Gry z serii COIN od GMT

[Otorek]

Z ciekawości tylko zapytam jaki scenariusz FitL graliście bo jeśli historyczny, gdzie talia idzie datami to chyba nie mam żadnej rady jak odczarować samego FitL-a

[feniks_ciapek]

Cieszę się, że nie czekałem z zakupem The British Way. Rozegrałem każdy ze scenariuszy raz (nie w wariancie End of Empire, to jeszcze przede mną) i muszę przyznać, że jest to pierwszy COIN, w który grałem z tak dużą przyjemnością. Po pierwsze, jest świetnie przygotowany - instrukcje jasne, zwięzłe i czytelne oraz zaznaczające ewentualne różnice do innych gier i scenariuszy. Pomoce gracza, na których jest wszystko co potrzeba i można się w zasadzie obyć bez instrukcji. Rozkładanie gry ułatwia znakomicie ilustracja w instrukcji oraz sama plansza, na której zaznaczone są wszystkie istotne informacje. Naprawdę, do niczego się nie mogę przyczepić i nic, co można by jeszcze chcieć. Szacun.

Co do scenariuszy, to są zróżnicowane, ale nieskomplikowane. Spokojnie do ogrania w 1-1,5h każdy i to jeszcze pewnie z tłumaczeniem zasad. Wyglądają na dość zbalansowane, jedyną wątpliwość miałem tylko do Kenii, ale może po prostu nie umiem tam grać partyzantami. Jak już ktoś pisał - kombinacja akcji poszukiwania i ataku lotniczego przy braku ograniczeń w postaci zasobów wygląda na morderczą.

Jedyne, czego mi szkoda, to jednak systemu aktywacji na dwóch graczy z Colonial Twilight. Ten uproszczony z The British Way ma taką wadę, że aby uniemożliwić przeciwnikowi zagranie karty wydarzenia, trzeba zagrać ją samemu. Colonial Twilight pozwalał na wykonanie w tym celu także ograniczonej operacji. To trochę zmienia charakter gry, chociaż oczywiście daje wtedy przeciwnikowi możliwość odebrania inicjatywy.

Nie licząc tej drobnej niedogodności, uważam że The British Way jest po pierwsze bardzo dobrą grą, a po drugie faktycznie na ten moment najlepszym wstępem do COINów.

Czy to zmienia moje podejście do Colonial Twilight? Owszem, uważam że po The British Way może być spokojnie następnym krokiem, ponieważ łączy w sobie wszystkie mechaniki, które w The British Way są traktowane jednak trochę wyrywkowo. Jest poza tym bardziej wymagający i bardziej złożony - no i oczywiście dłuższy. Więc chyba go jednak jeszcze u siebie zatrzymam.

Paradoksalnie, po zagraniu w The British Way mam ochotę grać w kolejne COINy. Może się w takim razie przeproszę z Fire in the Lake i zobaczę, czy te wszystkie dodatki coś ciekawego wnoszą i czy jest sens inwestować w jego "prequel" - Soverign of Discord.

[ckbucu]

Jestem po rozgrywce zapoznawczej w People Power (rozegrałem krótszy scenariusz kontrolując wszystkie frakcje) i moje odczucia są pozytywne. Podobny próg wejścia jak w British Way (Malaya, Kenia), a nawet nie wiem czy nawet nie mniejszy, ze względu na to, że mamy tylko jeden rodzaj terenu (poza miastami). Pod kątem rozgrywki nie jestem w żaden sposób rozczarowany i gra na ten moment stanowi bardzo dobrą alternatywę obok British Way, żeby zapoznać kogoś lub zagrać w krótszym czasie w COINa ale na 3 osoby (rozgrywka zajęła mi niecałe 1,5h, krótszy scenariusz). Podoba mi się motyw z wyborem swoich osobistości, które zmieniają na nasza korzyść którąś z operacji/aktywności do czasu kolejnej elekcji. Do tego wybór kart Act of Desperation - w pewnym momencie możemy wybrać kartę, która na sam koniec rozgrywki przy ostatniej elekcji, jeśli spełnimy jej warunki, może w jakimś stopniu nam pomóc (osłabić rywala). Wg instrukcji można te karty grać "otwarte" lub "zakryte" - zależy od tego jaki wariant sobie ustalimy (ten drugi sugerowany jest dla graczy, którzy mają już grę czy same karty depseracji ograne).
Szata graficzna/wykonanie - tu mam mieszane odczucia. Sama plansza i kolory drewienek (akurat bardzo lubię pastelowe, stonowane kolory) bardzo mi się podoba. Na minus jak dla mnie wygląd kart - wolałbym jednak takie z pełnymi grafikami oraz dodatkowe planszetki na których trzymane są nasze drewniane elementy - zdecydowanie wolałbym, aby było to naniesione na planszę.
Gra na ten moment na pewno zostanie w kolekcji, tym bardziej, że nie trudno mi będzie znaleźć dwóch kompanów do rozgrywki. Zobaczymy, jak wypadnie w pełnym składzie.

[karawanken]

Zagrałem pierwszy raz w Palestynę. Na razie zapoznawczo, solo. O ile same zasady nie są trudne (chociaż parę wątpliwości się pojawiło) to w ogóle nie umiem w to grać . Wola Brytoli spadła tylko do 10 (tak wielu 1 podczas rzucania na sabotaż nigdy nie widziałem) ale również dlatego, że operacje wykonywałem całkowicie po omacku nie mając większego planu dla żadnej strony. Myślę, że muszę się jeszcze sporo nauczyć

[Padre]

Zapoznałem się z British Way i jednym większym COINem i po 9-10 partiach mam wrażenie, że COINy nie są dla mnie. Gdybym miał porównać tę serię do innych gier, powiedziałbym, że to takie gry Lacerdy, tylko (pozornie) nietknięte przez developera. Lacerda lubi tworzyć piętrowe, przenikające się mechanizmy, gdzie wszystko zależy od wszystkiego i wyzwaniem pierwszej partii jest zagrać zgodnie z regułami, a nie wygrać. Te COINy, w które grałem mają tę samą przypadłość, ale przy okazji dużo chętniej dławią płynną grę podręcznikiem historii. W efekcie powstają różne potworki, które w grze euro byłyby przykładem złego projektu.

Przykład - operacja "Train" z Malayi:
Za 2 Zasoby, możesz wybrać miejsce szkolenia. Może to być Kuala Lumpur albo prowincje, ALE pod warunkiem, że nie są kontrolowane przez MCP. W każdym wybranym miejscu możesz dostawić dwie kostki Policji, ALE w Kuala Lumpur mogą to być cztery kostki I DODATKOWO może to być dowolna kombinacja Policji i Wojska. POTEM OPCJONALNIE możesz wybrać jedno miejsce z wcześniej wybranych (ALBO w 2 jeśli aktywny jest Templer) i wykonać NIESTANDARDOWĄ mini-operację Pacyfikacji (opisanej w didaskaliach - za każde 2 wydane Zasoby możesz zdjąć 1 żeton Terroru, albo przy braku żetonów przesunąć wpływy) ALE TYLKO JEŚLI w danym miejscu znajduje się Wojsko, Policja i żeton Kontroli Brytyjczyków.

Jedna podstawowa akcja, a ile warunków, opcji, zastrzeżeń. Oczami wyobraźni widzę fanatyków historii cmokających nad trafnym oddaniem realiów i sfrustrowanych graczy, którzy intuicyjnie czują, że to się dało zrobić mniej koślawo i nie zamienić gry w Dudes on a Map.

Przyznaję, że grało mi się w COINy całkiem przyjemnie, mimo frustracji. Szkopuł w tym, że w 2023-cim roku "całkiem przyjemnie" rywalizuje na półce z "genialnie", "fantastycznie" i "wybitnie", a godzin w dobie nie przybywa.

Stąd moja przestroga: jeśli rozważasz granie w COINy, spróbuj zanim kupisz. Moim zdaniem COINami interesują się trzy grupy graczy:
1. Fani historii, zainteresowani tematyką danej gry
2. Gracze szukający nowych doznań
3. Gracze-hipsterzy, szukający gier niszowych i nieprzystępnych w celu masowania ego

Pierwsi mogą się bawić bardzo dobrze, drudzy najwyżej dobrze, trzeci faktycznie wymasują ego (kosztem czasu i zabawy).

[Galatolol]

Co do tematyczności, to ciekawym zarzutem do COINów, z którym dopiero niedawno się zetknąłem, a w sumie jest oczywisty, jest to, że w grach o walce wojska z partyzantami ma się pełny ogląd sytuacji: siły rządowe wiedzą dokładnie gdzie i w jakiej ilości ich przeciwnicy się znajdują

Aż sobie pomyślałem, jak jakaś gra mogłaby spróbować to obejść i motyw z ustawianiem zakrytych jednostek, z których część to nic nie robiące wabiki, mógłby być ciekawy. Element blefu, trudniej o wykalkulowane przeciągnie liny itd.

[Gosterq]

Aż sobie pomyślałem, jak jakaś gra mogłaby spróbować to obejść i motyw z ustawianiem zakrytych jednostek, z których część to nic nie robiące wabiki, mógłby być ciekawy. Element blefu, trudniej o wykalkulowane przeciągnie liny itd.

"Space Empires 4X"

[ckbucu]

Stąd moja przestroga: jeśli rozważasz granie w COINy, spróbuj zanim kupisz. Moim zdaniem COINami interesują się trzy grupy graczy:
1. Fani historii, zainteresowani tematyką danej gry
2. Gracze szukający nowych doznań
3. Gracze-hipsterzy, szukający gier niszowych i nieprzystępnych w celu masowania ego

Pierwsi mogą się bawić bardzo dobrze, drudzy najwyżej dobrze, trzeci faktycznie wymasują ego (kosztem czasu i zabawy).

4. Normalni gracze, lubiący grać w gry i nie szukający na siłe dorabiania sobie filozofii do tego hobby, którym po prostu mechanika tych gier się podoba.

[Padre]

Stąd moja przestroga: jeśli rozważasz granie w COINy, spróbuj zanim kupisz. Moim zdaniem COINami interesują się trzy grupy graczy:
1. Fani historii, zainteresowani tematyką danej gry
2. Gracze szukający nowych doznań
3. Gracze-hipsterzy, szukający gier niszowych i nieprzystępnych w celu masowania ego

Pierwsi mogą się bawić bardzo dobrze, drudzy najwyżej dobrze, trzeci faktycznie wymasują ego (kosztem czasu i zabawy).

4. Normalni gracze, lubiący grać w gry i nie szukający na siłe dorabiania sobie filozofii do tego hobby, którym po prostu mechanika tych gier się podoba.

Patrz punkt 2.

[Yorvell]

Co do tematyczności, to ciekawym zarzutem do COINów, z którym dopiero niedawno się zetknąłem, a w sumie jest oczywisty, jest to, że w grach o walce wojska z partyzantami ma się pełny ogląd sytuacji: siły rządowe wiedzą dokładnie gdzie i w jakiej ilości ich przeciwnicy się znajdują

Aż sobie pomyślałem, jak jakaś gra mogłaby spróbować to obejść i motyw z ustawianiem zakrytych jednostek, z których część to nic nie robiące wabiki, mógłby być ciekawy. Element blefu, trudniej o wykalkulowane przeciągnie liny itd.

Tylko że w rzeczywistości ogólne położenie partyzantów nie jest tajemnicą, przynajmniej w skali makro. Problemem jest szacowanie liczebności i wytropienie poszczególnych mniejszych i większych zgrupowań. To jak w wojnie domowej w Algierii. Gdzie byli terroryści? No w Algierze (stolica). Co robią? Dokonują zamachów na funkcjonariuszy milicji oraz dokonują zamachów bombowych. Czyli jeśli wiecie gdzie są i co robią, to nie będzie z nimi problemów? No nie. W skali mikro trzeba się bardzo napocić żeby przeciwdziałać takim ugrupowaniom. I jasne, zdarzały I zdarzają się przypadki, gdzie nagle duże ugrupowanie nagle pojawia się znikąd, ale jest to lepiej lub gorzej reprezentowane przez wydarzenia z kart.

[Odi]

Dokładnie. Co z tego, że Batista wiedział, że partyzanci są w górach Sierra Madre, że Amerykanie wiedzieli którą drogą idą przez Laos transporty dla Vietcongu, albo że al-Kaida siedzi w Tora Bora. Co z tego, skoro nie dało rady tego przydusić ani lotnictwem, ani specgrupami?

[selektor]

Aż sobie pomyślałem, jak jakaś gra mogłaby spróbować to obejść i motyw z ustawianiem zakrytych jednostek, z których część to nic nie robiące wabiki, mógłby być ciekawy. Element blefu, trudniej o wykalkulowane przeciągnie liny itd.

Takie gry pojawiły się już w latach 80-tych XXw., jak chociażby protoplasta serii COIN, wybitne dzieło N. Karpa, które 2 lata temu ponownie zostało wydane (tyle, że przez GMT), czyli Vietnam https://www.gmtgames.com/p-911-vietnam- ... ition.aspx
Jednak kampania w tej grze na dwie osoby dla 99% graczy jest niegrywalna, bo liczy nie godziny grania, a dni. W teorii jest do przejścia w ponad 4 dni ciągłej gry, ale w praktyce większości zajmuje to miesiące, a niektórym wręcz lata. COIN robi z partyzantki coś grywalnego i bardzo dobrze ukazuje tło polityczne konfliktu, a chyba o to właśnie chodzi w grze o partyzantce (pomijam te gry z serii z czasów starożytności do okresu końca II wojny światowej).

[Barbarzyńca]

Manewry Morskie miały miny, które udawały okręty.

[Galatolol]

Mnóstwo planszówek ma elementy blefu, nie wiem po co postować tu ich przykłady

[mk20336]

Solo Mode for COIN British Way – Palestine

The British Way: Palestine to nie tylko świetna gra wprowadzająca w świat serii COIN (COunter INsurgency), ale także doskonały tytuł do gry solo. W poniższym materiale prezentuję, jak działa tu ten tryb - zapraszam!

LINK: Solo Mode for COIN British Way – Palestine

[mk20336]

Solo Mode for COIN British Way – MalayaWitam w drugim materiale z rozgrywkami solo w COIN The British Way. Tym razem na stół trafia Malaya i konflikt Brytyjczyków z partyzantką komunistyczną. Zapraszam!

LINK: Solo Mode for COIN British Way – Malaya

[mk20336]

[REVIEW] COIN Fire in the LakeFire in the Lake to tytuł, który można traktować jako znak rozpoznawczy serii COunter INsurgency (COIN). Zapraszam do mojej recenzji tej gry.

LINK: [REVIEW] COIN Fire in the Lake

[mk20336]

How to Play COIN The British Way - Cyprus

Kontynuując serię materiałów o The British Way, przyjrzymy się dzisiaj grze o ruchach wyzwoleńczych na Cyprze. Omówimy zasady i zagramy w ten tytuł. Zapraszam!

LINK: How to Play COIN The British Way - Cyprus

[mk20336]

Teach & Play for COIN People Power

People Power to najnowsza odsłona serii COIN (COunter INsurgency). W poniższym materiale omawiam zasady, nowe mechaniki i rozwiązania plus pokazuję ich użycie po prostu grając w ten tytuł. Zapraszam!

LINK: Teach & Play for COIN People Power

[mk20336]

Solo Mode for COIN British Way – Kenya

Zapraszam do czwartej, ostatniej rozgrywki w The British Way. Dziś gramy solo w Kenya 1952-56 - miłego oglądania!

LINK: Solo Mode for COIN British Way – Kenya

[mk20336]

First Look At Fire in the Lake: Sovereign of Discord

Fire in the Lake, autorstwa Marka Hermana i Volko Ruhnke, otrzymuje własnie kolejny dodatek. Tym razem gra skupi się na preludium wojny w Wietnamie. W poniższym materiale przedstawiam to rozszerzenie i jego komponent. Zapraszam!

LINK: First Look At Fire in the Lake: Sovereign of Discord

[Shodan]

Rozegrałem z kolegą pierwszą partię w FitL. Zajęło nam to 6,5 h bez setupu w najkrótszy scenariusz, oczywiście z nosami w instrukcji/ kartach pomocy. Gra jest niezwykłym doświadczeniem, chociaż ze względu na konsumpcję czasu rzadko będzie trafiać na stół. Mimo dużego progu wejścia dość szybko zaczęliśmy stosować świadomą strategię, chociaż taktyka czy raczej egzekucja przyjętej strategii jeszcze trochę kulała. Partia obfitowała w zwroty akcji, ale ostatecznie zwyciężyły frakcje NVA/VC kierowane przez mojego przeciwnika ze względu na lepszy margines zwycięstwa po ostatnim przewrocie. Decydujące było zadanie ciężkiej klęski US przez NVA w Hue (niczym historycznie Francuzom w Dien Bien Phu), chociaż zużyli na to tyle zasobów, że po mojej kontrakcji byli niemal unieruchomieni do końca gry. Zastopowało to jednak pomyślnie rozwijającą się dotąd akcje przeciwpartyzanckie wokół Sajgonu i ledwo dyszący VC zaczął odtąd nabierać wiatru w żagle.
Planuję pograć solo z botami i we 2 vs boty, bo gra we 2 na dwie ręce nie wydaje się optymalna w ten tytuł ze względu na założenia (nie jest to kooperacja 2vs2 tylko specyficzny semicoop z odrębnymi celami zwycięstwa).

[mk20336]

Andean Abyss – playing via Rally the Troops

Andean Abyss to zdecydowanie jedna z moich ulubionych gier wojennych typu COIN; Rally the Troops - ostatnio preferowana metoda gry asynchronicznej. Łącząc oba mamy receptę na naprawdę dobrą zabawę. Zapraszam do raportu z naszych rozgrywek!

LINK: Andean Abyss – playing via Rally the Troops

[mk20336]

COIN The British Way – strategy & training materials selection

Właśnie opublikowałem zestaw materiałów szkoleniowych dla The British Way - pierwszego tzw. "multipack" z serii COIN (Counter Insurgency). Zobaczmy jak rozegrać scenariusze w Palestynie, Kenii, na Cyprze i na Malajach. Zapraszam!

LINK: COIN The British Way – strategy & training materials selection

[warlock]

Zagraliśmy wczoraj szkoleniową partyjkę w British Way - Palestine i cholera, to jest naprawdę świetna dwuosobówka. Do zamknięcia w 90 minut, z fajnymi decyzjami i BANALNĄ strukturą rozgrywki. Oczywiście jak to w COINach - cała trudność polega na zrozumieniu zależności i ułożeniu sobie w głowie wymagań/obostrzeń dla poszczególnych operacji. Ale o ile przyjemniej jest zagrać na dwie osoby i nie musieć kontrolować dwóch frakcji (a przy okazji uczyć się, co mogą dwie frakcje przeciwnika), już Cuba Libre była przytłaczająca dla nowicjuszy, a to przecież uchodziła za najłatwiejszą pozycję z serii. Pierwsze wrażenia znakomite. Jak ktoś chce zobaczyć o co chodzi w COINach, to polecam zacząć od British Way.