniu broniącego. Jeżeli wynik wyniesie 4-6, ale suma przejmującego okaże się niższa od sumy broniącego karta zostaje w posiadaniu gracza, który jej bronił. Niezależnie od wyniku gracz probujący przejąć kartę zawsze traci wpłaconą gotówkę. Gracz broniący, tylko w tym ostatnim przypadku czyli jeśli wygrał probę przejęcia i jego suma okazała się wyższa od sumy gracza przejmującego.
Każdy z raczy w ciągu etapu może wykonać sześć naprzemiennych akcji, zaczynając od gracza, który osiągnął najwyższy wynik przy losowaniu postaci, następnie akcje wykonują pozostali gracze zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Jeżeli gracz nie chce wykonywać akcji wówczas pasuje.
1. Wyłożenie karty gracza na stół. Każdy z graczy może umieścić na stole po jednej karcie z ręki (akcje, miejsca, przedmioty, kontakty) jako wykonanie akcji lub jako wykonanie kontrakcji (karta kontrakcji, nie liczy się jako wykonanie akcji) na działanie innego gracza (np. podczas próby przejęcia jednej z kart na stole), jeżeli spełnia warunki wypisane na karcie (wymagane umiejętności, miejsce czy reputacja u poszczególnych stron). Ilość kart które gracz może wyłożyć na stół wynosi po jednej z każdej kategorii – akcje, kontrakcje, miejsca, przedmioty, kontakty. Umiejętność zarządzanie zwiększa ilość kart do dwóch z każdej kategorii. Jeżeli na stole leży już karta z danej kategorii, należy ją odrzucić. Karty akcji lub kontrakcji, ktore zostały wyłożone na stół usuwa się po zakończeniu tury obecnego gracza. Kartami można handlować jeżeli postacie graczy znajdują się w tym samym miejscu. Handel kartami zalicza się do akcji gracza, który go zainicjuje. Wszystkie karty odrzucone trafiają na stos kart zużytych, po wyczerpaniu wszystkich kart z puli, tasuje się je i losuje od nowa.
2. Przemieszczanie się. Gracz może przemieścić swoją postać w określone miejsce na planszy. Może zrobić to na dwa sposoby. Droga lądową lub drogą lotniczą. Jeżeli gracz porusza się drogą lądową, może przemieścić się do obszaru, który połaczony jest z innymi siecią dróg i umieścić pionek w jednym z pól (miasto lub wioska). Jeżeli porusza się drogą lotniczą, może przemieścić się do dowolnego obszaru, umieścić pionek w jednym z pól i wykonać jedną akcję. Przemieszczanie się drogą lotniczą generuje koszty w zależności od faktu posiadania własnego transportu i od odległości – własny środek transportu wewnatrz Laosu - 100 USD, własny środek transportu poza granice – Bangkok, Phnom Penh, Sajgon – 200 USD, transport publiczny poza granice – Bangkok, Phnom Penh, Sajgon, Hong Kong – 500 USD, Paryż, Amsterdam, Londyn, Berlin, Los Angeles, San Francisco, Miami, Nowy Jork – 1000 USD. Jeżeli pionek gracza znajduje się na określonym obszarze i gracz zachce wykonać kolejną akcję na tym samym obszarze, ale w innym polu np. odebrać towar z drugiej wioski, wówczas nie musi wykonywać akcji przemieszczania się. W momencie przekraczania granicy działań wojennych (wojska rządowe – Pathet Lao) istnieje szansa na uszkodzenie samolotu lub śmigłowca (jeżeli podczas rzutu kością wypadnie 5 lub 6 w przypadku neutralnej reputacji u obu walczących stron, odpowiednio o jedno oczko mniej w przypadku reputacji negatywnej lub o jedno oczko więcej w przypadku pozytywnej), wówczas automatycznie należy przemieścić środek transportu na najbliższe lotnisko i pozostawić go w tym miejscu do końca tury w celu dokonania napraw.
3. Nauka umiejętności. Nauka umiejętności jest kosztowna – 15 000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt nauki wynosi 13 000 USD) i zajmuje czas – trzy pełne akcje. Przeszkolenie wojskowe – Long Tieng, umiejętność pilotażu – Vientiane, Long Tieng, umiejętności społeczne – Vientiane, Phong Savan, umiejętność zarządzania – Vientiane.
4. Wynajęcie najemników. (M1) – koszt wynajęcia 6000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt wynajęcia wynosi 5000 USD), (M16, M60, M79, Remington 870, M14 sniper) – koszt wynajęcia 8000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt wynajęcia wynosi 7000 USD). Przedłużenie kontraktu kosztuje połowę ceny wynajęcia. Gracz w jedym momencie może posiadać do pięciu najemników, umiejętność zarządzania zwiększa ich liczbę do dziesięciu. Wynajmując najemnika należy zabrać żeton najemnika z puli nieużywanych żetonow i umieścić na planszy obok własnego pionka. Phong Savan.
5. Wynajęcie pilotów. Koszt wynajęcia 10 000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt wynajęcia wynosi 8000 USD). Przedłużenie kontraktu kosztuje połowę ceny wynajęcia. Wynajmując pilota należy zabrać żeton pilota z puli nieużywanych żetonow i umieścić na planszy obok własnego pionka. Vientiane, Phong Savan, Long Tieng.
6. Wynajęcie chemików. Umiejętnośc przerobu opium na heroinę No. 3 – 5000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt wynajęcia wynosi 4000 USD), heroinę No. 4 – 20 000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt wynajęcia wynosi 18 000 USD). Przedłużenie kontraktu kosztuje połowę ceny wynajęcia. Wynajmując chemika należy zabrać żeton chemika z puli nieużywanych żetonow i umieścić na planszy obok własnego pionka. Hong Kong.
7. Zakup samolotu lub śmigłowca. OH-6 – zasięg tylko wewnątrz kraju, udźwig – towar ważacy 300 kg, broń dla trzydziestu mężczyzn lub trzech pasażerow, cena 20 000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 18 000 USD), Pilatus Turbo Porter – zasięg tylko wewnątrz kraju, udźwig – towar ważacy 900 kg, broń dla dziewięćdziesięciu mężczyzn lub dziewięciu pasażerow, cena 70 000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 65 000 USD), Beechcraft Model 18, zasięg poza granicami kraju, udźwig – towar ważacy 900 kg, broń dla dziewięćdziesięciu mężczyzn lub dziewięciu pasażerow, cena 100 000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 90 000 USD), UH-1, zasięg tylko wewnątrz kraju, udźwig – towar ważacy 1200 kg, broń dla stu dwudziestu mężczyzn lub dwunastu pasażerów, uzbrojenie +3 do sily ataku, cena 250 000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 225 000 USD). Dokonując zakupu środka tranportu należy zabrać jego żeton z puli nieużywanych żetonów i umieścić na planszy obok własnego pionka. Vientiane, Long Tieng.
8. Zakup broni – M1 – 150 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 130 USD), M16 – 250 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 220 USD), M60 – 1000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 800 USD), M79 – 500 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 400 USD), Remington 870 – 100 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 80 USD), M14 – 500 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 400 USD). Dokonująć zakupu broni należy zabrać jej żeton z puli nieużywanych żetonów i umieścić na planszy obok własnego pionka. Phong Savan, Long Tieng.
9. Zakup magazynu. 1000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 800 USD). W magazynie może znajdować się dowolna ilość towaru. Dowolne pole w dowolnym obszarze. Kupując magazyn należy umieścić jego żeton w tym obszarze.
10. Zakup laboratorium. 5000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 4000 USD). Laboratorium podczas jednej tury może przerobić 150 kg surowego opium i tylko tyle może się w nim znajdować w jednym momencie. Dowolne pole w dowolnym obszarze. Kupując laboratorium należy umieścić jego żeton w tym obszarze.
11. Nawiązanie kontaktu z odbiorcami. Luang Prabang, Vientiane – automatycznie. Lub jeżeli gracze będą szukać kupców poza granicą należy wykonać rzut kością: Azja, wynik 3 – 6, Europa, 4 – 6, Stany Zjednoczone, 5 – 6. Następny rzut: Bangkok, Sajgon, Phnom Penh, Hong Kong, odpowiednio 1 – 2, 3 – 4 , 5 , 6, Paryż, Amsterdam, Londyn, Berlin, 1 – 2, 3 – 4, 5, 6, Nowy Jork, San Francisco, Los Angeles, Miami 1 – 2, 3 – 4, 5, 6. Jeżeli gracz posiada umiejętności społeczne może powtórzyć jeden rzut zaraz po jego wykonaniu. Po nawiązaniu kontaktu należy umieścić swój żeton w polu z kontaktem. Vientiane, Phong Savan.
12. Przekupienie strony konfliktu. Wszystkie postacie graczy posiadają reputację u wszystkich stron konfliktu (siły rządowe, Pathet Lao, CIA i Korsykańczycy). Na początku jest neutralna i wynosi 0. Poprzez akcję przekupienia mogą wpływać na wartość swojej reputacji i reputacji innych graczy. Do zmiany wartości reputacji wymagane są umiejętności społeczne i 5000 USD. Pionek gracza musi znajdować się rownież w polu, w którym możliwy jest kontakt z daną stroną (Luang Prabang, Xam Neua, Long Tieng, Phong Savan). Wówczas po wpłaceniu gotówki do banku można przesunąć żeton reputacji na pole sąsiadujące: -1 reputacja negatywna, 0 neutralna, +1 pozytywna. Pozytywna reputacja wpływa na możliwość wystawiania kart na stół, na walki toczące się o plantacje (wioski w posiadaniu graczy posiadających pozytywną reputację nie brane są pod uwagę w trakcie wyboru celów w trakcie ofensywy lub działalności CIA lub Korsykańczyków), na możliwość wykonania niektórych akcji w porozumieniu z daną stroną oraz na przekraczanie strefy działań drogą powietrzną z mniejszym ryzykiem (zwiększa się o jedno oczko w przypadku pozytywnej reputacji u jednej ze stron konfliktu) lub bez ryzyka trafienia (w przypadku pozytywnej reputacji zarówno u sił rządowych jak i u Pathet Lao). Negatywna reputacja ma wpływ na możliwość wystawienia kart na stoł, na walki o plantacje (wioski graczy posiadających negatywną reputację atakowane są jako pierwsze, jeżeli kilku graczy na danym obszarze posiada negatywną reputację wówczas o ich zaatakowaniu decyduje rzut kością – najwyższy wynik, w przypadku remisu zostają zaatakowane wszystkie wioski), na możliwość załatwienia niektórych akcji w porozumieniu z daną stroną oraz na możliwość trafienia podczas próby przekraczania strefy działań wojennych (odejmuje się po jednym oczku za negatywną reputację u każdej ze stron).
Re: Chasing the dragon: handel opium na terenie Złotego Trój
13. Przejęcie plantacji. W przypadku jeżeli plantacja jest neutralna, to znaczy jeżeli nie została zajęta przez żadną ze stron konfliktu lub w przypadku przesunięcia się strefy działań została opuszczona przez wojska rządowe wówczas gracze mogą przejąć ją automatycznie, umieszczając swój żeton w polu z wioską. W przypadku jeżeli jest ona w posiadaniu jednej ze stron (siły rządowe, Korsykańczycy, pozostali gracze), wówczas dochodzi do starcia.
Podobnie jak w przypadku walk o plantacje w czasie ofensywy lub działalności CIA i Korsykańczyków, na początku weryfikuje się siłę strony atakującej, później sprawdza się siłę strony broniącej. W przypadku zaatakowania plantacji znajdującej się pod kontrolą wojsk rządowych lub korsykańskich dealerów, należy rzućić kością aby sprawdzić siłę i wyposażenie wojsk ją broniących. O tym które sekcje przeciwnika (w przypadku plantacji rządowych lub Korsykańczyków) będą atakowały oddziały gracza decyduje gracz siedzący po jego lewej stronie, w przypadku walk pomiędzy graczami obydwaj mają wpływ na decyzję o ich przebiegu. Następnie należy sprawdzić wynik walki rzucając dwiema kośćmi, po jednej dla każdej z walczących stron i zsumować wyniki.
13-18 na korzyść strony broniącej się, wówczas walka zostaje przegrana, dwie jednostki atakującego gracza zostają wyeliminowane
7-12 na korzyść strony broniącej się, wówczas walka zostaje przegrana, jedna z jednostek atakującego gracza zostaje wyeliminowana
Remis lub 1-6 na korzyść strony broniącej się, wówczas walka zostaje przegrana, jedna z jednostek atakującego gracza zostaje ranna
1-6 na niekorzyść strony broniącej się, wówczas walka zostaje wygrana, jeżeli broni się gracz jedna z jego jednostek zostaje ranna.
7-12 na niekorzyść strony broniącej się, wówczas walka zostaje wygrana, jeżeli broni się gracz jedna z jego jednostek zostaje wyeliminowana
13-18 na niekorzyść strony broniącej się, wówczas walka zostaje wygrana, jeżeli broni się gracz dwie jego jednostki zostają wyeliminowane
itd
Wygranie walki oznacza przejęcie plantacji (wioski). Przegranie – opuszczenie plantacji. Jeżeli plantacja zostanie przejęta wówczas całe wyposażenie pozostające w rękach przedstawicieli ludu Hmong zostaje utracone (usuwa się je z planszy).
O tym, które jednostki gracza zostają ranne lub wyeliminowane decyduje gracz siedzacy po jego lewej stronie (w przypadku walk z siłami rządowymi lub z Korsykańczykami). Jeśli jednostka gracza zostanie ranna, wówczas w zależności czy jest ona postacią gracza lub najemnikiem, wtedy musi udać się do szpitala (jej żeton zostaje automatycznie przeniesiony w najbliższe pole ze szpitalem) czy jednostką mężczyzn z wioski, wtedy pozostaje na miejscu. Ranne jednostki nie mogą brać udziału w walce i wykonywać innych czynności do końca etapu. Wyeliminowane jednostki odkłada się na pulę żetonow zużytych (nie będą wykorzystywane do końca rozgrywki), chyba, że wyeliminowana została postać gracza, wówczas jego pionek przesuwa się w najbliższe pole ze szpitalem.
14. Odbiór surowego opium. O wielkości plonów decyduje jakość upraw (od 10 kg surowego opium na rodzinę w obszarach Xam Teu, Phou Pha Thi, Xam Neua do 5 kg w pozostałych obszarach) oraz liczba mężczyzn w wioskach (odpowiednio 50 lub 25 kg za każdy żeton mężczyzny). Kilogram opium kosztuje 50 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 40 USD) przy zakupie bezpośrednio na plantacji. Po odebraniu towaru należy umieścić na planszy odpowiednią ilość żetonów obok własnego pionka. Którakolwiek z wiosek będąca w posiadaniu gracza w trakcie trwania pory suchej.
15. Przewóz broni lub towaru. Zakupioną broń lub towar z plantacji można przewieźć w inne pole, wówczas obowiązują zasady takie same jak przy poruszaniu się. Towar można sprzedać, zostawić w magazynie lub w laboratorium. Poza granice towar można wywieźć albo osobiście transportem publicznym albo transportem własnym.
16. Przekazanie broni mężczyznom z wioski. Aby przekazać broń mężczyznom wioska musi być zajęta przez gracza. Przejęcie wioski i przekazanie broni można wykonać w ciągu jednej akcji.
17. Przekazanie broni lub towaru innemu graczowi. Wykonywane jest jako akcja gracza, który zainicjował handel.
18. Przerób towaru. Nie liczy się jako akcja, następuje automatycznie po pozostawieniu go w polu z laboratorium. Surowe opium można przerobić na morfinę (bez posiadania chemika), na heroinę No. 3 z wynajętym chemikiem lub heroinę No. 4 również z wynajętym chemikiem, którego żeton znajduje się w polu z laboratorium. Z 10 kg surowego opium można uzyskać 1 kg morfiny lub heroiny.
19. Sprzedaż towaru. Towar można próbować sprzedać na lokalnym rynku (Luang Prabang, Vientiane), sprzedać go jednej ze stron (strona rządowa, CIA, Korsykańczycy, wymagana pozytywna reputacja u określonej strony) lub wywieźć go za granicę (wymagany kontakt).
Ceny (za kilogram):
- lokalny rynek – surowe opium 70 USD, morfina 1000 USD, heroina No. 3 1500 USD, heroina No. 4 2000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt sprzedaży wynosi odpowiednio 80 USD, 1200 USD, 1700 USD, 2200 USD)
- rynki azjatyckie (Bangkok, Phnom Penh, Sajgon, Hong Kong) – surowe opium 100 USD, morfina 1200 USD, heroina No. 3 2000 USD, heroina No. 4 3000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt sprzedaży wynosi odpowiednio 120 USD, 1400 USD, 2200 USD, 3200 USD)
- rynki europejskie (Paryż, Amsterdam, Londyn, Berlin) – surowe opium 300 USD, morfina 3000 USD, heroina No. 3 7000 USD, heroina No. 4 15 000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt sprzedaży wynosi odpowiednio 350 USD, 3500 USD, 8000 USD, 17 000 USD)
- rynki amerykańskie (Nowy Jork, San Francisco, Los Angeles, Miami) – surowe opium 400 USD, morfina 5000 USD, heroina No. 3 10 000 USD, heroina No. 4 20 000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt sprzedaży wynosi odpowiednio 500 USD, 6000 USD, 12 000 USD, 22 000 USD).
Aby sprzedać towar należy wykonać akcję sprzedaży w polu z kontaktem. Jeżeli towar wywozi się osobiście transportem publicznym za granicę wówczas maksymalna waga którą można przetransportować wynosi 30 kg. Osobiste przewożenie towaru może być niebezpieczne – przy każdej probie przekroczenia granicy gracz musi rzucić kością – w zależności jaką reputację posiada u CIA wynik rzutu wskaże czy postać została schwytana podczas próby przemytu (reputacja negatywna – 4-6, reputacja neutralna – 6, reputacja pozytywna – brak). Jeżeli schwytana została postać gracza, trafia do aresztu do końca etapu, cały przemycany towar zostaje skonfiskowany, dodatkowo gracz musi zapłacić 5000 USD kary. Jeżeli nie posiada takiej kwoty, wówczas wpłaca całość swojego majątku. Jeżeli schwytany został najemnik gracza wówczas cały towar zostaje skonfiskowany, żeton najemnika usuwany jest z rozgrywki. Przewożąc towar własnym środkiem transportu można go dostarczyć bezpośrednio do Bangkoku, Sajgonu czy Phnom Penh lub zrzucić do morza w celu odebrania go przez odbiorcę z Hong Kongu, Europy czy Ameryki.
Sprzedając opium należy położyć liczbę żetonow odpowiadającą ilości upłynnionego towaru w polu z kontaktem. Na rynkach lokalnych nie można sprzedać w sumie więcej niż 450 kg surowego opium lub 45 kg morfiny, heroiny No. 3 lub No. 4 (ilość dotyczy wszystkich graczy). Po zakończeniu etapu, żetony zabiera się z planszy. Sprzedając towar rządowi, CIA, korsykańskim dealerom lub na rynki zagraniczne (Azja, Europa, Ameryka) ilość sprzedanego towaru nie ma znaczenia, ale dla tych ostanich liczy sie fakt nawiązania aktywnego kontaku. Kontakt jest aktywny do momentu aż, inny gracz nie zaoferuje większej ilości towaru od gracza, który zaoferował ją jako pierwszy, w tym czasie inni gracze nie mogą handlować z tym kontaktem.
20. Wydanie rozkazu. Nie liczy się jako akcja, rozkazy mogą zostać wydane w czasie tury, w ktorej wykonywana jest inna akcja, jednak wymagana jest obecność żetonu pilota, najemnika lub chemika w polu z graczem. Akcje przekazywane poszczególnym ludziom muszą dotyczyć wykonywanej przez nich profesji. Np. pilot może przemiesczać się, odbierać, przewozić i sprzedawać towar, najemnik może próbować przejąć plantację lub bronić jej, może również odbierać, przewozić i sprzedawać towar chemik, może przerabiać surowe opium, odbierać je i dostarczać do magazynu. Rozkazy nie mogą dotyczyć wyłożenia karty na stół, nauki umiejętności, werbunku najemników, pilotów i chemików, nawiazywania kontaktow, przekupywania i zaciągania pożyczki. Rozkazy muszą być sformułowane w całości np. przelot do obszaru Xam Neua, odebranie towaru z wszystkich plantacji, następnie przelot do Tajlandii w celu zrzucenia towaru i powrót na lotnisko Wattay.
21. Zaciągnięcie pożyczki. Pożyczkę można zaciągnac do wysokości 20 000 USD, z tym, że należy spłacić oprócz zaciagniętego długu dodatkowo 50% więcej. Do ostatecznego rachunku wlicza się cały pozostały dług. Luang Prabang, Vientiane.
Zasady dla jednego gracza. W zależności od stopnia trudności podczas ofensywy czterokrotnie sprawdza się przejęcie plantacji przez Korsykańczyków. Na początku tury gracza losuje się jedną z kart grazca, ktorą odkłada się (usuwa z rozgrywki), wykonuje się cztery rzuty kością w celu sprawdzenia czy nie spadła reputacja u poszczególnych stron konfliktu (wynik 1-3 – bez zmian, 4-6 następuje spadek reputacji), po jednym rzucie dla każdej puli żetonów (najemników, pilotów i chemików, wynik 1-3 – bez zmian, 4-6 żeton zostaje przejęty, usuwa się go z rozgrywki) i jeden rzut w celu sprawdzenia czy któryś z aktywnych kontaktów nie został przejęty (1-3 – bez zmian, 4-6 kontakt został przejęty, aby sprawdzić który, wykonuje się rzut dla każdego z nich, przejęty zostaje ten, który uzyskał najwyższy wynik, w przypadku remisu, przejęte zostają wszystkie, które uzyskały najwyższy wynik, aby z powrotem przejąć kontakt należy zoferować ilość towaru wiekszą niż poprzednio). Celem gry jest zdobycie majątku w wysokości (kwota zostanie podana po wykonaniu testów), zajęcie plantacji (liczba plantacji po wykonaniu testów), nawiązanie aktywnych kontaktów z odbiorcami (liczba również po wykonaniu testów).
Podobnie jak w przypadku walk o plantacje w czasie ofensywy lub działalności CIA i Korsykańczyków, na początku weryfikuje się siłę strony atakującej, później sprawdza się siłę strony broniącej. W przypadku zaatakowania plantacji znajdującej się pod kontrolą wojsk rządowych lub korsykańskich dealerów, należy rzućić kością aby sprawdzić siłę i wyposażenie wojsk ją broniących. O tym które sekcje przeciwnika (w przypadku plantacji rządowych lub Korsykańczyków) będą atakowały oddziały gracza decyduje gracz siedzący po jego lewej stronie, w przypadku walk pomiędzy graczami obydwaj mają wpływ na decyzję o ich przebiegu. Następnie należy sprawdzić wynik walki rzucając dwiema kośćmi, po jednej dla każdej z walczących stron i zsumować wyniki.
13-18 na korzyść strony broniącej się, wówczas walka zostaje przegrana, dwie jednostki atakującego gracza zostają wyeliminowane
7-12 na korzyść strony broniącej się, wówczas walka zostaje przegrana, jedna z jednostek atakującego gracza zostaje wyeliminowana
Remis lub 1-6 na korzyść strony broniącej się, wówczas walka zostaje przegrana, jedna z jednostek atakującego gracza zostaje ranna
1-6 na niekorzyść strony broniącej się, wówczas walka zostaje wygrana, jeżeli broni się gracz jedna z jego jednostek zostaje ranna.
7-12 na niekorzyść strony broniącej się, wówczas walka zostaje wygrana, jeżeli broni się gracz jedna z jego jednostek zostaje wyeliminowana
13-18 na niekorzyść strony broniącej się, wówczas walka zostaje wygrana, jeżeli broni się gracz dwie jego jednostki zostają wyeliminowane
itd
Wygranie walki oznacza przejęcie plantacji (wioski). Przegranie – opuszczenie plantacji. Jeżeli plantacja zostanie przejęta wówczas całe wyposażenie pozostające w rękach przedstawicieli ludu Hmong zostaje utracone (usuwa się je z planszy).
O tym, które jednostki gracza zostają ranne lub wyeliminowane decyduje gracz siedzacy po jego lewej stronie (w przypadku walk z siłami rządowymi lub z Korsykańczykami). Jeśli jednostka gracza zostanie ranna, wówczas w zależności czy jest ona postacią gracza lub najemnikiem, wtedy musi udać się do szpitala (jej żeton zostaje automatycznie przeniesiony w najbliższe pole ze szpitalem) czy jednostką mężczyzn z wioski, wtedy pozostaje na miejscu. Ranne jednostki nie mogą brać udziału w walce i wykonywać innych czynności do końca etapu. Wyeliminowane jednostki odkłada się na pulę żetonow zużytych (nie będą wykorzystywane do końca rozgrywki), chyba, że wyeliminowana została postać gracza, wówczas jego pionek przesuwa się w najbliższe pole ze szpitalem.
14. Odbiór surowego opium. O wielkości plonów decyduje jakość upraw (od 10 kg surowego opium na rodzinę w obszarach Xam Teu, Phou Pha Thi, Xam Neua do 5 kg w pozostałych obszarach) oraz liczba mężczyzn w wioskach (odpowiednio 50 lub 25 kg za każdy żeton mężczyzny). Kilogram opium kosztuje 50 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt zakupu wynosi 40 USD) przy zakupie bezpośrednio na plantacji. Po odebraniu towaru należy umieścić na planszy odpowiednią ilość żetonów obok własnego pionka. Którakolwiek z wiosek będąca w posiadaniu gracza w trakcie trwania pory suchej.
15. Przewóz broni lub towaru. Zakupioną broń lub towar z plantacji można przewieźć w inne pole, wówczas obowiązują zasady takie same jak przy poruszaniu się. Towar można sprzedać, zostawić w magazynie lub w laboratorium. Poza granice towar można wywieźć albo osobiście transportem publicznym albo transportem własnym.
16. Przekazanie broni mężczyznom z wioski. Aby przekazać broń mężczyznom wioska musi być zajęta przez gracza. Przejęcie wioski i przekazanie broni można wykonać w ciągu jednej akcji.
17. Przekazanie broni lub towaru innemu graczowi. Wykonywane jest jako akcja gracza, który zainicjował handel.
18. Przerób towaru. Nie liczy się jako akcja, następuje automatycznie po pozostawieniu go w polu z laboratorium. Surowe opium można przerobić na morfinę (bez posiadania chemika), na heroinę No. 3 z wynajętym chemikiem lub heroinę No. 4 również z wynajętym chemikiem, którego żeton znajduje się w polu z laboratorium. Z 10 kg surowego opium można uzyskać 1 kg morfiny lub heroiny.
19. Sprzedaż towaru. Towar można próbować sprzedać na lokalnym rynku (Luang Prabang, Vientiane), sprzedać go jednej ze stron (strona rządowa, CIA, Korsykańczycy, wymagana pozytywna reputacja u określonej strony) lub wywieźć go za granicę (wymagany kontakt).
Ceny (za kilogram):
- lokalny rynek – surowe opium 70 USD, morfina 1000 USD, heroina No. 3 1500 USD, heroina No. 4 2000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt sprzedaży wynosi odpowiednio 80 USD, 1200 USD, 1700 USD, 2200 USD)
- rynki azjatyckie (Bangkok, Phnom Penh, Sajgon, Hong Kong) – surowe opium 100 USD, morfina 1200 USD, heroina No. 3 2000 USD, heroina No. 4 3000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt sprzedaży wynosi odpowiednio 120 USD, 1400 USD, 2200 USD, 3200 USD)
- rynki europejskie (Paryż, Amsterdam, Londyn, Berlin) – surowe opium 300 USD, morfina 3000 USD, heroina No. 3 7000 USD, heroina No. 4 15 000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt sprzedaży wynosi odpowiednio 350 USD, 3500 USD, 8000 USD, 17 000 USD)
- rynki amerykańskie (Nowy Jork, San Francisco, Los Angeles, Miami) – surowe opium 400 USD, morfina 5000 USD, heroina No. 3 10 000 USD, heroina No. 4 20 000 USD (w przypadku posiadania umiejętności społecznych i udanego rzutu (4-6) koszt sprzedaży wynosi odpowiednio 500 USD, 6000 USD, 12 000 USD, 22 000 USD).
Aby sprzedać towar należy wykonać akcję sprzedaży w polu z kontaktem. Jeżeli towar wywozi się osobiście transportem publicznym za granicę wówczas maksymalna waga którą można przetransportować wynosi 30 kg. Osobiste przewożenie towaru może być niebezpieczne – przy każdej probie przekroczenia granicy gracz musi rzucić kością – w zależności jaką reputację posiada u CIA wynik rzutu wskaże czy postać została schwytana podczas próby przemytu (reputacja negatywna – 4-6, reputacja neutralna – 6, reputacja pozytywna – brak). Jeżeli schwytana została postać gracza, trafia do aresztu do końca etapu, cały przemycany towar zostaje skonfiskowany, dodatkowo gracz musi zapłacić 5000 USD kary. Jeżeli nie posiada takiej kwoty, wówczas wpłaca całość swojego majątku. Jeżeli schwytany został najemnik gracza wówczas cały towar zostaje skonfiskowany, żeton najemnika usuwany jest z rozgrywki. Przewożąc towar własnym środkiem transportu można go dostarczyć bezpośrednio do Bangkoku, Sajgonu czy Phnom Penh lub zrzucić do morza w celu odebrania go przez odbiorcę z Hong Kongu, Europy czy Ameryki.
Sprzedając opium należy położyć liczbę żetonow odpowiadającą ilości upłynnionego towaru w polu z kontaktem. Na rynkach lokalnych nie można sprzedać w sumie więcej niż 450 kg surowego opium lub 45 kg morfiny, heroiny No. 3 lub No. 4 (ilość dotyczy wszystkich graczy). Po zakończeniu etapu, żetony zabiera się z planszy. Sprzedając towar rządowi, CIA, korsykańskim dealerom lub na rynki zagraniczne (Azja, Europa, Ameryka) ilość sprzedanego towaru nie ma znaczenia, ale dla tych ostanich liczy sie fakt nawiązania aktywnego kontaku. Kontakt jest aktywny do momentu aż, inny gracz nie zaoferuje większej ilości towaru od gracza, który zaoferował ją jako pierwszy, w tym czasie inni gracze nie mogą handlować z tym kontaktem.
20. Wydanie rozkazu. Nie liczy się jako akcja, rozkazy mogą zostać wydane w czasie tury, w ktorej wykonywana jest inna akcja, jednak wymagana jest obecność żetonu pilota, najemnika lub chemika w polu z graczem. Akcje przekazywane poszczególnym ludziom muszą dotyczyć wykonywanej przez nich profesji. Np. pilot może przemiesczać się, odbierać, przewozić i sprzedawać towar, najemnik może próbować przejąć plantację lub bronić jej, może również odbierać, przewozić i sprzedawać towar chemik, może przerabiać surowe opium, odbierać je i dostarczać do magazynu. Rozkazy nie mogą dotyczyć wyłożenia karty na stół, nauki umiejętności, werbunku najemników, pilotów i chemików, nawiazywania kontaktow, przekupywania i zaciągania pożyczki. Rozkazy muszą być sformułowane w całości np. przelot do obszaru Xam Neua, odebranie towaru z wszystkich plantacji, następnie przelot do Tajlandii w celu zrzucenia towaru i powrót na lotnisko Wattay.
21. Zaciągnięcie pożyczki. Pożyczkę można zaciągnac do wysokości 20 000 USD, z tym, że należy spłacić oprócz zaciagniętego długu dodatkowo 50% więcej. Do ostatecznego rachunku wlicza się cały pozostały dług. Luang Prabang, Vientiane.
Zasady dla jednego gracza. W zależności od stopnia trudności podczas ofensywy czterokrotnie sprawdza się przejęcie plantacji przez Korsykańczyków. Na początku tury gracza losuje się jedną z kart grazca, ktorą odkłada się (usuwa z rozgrywki), wykonuje się cztery rzuty kością w celu sprawdzenia czy nie spadła reputacja u poszczególnych stron konfliktu (wynik 1-3 – bez zmian, 4-6 następuje spadek reputacji), po jednym rzucie dla każdej puli żetonów (najemników, pilotów i chemików, wynik 1-3 – bez zmian, 4-6 żeton zostaje przejęty, usuwa się go z rozgrywki) i jeden rzut w celu sprawdzenia czy któryś z aktywnych kontaktów nie został przejęty (1-3 – bez zmian, 4-6 kontakt został przejęty, aby sprawdzić który, wykonuje się rzut dla każdego z nich, przejęty zostaje ten, który uzyskał najwyższy wynik, w przypadku remisu, przejęte zostają wszystkie, które uzyskały najwyższy wynik, aby z powrotem przejąć kontakt należy zoferować ilość towaru wiekszą niż poprzednio). Celem gry jest zdobycie majątku w wysokości (kwota zostanie podana po wykonaniu testów), zajęcie plantacji (liczba plantacji po wykonaniu testów), nawiązanie aktywnych kontaktów z odbiorcami (liczba również po wykonaniu testów).
Re: Chasing the dragon: handel opium na terenie Złotego Trój
Prace przy grze są na poziomie zaawansowanym. Od zeszłego tygodnia wpadły nowe pomysły np. ściśle określona punktacja za osiągnięcie poszczególnych celów. Poza tym obecnie jestem na etapie tworzenia kart. Jeśli uda mi się uporać z tym do końca weekendu to być może w przyszłym tygodniu rozpoczną się pierwsze testy.
Tak czy siak, dzisiaj przerabiając prasówkę znalazłem artykuł, którego zdjęcie zasługuje na uwagę. Zostało zrobione w Sajgonie w 1968 r., a oprócz jego bohaterki, jednej z pierwszych kobiet, które zajmowały się relacjonowaniem konfliktów zbrojnych, znajduje się na nim Tim Page - fotograf wojenny, człowiek, który w latach 60 zjeździł cały Daleki Wschód, Kambodżę, Wietnam, a robotę zaczynał właśnie w Laosie. Jako naoczny świadek wojny domowej sfotografował przewrót w 1964, był również mieszkańcem i częstym gościem Hotelu Constellation w Vientianie i próbował mnóstwo tamtejszych wynalazków. Jego historia i zdjęcia zainspirowały mnie częściowo do stworzenia projektu Chasing the dragon:)
http://www.tvn24.pl/wiadomosci-ze-swiat ... 84664.html
Tak czy siak, dzisiaj przerabiając prasówkę znalazłem artykuł, którego zdjęcie zasługuje na uwagę. Zostało zrobione w Sajgonie w 1968 r., a oprócz jego bohaterki, jednej z pierwszych kobiet, które zajmowały się relacjonowaniem konfliktów zbrojnych, znajduje się na nim Tim Page - fotograf wojenny, człowiek, który w latach 60 zjeździł cały Daleki Wschód, Kambodżę, Wietnam, a robotę zaczynał właśnie w Laosie. Jako naoczny świadek wojny domowej sfotografował przewrót w 1964, był również mieszkańcem i częstym gościem Hotelu Constellation w Vientianie i próbował mnóstwo tamtejszych wynalazków. Jego historia i zdjęcia zainspirowały mnie częściowo do stworzenia projektu Chasing the dragon:)
http://www.tvn24.pl/wiadomosci-ze-swiat ... 84664.html
-
poooq
- Posty: 1236
- Rejestracja: 28 lut 2009, 22:04
- Lokalizacja: Warszawa Wesoła
- Has thanked: 131 times
- Been thanked: 57 times
Re: Chasing the dragon: handel opium na terenie Złotego Trój
Wstaw go jako element mechaniki gry: niech ma wpływ na punktację albo blokowanie akcji graczy.berger pisze:Prace przy grze są na poziomie zaawansowanym. Od zeszłego tygodnia wpadły nowe pomysły np. ściśle określona punktacja za osiągnięcie poszczególnych celów. Poza tym obecnie jestem na etapie tworzenia kart. Jeśli uda mi się uporać z tym do końca weekendu to być może w przyszłym tygodniu rozpoczną się pierwsze testy.
Tak czy siak, dzisiaj przerabiając prasówkę znalazłem artykuł, którego zdjęcie zasługuje na uwagę. Zostało zrobione w Sajgonie w 1968 r., a oprócz jego bohaterki, jednej z pierwszych kobiet, które zajmowały się relacjonowaniem konfliktów zbrojnych, znajduje się na nim Tim Page - fotograf wojenny, człowiek, który w latach 60 zjeździł cały Daleki Wschód, Kambodżę, Wietnam, a robotę zaczynał właśnie w Laosie. Jako naoczny świadek wojny domowej sfotografował przewrót w 1964, był również mieszkańcem i częstym gościem Hotelu Constellation w Vientianie i próbował mnóstwo tamtejszych wynalazków. Jego historia i zdjęcia zainspirowały mnie częściowo do stworzenia projektu Chasing the dragon:)
http://www.tvn24.pl/wiadomosci-ze-swiat ... 84664.html
Po co piać, gdy można grać?
Re: Chasing the dragon: handel opium na terenie Złotego Trój
No pewnie, że pojawi się na karcie:) Ale myśałem raczej o calej bandzie - Page, Dana Stone, Sean Flynn i oczywiscie Martin Stuart Fox. Wszyscy nieźle dawali w palnik. I każdy z nich slyszal bicie w bębny wojny..
https://www.youtube.com/watch?v=XBWRyzQSJQM
https://www.youtube.com/watch?v=XBWRyzQSJQM