Tajniacy / Codenames (Rebel)

[NTomasz]

gra jest genialna daje super przyjemność i ten cudowny smaczek w postaci zapamiętywania najlepszych haseł/pomyłek/powrotów po rozgrywce. Super świetna gra i wreszcie mogę powiedzieć: "Jest gra Chvaatila którą mogę lubić!:)"

[warlock]

Zapraszam do lektury

TAJNIACY - recenzja

[Bea]

Dorzucę też i moją opinię. Zazwyczaj nie przepadam za grami imprezowymi i rzadko w nie grywam, tym bardziej nie lubię gier typu kalambury czy Taboo ale Tajniacy mnie oczarowali. Jest genialna w swej prostocie, ale sporo się trzeba nagłowić (będąc kapitanem), żeby powiązać ze sobą jak największą liczbę haseł i żeby przy okazji nie wskazać na złe słowo. Jest też fajne napięcie kiedy się słucha jak drużyna dokonuje swoich wyborów. Na pewno będę często po nią sięgać po jakimś cięższym tytule, dla rozluźnienia, lub po prostu na imprezach .

[Nataniel]

Jest też fajne napięcie kiedy się słucha jak drużyna dokonuje swoich wyborów.

Tylko trudno zachować kamienną twarz kiedy ta banda imbecyli zamiast dotknąć oczywistą kartę, którą wymyślili na początku, zastanawia się nad tym czy skoro "Ruda tańczy jak szalona", to "Ruda" pasuje pod hasło "macki"

[crsunik]

Któregoś razu moja żona rozwaliła system jak z podpowiedzi 'Che Guevara' zrobiła 'zwoje'. Do tej pory nie chce zdradzić toku

Sent from my HTC One_M8 using Tapatalk

[KubaP]

Któregoś razu moja żona rozwaliła system jak z podpowiedzi 'Che Guevara' zrobiła 'zwoje'. Do tej pory nie chce zdradzić toku

Sent from my HTC One_M8 using Tapatalk

Che Guevara to dwa słowa. Oszukiści!

[crsunik]

Zgodnie z zasadami uzgodniliśmy, że nazwy własne to pojedyncze słowa

Sent from my HTC One_M8 using Tapatalk

[rattkin]

sporo się trzeba nagłowić (będąc kapitanem)

Moim zdaniem, niestety tylko wtedy. Pozostałe (n - (n-1)) osób (czyli wszyscy pozostali) w trakie takiego myślenia patrzą w sufit, ziewając - się nudzą. Kiedy wreszcie pada upragnione hasło, wciąż n/2 osób (kapitan i ludzie z przeciwnej drużyny) się nudzą, czekając na odpowiedzi. W "naszej" drużynie jest jakieś 10s kombinowania co pasuje i gracz alfa podejmuje decyzję za innych (ostatecznie zawsze jest ta jedna osoba, która wskazuje kartę), czy to zgodnie z głosem większości, czy też nie. Bang, kolejny cykl nudzenia się dla wszystkich poza obecnym kapitanem dającym hasło.

Rozumiem zamysł tej gry i jako taki jest ciekawy, pozwala tworzyć interesujące skojarzenia, itd. Ale sposób w jaki ta gra jest prowadzona, jest dla mnie wybitnie nietrafiony. Może działać tylko w grupach, które wymyślają hasła z prędkością światła. W pozostałych, jest to gra, w której, niezależnie od liczby graczy, naraz gra w nią jedna osoba.

Jeśli przyrównać to poprzedniej imprezówki Vlaady - Pictomanii (gdzie wszyscy są zaangażowani i grają naraz, niezależnie od liczby osób), jest to wieeeeelki krok wstecz.

Swoją drogą, ktoś mechanikę już zreprodukował online... (http://www.guessworkgame.com/)

[Bea]

sporo się trzeba nagłowić (będąc kapitanem)

Moim zdaniem, niestety tylko wtedy. Pozostałe (n - (n-1)) osób (czyli wszyscy pozostali) w trakie takiego myślenia patrzą w sufit, ziewając - się nudzą.

U nas tak nie było. Drużyny głośno dyskutowały które wyrazy wybrać i jak bardzo ryzykować. Szło to dosyć szybko. To czy się ludzie przy czymś takim dobrze bawia to zależy już od samych ludzi, widocznie to gra nie dla waszej grupy. Jak widać po komentarzach jednak wielu osobom się podoba .
Poza tym my zrobiliśmy tak, że grając w 3 osobowych drużynach graliśmy trzy kolejki pod rząd, za każdym razem drużyna miała ten sam skład, ale była rotacja kapitanów. Dopiero na końcu tych trzech kolejek ogłosiliśmy zwycięska drużynę.

[rattkin]

widocznie to gra nie dla waszej grupy.

To jest obserwacja z kilkunastu różnych grup. Oczywiście, dynamika za każdem była inna, ale trend pozostał. W skrajnych przypadkach kapitan blokował się totalnie, przez kilka minut nie mogąc wymyślić hasła . Tylko tam gdzie wymyślający hasła robił to bardzo sprawnie, tempo gry było do zniesienia. Robienie rotacji kapitanów (co wydaje się naturalnym wyjściem), sprawia, że z krótkiej imprezówki nagle gra się w to 90 minut i więcej (w zależności od liczby osób). Ja wysiadam

[Pan_K]

Kiedy kapitan się zastanawia, drużyna przeciwna wydumuje najdziwaczniejsze skojarzenia, żeby go rozproszyć, a jego własna najbardziej prawdopodobne, żeby mu pomóc. Obie zresztą osiągają często dokładnie odwrotny skutek, co daje dodatkowy fun na końcu, kiedy kapitanowie zdradzają własne rozterki W każdym razie likwiduje to problem, o którym pisze rattkin.

Z co lepszych kawałków: moja żona do dziś nie może wybaczyć swojej drużynie, że nie skojarzyli Egiptu z hasłem "plaża"

[Ink]

Kiedy wreszcie pada upragnione hasło, wciąż n/2 osób (kapitan i ludzie z przeciwnej drużyny) się nudzą, czekając na odpowiedzi.

A nie interesują ich karty przeciwnej drużyny? Przecież to też podpowiedź dla nich (czego nie dotykać) w razie, gdy oponenci tego nie odgadną.

[rattkin]

Kiedy wreszcie pada upragnione hasło, wciąż n/2 osób (kapitan i ludzie z przeciwnej drużyny) się nudzą, czekając na odpowiedzi.

A nie interesują ich karty przeciwnej drużyny? Przecież to też podpowiedź dla nich (czego nie dotykać) w razie, gdy oponenci tego nie odgadną.

A co w tym jest do interesowania? Przecież wynik wskazania karty od razu mamy na stole. Nowa podpowiedź kapitana niejako przekreśla poprzednią, poprzedniego kapitana, ponieważ albo a) dobry kapitan i tak da taką podpowiedź, która możliwie jednoznacznie kojarzy pożądane karty, niezależnie od tego co padło wcześniej albo b) łancuch skojarzeń może być czasem na tyle zagmatwany, że niektóre z kart, które wydawały nam się idealnym kandydatem do odpowiedzi na hasło przeciwników, nagle pasują do naszego hasła. Innymi słowy: pełny focus istotny jest tylko przy zgadywaniu własnego hasła. W pozostałych przypadkach to może być w najlepszym razie dodatkowa informacja, a w najgorszym informacja zaciemniająca.

W tej grze cała sztuka, to po prostu być dobrym kapitanem i dawać możliwie dobre, oczywiste i wspólne skojarzenia, naraz dla haseł 3 lub więcej. Widziałem gry, które właśnie tak szły, 3 dobrze, 3 dobrze, 3 dobrze koniec. Czasem więc kapitan przeciwnej drużyny musi robić stretch, bo wie, że w następnej rundzie przegra. Więc mówi coś na 4 - i rzadko kiedy to się udaje. "Emocje" w pozostałych przypadkach są więc chyba tylko wtedy, gdy zarówno kapitanowie słabo sobie radzą z hasłami, jak i drużyny niezbyt dobrze trafiają, mając dobre podpowiedzi (chociaż to drugie nie powinno się zdarzać, bo to kapitan powinien zostawić możliwie mało miejsca na różne interpretacje).

[Ink]

Kiedy wreszcie pada upragnione hasło, wciąż n/2 osób (kapitan i ludzie z przeciwnej drużyny) się nudzą, czekając na odpowiedzi.

A nie interesują ich karty przeciwnej drużyny? Przecież to też podpowiedź dla nich (czego nie dotykać) w razie, gdy oponenci tego nie odgadną.

A co w tym jest do interesowania? Przecież wynik wskazania karty od razu mamy na stole. Nowa podpowiedź kapitana niejako przekreśla poprzednią, poprzedniego kapitana, ponieważ albo a) dobry kapitan i tak da taką podpowiedź, która możliwie jednoznacznie kojarzy pożądane karty, niezależnie od tego co padło wcześniej albo b) łancuch skojarzeń może być czasem na tyle zagmatwany, że niektóre z kart, które wydawały nam się idealnym kandydatem do odpowiedzi na hasło przeciwników, nagle pasują do naszego hasła. Innymi słowy: pełny focus istotny jest tylko przy zgadywaniu własnego hasła. W pozostałych przypadkach to może być w najlepszym razie dodatkowa informacja, a w najgorszym informacja zaciemniająca.

W tej grze cała sztuka, to po prostu być dobrym kapitanem i dawać możliwie dobre, oczywiste i wspólne skojarzenia, naraz dla haseł 3 lub więcej. Widziałem gry, które właśnie tak szły, 3 dobrze, 3 dobrze, 3 dobrze koniec. Czasem więc kapitan przeciwnej drużyny musi robić stretch, bo wie, że w następnej rundzie przegra. Więc mówi coś na 4 - i rzadko kiedy to się udaje. "Emocje" w pozostałych przypadkach są więc chyba tylko wtedy, gdy zarówno kapitanowie słabo sobie radzą z hasłami, jak i drużyny niezbyt dobrze trafiają, mając dobre podpowiedzi (chociaż to drugie nie powinno się zdarzać, bo to kapitan powinien zostawić możliwie mało miejsca na różne interpretacje).

Ok, przy założeniu, że kapitan zawsze dobrze podpowiada a gracze zawsze wszystko zgadują to faktycznie nie ma o czym gadać

[KubaP]

Kiedy wreszcie pada upragnione hasło, wciąż n/2 osób (kapitan i ludzie z przeciwnej drużyny) się nudzą, czekając na odpowiedzi.

A nie interesują ich karty przeciwnej drużyny? Przecież to też podpowiedź dla nich (czego nie dotykać) w razie, gdy oponenci tego nie odgadną.

A co w tym jest do interesowania? Przecież wynik wskazania karty od razu mamy na stole. Nowa podpowiedź kapitana niejako przekreśla poprzednią, poprzedniego kapitana, ponieważ albo a) dobry kapitan i tak da taką podpowiedź, która możliwie jednoznacznie kojarzy pożądane karty, niezależnie od tego co padło wcześniej albo b) łancuch skojarzeń może być czasem na tyle zagmatwany, że niektóre z kart, które wydawały nam się idealnym kandydatem do odpowiedzi na hasło przeciwników, nagle pasują do naszego hasła. Innymi słowy: pełny focus istotny jest tylko przy zgadywaniu własnego hasła. W pozostałych przypadkach to może być w najlepszym razie dodatkowa informacja, a w najgorszym informacja zaciemniająca.

W tej grze cała sztuka, to po prostu być dobrym kapitanem i dawać możliwie dobre, oczywiste i wspólne skojarzenia, naraz dla haseł 3 lub więcej. Widziałem gry, które właśnie tak szły, 3 dobrze, 3 dobrze, 3 dobrze koniec. Czasem więc kapitan przeciwnej drużyny musi robić stretch, bo wie, że w następnej rundzie przegra. Więc mówi coś na 4 - i rzadko kiedy to się udaje. "Emocje" w pozostałych przypadkach są więc chyba tylko wtedy, gdy zarówno kapitanowie słabo sobie radzą z hasłami, jak i drużyny niezbyt dobrze trafiają, mając dobre podpowiedzi (chociaż to drugie nie powinno się zdarzać, bo to kapitan powinien zostawić możliwie mało miejsca na różne interpretacje).

Podsumowując: Sporej liczbie osób gra się podoba, a Ty uważasz, że ma nieakceptowalne felery, takie jak downtime czy brak aktywności graczy, którzy w danym momencie nie podejmują jakichś decyzji.

Mam inne wrażenia, do tego stopnia, że nie udało mi się jeszcze znaleźć grupy, która w grę by nie wsiąkła. Jest na tyle fatalnie, że staram się gry nie wyciągać na spotkaniach, bo zdarza się, że to mi zabija wieczór - przez kilka godzin nie chcą grac w nic innego.

Ale rozumiem, że mogło Tobie i Twoim kilkunastu różnym grupom nie podejść. Mam nadzieję, ze udało się Wam znaleźć lepsze tytuły i się przy nich jednak dobrze bawić.

[warlock]

Amen Kuba, rękami i nogami się podpisuję .

Tajniacy (podobnie jak Szeryf z Nottingham) oferują graczom fantastyczną bazę pod rozgrywkę. I tylko od "profilu" ludzi grających zależy, co z nią zrobią i jak ją wykorzystają. Wszystko zależy od grupy. Wśród moich znajomych ta gra dominuje wszystkie spotkania (co zresztą napisałem w recenzji - nie wiem czy ktoś czytał i czy ktoś się zgadza ).

[rattkin]

Toteż ja nie bronię dobrze się bawić przy tej grze innym, nie wiem pod czym tu się "podpisywać", zbieracie petycję na to, żebym grę polubił? (gwoli wyjaśnienia: mnie w tę grę idzie zwykle bardzo dobrze, zarówno jako zgadujący jak i kapitan)

Niemniej jednak przy mojej ocenie pozostaję (i na niej kończę) - gra jest najlepsza w 2 osoby, bo wtedy downtime jest minimalny i najłatwiej /najszybciej się zamienić rolami. Im więcej osób tym gorzej, i wg mnie są dużo lepsze imprezówki, bardziej angażujące wszystkich. Natomiast rzeczywiście, bardzo wielu osobom gra się podoba (i rzeczywiście zależy to od profilu) i chcą w nią długo grać, także w grupach, w których grałem (ale: jest tu pewna zależność - takie gry wyciąga się zwykle jak jest wiele osób i wiele osób początkujących, więc to taka trochę samospełniająca się przepowiednia - ta gra jest dobra dla nich, nikt nie sprawdza, czy jest dobra dla innych grup ).

Gra się też dobrze nadaje do grup, w których część osób dobrze się czuje w roli "cichej myszy", czyli biorącej wciąż udział, ale nie na świeczniku (początkujący, osoby nieśmiałe, osoby nie lubiące skupiania uwagi na sobie). Takie osoby zwykle wzbraniają się przed byciem kapitanem, bo to dla nich za duży stres.

[Bea]

(ale: jest tu pewna zależność - takie gry wyciąga się zwykle jak jest wiele osób i wiele osób początkujących, więc to taka trochę samospełniająca się przepowiednia - ta gra jest dobra dla nich, nikt nie sprawdza, czy jest dobra dla innych grup ).

Sadząc po recenzjach, postach na forum i własnym doświadczeniu, wydaje mi się, że gra sie też sprawdziła w wielu grupach złożonych z zaawansowanych graczy. Więc tu się z Tobą ie zgodzę.

[kwiatosz]

Zgadzam się z Beą - grane w gronie 4 ogranych staruchów, z czego 2 albo 3 ma stwierdzoną patologiczną eurofilność typu terra spreadsheetistica, sprawdziło się wyśmienicie.

[kaszkiet]

Niedawno wyciągnąłem Tajniaków pierwszy raz na stół. Graliśmy w 4 osoby - nikt wcześniej nie miał do czynienia z tą grą. Jedna z osób nie ma do czynienia z grami w ogóle, jedna trochę, dwie więcej. Graliśmy 5 razy z rzędu i gdyby nie czas, wszyscy chcieliby grać dalej. Taką mam rekomendację.

[trance-atlantic]

W stosunku do Taboo, Tajniacy to zdecydowanie krok do przodu. W tym pierwszym każdy sobie rzepkę skrobie, każde hasło to osobna zabawa, chociaż ze względu na upływający nieubłaganie czas, podawanie skojarzeń idzie bardzo szybko i z równie dużą intensywnością pozostali uczestnicy zabawy wyrzucają z siebie kolejne odpowiedzi, czasem totalnie kuriozalne, ale w tym tkwi cały fun. Problem polega na tym, że niestety chyba tylko w tym. W Tajniakach jest z kolei chwila zadumy i refleksji nad sensem życia (lub życiem po życiu), gdzie czasem ma się wrażenie, że coś się zacięło i nie bardzo wiadomo jak popchnąć to wszystko do przodu, bo nie można odrzucić karteczki i wylosować nowej. Ponadto hasła mamy wyłożone na stole, więc wyobraźnia wszystkich koncentruje się tylko na nich, a cała komunikacja werbalna wewnątrz teamu przyprawiana jest na ostro znanymi z liceum dyskusjami z polonistą w stylu "co autor wiersza miał na myśli". Jednak owa "rozgrywka" na wspólnej planszy sprawiła mi dotąd znacznie więcej frajdy, wytwarzając mimowolnie dodatkową powłokę rywalizacji w już i tak mocno interaktywnej grze. Do tej pory w rodzinnym gronie totalnych nie-graczy (tj. osób, które nie są nawet wierzące w planszówki, nie mówiąc o praktyce), Taboo chwyciło, na zbliżające się święta mam chytry plan zaatakowania ich Tajniakami. Tylko ciiiii, to tajemnica!

ps. patrząc na oba te tytuły z innej perspektywy, mogą być one fajnym bodźcem do nauki języka obcego, co prawda głównie na poziomie rzeczowników, ale to i tak jak dla mnie świetna sprawa. Tylko skąd wziąć wersje zagraniczne w rozsądnej* cenie? Może ktoś ma znajomych czy rodzinę, która mogłaby pomóc w tych staraniach?

* - podobnej do polskiej

[Porchpeople]

ps. patrząc na oba te tytuły z innej perspektywy, mogą być one fajnym bodźcem do nauki języka obcego, co prawda głównie na poziomie rzeczowników, ale to i tak jak dla mnie świetna sprawa. Tylko skąd wziąć wersje zagraniczne w rozsądnej* cenie? Może ktoś ma znajomych czy rodzinę, która mogłaby pomóc w tych staraniach?

* - podobnej do polskiej

Ja mam... Ale łatwiej będzie Ci po prostu kupić tutaj: http://www.planszomania.pl/imprezowe/84 ... names.html

[Wincenty Jan]

To prawda że gra potrafi zabić wieczór planszowkowy. Ale zabija go tak niesamowicie przyjemnie ze współudział w zabójstwie cieszy! Gra jest kapitalna.

ciekaw jestem czy planowane są dodatki

[Adar]

Nie bardzo rozumiem tej "nudy". U mnie było tak, że jeśli pierwsza drużyna zgadywała, to druga zajmowała się podsuwaniem jej absurdalnych skojarzeń (zdarzało się, że czasem dobre), więc nikt się nie nudził. Kapitanowie również mieli zabawę patrząc, jak męczą się ich drużyny.
A jeśli faktycznie czekania było za dużo, to używaliśmy klepsydry - w końcu po to ona jest. Co powodowało, że kapitan musiał podać skojarzenie, nawet jeśli dotyczyło to tylko jednego słowa. Tak czy inaczej, u mnie również gra się sprawdziła wysmienicie.

[trance-atlantic]

ps. patrząc na oba te tytuły z innej perspektywy, mogą być one fajnym bodźcem do nauki języka obcego, co prawda głównie na poziomie rzeczowników, ale to i tak jak dla mnie świetna sprawa. Tylko skąd wziąć wersje zagraniczne w rozsądnej* cenie? Może ktoś ma znajomych czy rodzinę, która mogłaby pomóc w tych staraniach?

* - podobnej do polskiej

Ja mam... Ale łatwiej będzie Ci po prostu kupić tutaj: http://www.planszomania.pl/imprezowe/84 ... names.html

achhh małe niedomówienie z mojej strony, nie chodziło mi akurat o wersję angielską, aczkolwiek dziękuję za podpowiedź i oczywiście wezmę ją na celownik pozostałe języki z grupy germańskiej mile widziane