Zróbmy taki meczyk - Ticket to Ride vs Settlers of Catan.
- Prostota zasad: niby wszystko jasne, ale zasada działania złodzieja w Catanie często przyprawia mnie o ból głowy gdy tłumaczę ją kompletnie zielonym w planszówkach. Nei iwem czemu, ale wiele osób ma problem ze zrozumieniem jego działania. W TTR, jezeli gramy w wersję USA, bo Europa juz dodaje np. stacje, nie ma żadnej zasady sprawiającej trudność.
TtR 1:0 SoC
- Klimat gry (zależy mi, żeby wciągnąć całą rodzinę, również tatę, który toleruje tylko Chińczyka
Tu zależy kto co lubi. moim zdaniem obie gry mogą przypasować innym osobom, mnie bardziej pasuje klimat TtR, ale żęby był osprawiedliwie:
TtR 2:1 C
- Wykonanie gry (żeby była estetyczna) Tu zdecydowanie Wsiąść do Pociągu. Days of Wonder ma wykonanie gier na najwyższym poziomie, choć trochę cukierkowe, ale też bez przesady.
TtR 3:1 SoC
- Oryginalność (żeby się nam nie znudziła) Mnie Osdanicy znudzili po dwóch partiach, w Ticket to Ride rozegrałem pewnie ponad setkę partii na iPadzie w wersję elektroniczną. Jak już skuma się zasady nabijania punktów i efektywnego wykorzystywania biletów, to grając z dobrym przeciwnikiem nie sposób się nudzić.
TtR 4:1 SoC
- Rola losowości (żeby nie grało się w to, jak w wojnę - zależy mi, żeby każdy ruch był wynikiem myślenia). W obu grach niestety losowosć jest spora, ale w TtR masz większą możliwość zapanowania nad nią. W Osadnikach po rzucie kostką masz niewielki wybór - jak podejdą Ci słabe, niepotrzebne surowce, przez 10 tur (albo żadne), to nic nie ugrasz i możesz nie dogonić przeciwnika. W TtR, nawet przy słabym dociągu mozna zbudować dużą rękę i zarządzać trasą, omijać niewygodne połączenia w ostateczności. W obu grach losowość jest duża, ale w TtR z decydowanie mniejsza i mniej dobijająca.
TtR 5:1 SoC
Oczywiście jest to nadal obiektywna ocena tych gier.
Polecam TtR...
