blacklunthor pisze:Wyprawę wezmę by Keo zobaczył
czy ma ładne karty, tragicznych nie ma xD
No i co się stało z Wyprawą? Na stół wczoraj nie wjechała. Chyba, że u Was?
Wczoraj ponownie podział na dwa stoły nastąpił. W każdym razie początkowo tak było. Jak tak dalej pójdzie, to chyba wejdzie nam to już w nawyk
W każdym razie na moim stole zaczęliśmy od
Robinsona, który od pewnego czasu lekko zakurzony leżał na mojej szafie
Grę bardzo lubię, choć zdaję sobie sprawę, że jak w typowej kooperacji mamy w niej problem lidera, więc nowe osoby mogą czuć się trochę stłamszone przez bardziej doświadczonych graczy. Wczoraj mieliśmy rozgrywkę w trójkę i obawiam się, że Dominik właśnie odczuł ten syndrom lidera, jako że grał po raz pierwszy. Ale może nie było tak źle (?) Rozegraliśmy sobie scenariusz "Rozbitkowie", który poszedł nam zadziwiająco dobrze i sprawnie. Nazbieraliśmy jakiś mas drewna, co turę dostawaliśmy 3. Polowaliśmy na zwierzęta, więc obóz i dach budowaliśmy ze skór. Odkryliśmy kafelki na których były masy żetonów z niespodziankami, więc trafiły nam się dodatkowe rzeczy. Ran praktycznie nie odnosiliśmy, a pogoda była wobec nas łagodna. Rach, ciach i do X tury mieliśmy i ogień i stos... Aż się zastanawiam, czy jakiegoś błędu w grze nie zrobiliśmy, ale grałam w to już tyle razy, że to chyba niemożliwe. Po tej rozgrywce zdecydowanie mam ochotę na
dodatek, który jak dla mnie wygląda szalenie zachęcająco. Podoba mi się pomysł kampanii, no i strasznie ładnie te wszystkie elementy wyglądają na zdjęciach
Na drugi ogień poszedł
List Miłosny - czyli mała gra karciana, która choć ma zaledwie 16 kart to daje niewymiernie dużo radości. Zasady są banalnie proste - do jednej kart na ręce dociągasz drugą i jedną z tych dwóch zagrywasz na stół równocześnie uruchamiając jej funkcję. Celem jest dostarczenie listu miłosnego do księżniczki, czyli posiadanie na koniec rozdania karty o jak najwyższym symbolu (najlepiej właśnie nieszczęsnej księżniczki - nieszczęsnej, bo trudno jest się jej pozbyć z ręki, a to łatwy cel dla przeciwników) lub wyeliminowanie w trakcie wszystkich swoich przeciwników. Jeszcze nie napotkałam na osobę, której ta gra by się nie podobała
Karty dają dużo możliwości do podpuszczania przeciwników i kombinowania. Po kilkunastu rozgrywkach dochodzi się już do poziomy, ja wiem, że ty wiesz, że ja wiem
Jedyny minus o to, że jest tylko na 4 osoby. Ciekawe jak by to było, gdyby połączyło się dwie talie?
Następnie mieliśmy chwilę i to dłuższą z Avalonem, którego przedstawiać chyba już nie trzeba. Niezłe pranie mózgu sobie robiliśmy. Do tego stopnia, że Jacek poszedł z dwoma Cylonami na misję. Buhahaha - podwójny headshot
Ale trzeba przyznać, że coraz lepiej ściemniamy i nawet coraz lepiej gramy Merlinem i Parsifalem, więc Merlin już tak często nie ginie z rąk skrytobójcy. Ostatnio nasz ulubiony zestaw kart to właśnie Morgana+Parsifal.
Cały wieczór zakończyliśmy dwoma partyjkami w RftG. Nie poszło mi za dobrze. W pierwszym rozdaniu za późno zaczęłam produkować, a w drugim nie miałam punktu zahaczenia. Próbowałam iść w punkty za karty z symbolem handlu, ale choć miałam ich sporo, to nie było wystarczające, a nic ciekawego mi nie dochodziło
) - pewnie lepiej byłoby zagrać w trochę mniejszym gronie i na mniejszej planszy, choć tak naprawdę interakcja nie musi być znacząca, jeśli się jej nie chce. Każdy może siedzieć sobie na swoim kawałku mapy, co akurat było możliwe we wczorajszym scenariuszu i dłubać sobie swój kawałek ziemi. Oczywiście nie wszyscy wytrzymali na swoim kawałku. Ja podbierałam gęsi Arturowi, Jacek ukradł MOJE złoto (i nie obchodzi mnie, że w tej grze nie ma pojęcia terytorium i jak coś leży na ziemi to jest bezpańskie - to złoto było MOJE 
), Nefling najwyraźniej okradł Krystiana, ale ponieważ byli na końcu świata zupełnie umknęło to mojej uwadze 
