8 - "Very good game. I like to play. Probably I\'ll suggest it and will never turn down a game.`" czyli wysoka pozytywna ocena, która zawyża ranking. I pewnie właśnie dlatego Robinson sie pnie - bo nawet ci którzy uważają ją że nie zasługuje na wysokie miesce dają jej wysoką ocenęsirkozi pisze:Na początku wystawiłem 9, po kolejnych partiach zmieniłem na 8.
- kwestia prywatnej oceny, a że w tym przypadku tych ocen jest duuuużo, to też ma znaczenie 
. kwestia indywidualnych odczuć, a na ocenę gry wpływa również temat...Nie zawyża. Średnia to 8,3 z kawałkiemBorek224 pisze:8 - "Very good game. I like to play. Probably I\'ll suggest it and will never turn down a game.`" czyli wysoka pozytywna ocena, która zawyża ranking. I pewnie właśnie dlatego Robinson sie pnie - bo nawet ci którzy uważają ją że nie zasługuje na wysokie miesce dają jej wysoką ocenęsirkozi pisze:Na początku wystawiłem 9, po kolejnych partiach zmieniłem na 8.
Spójrz na wykres głosów - właśnie najwięcej osób daje Robinsonowi 8.
Średniej nie zawyża. Ale zawyża ranking który wynosi 7.860 i na bazie którego budowana jest lista.sirkozi pisze:Nie zawyża. Średnia to 8,3 z kawałkiem
mój antyvir też się zbulwersowałtomuch pisze:Powermilk, właśnie chciałeś zhakować mój komputer swoim avatarem...
a tak serio? O co kaman?
– A jak Bolec coś nagra, to załatw, żeby to było pierwsze miejsce na liście przebojów.jaskierv2 pisze:Według mnie Robinson nie powinien być tak wysoko z dwóch podstawowych względów
Nie za bardzo się z tym zgadzam. Wyłanianie się lidera w grach kooperacyjnych jest cechą tych gier a nie wadą (jak czasem ludzie mówią "problemem"). Jeśli grupa ludzi wyląduje nagle na bezludnej wyspie i chce wspólnie przeżyć to tworzy się małe społeczeństwo w którym naturalnym zjawiskiem są: wyłonienie lidera, pretendentów do lidera, kobiet lidera, narzekaczy, indywidualistów, konformistów, słabeuszy, ryzykantów, asekurantów i świadków Jehowy. W grze kooperacyjnej niefabularnej nie wszystkie te zjawiska zajdą ale pewnie spora część tak i ja to uważam za zaletę. To nie lider jest problemem ale pozostałe osoby, które pozwalają mu przesadnie liderować.jaskierv2 pisze:Według mnie Robinson nie powinien być tak wysoko z dwóch podstawowych względów, pierwszy to taki że w zasadzie jest to gra w którą wddaną liczbę osób gra i tak jeden gracz. Pozostałym brakuje tego wrażenia że kontrolują cokolwiek w grze, jeśli ten bardziej doświadczony każdy pomysł będzie kontrował stwierdzeniem w stylu "Jednak lepiej będzie jak pójdziesz tera na polowanie, bo zaczyna nam brakować jedzenia i w nocu głód da nam w kość." Prowadzi to do tego że reszta współgraczy trwa tylko przy stole przytakując prowadzącemu.
Ej, czyżbyś spoilerował? Nieładnie :]pan_satyros pisze:Kolejne wyróżnienie dla Robinsona
http://www...
to już padło w tym wątku, ale też dorzucę. Tych gier nie ocenia Światowa Komisja Jakości Gier tylko gracze. Co więcej, robią to podług własnego uznania i proporcjonalnie do przyjemności jaką sprawia im granie w ten tytuł. Jaskierv2 dajesz 7? Proszę bardzo, tak jak prawie 400 innych osób głosujących. Niestety musisz przekonać pozostałe blisko 3000, które dały więcej, żeby zaniżyły swoje głosy, ponieważ każdy jeden jest wart tyle samo 
No, właśnie. Ja to zamierzam oglądać wieczorem z rodziną.lacki2000 pisze:Ej, czyżbyś spoilerował? Nieładnie :]pan_satyros pisze:Kolejne wyróżnienie dla Robinsona
http://www...
Moim zdaniem to nie jest tylko problem gry, ale również towarzystwa, które zasiada do planszy. Gdzieś na BGG jeden z userów napisał, że przed każdą partią gry kooperacyjnej (jakiejkolwiek) odczytuje w obecności zgromadzonych krótką formułkę. Streszczenie: "szanujmy się", "najważniejsza jest dobra zabawa wszystkich uczestników", "zwycięstwo jest rzeczą drugo- a nawet trzeciorzędną", "opinia każdego może być pomocna", "dyskutujmy, nie kierujmy" itd. Jak ów user wspomina, problem lidera w jego co-opach praktycznie zniknął. Warto też jeszcze jedną rzecz podkreślić - w Robinsonie przydaje się osoba, która w pewnym sensie zarządza tłem fabularnym. Mistrz Gry to za mocno powiedziane, ale przydatny jest taki jakby narrator, który pozwoli wszystkim graczom w tym samym stopniu wczuć się w rolę rozbitka.jaskierv2 pisze:Prowadzi to do tego że reszta współgraczy trwa tylko przy stole przytakując prowadzącemu. W pojedynkę gra w porządku ale...
Każda dłuższa planszówka rozgrywana wielokrotnie raz za razem robi się monotonna, to jest normalne - jest to szczególnie widoczne, gdy ktoś się skupia na mechanice i przesuwaniu kostek (jednym słowem na księgowości), a nie na klimacie i przygodach.jaskierv2 pisze:Po pewnym czasie gra robi się monotonna i przez to nudna i to jest drugi powód.
Sprzeciw, w tytuły takie jak Talisman czy Zimna Wojna jestem w stanie grać (i grałem) na prawdę sporo razy, a i tak po każdym zakończeniu rozgrywki chce mi się zagrać jeszcze raz. Przy Robinsonie takiego uczucia po prostu nie mam.vojtas pisze:Każda dłuższa planszówka rozgrywana wielokrotnie raz za razem robi się monotonna, to jest normalne - jest to szczególnie widoczne, gdy ktoś się skupia na mechanice i przesuwaniu kostek (jednym słowem na księgowości), a nie na klimacie i przygodach.
To akurat nie jest prawda. Łatwo się przykonać na przykładzie:hadrian pisze:Niestety musisz przekonać pozostałe blisko 3000, które dały więcej, żeby zaniżyły swoje głosy, ponieważ każdy jeden jest wart tyle samo
No to jesteś wyjątkowy, bo mnie po długiej grze (1,5-2 h i więcej) chce się grać co najwyżej w jakąś szybką karciankę. A Talizman raz za razem? Yyyy... Nie?jaskierv2 pisze:Sprzeciw, w tytuły takie jak Talisman czy Zimna Wojna jestem w stanie grać (i grałem) na prawdę sporo razy, a i tak po każdym zakończeniu rozgrywki chce mi się zagrać jeszcze raz. Przy Robinsonie takiego uczucia po prostu nie mam.
Talizman, przy całym moim szacunku do klasyki, nie wyciągam częściej niż raz na kilka miesięcy.
