Tak to się zaczęło- czyli moja historia BG

[gregoff]

Witam. Fajna historia i po lekkim zredagowaniu powinna pojawić się na jakimś portalu w formie artykułu.

Sama historia chyba wiele stycznych z moją (zgaduje ze rok urodzenia to początek lat 80?). Comodore, Pegasus, pierwszy komputer dzięki starszemu bratu, CD Action, Grunwald 1410, Obcy. To są rzeczy które też u mnie się pojawiły.

Fajnie wrócić do ciepłych wspomnień. Imponuje mi kolekcja bo u mnie finanse oraz warunki lokalowe ograniczają kolekcje do minimum. Na szczęście poznałem fantastycznych znajomych którzy podzielają moją pasję. Niestety covid mocno przetrzebił możliwości gry w większym gronie osób.

[tomuch]

W kolekcji Bollo nie ma też gry na literę J (od razu podpowiadam przykład: Jaskinia). A na Y jest jeszcze np. Ys, której włączenie do kolekcji pozwoliłoby odfajkować gry o nazwach dwuliterowych (K2 to nazwa dwuznakowa a nie dwuliterowa)

U mnie też największy problem z literą J, ale coś tam się znalazło. Nawet kiedyś chciałem zakładać temat, żeby mi ktoś podpowiedział gry na J, żebym mógł sobie kupić

[mikeyoski]

Polecam Jaipur

[tomuch]

Polecam Jaipur

Jest już w kolekcji
Mam też Jorvik. Kiedyś nad Jaskinią się zastanawiałem i w sumie to tyle. Uboga literka

[feniks_ciapek]

Teraz jeszcze Jagged Alliance wychodzi.

[BartP]

Jest jeszcze bardzo fajne zręcznościowe Junk Art.

[MichalStajszczak]

Kilka miesięcy temu "rzucałem okiem" na grę Jubako

[BOLLO]

Witam. Fajna historia i po lekkim zredagowaniu powinna pojawić się na jakimś portalu w formie artykułu.

Sama historia chyba wiele stycznych z moją (zgaduje ze rok urodzenia to początek lat 80?). Comodore, Pegasus, pierwszy komputer dzięki starszemu bratu, CD Action, Grunwald 1410, Obcy. To są rzeczy które też u mnie się pojawiły.

Fajnie wrócić do ciepłych wspomnień. Imponuje mi kolekcja bo u mnie finanse oraz warunki lokalowe ograniczają kolekcje do minimum. Na szczęście poznałem fantastycznych znajomych którzy podzielają moją pasję. Niestety covid mocno przetrzebił możliwości gry w większym gronie osób.

Tak, jam jest rocznik Czarnobyla.

Teraz jeszcze Jagged Alliance wychodzi.

Bardzo bym chciał ale cena jak dla mnie jest na tę chwile nie do przeskoczenia.

W kolekcji Bollo nie ma też gry na literę J (od razu podpowiadam przykład: Jaskinia). A na Y jest jeszcze np. Ys, której włączenie do kolekcji pozwoliłoby odfajkować gry o nazwach dwuliterowych (K2 to nazwa dwuznakowa a nie dwuliterowa)

Chciałem podciągnąc pod to Kawerna: Jaskinia kontra Jaskinia ale chyba to nie przejdzie

Z gier które chciałbym mieć w kolekcji to jeszcze jakiś planszowy RTS coś w stylu Strażnicy z Xobos albo Age of Empires...

P.S Do wszystkich. Śmiało możecie w tym wątku pisać swoje historie....ja tylko rzuciłem temat który inni mogą podjąć. Chętnie wrócę z wami do przeszłości. Rzucam rękawice .A jak Pan Michał właśnie zaczął swoją przygodę i skąd pomysł na sklep? Skąd pomysł na robienie tłumaczeń do gier itd...?

[gregoff]

Strażnicy Xobos nie polecam. Grałem kilka razy i jest toporne moim zdaniem. Mók kolega teraz robi coś w stylu RTS. Ale niestety Pandemia utrudnia cały proces powstania gry.

[kamilstany]

Granie u nas jest we krwi

Spoiler:

Mój ojciec od lat młodzieńczych interesował się przede wszystkim Sci Fi. Czytał wiele książek w tych klimatach. Grał w gry zarówno komputerowe jak i planszowe. Pamietam jak opowiadał mi o takich tytułach jak: Gwiezdny Kupiec czy wspomniany już obcy. Miał także w swojej kolekcji Magię i Miecz ( nawet kiedyś udało mi się znaleźć nie kompletny egzemplarz w piwnicy) i razem z ojcem i wujkiem próbowaliśmy zagrać...
Gry były u mnie w domu od zawsze obecne. We wszelakich formach- głównie konsolowe i komputerowe. Z gier typowo towarzyskich mieliśmy jedynie Scrabble ;P
Pamiętam, że zawsze gdy było spotkanie rodzinne to wszyscy moi kuzyni oblegali mojego ojca i pytali "wujek jakie masz nowe gry? O czym to? Pożyczysz? To było coś wspaniałego

Gry komputerowe - pretekst do spotkań

Spoiler:

Od zawsze dużo grałem na komputerze. Niemal nigdy nie był wyłączony. Gdy tylko kończyłem grać. Ojciec wołał "nie wyłączaj, ja będe grał". Wracając ze szkoły, widząc ojca przed komputerem, siadałem obok i patrzyłem jak gra... razem przeżywaliśmy przygody.
Mama tylko wołała nas po kilka razy do obiadu, a my przy stole omawialiśmy nowy tytuł przez nas ogrywany. Ojciec zawsze preferował tytuły single z fabułą, ja natomiast gry multi. Lubiłem po prostu towarzystwo
i wtedy wpadliśmy na kupno konsoli - kanapowe geranie to było to!
Grałem z ojcem najczęściej jakiś COOP i razem przechodziliśmy jakiś tytuł. Nastepnego dnia wpadali znajomi na jakiś turniej w Fife. Zauważyłem że gra w towarzystwie sprawia mi o wiele więcej radości niż granie samemu. Emocje Były nie porównywalnie większe!

Poznanie planszówek na nowo

Spoiler:

Miałem wtedy może 15 lat... Jedyne zmartwienia to szkoła, więc każdą wolną chwilę spędzałem ze znajomymi grając w piłkę lub przy konsoli...
Do naszej ekipy dołączył nowy kolega, który zaproponował wspólne spotkanie. ( pomyślałem to nic nowego, bo co jakiś czas przynosiliśmy do kogoś konsolę i robiliśmy sobie jakiś turniej)
Natomiast on zaproponował że zagramy w planszówkę. Nie ukrywam, że nie chciałem tam iść... Bo gdy miałem do wyboru pograć w najnowszą Fifę, CODA czy Tekkena a turlać kostką po planszy to wybór był raczej skierowany na konsolę ;P
Nawet nie wiecie jak się cieszę, że zdecydowałem się tam jednak pójść
Kolega pokazał nam RYZYKO- o ja!
Ale to było dobre ;D
Zwykle spotkanie konsolowe trwało od 18-stej do 22-giej... a tutaj nawet nie wiedzieliśmy kiedy i jest północ a jutro do szkoły xD

I jakoś poszło

Spoiler:

Porozmawiałem z ojcem, przypomniał mi o Magii i Miecz... Znaleźliśmy wtedy Talismana. Oczywiście kupiliśmy... Miałem już ekipę od Ryzyka więc przerzuciliśmy się na Talismana.
Gra tak się spodobała, że koledzy zrzucili się na jeden dodatek. Drugi dostałem na urodziny. Kolejny kupił ojciec i jakoś to tak trwało. Co piątek spotkanie na granie w Talisman.
Pamiętam, że szukałem w internecie jakie są jeszcze nowe dodatki do tej gry.
I wtedy stało się to! Znalazłem kilka kanałów na YT- nowoczesne gry planszowe. Po prostu WOOOOW ile tego jest jakie to fajne... ale jednak ceny potrafiły trochę przytemperować... CO innego gdy składasz się na mały dodatek do gry, co innego gdy ojciec zafunduje coś. Ale gdy masz wydać kieszonkowe na "Martwą Zimę" ?!?!?
Na szczęście zbliżał się okres świąt - więc pomysł na prezent już miałem ;D
Po pokazaniu Martwej Zimy rodzinie ( kuzynom) znajomym mój planszówkowy świat ewoluował. Nagle każdy w moim otoczeniu zaczął się interesować tym hobby i sam zaczynał tworzyć swoje kolekcje ;D

[BOLLO]

W kolekcji Bollo nie ma też gry na literę J (od razu podpowiadam przykład: Jaskinia). A na Y jest jeszcze np. Ys, której włączenie do kolekcji pozwoliłoby odfajkować gry o nazwach dwuliterowych (K2 to nazwa dwuznakowa a nie dwuliterowa)

Już J u mnie zawitało....Jak wściekłe Psy

[BOLLO]

Niedawno mój dobry znajomy napisał mi pewne zastanawiające zdanie na temat mojej kolekcji gier.

"Widać chęć posiadania kolekcji jest większa niż potrzeba grania.Podziwiam."...tak się zastanawiałem nad tym zdaniem dłuższy czas i nie chciałbym go źle zinterpretować. Dlatego odpowiem nieco na opak.

Spoiler:

Czy moje moje zachowanie odnośnie kupowania gier jest godne podziwu? Z pewnością NIE i nie należy mnie naśladować. Ale już tłumaczę czym się kieruje w tym młodym dla mnie hobby.

Najpierw powinienem zacząć od krótkiej genezy. Czyli czym dla mnie na dziś są planszówki? Najlepiej zatem przewertować pierwszy post. Ale nie będzie tajemnicą że jest to moje największe hobby od prawie 3lat. Nic tak nie zajmuje mi wolnego (tego "nadprogramowego" i niewykorzystanego w inny sposób) czasu jak one. I nie piszę tu o graniu bo gram aktualnie naprawdę mało (1-3h/tyg, co wychodzi na 1 cięższą grę lub kilka partii w rodzinne/dziecinne tytuły). Jeszcze rok temu (w pandemii) w domu grywało się po 20-35partii w rozmaite gry. Teraz przeorganizowałem swoje priorytety i gry traktuję jako miła odskocznie a nie obowiązek.
Dodatkowo zdecydowanie więcej czasu poświęcam rodzinie i widzę dobre owoce a więc to dobry kierunek. Kiedyś do tego tematu wrócę. Być może będzie to owocne dla kogoś.
Kolejną sprawą jest fakt że mniej gram a więcej tworzę....nie wiem ale mam nieodparta chęć i wręcz potrzebe tworzenia. Nie wiem czy jest to wynik mojego JA czy ktos lub coś "spuścił" mnie z kagańca i czuję w tym pewną wolność twórczą. Nie umiem malować, grać na instrumentach, rzeźbić, majsterkować....itd ale zawsze "coś" we mnie siedziało i krzyczało bym "coś" tworzył. I tak zrodził się pomysł na spróbowaniu swoich sił przy projektowaniu oraz malowaniu figurek. Czy to właśnie to? Nie wiem to "świeże" dziecko ale sprawia mi na tę chwilę frajdę, chociaż nie ukrywam że czasem potrafi to frustrować jak coś nie wychodzi albo nie spełnia moich oczekiwań. Wymyślanie nie jest takie łatwe jakby mogło się wydawać.

Gry kupuję na tę chwilę z kilku powodów:

-Bo lubię grać, po prostu. Tutaj chyba wszystko jest jasne, jest to fajna forma spędzenia wolnego (deszczowego) czasu z rodziną lub znajomymi. Ostatnio nawet ratująca niezręczną ciszę kiedy skończą się tematy do rozmów. Lubię się zrelaksować lub wręcz przeciwnie zmęczyć podczas gry. Lubię potrenować szare komórki w lekkie ameri i sponiewierać się ciężkim euro. Lubię patrzeć na uśmiech mojej rodziny lub być dumny z moich dzieci kiedy mnie ogrywają. No i moja żona....uwielbiam z nią robić wszystko to co nas zbliża do siebie.

-Dzięki grom poznaje również nowe mechaniki, komponenty i rozwiązania jakie autorzy/twórcy wymyślili lub zaimplementowali do swoich tytułów. Każda nowa gra u mnie nie jest tylko grana ale i oglądana pod każdym możliwym aspektem. Uwielbiam poznawać nowe gry po czasem coś oczywistego staje się dla mnie innowacyjne. Gra która dobrze działa dla mnie daje mi wiele frajdy z tego że tak właśnie ktoś to wymyślił. Nowo poznane gry traktuję również jako "narzędzia" do tworzenia moich przyszłościowych gier.

-Dla każdego coś dobrego. Lubię mieć gry różnego gatunku i dla różnej grupy ludzi, na różną okazję i czas.

-Kolekcjonowanie. Z tego jestem dumny tak naprawdę tylko na zewnątrz własnego ja. Fajnie się jest móc pochwalić komuś z planszówkowego otoczenia który zna mase tytułów czy nawet osobom nie mających nic wspólnego z grami. 4 regały z kolorowymi ładnie poukładanymi kartonami robią wrażenie nawet na mnie samym. Ale jest też ich mroczne oblicze. Bycie kolekcjonerem nie zawsze idzie w parze z tym do czego owe gry/przedmioty zostały stworzone. Gry jak ich przeznaczenie powinny być grane! Ale niestety przez ilość ich posiadanych oraz brak czasu/graczy często jest tak że wiele z moich gier kurzy się na regale oczekując swojego czasu. Niestety ale bycie kolekcjonerem takie właśnie jest. Miałem/mam wiele pasji związane z kolekcjonerstwem jak np. gumy turbo,żołnierzyki,zegarki,filmy,gry PC,kapsle,znaczki,minerały i skały,owady,modele do sklejania,numizmatyka,sztuka szeroko pojęta od niedawna....sporo z tych pasji zostało zapomniane, zrezygnowałem z nich całkowicie lub po prostu spadły na dalszy plan. Pojawiły się planszówki i teraz one wiodą prym. Cieszę się że nie jestem majętny bo kolekcjonował bym z pewnością samochody oraz domy.
P.S Zapomniałem jeszcze o tym że całą rodziną "kolekcjonujemy" Polskę zwiedzając ją wzdłuż i w szerz zachowując ją w pamięci.

-Okazja. Tak bardzo często kupuję gry na okazjach. Te które miałem w planach kupić biorę zazwyczaj bez zastanowienia a te które są tanie i coś o nich słyszałem traktuje jako potencjalny target który najczęściej kończy się pełnym koszykiem. Nie jest to dobre ale nie jest też złe. Często udało mi się kupić dobre gry w naprawdę niewielkiej cenie dzięki temu oszczędzam pieniądze na tyle ile to możliwe. Często przy takich okazjach kupuję 2-3 tytuły więcej aby je później w odpowiednim momencie odsprzedać. Przeważnie zarobek jest ok 10-30 pln ale zdarzają się tak zwane złote strzały że zarobię 50pln. Te gigantyczne zarobione pieniądze przeznaczam na kupno kolejnych gier do kolekcji i tak dzięki temu odciążam rodzinny budżet na hobby.

-Inwestycja. Aktualnie nie mam zliczonej mojej wartości kolekcji bo się jeszcze nią nie rozstaję ale patrząc wstecz na moje inne pasje kolekcjonerskie to raczej na niej nie stracę. Bardziej też jestem skłonny powiedzieć że zarobię niż wyję na przysłowiowe zero. Ale nie oszukujmy się , kolekcjonowanie planszówek jako sposób zarobku za kolejne 5/10/15 lat to mega głupi pomysł . Dlatego traktuję go jako alternatywa a nie wyznacznik.

-FOMO....(Fear of missing out) niestety ale bardzo niebezpieczna choroba XXI wieku. Domyślam się że każdy z nas ma jakąś dziedzinę że obawia się tego że "coś" mu ucieknie. Ja naprzykład nie tak dawno zdałem sobie sprawę z tego że życie jest tak krótkie (naprawdę 60-80 lat życia to jest mega mało by się nim w pełni nacieszyć) że nie wystarczy mi czasu na poznanie "świata" w sensie ogólno pojętym. Zazdroszczę ludziom którzy mają spokój duchowy ( z pewnością są bliżej Boga, lub potrafią się pogodzić z wieloma sytuacjami) i potrafią żyć każdym dniem. Jestem z innego świata i nie potrafię się tu tak naprawdę odnaleźć. Nie bawi mnie pogoń za technologią,wypasioną furą, domem z basenem (no dobra to akurat by mi się przydało)....chętnie bym został drwalem w lesie z małym domkiem gdzie moja rodzina żyłaby dzięki ziemi i tym co by zrodziła. Serio wolałbym się cofnąć w czasie i prowadzić handel drzewo za kamień niż uganiać się za klientami,kontraktami,nadgodzinami i kolejnymi rzeczami które chce.....niestety jestem człowiekiem który żyje w tym popapranym świecie więc jakoś się tutaj muszę odnajdywać. A więc jestem też podatny na wszelkiego radzaju zasadzki szatana. I właśnie FOMO jest jedną z nich. Ale też nie do końca bo kto siedzi w planszówkach nieco mocniej ten wie że tutaj czasem trzeba decydować w minutach. Niektóre promocje pojawiają się i znikają tak szybko że nie ma nawet jak się racjonalnie zastanowić. Gry mają małe nakłady a czasem jest brak nawet dodruków. Białe kruki rosną jak grzyby po deszczu a tym samym i ich niebotyczne ceny. Jestesmy w pułapce konsumpcjonizmu i ja daję się w nią złapać.Wychodzę niestety z założenia że "lepiej jest mieć, niż nie mieć". To jest choroba trzeba jasno to sobie powiedzieć i należy z nią walczyć....ale wmawiam sobie że jeszcze nie teraz.

Tak więc podsumowując dlaczego kupuję gry i mam ich aż tyle:

-Lubię gry planszowe.
-Poznaję nowe tytuły.
-Gry służą mi jako narzędzie do tworzenia moich gier.
-Ulegam promocją.
-Inwestuję w gry jako nośnik pieniędzy.
-FOMO działa na mój układ nerwowy.

[BOLLO]

Z powodu że w przyszłym roku spodziewam się kolejnego potomka płci jeszcze nie znanej to postanowiłem zrobić rewizję szafek gdzie rzeczy tam raz włożone ginęły na lata w odmętach. Każdy metr będzie na wagę złota a więc zabrałem się za porządki.

Ku mojemu zdziwieniu znalazłem tam kilka ciekawych rzeczy z mojego dzieciństwa oraz młodzieńczego wieku. Opisywałem te gry w swoim pierwszym poście. i niby to nic takiego dziwnego gdyby nie to że bardzo mnie zainteresowało moje rodzinne memo. A dokładnie chodzi mi o 2 kafle które przedstawiają mapę z gry planszowej prawdopodobnie " Gondor" lub inaczej "Bitwa na polach Peleonoru" aczkolwiek pewny nie jestem. Nie mniej jednak z tymi dwoma kaflami jest ciekawa historia. Jak graliśmy rodzinnie w owe Memo to właśnie na tych dwóch kaflach dochodziło do pomyłek. Nigdy się nie przyglądałem tym kafelkom z bliska aby zgłebić informację co się na nich znajduje. Teraz to taka dla mnie mega ciekawostka.

Oczywiście zagrałem w nie ze swoimi dziećmi, opowiedziałem historię ale widać że dzieci jednak nie mają jeszcze czegoś takiego jak "sentyment"....kurcze pamiętam jeszcze przecież nie tak dawno że to ja z rodzicami grałem jako mały łepek a teraz to ja gram ze swoimi dziećmi....ehhh ale ten czas jest bezwzględny.

Spoiler:

Drugim wielkim dla mnie artefaktem było odkrycie moich kolekcjonerskich kart do MTG wielkości kartki A5
Zbierałem je aby mieć komplet który tworzył cały obraz. Pamiętam że zamawiałem je z USA kiedy w domu był modem z TP S.A na impulsy.
Mam zamiar oprawić to jakoś w ramkę i powiesić na ścianie jako moją pamiątkę z moją 14latnią przygodą z MTG.

Spoiler:

P.S szkoda że nie znalazłem tam swoich klaserów z kartonami albo całych talii....i tak wiem że ich tam nie było

No i ostania rzecz z tych ciekawszych to mój "Monopol" a że lubiłem środowisko przyrodę itd to mama mi kupiła EkoBiznes. Ojejci uleż ja miałem na koncie partii w tę grę...oczywiście żadnej nie skończyłem

Spoiler:

A może wy macie jakieś ciekawe wspomnienia i artefakty z młodzieńczych lat waszej przygody z planszówkami?

[Peter1975]

A dokładnie chodzi mi o 2 kafle które przedstawiają mapę z gry planszowej prawdopodobnie " Gondor" lub inaczej "Bitwa na polach Peleonoru" aczkolwiek pewny nie jestem.

po lewej - Bitwa na polach Pellenoru, po prawej stawiam na Odkrywców Nowych Światów. Ale największą część mojego dzieciństwa skonsumował Labirynt Śmierci, ach gry z Encore!

aczkolwiek dałbym sobie głowę uciąć że plansze do tych gier były w formie papierowej a nie kafelki ale być może skleroza.

A może wy macie jakieś ciekawe wspomnienia i artefakty z młodzieńczych lat waszej przygody z planszówkami?

Artefakty przepadły bezpowrotnie u mnie rządziło wspomniane Encore, następnie Magia i Miecz czyli obecnie Talizman. W dalszej kolejności władzę przejął Dungeon Keeper na pc dzięki któremu zawaliłem swego czasu sesję na studiach. Zainteresowanie plaszówkami odeszło w niebyt, powróciło dopiero parę lat temu wraz z dorastającymi dziećmi. Moja kolekcja jest dość skromna, w okolicach może 20 tytułów i raczej bez szans na przyrost jak w Twoim wydaniu. Po pierwsze czas, po drugie składam hołd także bogom książek którzy są równie zazdrośni, ja jestem tylko jeden i tak się miotam gdzieś pomiędzy....

[BOLLO]

Znam ten ból jak sie ma kilka pasji i trzeba jedne ograniczac a z innych wrecz zrezygnowac. To ze mam taka duza kolekcje nie oznacza wcale ze duzo gram. Jak pisalem wczesniej 1 partia na tydzien i nowosc raz na 3 miesiace wiec teraz jestem bardziej kolekcjonerem jak graczem bo wlasnie czasu malo.
Ja tez kiedys bylem graczem PC gdzie mozna powiedziec "przegralem zycie".
Planszowki to aktualnie wielkie odkrycie i nadal zachwyt. Kto by przypuszczal ze takie cos mnie wciagnie na tyle mocno ze nawet zacząłem je tworzyć.
Jest cos w tym magicznego.....

[Nilis]

ciekawa historia BOLLO chociaż w twoim życiu zawsze były jakieś gry i karty więc to była kwestia czasu zanim wejdziesz w nowoczesne planszówki;)

Co do kupowania kolejnych Kallaxów na kurzące się pudełka to powiem szczerze że trochę nie rozumiem. To znaczy rozumiem że chce się mieć ładną kolekcję pięknych pudełek i może się okazać że za kilka lat z synem nagle odpalicie Warhammera i powiesz "warto było czekać". Jednak ja wychodzę z założenia że nie chcę mieć w kolekcji gier w które nie gram a w szczególności gier w które nawet nie mam jakiejś dużej chęci zagrania (bo była promocja i kupiłem, FOMO). Zdarzyło mi się kupić kilka gier w które zagrałem raz albo wcale i w związku z tym po pół roku sprzedałem.

Na wątku "ostatnio kupiłem bo..." Widzę że kupujesz dużo i czy rzeczywiście masz duże chęci zagrać w te wszystkie gry?

[traveler80]

A dokładnie chodzi mi o 2 kafle które przedstawiają mapę z gry planszowej prawdopodobnie " Gondor" lub inaczej "Bitwa na polach Peleonoru" aczkolwiek pewny nie jestem.

po lewej - Bitwa na polach Pellenoru, po prawej stawiam na Odkrywców Nowych Światów. Ale największą część mojego dzieciństwa skonsumował Labirynt Śmierci, ach gry z Encore!

aczkolwiek dałbym sobie głowę uciąć że plansze do tych gier były w formie papierowej a nie kafelki ale być może skleroza.

A może wy macie jakieś ciekawe wspomnienia i artefakty z młodzieńczych lat waszej przygody z planszówkami?

Artefakty przepadły bezpowrotnie u mnie rządziło wspomniane Encore, następnie Magia i Miecz czyli obecnie Talizman. W dalszej kolejności władzę przejął Dungeon Keeper na pc dzięki któremu zawaliłem swego czasu sesję na studiach. Zainteresowanie plaszówkami odeszło w niebyt, powróciło dopiero parę lat temu wraz z dorastającymi dziećmi. Moja kolekcja jest dość skromna, w okolicach może 20 tytułów i raczej bez szans na przyrost jak w Twoim wydaniu. Po pierwsze czas, po drugie składam hołd także bogom książek którzy są równie zazdrośni, ja jestem tylko jeden i tak się miotam gdzieś pomiędzy....

Po lewej Wojna o pierścień, po prawej Odkrywcy, a na górze dodatkowo kawałek planszy z Ratuj swoje miasto

[BOLLO]

ciekawa historia BOLLO chociaż w twoim życiu zawsze były jakieś gry i karty więc to była kwestia czasu zanim wejdziesz w nowoczesne planszówki;)

Co do kupowania kolejnych Kallaxów na kurzące się pudełka to powiem szczerze że trochę nie rozumiem. To znaczy rozumiem że chce się mieć ładną kolekcję pięknych pudełek i może się okazać że za kilka lat z synem nagle odpalicie Warhammera i powiesz "warto było czekać". Jednak ja wychodzę z założenia że nie chcę mieć w kolekcji gier w które nie gram a w szczególności gier w które nawet nie mam jakiejś dużej chęci zagrania (bo była promocja i kupiłem, FOMO). Zdarzyło mi się kupić kilka gier w które zagrałem raz albo wcale i w związku z tym po pół roku sprzedałem.

Na wątku "ostatnio kupiłem bo..." Widzę że kupujesz dużo i czy rzeczywiście masz duże chęci zagrać w te wszystkie gry?

Tak dokładnie jest tak jak piszesz. Każdą grę którą mam w kolekcji nabyłem z myślą zagrania w nią. I nie były to przypadkowe tytuły....no może poza paroma małymi pudełkami lekkich gierek za 10-30pln. Ale faktem jest natomiast że kupuję zdecydowanie mniej a spora cześć zakupów jest finansowana z mojej sprzedaży więc to takie mielenie trochę pieniedzy lub jak to Garg napisał ostatnio "sprzedałem 150szt a kupiłem 170szt" czy jakoś tak. Moja sprzedaż/kupno to raczej kilka szt w miesiącu. Teraz już bardziej dojrzale podchodzę do wyboru gier. Mam świadomość że nie będę w stanie zagrać we wszystko co wyszło więc wprowadzam restrykcje. Np gry powyżej 3h na rozgrywke są BARDZO dokładnie analizowane. Moim głównym współgraczem jest moja żona a więc sporo gier niejako muszę podpasować pod nią. Nie jest to wyznacznik ale chciałbym aby w tym hobby równie dobrze czuła się jak ja. Więc jak nie lubi 4X to tego nie kupuję.

Syn (11lat) dorasta i jak 2 lata temu grał chętnie we wszystko tak teraz bardzo wybrzydza i trzeba go mocno zachęcać. Aktualnie to najchętniej robi unboxingi, ogląda zawartość, pobawi się figurkami (jakieś tam walki porobi) i moooooże zagra jak mu się spodoba. A szkoda bo skubaniec jest bardzo inteligentny. Ostatnio w Tzolkina wygrał z nami a grał pierwszy raz. Tak więc mój plan jak pisałeś "że za kilka lat z synem nagle odpalicie Warhammera i powiesz "warto było czekać" nie koniecznie się sprawdzi. Ale mając takie gry jak Alhambra z 2003 która jest tylko wizualnie się zestarzała, mam poczucie że nawet jak w Nemesisa nie zagram w przyszłym roku to może w 2030 też będę szczęśliwy z rozgrywek w niego?

Jest jeszcze opcja że jak aktualnie jestem bardzo zacofany jeżeli chodzi o technologie, portale społecznościowe i życie w cyber przestrzeni, to za kilkanaście lat gra planszowa nadal będzie dla mnie czymś atrakcyjnym. Może takich ludzi jak ja jest więcej i będziemy się podniecać kartonowymi elementami kiedy dookoła będą rządziły hologramy. Idąc do swojego lokalu często spotykam "dziadków" grających w garaży w karty. Pewnie jakiś poker, brydż albo remik....pamiętam jak innych dziadków widywałem w parku 30lat temu....może i ja będę takim dziadkiem który będzie przestawiał pionki na planszach gier ze swojej kolekcji.

Fajne jest życie i to że można mieć marzenia i plany......

[Peter1975]

-FOMO działa na mój układ nerwowy.

myślę że to kwestia znalezienia swojego graala, nie kupuję kolejnego deckbuildera, jest Aeon's End do którego nie mam pytań i oceniam 10/10, tak samo mózgożery, Mage Knight zaspokaja mnie całkowicie, jedyny zarzut to długość rozgrywki ale z drugiej strony czy można mieć pretensje że doskonała książka ma zbyt wiele stron? Oksymoron.

ogólnie jednak rozumiem kolekcjonowanie, posiadam kilkaset płyt CD, książki nie mieszczą się na półkach, dobrze że w mieście jest całkiem całkiem biblioteka, jeden znajomy kupuje płyty i trzyma w opakowaniu, drugi zbiera unikatowe i drogie alkohole, przeszklone regały flaszek których wielu nawet nie otwiera i nie degustuje. Hobby, pasja niejedno ma imię.

[BOLLO]

drugi zbiera unikatowe i drogie alkohole, przeszklone regały flaszek których wielu nawet nie otwiera i nie degustuje. Hobby, pasja niejedno ma imię.

coś w tym jest panie coś w tym jest....

Spoiler:

[rastula]

Niestety - "zbieractwo" to cecha psychiczne - bezlitośnie wykorzystywany przez marketing błąd/specyfika naszego "oprogramowania".
No ale jeśli daje nam satysfakcję, to życie jest krótkie - i należy je przeżyć w miarę znośnie ( ależ to poważnie zabrzmiało ;D)...

[tomg]

A ja mysle że niektórzy z forumowiczów się oszukują zamiast spojrzeć " prawdzie " w twarz.
Ale to nie temat na forum internetowe

[BOLLO]

A ja mysle że niektórzy z forumowiczów się oszukują zamiast spojrzeć " prawdzie " w twarz.
Ale to nie temat na forum internetowe

Gdzieś słyszałem że to on zrobił, czy miał powody nie wiem ale to przez kraba zapewne. Warto się nad tym zastanowić bo może być nie ciekawie tak wieczorami ścinać drzewa ale to już każdy musi stanąć w prawdzie. Internety są duże.

[BOLLO]

odcinek Asi z OnTable który zachęcał do kupna pod choinkę jako prezent prostej gry planszowej.

Zawsze zachodziłem w głowę dla kogo są takie poradniki... teraz już wiem, dzięki

Przyznam że naszła mnie wczoraj pewna myśl i pamiętałem właśnie o twoim wpisie.

A mianowicie. W grudniu był wysyp filmików naszych rodzimych YT planszówkowych jakie zrobić prezenty. Chyba tylko Gambit się nie wbił w świąteczny klimat. Obejrzałem wszystkie. I powiem ci że zadałem sobie identyczne pytanie jak ty.
Kompletnie nie wyciągnąłem z tych filmików NIC co mógłbym użyć przy ewentualnym zakupie dla moich bliskich. Ale gdybym oglądał to jako ja osoba nie znająca się nijak w tej materii i chciałbym sobie lub komuś z moich bliskich zrobić prezent to byłbym dokładnie tym samym BOLLO co w 2019r.

Zapomniał wół jak cielęciem był....

[Diserve]

Niedawno mój dobry znajomy napisał mi pewne zastanawiające zdanie na temat mojej kolekcji gier.

"Widać chęć posiadania kolekcji jest większa niż potrzeba grania.Podziwiam."...tak się zastanawiałem nad tym zdaniem dłuższy czas i nie chciałbym go źle zinterpretować. Dlatego odpowiem nieco na opak.

Przyznam szczerze tematy takie jak ten, temat o ilości niezagranych gier w kolekcji czy finalnie temat o dużych kolekcjach dały mi do myślenia i ciesze się, że je przeczytałem. A stwierdzenie twojego znajomego to kwintesencja moich przemyśleń po ich lekturze.

Na początku byłem zafascynowany nowymi grami, chciałem mieć wszystko i dużo - z czasem jednak widze, że są gry, które lubie i takie, ktore lubię mniej. Kiedy przychodzi do grania najcześciej wybiore do rozgrywki taką, którą lubie lub nowość, żeby ją sprawdzić. Te, które jakoś nie przypadły do gustu idą na handel.

A czytając o dziesiątkach niezagranych tytułów, dodatków etc powiedziałem sobie "a na cholere mi to wszystko". Teraz jestem raczej kontent z gier, które posiadam. Coś jeszcze wyleci w świat - coś przyjdzie ale nie mam już tego parcia, żeby mieć dużo wszystkiego.

Więc w sumie moge podziękować za to, że dzięki waszym wypowiedzią oszczędze sporo miejsca w domu i pieniędzy na koncie