Android: Mainframe (Jordi Gene, Gregorio Morales)

[Bea]

https://www.fantasyflightgames.com/en/n ... mainframe/
Gdy popatrzeć na zdjęcia to na pierwszy rzut oka przypomina Santiago i nawadnianie pól.
Co mnie zachęca to:

Easy to learn and hard to master, Android: Mainframe typically plays in less than half an hour

Na celowniku!

[donmakaron]

Na bgg ktoś słusznie zauważył, że to najpewniej gra Bauhaus w nowych szatach:

Spoiler:

[KonradT]

Na bgg ktoś słusznie zauważył, że to najpewniej gra Bauhaus w nowych szatach:

Spoiler:

Gdy zobaczyłem po raz pierwszy zdjęcia A:M to pomyślałem sobie, że z bardziej zwyczajnym tematem mógłby konkurować z Catanem czy Carcasson.

[Zet]

Z bardziej zwyczajnym tematem nawet nie zwróciłbym na niego uwagi

[Bea]

Czyli myślicie że to klasyczne dojonko i jazda na temacie?

[mauserem]

Czyli myślicie że to klasyczne dojonko i jazda na temacie?

cóż będziemy mogli się przekonac na własnej kieszeni czy dojonko - Galakta zapowiedziała wydanie w 2016

[TTR_1983]

To gra logiczna?

[mikeyoski]

Na to wygląda

Tapnięte z mojego T800

[TTR_1983]

Na to wygląda

Tapnięte z mojego T800

Uhm, muszę w takim razie więcej poczytać, bo okładką mnie nie zachęcili.

[rattkin]

Nie zapowiada się przesadnie dobrze, ale kto wie, trzeba będzie sprawdzić.

[Wosho]

Ma ktos gral ktos?

[crsunik]

To jeszcze chyba nie wyszło

[crsunik]

Grał już ktoś? Jak wrażenia?

[rattkin]

Ja dzis bede, napisze potem.

[crsunik]

Czekam z niecierpliwością

[rattkin]

Gra ciekawsza, niż by się to na pozór mogło wydawać, podobała mi się bardziej, niż myślałem, że będzie (a myślałem, że nie będzie raczej w ogóle lub w niewielkim stopniu). Nie ma się co oszukiwać, temat jest pretekstem (ale o tym było wiadomo) i pod spodem jest po prostu Bauhausem. Ale! Ale! Oprawa graficzna na pewno nie wadzi, ilustracje z Android: Netrunnera na pewno są miłe dla oka graczy karcianki (jest też parę alt artów), za to wprowadzenie asymetrycznych "mocy" w postaci kilku unikalnych kart per runner, bardzo tej grze pomaga. Przede wszystkim, gra jest interesującym miksem abstrakcyjnej gry logicznej i odrobiny karcianki. I to dobrze. Bo karcianki to karcianki i tam, nomen omen, karty są już dawno rozłożone (a palmę pierwszeństwa dzierży nie kto inny jak starszy brat Mainframe - Android: Netrunner), a gry abstrakcyjno/logiczne sobie - tam królują niepodzielnie szachy, Go i być może jedna lub dwie pozycje z projektu Gipf. Mainframe nie aspiruje do wojowania z żadnym tym obozem, leży sobie spokojnie pomiędzy. Miks Go i kart zatem (nie mylić z gokartem). Z Go gra zapożycza sobie mechanizm oddzielania grup i przejmowania ich "na własność" jako punkty, a kart do sterowania rozgrywką, zamiast pozwalać graczom robić wszystko (jak w Go), bądź przesuwać wg arbitralnych reguł (szachy, Gipf). Efektem jest gra logiczna z ... losowością. Losowością nie tylko dociagu programów generycznych, ale także 3 z 5 programów unikalnych. I ta losowość jakoś wcale nie przeszkadza. Można wciąż się trochę poprzepychać, trochę pobronić, sprytnie zagrywać. Strategia jest na pewno niejedna - albo rozbijamy przeciwnikowi układy, albo scorujemy sobie po jednym punkciku, albo małe obszary ale po 2-3 żetony, albo jeden wielki z jednym żetonem - różnie to wychodzi. Jest trochę kombinowania. Największego pieprza dodają wspomniane 3 unikalne karty poszczególnych runnerów, które należy traktować jako 3 specjalne akcje w grze, każda do zagrania raz. Na początku wydawało mi się, że to raczej lipa i mało, ale szybko okazało się, że to absolutnie wystarcza, a czasem wręcz nie zagrywa się wszystkich - gra bowiem kończy się po 20-30 minutach maks, a przeklada się to na około 20 zagrań kazdego z graczy. Te unikalne karty zwiększają kombinacje, które można zrobić, a jednocześnie wprowadzają element znany z Netrunnera - czyli przewidywania tego co ma przeciwnik (bo nie wiemy, ma tylko 3 z wiadomych 5) na podstawie znajomości jego frakcji, a potem próbowania przeciwdziałania.

Całkiem solidna pozycja, oczywiście trudno, żeby, kolokwialnie mówiąc, "urywała dupę", ale w działce gier logicznych z twistem, powinna się podobać. Mogą w nią powalczyć osoby, które na codzień mogą się czuć zbyt zniechęcone ogromem możliwości ruchów w klasycznych szachach czy Go, a potrzebują nieco więcej klimatu i zmian w rozgrywce niż gry Gipf. W pewnym sensie, niedaleko tej grze także i do Tash Kalar - fani tej gry (do których się zaliczam), nie powinni być zawiedzeni. Taka siódemka z plusem. Punkcik wyżej, dla pasjonatów gier logicznych, którzy rozwalają przeciwnika w Tzaar w 10 ruchach.

Aha, plastikowa plansza i układanie w niej niebieskich "partycji" coś w sobie mają, czuć bardziej "plastyczność" - a to w planszówkach miłe.

[Luboy]

Tash Kalar to jeden z moich ulubionych tytułów, dlatego A:Mainframe od pewnego czasu u mnie na radarze.

Dzięki za podzielenie się wrażeniami z rozgrywki.

[aryann]

Grałem wczoraj pierwszą partię na trzy osoby. Gra jest bardzo szybka i chyba nawet nasza pierwsza partia włącznie z tłumaczeniem zasad i odpowiadaniem na pytania w trakcie rozgrywki trwała koło 45 minut, więc kolejne partie powinny się zamykać w 30min. Żeby jakoś tak w jednym zdaniu opisać tę grę, to powiedziałbym że to gra o robieniu sobie na złość. Robi się w niej wszystko by zapobiegać zajmowaniu obszarów przez przeciwnika. Zamienia się miejscami nasze żetony z jego, odgradza mu się część obszaru, dokłada swoje znaczniki. Jednocześnie jesteśmy skazani na podobne zagrania. Fajne jest to, że oprócz kart dostępnych dla wszystkich są też karty unikatowe dla danej postaci w którą wcielają się gracze. Ponieważ dobieramy trzy karty z pięciu unikatowych to dla osób dłużej znających grę też dochodzi element niepewności, bo nie wiemy co akurat na ręku ma przeciwnik.
Dwóm osobom gra się podobała jednej nie i tu chyba podział jest naprawdę klasyczny: 2x ameritrash 1, euro. Dla mnie im więcej interakcji między graczami tym lepiej. Nie trawię gier, w które niby gramy razem ale tak naprawdę tylko razem siedzimy przy stole, a każdy osobno gra swój plan.