Grand Austria Hotel (Virginio Gigli, Simone Luciani)

[AkitaInu]

No. I żeby mi to było ostatni raz...

Mi się też nie podoba marco polo

Ale spoko, to po jednej rozgrywce ale zagrał bym jeszcze raz.

[prz22]

Po przejrzeniu instrukcji dołączam do tych co widzą mnóstwo Feldo-inspiracji.

[ChlastBatem]

Zastanawiam się nad tą grą. Niestety napotkałem niezbyt pozytywne komentarze o grze, które potęgują moje rozdarcie.

Spoiler:

While the action selection works well the associated actions are pretty much your standard resource trope: prepare rooms, get customers, collect food, serve customers, profit. Lots of different customer and staff special powers might serve to change the game a little from play to play but in combination with the turn order system they also lead to fairly long downtimes. The only interaction points are the selection of dice and customers (and getting in each other's hair there is largely circumstancial and almost never deliberate) so the game is unfortunately one of those rather long and mostly solitary optimization puzzles. I'm sure it will have its fans but I'm not one of them.

Spoiler:

Grand Austria Hotel is a typical gamers’ game. Many subsystems, multiple ways to score VPs, lots of cards and special abilities to provide variability. Unluckily, I don’t see anything raising it from the average game in this genre while being the usual hodgepodge of mechanisms. There wasn’t enough development to give it a distinctive edge, some parts feel like there wasn’t any development at all.

My main trouble boils down to the employee cards. The winner in our game only got two, one of them (the waiter) being so powerful that it solved all his money problems while being ridiculously cheap. Afterwards, we calculated that he got thrice the benefit I could have gotten from a similarly priced card under best circumstances. In fact, he got six times the benefit I got in play. He won by a large margin. It’s a pity to see one of the main subsystems relegated in value. Much ado about nothing? I’m reminded of the role cards in Rattus where a strong strategy is to avoid them completely.

It can be a merciless game when the dice don’t fall the way you need for your customer cards or to earn money. Mitigation is possible to some degree but luck will have it that some players don’t have to worry about mitigating unlucky rolls and can bring in VPs without any hassle. I wouldn’t want to play it with four players as due to the Settlers-inspired turn order the waiting time will be prohibitive for the player starting a round.

I’m sensing a rule: If it’s Lookout and not Rosenberg and not 18xx, don’t trust it. While both authors proved their ability to develop good games (Egizia, Marco Polo), my gut feeling is that the distinction between average and good for these authors is made by development (HiG, CGE).

W skrócie: mała interakcja między graczami (dla mnie to na plus, w końcu to euro), brak nowych mechanik... jakby kopia w innej oprawie tematycznej, momentami duży downtime, odczuwalne szczęście czy losowość

[mig]

Zastanawiam się nad tą grą. Niestety napotkałem niezbyt pozytywne komentarze o grze, które potęgują moje rozdarcie.

Spoiler:

While the action selection works well the associated actions are pretty much your standard resource trope: prepare rooms, get customers, collect food, serve customers, profit. Lots of different customer and staff special powers might serve to change the game a little from play to play but in combination with the turn order system they also lead to fairly long downtimes. The only interaction points are the selection of dice and customers (and getting in each other's hair there is largely circumstancial and almost never deliberate) so the game is unfortunately one of those rather long and mostly solitary optimization puzzles. I'm sure it will have its fans but I'm not one of them.

Spoiler:

Grand Austria Hotel is a typical gamers’ game. Many subsystems, multiple ways to score VPs, lots of cards and special abilities to provide variability. Unluckily, I don’t see anything raising it from the average game in this genre while being the usual hodgepodge of mechanisms. There wasn’t enough development to give it a distinctive edge, some parts feel like there wasn’t any development at all.

My main trouble boils down to the employee cards. The winner in our game only got two, one of them (the waiter) being so powerful that it solved all his money problems while being ridiculously cheap. Afterwards, we calculated that he got thrice the benefit I could have gotten from a similarly priced card under best circumstances. In fact, he got six times the benefit I got in play. He won by a large margin. It’s a pity to see one of the main subsystems relegated in value. Much ado about nothing? I’m reminded of the role cards in Rattus where a strong strategy is to avoid them completely.

It can be a merciless game when the dice don’t fall the way you need for your customer cards or to earn money. Mitigation is possible to some degree but luck will have it that some players don’t have to worry about mitigating unlucky rolls and can bring in VPs without any hassle. I wouldn’t want to play it with four players as due to the Settlers-inspired turn order the waiting time will be prohibitive for the player starting a round.

I’m sensing a rule: If it’s Lookout and not Rosenberg and not 18xx, don’t trust it. While both authors proved their ability to develop good games (Egizia, Marco Polo), my gut feeling is that the distinction between average and good for these authors is made by development (HiG, CGE).

W skrócie: mała interakcja między graczami (dla mnie to na plus, w końcu to euro), brak nowych mechanik... jakby kopia w innej oprawie tematycznej, momentami duży downtime, odczuwalne szczęście czy losowość

Wiesz, mechanicznie to na pewno nie jest żadne odkrycie wielkie. Z tym, że nawet typowe mechaniki dobrze zestawione mogą dać dobry czy bardzo dobry efekt. A co do downtime`u, zbalansowania kart, czy nawet losowości to w sumie nikt po lekturze instrukcji nie jest Ci w stanie odpowiedzieć, bo to trzeba zagrać, żeby zobaczyć jak to zadziała. Pewne rzeczy mogą sugerować jakieś problemy, ale wcale nie muszą one realnie wystąpić. Kup, zagraj, sprawdź i zachowaj albo odsprzedaj (albo opraw w ramkę i powieś na ścianie jako przestrogę, żeby za rok na Essen nie iść w ciemno, tylko poczekać na rzetelne recenzje i dobre ogranie - czyli jakieś kilka miesięcy;)

[palladinus]

Grał ktoś na 4 osoby? bo niestety na dwóch gra nie urzekła, niby fajnie, pięknie, ale jak słabo rzucisz to jesteś w czarnej.
Teoretycznie więcej kości powinno losowość nieco bardziej uśrednić.
Skrobnąłem parę słów na blogu:
Essenowy ekspres – Grand Austria Hotel, Automania, ¡Abordaje! (SPIEL 2015)

[Palmer]

U nas grano na 3 i 4 osoby. Nic odkrywczego, ale wszyscy zadowoleni i przyjemnie się grało.

Pamiętałeś o możliwości przerzutu ?

[palladinus]

U nas grano na 3 i 4 osoby. Nic odkrywczego, ale wszyscy zadowoleni i przyjemnie się grało.

Pamiętałeś o możliwości przerzutu ?

Tak, ale trzeba spasować i każdy co pasuje, to przerzuca, więc ten ostani też ma przerąbane. Przyjemnie może i było do czasu jak się słabo zaczęło rzucać.

[cezaras]

Grał ktoś na 4 osoby? bo niestety na dwóch gra nie urzekła, niby fajnie, pięknie, ale jak słabo rzucisz to jesteś w czarnej.

hm, a to nie jest tak, że wszyscy czerpią z tej samej puli kości??
czyli jak słabo to wszystkim??

[palladinus]

Grał ktoś na 4 osoby? bo niestety na dwóch gra nie urzekła, niby fajnie, pięknie, ale jak słabo rzucisz to jesteś w czarnej.

hm, a to nie jest tak, że wszyscy czerpią z tej samej puli kości??
czyli jak słabo to wszystkim??

Prawie na pewno nie.

Spoiler:

Passing
Instead of taking a turn, you can simply pass. This happens quite frequently when there are only a few dice left
on Acti on spaces you do not want to use. When you pass, you must wait unti l every other player has either
passed or taken two acti ons (and, thus, covered both numbers on their Turn Order ti le).
When that happens, the player with the lowest number sti ll showing on their Turn Order ti le takes the remaining
dice from all the Acti on spaces, removes one, and rolls the rest again, sorti ng them by number and placing them
back accordingly. Then that player can take a turn or pass again.
Play conti nues in this fashion unti l all players have covered both numbers on their Turn Order ti les or there are
no dice left on any Acti on space.

Ostatnie zdanie inaczej nie miałoby sensu.

[Palmer]

Jak nie jak tak.
Wszyscy mają wspólną pulę kości.

Jak pasujesz, to mówisz pass i czekasz aż reszta zagra. Gdy ponownie dochodzi do Ciebie kolejka, odrzucasz jedną kość z puli, resztę przerzucasz, rozkładasz na polach akcji i wybierasz jedną z kości lub ponownie pasujesz.

[cezaras]

ja sobie to inaczej wyobrażałem (ale jeszcze czekam na swój egzemplarz)
na BGG piszą o pasowaniu

https://www.boardgamegeek.com/thread/14 ... -not-clear

[palladinus]

Jak nie jak tak.
Wszyscy mają wspólną pulę kości.

Jak pasujesz, to mówisz pass i czekasz aż reszta zagra. Gdy ponownie dochodzi do Ciebie kolejka, odrzucasz jedną kość z puli, resztę przerzucasz, rozkładasz na polach akcji i wybierasz jedną z kości lub ponownie pasujesz.

Zrobiłem za duży skrót myślowy. Zanim wszyscy nie spasują, to jest ta sama pula, z tym że dobry rzut dla jednych może być słaby dla innych.
Jak spasujesz, to musisz czekać, aż pozostali zrobią ruch i pozabierają kości. Następnie przed przerzutem jedną odrzucasz i znów liczysz na szczęście. Jak jesteś np. trzeci w kolejce co spasował, to przed tobą znikną jeszcze trzy kości, więc rzucisz bardzo niewielka ich liczbą. Jaka szansa, że dostaniesz coś korzystnego?
Poza tym przykład też jest rozczulający: "It is Andrea’s turn. She desperately needs new rooms [...]", a potem "She (...) rolls again. She is lucky enough to roll 3 [...]"

[Palmer]

Biorąc pod uwagę jak mocno na siłę, jak i elastyczność poszczególnych akcji wpływają goście hotelowi i pracownicy nie dało się odczuć, że to kości przesądzają o wyniku partii. Wiadomo, że jak doprowadzimy się do sytuacji, że jedynym ratunkiem jest dla nas konkretny wynik na kostce to jest 100% szans, że go nie dostaniemy. Cały myk by do takiej sytuacji nie dopuścić

[BartP]

Ja rozumiem, że jeśli dwaj gracze spasowali, to drugi pasujący nie musi przerzucać, może grać z puli powstałej po rzucie przez pierwszego pasującego.

[palladinus]

Biorąc pod uwagę jak mocno na siłę, jak i elastyczność poszczególnych akcji wpływają goście hotelowi i pracownicy nie dało się odczuć, że to kości przesądzają o wyniku partii. Wiadomo, że jak doprowadzimy się do sytuacji, że jedynym ratunkiem jest dla nas konkretny wynik na kostce to jest 100% szans, że go nie dostaniemy. Cały myk by do takiej sytuacji nie dopuścić

Jasne sprawa, nie sądzę, że ta gra jest zepsuta - nic z tych rzeczy. Po prostu nie ma co się spodziewać poziomu Felda. Moim zdaniem GAH jest jakieś dwa poziomy niżej niż taka Bora Bora pod względem kontroli losowości. Nie ma jak zmienić świadomie ich wyniku, ani np. zamieniać kosteczek jednych towarów na inne. Myślę, że to by się przydało.

[palladinus]

Ja rozumiem, że jeśli dwaj gracze spasowali, to drugi pasujący nie musi przerzucać, może grać z puli powstałej po rzucie przez pierwszego pasującego.

Tak niby napisał jakiś Niemiec na BGG, ale nie jestem pewien czy instrukcja też jest tego samego zdania.

[cezaras]

Wiadomo, że jak doprowadzimy się do sytuacji, że jedynym ratunkiem jest dla nas konkretny wynik na kostce to jest 100% szans, że go nie dostaniemy. Cały myk by do takiej sytuacji nie dopuścić

też nie :):)
jak gramy w 4 osoby i jesteśmy ostatnim zawodnikiem to zostało nam min. 7 kostek
to jest jakaś skrajność,że nic nam nie pasuje ...
wówczas pasujemy, odrzucamy jedną kość
groźba, że nie wypadnie potrzebny nam wynik (ani 6tka będąca jokerem) nie jest jakaś szalona :):)

[cactusse]

Zagrałem raz na dwie osoby.

Spodziewałem się lżejszej wersji Marco Polo, ale Grand Austria Hotel lżejsze nie jest i rozgrywka wraz z odcyfrowaniem zasad trwała solidne dwie godziny.

Generalnie gra jest fajna, aczkolwiek wydaje się być bardziej taktyczna i mniej otwarta niż Marco Polo czy Tzolkin - dużo zależy od kart pomocników jakich dostaliśmy i kart gości jacy lądują na stole. Na oko jest trochę mniej miejsca na strategie ale i tak widać było wyraźnie, że poszliśmy z przeciwnikiem w innych kierunkach i kombinujemy inaczej (on zgarniał punkty w trakcie gry ze swoich pomocników i prestiżowych gości, ja próbowałem spełnić imperatorskie żądania, napchać jak najwięcej wysoko punktowanych pokoi i wystawić punktujących na koniec gry pomocników).

Podoba mi tutaj to samo co w Marco Polo - na początku wydaje się, że masz strasznie mało akcji (całe 14-ście) i dziwisz się po co są znaczniki przekroczenia 150 punktów, ale potem kombosy zaczynają startować i szczeny odbijają się od posadzki z wrażenia.

Losowość kostek nam nie przeszkadzała - czasem były rundy gdzie np. wypadała masa mało przydatnych piątek, ale po ogarnięciu zasad pasowania pasowaliśmy często i gęsto, co pozwalało w miarę swobodnie dobić się do wymarzonej akcji (aczkolwiek stres jest i warto mieć alternatywy).
Natomiast mój przeciwnik narzekał na losowość pomocników, albowiem dopiero w ostatniej rundzie dostał punktujących na koniec gry, ale z drugiej strony wyniki były dosyć zbliżone (ok 152 do 168), ja zwycięską przewagę uzyskałem dosyć ryzykowną ostatnią turą którą wykonałem "na styk" (aczkolwiek mogła mnie spokojnie utopić gdyby finalne pasowanie i przerzut nie dało mi 1 na kostkach), no i w zaawansowanych zasadach jest draft początkowych pomocników co definitywnie powinno rozwiązać problem.

[cezaras]

W weekend zagraliśmy w 4 osoby.
Wszyscy gracze zachwyceni (albo niemalże zachwyceni) - a wiadomo wygrała tylko jedna osoba, więc to nie tylko kwestia wyniku.
Warto mieć długofalową strategię, ale jej realizację trzeba podporządkowywać w zależności od dostępnych kostek, gości, pomocników.
U nas wygrały osoby, które postawiły na realizację celów politycznych, aczkolwiek zdajemy sobie sprawę, że graliśmy bardzo nieoptymalnie i kolejna rozgrywka poszła by zupełnie inaczej.

Chociaż mechanika jest zupełnie inna, to porównanie z Zamkami Burgundii nie jest bez sensu. "Feeling" jest bardzo podobny, chociaż w GAH więcej zależy od nas i pojedyncza decyzja "więcej waży".
Myślę, że dla fanów eurogier o ciężkości średniej lub średniej plus, to znakomita pozycja.
Losowość jest, ale dotyka wszystkich dokładnie tak samo, czyli raczej powinniśmy mówić o losowości w aspekcie zmiany warunków rozrywki. Radzenie sobie w ramach tych zmiennych warunków jest kwintesencją tej gry i działa znakomicie....

Dwa niewielkie minusy:
- tory pieniędzy umieściłbym na głównej planszy, tak żeby było widać jak stoimy (skoro tor cesarza się dało, to i tu byłoby wygodniej i przejrzyściej)
- na dachu są tabelki mówiące o premiach za zajęcie grupy pokoi. Nawet jak popatrzymy na obie strony hotelu, to nie wszystkie grupy występują. Nic to nie zmienia w rozgrywce, ale powoduje wrażenie, że ktoś czegoś nie dopatrzył... albo już się przygotowywał do rozszerzenia... (chyba, że są jacyś specjalni goście / pracownicy, którzy dodają coś do liczenia, ale nie zauważyłem)

Reasumując:
Shakespeare podobał nam się bardzo
7 cudów - pojedynek jeszcze bardziej
Isle of Skye - troszkę mniej (chociaż w swojej kategorii wagowej to niezły tytuł)
ale póki co to dla mnie Grand Austria Hotel jest grą tegorocznego Essen. i będziemy sumiennie weryfikować te pierwsze wrażenia...

[KubaP]

- na dachu są tabelki mówiące o premiach za zajęcie grupy pokoi. Nawet jak popatrzymy na obie strony hotelu, to nie wszystkie grupy występują. Nic to nie zmienia w rozgrywce, ale powoduje wrażenie, że ktoś czegoś nie dopatrzył... albo już się przygotowywał do rozszerzenia... (chyba, że są jacyś specjalni goście / pracownicy, którzy dodają coś do liczenia, ale nie zauważyłem)

Nie przejrzałem wszystkich kart, ale może są pomocnicy, którzy pozwalają budować na innych kolorach?

Dla mnie też generalnie świetny tytuł, nie mogę się doczekać kolejnej partii.

[cactusse]

Podobnie jak w Zamkach Burgundii, na jednej stronie plansz graczy układ pokoi jest identyczny, natomiast na drugiej stronie jest indywidualny układ, specyficzny dla każdego planszy. "Czwórki" na indywidualnych stronach u różnych graczy są w różnych kolorach (no prawie, żółty jest bodajże dwa razy... ).

[evenstar]

Ktoś sie orientuje czy gra będzie dostępna w jakimś sklepie z wysyłką od zaraz? Póki co znalazłam tylko z wysyłką do 30 dni.

[adikom5777]

Była dostępna do przedwczoraj trzeba chwilkę poczekać

[evenstar]

Była dostępna do przedwczoraj trzeba chwilkę poczekać

ach dobrze

Po przeczytaniu instrukcji wydaje się dość klimatyczna, czy ma sie poczucie bycia hotelarzem podczas gry

[cezaras]

Po przeczytaniu instrukcji wydaje się dość klimatyczna, czy ma sie poczucie bycia hotelarzem podczas gry

trzeba by Wielkiej wyobraźni .... (i to przez duże "W")