Pierwsza partia, Edrache kontra Woj_settlers, uprzejma wymiana sporych w mojej opnii błędów, dwukrotna strata czterech wampirów po stronie Najeźdźcy i wydawało się, że sprowadzi ona zgubę na wojska nieumarłych, ale Obrońca też popełnia błąd, mobilizuje szpital o turę za późno, kiedy nie ma już kogo ratować... Woj_settlers nie wypuszcza zwycięstwa z rąk, zamek upada. Podczas partii pojawia się pytanie, na które nie znam odpowiedzi
– co się stanie, gdy dwa wampiry (siła 6) wejdą na pułapkę (siła 4). Następnie Browarion zaprasza Mongę do jej pierwszej partii Strongholda, Browarion rzuca się od początku do ataku, chce zmiażdżyć obrońców w czwartej, piątej turze i pokazać, że doświadczenie w grze ma duże znaczenie. Monga broni się jednak piekielnie skutecznie jak na początkującego gracza, i ostatecznie utrzymuje zamek przez długie sześć rund. W siódmej rundzie Browarion wdziera się do środka. Po partii wzmacniam zaklęcie Desperacja, którego używał Browarion i muszę przyznać, że podczas tej partii nie sprawdziło się, było za słabe. Od teraz rzucona Desperacja sprawia, że Obrońca zawsze musi pociągnąć kartę Paniki. Tak, teraz nazwa tej karty ma sens.
Następnego dnia rewanż, Browarion ponownie atakuje, Monga ponownie się broni. Nieprawdopodobnie zacięta i wyrównana partia, Monga broni się przez siedem rund, w ósmej ostatecznie zamek pada i Najeźdźcy w ostatniej chwili, w ostatniej turze wdzierają się do zamku. Monga straciła – błąd początkującego - cztery klepsydry wyrzucając je w błoto, dwie kolejne na budowanie działa, którego ostatecznie nie skończyła... Gdyby nie te błędy chyba obroniła by zamek... Wspaniała, zacięta do samego końca partia. By mimo wszystko troszkę pomóc Obrońcy, ustalamy, że Upiór lub Wampir odpychany na pułapkę, ginie na niej.
Browarion i Monga skończyli partię i do stolika, od razu siadają Melee i Squirell, którzy czekali na zwolnienie prototypu dobre pół godziny. Melee atakuje, Squirrel się broni. To najdziwniejsza partia całego Kaszubkonu, Melee gra – w mojej opinii – bardzo źle, jest w szampańskim nastroju, twierdzi, że jego armią dowodzi wesoły Liczmistrz... Przez sześć tur nie czyni praktycznie żadnej szkody, znudzona Squirell wypowiada zdania jak: „Nie mam co już robić z tymi klepsydrami od ciebie”, „Nie potrzebuje już pułapek, nie zagrażasz mi”... I nagle dzieje się coś strasznego. Melee robi dwa wymarsze, Squirrel nie blokuje go (specjalną kartą Wysadzenie tamy) i nagle okazuje się, że wojska nieumarłych atakują na dziewięciu murach. Zaskoczona Squirrel nie jest w stanie się oprzeć atakowi. Zamek upada. Do dziś nie potrafię zrozumieć co się wydarzyło. Po partii klarujemy kilka drobnych reguł (np. trafienie Miotacza Gnatów nie może być przyporządkowane dwa razy do tej samej akcji).
Następnego dnia do Strongholda siada Tele i Rysław. To najbardziej pechowa partia Obrońcy jaką widziałem w życiu. TeleMaciek stawia na taktykę Strachu i Tarana, i wywiera potężną presję, Rysław dzielnie się broni, ale los sprzysięga się przeciwko niemu okrutnie. Najbardziej spektakularne są przygody Rysława z talią Rady Dowódców - na sześć kart tej talii jedna z nich zawiera „pudło”, czyli brak obrad. Rysław wyciąga ją w drugiej turze. Wyciąga ją ponownie w trzeciej turze. I wyciąga ją ponownie w czwartej turze. Według matematyki, taki niefart zdarza się raz na 216 partii. Coś w tym jest, bo grałem w Strongholda wiele razy i coś takiego widziałem faktycznie po raz pierwszy w życiu. Wyśmiewam Rysława, że ma pecha, ale nie spieszę się ze zmianą tej reguły. Po tej partii zmieniam jednak inną regułę – wśród 12 kart Paniki znajduje się jedna szczególnie dotkliwa – zablokowanie wybranej akcji Obrońcy. Rysław ciągnie ją trzykrotnie pod rząd, trzykrotnie pod rząd grając bez możliwości budowy Kołków. Maciek wykorzystuje to i atakuje wampirami prawdziwą ławą, bez Kołków są bowiem bezpieczne. Maciek wyciąga na murze 21 punktów siły (kto zna Strongholda ten wie, że to wynik zabójczy). Rysław – wprawiając mnie w absolutne osłupienie – wybrania ten mur w trzeciej turze, a potem wybrania go także w czwartej turze! W piątej już wykrwawiony, przetrzebiony wpuszcza Najeźdźcę do zamku. Po tej partii zmieniam działanie karty Paniki, teraz nie blokuje ona akcji, lecz ją podraża. Gdyby ta karta paniki podrożyła Rysławowi Kołki, a nie zablokowała ich na amen, Rysław wytrwałby. Nie wiem jak długo by wytrwał, ale na pewno dłużej.
Kolejnego dnia do Strongholda siada Nataniel z Bardem. Bard broni zamku. W pierwszej turze Rada Dowódców przynosi mu dwie klepsydry. W trzeciej turze, w czwartej turze i w piątej turze nie przynosi mu żadnej. To drugi raz z rzędu, kiedy dochodzi do sytuacji możliwej raz na 216 partii. Muszę zareagować. Zmieniam tą talię. Wypada z niej „pudło”. Rysław i Bard pokazali, że „niemożliwe” układy kart są możliwe. Nataniel atakuje masami, ma w nosie strach, cuda na widy, po prostu atakuje, pełną masą wojsk. Bard dokonuje spektakularnej obrony w czwartej turze, dokonuje dosłownie niemożliwego w piątej, ale w szóstej nie ma już kim walczyć. Zamek upada. Omawiamy błędy Obrońcy, za wcześnie postawione kołki, niepotrzebnie budowane krzyże, zbyt późno postawione garnki, straszny – niezależny od gracza - pech w Radzie Dowódców... Nataniel grał bardzo ostrożnie, nie wydawał dużo Many, dał radę grać bez Bagnisk. Po partii wzmacniam Obrońcę, po pierwsze pech w Radzie Dowódców już się nigdy nie zdarzy, po drugie zwiększam kary za brak energii magicznej dla Najeźdźcy, dotychczas kara wynosiła 0, -2, -3, -4, zwiększam ją do -1, -2, -4, -5... Obrońcom będzie nieco łatwiej.
W sumie rozegraliśmy sześć partii. Sześć zwycięstw Najeźdźcy. Szereg drobnych klaryfikacji reguł, kilka ważnych zmian na korzyść Obrońcy. Strongholdowy Kaszubkon. Przepraszam wszystkich, których terroryzowałem pytając, czy chcą testować Strongholda
I z wielką chęcią zagram kolejny raz (i to nie jeden), może za trzecim razem wybronię się już i przetrwam również ostatnią rundę. Emocje są w trakcie rozgrywki duże, napięcie do samego końca. Naprawdę dobra gra. Nie wiem jak podstawka, bo nie grałam, ale Undead będzie miało u mnie na pewno bardzo wysoką ocenę na BGG.
