GRY-PLANSZOWE.pl

Niestety znowu natknęłam się na grę która fajnie wygląda a na dodatek ma moja ulubioną mechanikę i zapaliło się moje światełko alarmowe.
http://www.boardgamegeek.com/boardgame/148949/istanbul

Grafiki naprawdę są śliczne! Może ktoś grał i podzieli się wrażeniami?

Warto wspomnieć, że autorem gry jest Rüdiger Dorn.
A na wrażenia trzeba będzie poczekać, wersja niemiecka ukazała się parę dni temu. No i część osób w nią nie zagra, bo ma karty z niemieckimi tytułami. Trzeba zaczekać na angielską wersję ;].

BartP pisze:Warto wspomnieć, że autorem gry jest Rüdiger Dorn.
Trzeba zaczekać na angielską wersję ;].

Tu widzę już angielską wersję http://www.planszostrefa.pl/pl/p/Istanbul/3099

to jest to samo wydanie raczej niemiecko/angielskie

Wydanie Pegasusa - to dostępne w polskich sklepach - jest w pełni dwujęzyczne.
Nie tylko są 2 instrukcje DE i EN, ale wszystkie elementy z tekstami (czyli płytki miejsc i pomocy) są 2-stronne: z napisami DE po jednej i EN po drugiej stronie.
Gra dzisiaj do mnie dotarła - jest piękna i kolorowa.
Wieczorem pierwsza rozgrywka

Dzięki za info, wc. Obawiałem się, że będą umlauty wszędzie.

wc pisze:... Wieczorem pierwsza rozgrywka

Proszę, napisz o swoich wrażeniach, bo mię też ta pozycja delikatnie zaintrygowała

jestem po pierwszej rozgrywce

nie lubię pisać (zajmuje mi to absurdalnie dużo czasu), więc tylko kilka uwag w punktach

1. Gra jest pięknie wydana. Kolorowa, ładnie ilustrowana, z czytelną ikonografią - całkowicie niezależna językowo. Po grze okazało się, że część kafli planszy leży stroną DE, a część EN (wydawało mi się że kładę wszystko EN) - podczas rozgrywki nikt na to nie patrzy. Tylko na liczby i ikonki.
2. Dorn zastosował tutaj jedną z mechanik będących jego "znakiem rozpoznawczym" czyli ... zostawianie śladów jak ślimak Tak było w genui, ludwiczku, robber knights, po części w goi. Tutaj każdy ma stos dysków – na wierzchu kupiec, pod nim asystenci. Poruszając się po planszy zostawiamy swoich asystentów na polach, na których wykonujemy akcje. Jak „stracimy” wszystkich, musimy ich z powrotem zebrać w jednej z lokacji. Nowinką jest to, że odwiedzając miejsce gdzie przedtem zostawiliśmy pomocnika, teraz „zgarniamy go” na stosik.
3. Powyższa zasada determinuje rodzaj i kolejność wykonywanych akcji. Możemy albo wykonać kilka różnych i potem „stracić” jeden ruch na zebranie swojej ferajny (A->B->C->D->zebranie ludzi), albo możemy wykonywać 2-3 akcje „w kółko” (A->B->A->C->B->C) nie gubiąc wszystkich naszych asystentów. Oczywiście wszystko zależy od tego czego w danym momencie potrzebujemy.
4. Gra ma niestety „wyścigowy” warunek zwycięstwa. Zbieramy towary, kasę, ulepszenia, karty bonusów, ale jedynym celem jest zdobycie określonej liczby rubinów (5 dla 3-5 graczy lub 6 dla 2). To trochę mi przeszkadza, bo bardzo lubię „feldowski” rodzaj punktowania – dużo i na 100 sposobów. A tutaj trzeba sobie tak zaplanować ścieżkę działania, żeby machnąć te 5 rubinów raz dwa przed innymi. Ale za to dzięki temu gra jest szybka (pudełkowo 40-60min).
5. Modularna plansza z kilkoma wariantami rozstawienia kafli (szybki, długi, grupowy i oczywiście losowy) zapewnia różnorodność rozgrywek. Raz to nasze „kółeczko” akcji wypadnie idealnie (bo będą blisko siebie pola np. zbieranie kasy – kupowanie rubinów), innym razem będzie trzeba się nachodzić pomiędzy lokacjami dającymi to co potem w innym odległym miejscu na rubiny przerobimy.
6. Wrażenia mam bardzo pozytywne. Kiedyś Dorn był moim ulubionym autorem (za gry wymienione w pkt. 2 + jambo), potem straszliwie się „zsunął” (titania, waka waka, vegas), teraz chyba znowu jest lepiej – już il vecchio było fajne a istanbul jest wg mnie lepszy.
7. Mimo że przegrałem! O 2 ruchy jak sądzę, a to chyba dosyć sporo.

jutro mam nadzieję na rewanż, a w weekend zmuszę brzeską ekipę do zagrania w większym gronie
na szybko to tyle

Mechanika "śladu ślimaka" dobre
Jak ją zobaczyłem w zapowiedziach to od razu, ze względu na wykonanie, wpadła na radar. Po tym co napisałeś tym bardziej muszę spróbować. Jak już będziesz sprzedawał to daj mi znać

A co z losowością poruszania gubernatorem i przemytnikiem? To kości decydują, na które pole się przestawią. Czyli teoretycznie mogą "wpadać pod nogi" naszym rywalom i dawac premie, a nam wprost przeciwnie.

Grałem raz, więc żadna ze mnie wyrocznia, ale mam wrażenie że nie ma co przejmować się tym aspektem.
Po pierwsze - jak Ty komuś, to zapewne zaraz on Tobie.
Po drugie - to nie jest darmowa sprawa - trzeba za to zapłacić kasę albo oddać inną kartę/towar.
Po trzecie - pola są tak ponumerowane, że te "najcenniejsze" mają numery, które nie wypadają w ogóle albo rzadko na 2 kostkach K6, (meczety i pozostałe miejsca gdzie można zdobyć rubiny mają numery 1 i 13-16). Tak więc jest to zapewne przemyślane, że najczęściej będziemy przesuwać te postaci na mniej atrakcyjne pola
Po czwarte - to nie jest brasik, więc nie ma co przesadzać z tym wpływem losowości - jest kilka innych rzeczy które też zależą "od losu" (gra w tryktraka, czarny rynek, karty)
Po piąte - podobny mechanizm był w il vecchio - tam od rzutu kostką zależało gdzie umieścimy naszych ludzi na planszy. I był tam wariant, żeby kostki olać i wstawiać ludzi tam gdzie chcemy. Tu też zapewne można by wprowadzić podobną innowację.
Po szóste - w naszej rozgrywce oba pionki szybko wylądowały na poczcie i do końca gry tam przesiedziały - nikt po nie nie polazł. To oznacza, że miejsca gdzie są te piony raczej nie są tak atrakcyjne, żeby zmieniać swoje plany i tam zasuwać, nawet jeśli są oba na raz.

Dzięki za te kilka punktów... Gra na razie trafiła na moją listę "chcę zagrać".
A jak byś określił jej lekkość-ciężkość. Hmm... Może w skali Felda Do której gry Felda jej najbliżej, tak w przybliżeniu.

Czy ktoś może ocenić rodzaj interakcji w grze? Czy to jest gra czystej niebieskiej konkurencji, czy jednak są jakieś współzależności, takie jak w Genui?

ciężkość wg felda - dolne strefy stanów średnich - tak gdzieś na poziomie brugii
nie ma co udawać - istanbul jest grą rodzinną

a interakcja - minimalna
to jest wyścig, więc jest kilka takich miejsc, gdzie szybsze zdobycie danego "dobra" podnosi jego cenę dla następnych graczy
poza tym właściwie interakcja nie istnieje - niby można wejść na pole które chce zająć przeciwnik, żeby podnieść mu cenę akcji, ale jest to bezsensowne w 99,9% przypadków, bo co najwyżej opóźni go to o 1 kolejkę, a nam może zrujnować plany

Nie ma niczego takiego, jak korzystanie z cudzych akcji - dobrze znanej procedury z Genui czy Smoczego Serca?

nic a nic
każdy ma swój stosik, każdy się swoim porusza, nic mu do obcych dysków
jest jeden jedyny pionek - nazwany family member (taki trochę "łobuz") i jeśli go spotkamy (takiego "łobuza" innego gracza) na naszej drodze, odsyłamy go do więzienia i dostajemy za to drobny bonus
ale każdy wykonuje tylko swoje akcje, żadnych korzyści czy negocjacji

dodajmy że to nic złego, po prostu taka mechanika

WC BOHATEREM! - uratował mój portfel a już ulegałem presji tłumu popartej kolorowymi obrazkami
Dzięki za tak obszerny i wyczerpujący opis. Wyczerpujący, bo wyczerpałem zainteresowanie grą

Mnie też trochę zniechęciłeś. Jak przy okazji skapnie, to rozważę, ale na chwilę obecną odpuszczam.

ależ drobiazg
wystarczy że przekażecie mi 20% zaoszczędzonej kwoty

a swoją drogą - nie napisałem o grze ani jednego złego słowa, a zniechęciłem już parę osób ...

A ja się nie zniechęcę i zostawię grę na mojej liście "chcę zagrać"

Gra została nominowana do Kennerspiel des Jahres 2014. Jeśli mechanika faktycznie jest tak fajna jak ilustracje to gra jest warta grzechu. Czekam na dalsze opinie o grze .
http://www.spieldesjahres.de/cms/front_ ... angelang=4

wc pisze:nic a nic
każdy ma swój stosik, każdy się swoim porusza, nic mu do obcych dysków
jest jeden jedyny pionek - nazwany family member (taki trochę "łobuz") i jeśli go spotkamy (takiego "łobuza" innego gracza) na naszej drodze, odsyłamy go do więzienia i dostajemy za to drobny bonus
ale każdy wykonuje tylko swoje akcje, żadnych korzyści czy negocjacji

dodajmy że to nic złego, po prostu taka mechanika

Przeczytałem instrukcję i nie jest to niestety do końca prawda. Jak wejdziesz na pole z kupcem innego gracza, to płacisz mu 2 kasy. Czyli jednak jest interakcja i to taka, jaką lubię: chcesz to pole? aha, no to ja też mogę chcieć, to dopłać mi 2 złote ;]. Gra wraca na listę.

BartP pisze:

wc pisze:nic a nic
każdy ma swój stosik, każdy się swoim porusza, nic mu do obcych dysków
jest jeden jedyny pionek - nazwany family member (taki trochę "łobuz") i jeśli go spotkamy (takiego "łobuza" innego gracza) na naszej drodze, odsyłamy go do więzienia i dostajemy za to drobny bonus
ale każdy wykonuje tylko swoje akcje, żadnych korzyści czy negocjacji
dodajmy że to nic złego, po prostu taka mechanika

Przeczytałem instrukcję i nie jest to niestety do końca prawda. Jak wejdziesz na pole z kupcem innego gracza, to płacisz mu 2 kasy. Czyli jednak jest interakcja i to taka, jaką lubię: chcesz to pole? aha, no to ja też mogę chcieć, to dopłać mi 2 złote ;]. Gra wraca na listę.

ale jakbyś czytał wszystko co pisze wc, to kilka postów wyżej:

wc pisze:a interakcja - minimalna
to jest wyścig, więc jest kilka takich miejsc, gdzie szybsze zdobycie danego "dobra" podnosi jego cenę dla następnych graczy
poza tym właściwie interakcja nie istnieje - niby można wejść na pole które chce zająć przeciwnik, żeby podnieść mu cenę akcji, ale jest to bezsensowne w 99,9% przypadków, bo co najwyżej opóźni go to o 1 kolejkę, a nam może zrujnować plany

"Problem" polega na tym, że w następnej kolejce musisz z tego pola zejść, więc przeciwnik jak nie teraz, to wejdzie tam za chwilę. a Ty musiałeś najprawdopodobniej poświęcić swoją kolejkę żeby zająć tamto pole zmieniając swoje plany.

Zapraszam na rzut okiem na naszym blogu:

Zagrałem w „Istanbul

Zagraliśmy w pełnym, pięcioosobowym składzie.
Zasady prościutkie - 5 minut tłumaczenia. Gra zajęła nam (w wariancie podstawowym, rekomendowanym dla nowicjuszy) nieco ponad godzinę. Spokojnie może być mniej (sądzę, że niezamulająca grupa 3-4 osobowa w 30-40 minut się wyrobi).
Wydanie prześliczne, ale to było widać już po zdjęciach, więc żadne zaskoczenie. Wykonanie świetne.

Rozgrywka jest bardzo dynamiczna i intuicyjna. Losowość niespecjalnie dokuczliwa (ale my generalnie lubimy kości o ile nie decydują o wyniku gry). Mechanika zostawiania/zbierania pomocników bardzo fajna.
Wygrał gracz, który konsekwentnie poszedł na kasę i kupowanie rubinów za pieniądze. Gracze, którzy próbowali pójść w kupowanie rubinów za towary zostali dość daleko w tyle. Po jednej rozgrywce nie ma sensu jakiś daleko idących wniosków wysnuwać, ale mieliśmy wrażenie, że strategia "na kasę" jest efektywniejsza (zwłaszcza z płytką meczetu pozwalającą na przerzut/zmianę kości w Herbaciarni).
Na pewno jeszcze zagramy, żeby to zweryfikować
Ale grało się doskonale. Świetna gra

Dwie wątpliwości (minusy?):
1. Jak ktoś się rozpędzi, to nie ma szans, żeby go powstrzymać. Niby to pasjans, ale trzeba bardzo uważnie śledzić co robią inni, bo można zostać z ręką w nocniku. U nas jeden z graczy wyskoczył znienacka na prowadzenie - mimo starań czterech pozostałych graczy nie było szans mu realnie zaszkodzić i choćby nieco odwlec jego zwycięstwo.
2. (bardzo subiektywny) Pewnie lada chwila, zwłaszcza po sukcesie KSdJ, pojawi się wersja polskojęzyczna. Nie lubię mieć gier w obcym języku (nawet z minimalną zależnością językową), jeśli na rynek ma trafić wersja polska.