To ja mogę matematycznie udowodnić że decyzyjność jest nieskończenie wyższa nie w wojnie.
W wojnie nie ma żadnej decyzyjności 0.
W awansie jest minimalna, np 0.01.
Czyli w wyniku dzielenia przez zero otrzymujemy nieskończoność.
A bardziej serio to jest element "push your luck", jakieś zarządzanie ręką, ocena czy przeciwnik moze utworzyć wartościowy układ. Zdecydowanie można zagrać lepiej niż losowo, choć faktycznie o strategii ciężko tu mówić. W porównaniu z jakąkolwiek sprzedawaną w hobbistycznych sklepach grą wypada blado (ale już z Grzybobraniem, Monopolem czy Chińczykiem nie tak źle, a ludzie jakoś w to grają). Tematyka dodatkowo IMO nie sprzyja rozrywce, jakby ta gra miała np numery i zabawne rysunki wojowników na kartach z historyjką "każdy przychodzi jednym wojownikiem i rekrutuje armie, silniejszy wojownik może rekrutować sekwens albo parę" a na pudełku byłby napis R. Knizia mogłaby być uznana za ok średniaczka.
Natomiast IMO względnie dobrze realizuje swój cel jeśli się założy że to edukacyjny gadżet. IMO zabawa kartami w celu nauki stopni wojskowych jest ciekawsza niż wkuwanie tabelki. Jakby dorzucić zasadę że trzeba nazwać swój stopień inaczej zagrana karta nie uzyskuje rekrutacji to mogłoby być fajnym przerywnikiem na lekcji PO. (tylko przerost formy nad treścią... jakoś nie widzę dużej wartości edukacyjnej we wkuwaniu stopni wojskowych)
Science is a way of trying not to fool yourself. The first principle is that you must not fool yourself, and you are the easiest person to fool.
R.Feynman
