GRY-PLANSZOWE.pl

Odchudzenie mechanizmów wyszło projektowi na +. Gra się szybciej, chociaż nadal są przestoje spowodowane np. ciągłym szukaniem miejsca na wstawienie robotnika. Może zastąpić czarne kostki czarnymi dyskami dla rozróżnienia zarządcy?

Jestem przeciwnikiem "podkładania" monet pod robotników, gdyż uważam ten mechanizm za nieelegancki. Monety i robotnicy to ten sam zasób, czemu jest rozróżniany? Czy nie da się w ten sposób:
Na każdym z 6 kafelków są 4 stanowiska produkcyjne. Gracz zajmuje dane stanowisko i dokłada tam kolejnych robotników zwiększając w ten sposób siłę stanowiska. Jedno stanowisko może być zajęte przez jednego gracza.

Zarządca z jednej strony jest ciekawym mechanizmem "Zegara" wymuszającego szybszą budowę wieży (budowa wieży odciąża żetony z zarządców - pozwala na wstawienie go jako filar), nie podoba mi się jednak kara w postaci oczyszczenia losowego kafelka z kostek. W ten sposób jeden z graczy może zyskać dostęp do większej liczby zasobów i zbudować sporą liczbę filarów.

Gra od ostatniej partii nie zmieniła się nic. Zarówno pod względem celów stawianych przed graczami, jak i mechaniki.
1. Zaczynając grę otrzymujemy do wykonania 7 misji oraz informację, że zakończy się ona, gdy któryś z graczy wykona wszystkie swoje 7 misji. Na podstawie tego stwierdzenia zakładam, że wykonywanie misji jest w grze rzeczą pożądaną, a ich sprawne wykonanie zapewnia zwycięstwo. Następnie dowiadujemy się, że w chwili końca gry zwycięzcą zostaje nie ten, który wykonał swoje misje, tylko ten z graczy który zdobył najwięcej umownych punktów. Punkty te otrzymujemy za wykonywanie misji oraz za zadania poboczne. Dlaczego więc jest tak, że gdy wykonam sprawnie swoje misje to nie wygrywam gry? Dla mnie to bardzo duży „Design flaw”. Okazuje się bowiem, że misje są zegarem, który odlicza czas do zakończenia gry i należy robić wszystko, aby nie wykonywać misji, tylko zdobywać punkty dające zwycięstwo. Nie tak wyobrażam sobie grę o uciekaniu z więzienia, gdzie nie chcemy wcale uciekać.
2. Na tą warstwę celów nałożona jest warstwa kooperacji. Kooperacja jest tylko częściowa, gdyż musimy współpracować tylko z jednym graczem (jedna z wykonywanych misji jest wspólna) oraz nie możemy zmienić gracza z którym jesteśmy zmuszeni współpracować. Uważam, że tak długo jak zwycięzcą może zostać tylko jeden z graczy kooperacja w obecnej formie nie ma w takiej grze racji bytu – nikt nie będzie chciał współpracować z liderem. Dodatkowo autor zachęca nas do współpracy pozwalając wykonywać misje w lokalizacjach „Z”. W obu rozegranych partiach, ani razu nie została ta zasada użyta. Podejrzewam, że jest to spowodowane koniecznością częściowego ujawnienia swojej pozycji przed policjantem „Jesteśmy w Zetce, wykonujemy misję” oraz szumem informacyjnym – lokalizacje te nie są w żaden sposób wyróżnione na mapie. W efekcie wykonywanie misji samodzielnie jest łatwiejsze i prostsze od kooperowania, które w dodatku nie jest obowiązkowe.
3. W grze występuje również rola policjanta, która po moich doświadczeniach z grą mogła by nie istnieć. W obu rozgranych partiach jednostki grającego policją praktycznie nie wchodziły ze mną w żadną interakcję. Nawet dwa razy ujawniony podczas ostatniej partii nie wzbudziłem zainteresowania policji. Wydaje mi się, że policjant wszelkie dostępne zasoby skupiał na schwytaniu jednego z graczy, po schwytaniu którego szukał kolejnego celu. Sprawia to, że jeden z graczy ma bardzo trudno, a pozostali bardzo łatwo. Jednostki policyjne tak długo jak oddalone nie wzbudzają mojego zainteresowania, pod koniec gry okazało się, że ogrom różnych jednostek jakimi dysponuje policjant był porażający.
Alternatywnie, gdybym miał zagrać jako policjant chyba zwyczajnie obstawiłbym wszystkie wyjścia z miasta, samochody, autobusy i rowery i czym tam jeszcze da się uciec i czekał aż złodzieje sami wpadną.

Szybka, przyjemna gra z mechaniką inspirowaną Jungle Speed, zatem liczą się spostrzegawczość i refleks. Mamy karty z różną ilością dzieci (różnych nacji), w różnokolorowych koszulkach, z różnymi symbolami środków transportów, którymi dzieci przyjechały na ŚDM. Na rewersie pierwszej karty na stosie pojawia się kryterium - jeśli na stole znajdują się 3 karty spełniające kryterium (i.e. ilość dzieci, kolor koszulek, środek transportu, etc) gracz, który je zauważy jak najszybciej kładzie rękę na stosie i zgarnia 3 odpowiednie karty (punkty gracza). Są jeszcze flagi umożliwiające ściągnięcie wszystkich kart. Gramy do wyczerpania stosu.
Odczucia - bardzo przyjemna, płynna rozgrywka. Oczywiście w wersji finalnej symbole np. środków transportu byłyby bardziej wyraziste i łatwiej rozróżnialne. Jedyne, co bym zmienił to można by zwiększyć nieco ilości kart z tą samą flagą, a zmniejszyć punktowania za flagę. W naszej partii flagi zapunktowały tylko raz, a za to bardzo solidnie - możliwe, że wygenerowały zwycięzce partii. Ogólnie dobra zabawa, chętnie zagram znowu.

Spodziewałem się rodzinnej sielanki, a tymczasem… Handel, epickie bitwy okrętów, pościgi, burze i sztormy, wiry wodne, upgradowanie statków, no wszystko jest!
W dużym uproszczeniu: mamy 3 wyspy wokół których krążą statki graczy po ustalonym torze (tor ten posiada rozjazdy - można obrać dłuższą lub krótszą ścieżkę). Pierwszy gracz rzuca wieloma kośćmi, jedna kość rusza wirtualnych graczy (pirata i statek handlowy), potem gracze wybierają kolejne kości i ruszają się według nich. Statki którymi się poruszamy można ulepszać żaglami (modyfikującymi wyniki rzutów), działami (zwiększającymi atak) lub kolejnymi ładowniami (w których przewozimy towary). W miasteczkach odbieramy towary i przewozimy do portów, gdzie dostajemy pieniążki.
Gra prosta, losowa, ale pozostawia sporo miejsca na decyzje, nie mamy wrażenia, że los gra za nas i to jest super.
Ogólnie rozgrywka 4-osobowa dała wszystkim dużo frajdy, było sporo interakcji, gra działała naprawdę dobrze. Jedyne, na co zwrócono uwagę to zmiana ilości kart żagli i kart bitewnych.
Wirtualny pirat nikogo nie zaatakował, z tego co pamiętam, krąży on po dłuższym torze? Może wystarczy zamienić ścieżkę pirata z handlowcem? Na krótszym torze jest szansa, że częściej na kogoś wpadnie?
Nie wiem, jak gra się sprawdzi w mniejszym gronie, możliwe, że będzie trochę mniej interakcji, więc w wersji dwuosobowej może faktycznie lepiej sprawdzi się wersja “po dwa statki”.
Podczas rozgrywki wykryto też bardzo szybko punktujący mechanizm cofania się na wirze, możliwe, że trzeba będzie tę część zmienić.
Podsumowując, gra naprawdę daje dużo frajdy, dobrze łączy losowość z decyzyjnością, w prostych regułach zawiera naprawdę duże bogactwo i swobodę rozgrywki. Interakcji negatywnej jest więcej niż bym się spodziewał w typowo rodzinnej grze, ale w gronie testerów to akurat się spodobało.
Ogólnie super tytuł, by zagrać ze znajomymi, którzy na ogół nie grywają w planszówki. Tym samym mam wrażenie, że grę lepiej adresować (jeśli chodzi np. o grafiki gry) do poważniejszego odbiorcy, ale mniej zaawansowanego, coś jak Stone Age . Czekam na kolejną partię i pudełko na półkach w sklepach .

Euro-gra z worker placement i niejawnymi licytacjami osnuta wokół tematu światka naukowego.
Badania, granty, publikacje i wreszcie zwiększanie naszego upragnionego impact factor.
Gra działa sprawnie, widać, że jest już dobrze wyważona i obtestowana, pod koniec rozgrywki pojawiają się spore emocje. Kwestią dyskusyjną było użycie bardzo mocnych kart zagrywanych w dowolnym momencie, faktycznie część z tych kart może kompletnie pokrzyżować innemu graczowi szyki. Ze strony mechaniki praktycznie nie mam zastrzeżeń, nie ma tu jakiś rewolucyjnych rozwiązań, można powiedzieć, że przetwarzamy według jakiegoś schematu “surowce”, ale mamy też nieco emocji związanych z tym, czy ktoś nas nie przelicytuje. Mechanika działa i można ją szybko opanować.
Jedyne wątpliwości wzbudza we mnie tematyka gry, a dokładniej jej niszowość i teoretycznie mniejszy potencjał emocjonalny i klimatyczny takiej tematyki. Przypuszczam, że główne wskaźniki punktujące (IF, i ten na H) znane są wąskiemu gronu pasjonatów, dla większości przeciętnych graczy nie wiele one mówią. Zatem ja bardziej myślałem w kategoriach - “co muszę zrobić, by przesunąć pionek na tym torze”, a nie “co muszę zrobić, by zwiększyć mój Impact Factor”. Myślę, że dość prędko pojawią się komentarze w stylu “gra mogłaby być o czymkolwiek innym”. W naszej rozgrywce o klimacie przypominał jeden z graczy swoimi dowcipnymi, naukowymi komentarzami, gdyby nie on zapomniałbym, że jesteśmy w światku naukowym.
Gdyby zamiast IF zdobywało się coś bardziej dla mnie namacalnego, choćby patenty, być może lepiej bym się wczuł w klimat gry. W tym momencie nie czuję, że dokonałem czegoś dużego, a byłem jednym z dwóch zwycięzców . Gdybym w grze np. wynalazł szczepionkę na raka czułbym się bardziej zrealizowany.
Podsumowując - sprawna mechanika, trudny do wyłuskania klimat, który może zrazić przeciętnych graczy, ale dla pasjonatów tematu pewnie będzie sporą gratką (coś jak gra Imperium Piwa?).

To był mój prototyp i pewnie moja opinia będzie uznana za mało obiektywną, zatem napiszę tylko w dwóch zdaniach o zmianach. Przyspieszenie rozgrywki i uproszczenie zasad bardzo na plus. Mieliśmy tylko pół godziny na tłumaczenie zasad + grę, a jednemu z graczy udało się w grze 3 osobowej dojść do połowy wymaganych PZ. Nie pojawiły się zarzuty o nadmierną losowość (jak w poprzednim teście), każdy z graczy obrał swoją strategię i starał się nią podążyć. Niestety z braku czasu nie zweryfikowaliśmy, czy uda się zwyciężyć graczowi, który postawił na rekrutację dużej ilości pomocników. Pojawił się jeden według mnie bardzo fajny pomysł - na złączenie po 2 heksy (coś jak w Ingenious) i losowanie jednego elementu zamiast dwóch osobnych heksów jak teraz. Postaram się taką zmainę wprowadzić do kolejnych testów.