(Gdańsk) Gry wojenne i historyczne - umawianie się oraz dyskusje

[Jan_1980]

Pisz tu o swych grach i wtrącaj screeny!:)

[Odi]

Pisz, Lacki!
Zupełnie nie rozumiem, dlaczego nie przychodzisz na planszówki - jedna ręka w zupełności wystarczy!

Zdrowia!

[Muad]

Ja dzisiaj nie mogę wpaść. Generalnie cały tydzień mam wyjechany trochę

[Wolf]

No dobra, to w takim razie:
- Mission abort! I repeat, mission abort!

[lacki2000]

Trochę ciężko mi się pisało z jedną ręką, ale teraz już jest spoko. Niestety screenów z gier nie mam, zostały tylko wspomnienia Jak chcecie to spróbuję coś zrelacjonować.

HoI4 ZSRR:

Spoiler:

Założenie strategiczne Józefa było klasyczne: poradzić sobie jak najszybciej z trockistowską zarazą, anektować kraiki nadbałtyckie i może nawet Finlandię, obronić się na linii Buga przed niemieckim najeźdźcą, a potem zalać go Armią Czerwoną pełną artylerii, czołgów i samolotów. W kolejnym kroku pójść na Japonię i po wojnie zająć Amerykę północną, bo Alaska przecież od zawsze była rosyjska! :]
No więc zaczęło się od wielkiej czystki już w 1936 roku. Musiałem kilku niezłych generałów poświęcić, bo na pewno spiskowali przeciw mnie, no ale nie było wyjścia. Osłabienie po wielkiej czystce trwa kilka lat, więc im szybciej, tym lepiej. W czasie tego powolnego odradzania morale i organizacji armii zajmowałem się ogólnie rozbudową fabryk i infrastruktury na daleki wschód, bo tam praktycznie zero dróg. No i jak Japonia zaatakowała Chiny, to wysłałem wojska ekspedycyjne (9 dywizji) po stronie Chin, by się Japońce nieco namęczyły, a ja bym zdobył cenne doświadczenie bojowe. Moja pomoc w odpieraniu desantów okazała się bardzo skuteczna - przez dwa lata front stał w miejscu, co musiało strasznie irytować cesarza, bo na ogół z Chińczykami radził sobie w kilka miesięcy. No ale około roku 1940 imperialna zaraza ruszyła z taką siłą, że tylko 3 moje dywizje wróciły do ojczyzny, reszta zginęła w morderczych kotłach. W międzyczasie na zachodzie klasycznie w Hiszpanii wygrał Franco, a germańce anektowały Austrię, Czechy, Kłajpedę, podpisały ze mną pakt R-M i ruszyły na Polskę. Ochroniłem jej wschodnią część przed okropnością wojny i zacząłem się okopywać na linii Buga. Wtedy też zająłem pokojowo kraje nadbałtyckie i ustawiłem jedną armię na granicy fińskiej, by porozmawiać z nimi o Karelii. Co ciekawe, rząd Finlandii zrozumiał nasze prośby i oddał część terytorium bez jednego wystrzału. Udało się też przygarnąć Besarabię od nieporadnych Rumunów.

Część ludności na nowych terenach nie rozumiała idei zjednoczonych narodów ku chwale komunizmu i musiałem rekrutować siły porządkowe NKWD w celu spokojnego tłumaczenia, że nie postępują rozsądnie.
Dość szybko nadszedł rok 41, Niemcy zajęły już Europę Zachodnią i Norwegię, Węgry i Rumunia przystąpiły do Osi. Afryka była podzielona między Włochy i Anglię. Ja inwestowałem głównie w piechotę i artylerię, choć bardzo chciałem czołgi i samoloty, ale zbyt mało fabryk miałem w tamtym czasie. Japończycy też niepewnie się zachowywali jak już podbili większą część Azji, ale udało się z nimi podpisać pakt o nieagresji.
No i ciągle budowałem bunkry na granicy od Bałtyku po Morze Czarne. Flota kompletnie leżała, trochę budowałem łodzi podwodnych i niszczycieli. Samolotów może miałem 50-80, głównie z okresu I w.ś. Germańce mieli grubo ponad 1000. A czerwiec tusztusz To co mnie nieco zdziwiło, to to, że Niemcy na granicy stawiali wyłącznie piechotę, żadnych czołgów. Było mi to bardzo na rękę, zwłaszcza, że ja miałem w zapasie jakieś 10mln poborowych, a Adolf tylko 2-3 mln. I to był mój sekretny plan. Okopać się, przeczekać aż się Adolf wykrwawi i potem wyskoczyć z okopów z gromkim "UraaaaAA!" prosto na Berlin.

Nadszedł czerwiec 41. Naziści uderzyli na całej linii z taką siłą, że wszystkie strzałki były dla mnie czerwone (co nie jest dobrym znakiem, choć Józef lubi czerwony). Moje bunkry okazały się nieprzydatne. Wszystkie samoloty padły w pierwszym miesiącu walk i Luftwaffe siało chaos i zniszczenie. Byle do zimy towarzysze, byle do zimy! Cofałem się na wszystkich frontach w zastraszającym tempie, starając się ratować wojska przed utknięciem w kotłach. Nawet Rumuni (ze wsparciem Węgrów i Włochów) zajęli Besarabię i doszli aż do Dniestru. Zima zatrzymała front na linii Ryga-Mińsk-Kijów-Odessa. Niemcy mieli spore straty, złe drogi też miały na to spory wpływ. Musieli przez to zwiększyć poziom rekrutacji do intensywnej, a potem do służby wszystkich dorosłych. Rumunia i Węgry już wyczerpały swoje zapasy ludzi i tylko włoska pomoc utrzymywała front na południu. A u mnie zaczęły się pojawiać dywizje czołgów lekkich, zastępując powoli wysłużone konie. Samoloty też robiłem ale nie dawałem ich do walki, bo było ich za mało. Musiałem do tego importować gumę z Syjamu, który był zależny od Japonii, więc to też była delikatna sprawa dyplomatyczna. Cały czas budowałem też porty na wschodzie i fabryki gdzie się dało, choć dużą część siły roboczej musiałem przeznaczyć na naprawę zniszczeń na froncie niemieckim.

Kolejne 2 lata to klasyczne "na zachodzie bez zmian". Wojna zamieniła się w pozycyjną. Nawet próbowałem sztuczek z wciąganiem Niemców w przerywany front, by zamknąć ich w kotle, ale za mało do tego miałem wojska. Tu warto wspomnieć o dzielnych enkawidzistach Otóż w grze są regiony złożone z kilku prowincji. Np Polska miała 2 regiony, wschodni i zachodni. Prowincja do najmniejszy obszar. Garnizonom strażniczym, jak NKWD, przypisuje się obronę regionów. A często region był podzielony frontem, bo prowincje przechodziły z rąk do rąk. I często front stał bo armie uzupełniały straty. A NKWD miało chronić cały region. Więc dzielni enkawudziści, jako słabo wyposażona military police, nacierali na głównym froncie na okopanego i zdziwionego wroga. Bardzo często kończyło się to szybkim wyczerpaniem oddziału NKWD i szyderczym śmiechem z niemieckich okopów, ale czasami taki oddział przypadkowo odnajdywał słabszy punkt obrony przeciwnika i oddziały regularne przyłączały się do walki i przełamywały front No można rzec, że to takie Aniołki Stalina, dzielni strażnicy porządku, inspiratorzy mas.

Jak już około 1944 roku Adolfowi skończył się zapas siły ludzkiej, to front zaczął się coraz bardziej przesuwać na zachód. Ja miałem coraz więcej czołgów, samolotów, dywizji, fabryk, więc szliśmy ku pabiedzie. Zacząłem z sukcesem tworzyć kotły, największy pod Rygą, gdzie kilkanaście niemieckich doświadczonych dywizji poszło do gułagów.
Co ciekawe, pierwszy niemiecki czołg, i to od razu Panterę, spotkałem dopiero pod Gdańskiem. Największe problemy były w górach, czyli bardziej południowe odcinki frontu. Berlin zająłem szybciej niż Budapeszt. W międzyczasie Alianci próbowali kilkunastu desantów we Francji i Włoszech. Nawet na chwilę weszli do Rzymu, ale z tymi desantami AI jest coś nie halo, bo chyba za mało jednostek komp rzuca na taki front i łatwo je odeprzeć.
Był jeszcze w tej wojnie epizod mongolski - mój wspaniały wąskooki sojusznik, przysłał kilkanaście konnych dywizji. Bardzo mi się przydali na froncie rumuńskim, bo mogli elastycznie reagować na ataki wroga, utrzymując linię obrony na Dniestrze. Ale pewnego dnia nagle Mongołowie zwinęli jurty i poszli do domu. I front na tyle osłabł, że Włosi przebili się przez mój miękki brzuch i musiałem szybko dosłać 2 wielkie armie spod Berlina, by temu zaradzić. Co opóźniło znacznie moje postępy na zachodzie. Z tego co pamiętam dotarłem prawie do Paryża, gdzie spotkałem się z aliantami, wojna skończyła się około roku 1949, głównie przez to, że musiałem ją toczyć sam. Alianci byli tak nieporadni, że w Afryce nawet zadomowili się Japończycy, po całkowitym zajęciu Azji i Australii. USA w tej grze chyba głównie śpi, zupełnie nie wykorzystuje przewagi na morzu i potęgi przemysłowej.

Po wojnie chciałem zająć Czarnogórę, ale Alianci zaczęli jej bronić i musiałem im pokazać, że bardzo źle walczą. Zająłem USA, a w międzyczasie Japonia zagarnęła całą Afrykę i zrobiła desant na Anglię. No i podzieliliśmy się światem z Japonią, ale tak, bym dobrze rozstawił swoje dywizje Nie może być na świecie dwóch hegemonów, więc kolejna wojna wyparła Japończyków z Europy i Azji i wszędzie zapanował szczęśliwy komunizm (oprócz Ameryki Południowej).
Jak widać, między planowaniem a wykonaniem jest ogromna przepaść, bo jak śpiewał wieszcz "życie życie jest nowelą"

[Wolf]

Lacki przypomina mi młodzieńcze lata... te kilknaście lat temu zagrywałem się w HoI2 oraz Crusader Kings.

[lacki2000]

HoI4 Polska:

Spoiler:

Tu będzie znacznie krótsza relacja. Cel: kierunek faszyzm, by razem z Adolfem powstrzymać bolszewicką zarazę. Zmiana ideologii w HoI4 jest znacznie łatwiejsza i szybsza niż w starszych wersjach gry, dzięki czemu jest bardziej "sandboxowo". Można nawet ustawić randomowe początkowe ideologie w głównych krajach i wtedy to już jest totalny rozgardiasz. Już w 1938 roku władzę przejęła falanga (w tej grze liderem ruchu faszystowskiego jest oczywiście Dmowski :] ) i po kilku miesiącach Falangist Poland przyłączyła się do Osi. Moich kilkanaście fabryk względem około 80-ciu niemieckich pokazuje, jak słabe były moje moce przemysłowe. Dlatego głównie produkowałem sprzęt dla piechoty, konnicy, trochę artylerii. No i oczywiście bombowce Łoś, bo są ładne Wojna wybuchła w Belgii. Pomagałem Niemcom w ataku na Francję, padła dość szybko, potem postawiłem wojsko pod granicą z Danią, bo taką przewidziałem kolejność rzeczy. A tymczasem Włosi wypowiedzieli wojnę Jugosławii i to tam trza było przerzucać wojska. ZSRR nie zajęło jeszcze krajów nadbałtyckich, podpisało z Niemcami pakt o nieagresji i dosłownie po kilku dniach Stalin zerwał pakt i zaatakował gdzieś tak na początku roku 1940. No co za drań! Ponieważ Jugosławia wstąpiła do Aliantów, to coraz więcej brytyjskich dywizji ją broniło i postęp frontu zwalniał. A tymczasem Armia Czerwona uderzyła od wschodu na prawie bezbronną granicę. Na szczęście skutki czystki jeszcze były widoczne, bo dywizje były źle zorganizowane i pod przewagą lotniczą wroga niewiele mogły zwojować. Bułgaria i Rumunia dołączyły się do Osi, ułatwiając poskromienie Jugosławii.
Potem już było z górki. Ruskie miały wciąż niedobór sprzętu, praktycznie tylko co trzeci żołnierz miał broń, reszta atakowała z okrzykiem "uraaaa" na ustach, jakby tylko tym chcieli wojnę wygrać. Armia Północ nie miała żadnych problemów by zająć Leningrad w biegu, potem szybko padła Moskwa, Stalingrad, jak już wojska Osi podchodziły pod Ural, to się wujaszek Stalin załamał i poddał.
No i nastąpiła najważniejszy moment dla Polski: negocjacje pokojowe, czyli podział Rosji między zwycięzców. Miałem procentowo drugi udział w wojnie, więc najpierw Hitler zagarnął Leningrad i regiony ukraińskie. Potem ja wykorzystałem mechanizm negocjacyjny gry, który trochę ostatnio poprawili, bo wcześniej był fatalny (można było "spuppetować" przez co inni sojusznicy nie mogli brać jego regionów). Więc zająłem wszystkie dalekie porty i regiony przygraniczne, przez co Niemcy nie brali tanich odległych terenów dalekiego wschodu, tylko pojedyncze drogie prowincje zachodnie. To tak w skrócie, bo system jest bardziej zawiły i można sporo kombinować z drugiej czy nawet trzeciej pozycji dyplomatycznej. Poza zagarnięciu sowietów nastąpił marazm, powolna odbudowa zniszczeń, poprawa dróg na daleki wschód i potem stwierdziłem, że dalej będzie szablonowo, tzn. USA nie wykorzystuje potencjału, Angole tylko w defensywie. Japonia powoli kroczy po Azji ku Afryce. Nawet zrobiłem desant na USA od wschodu ale miałem za mało wojska i badań nad desantem, by skutecznie utrzymać przyczółek więc zrezygnowałem, bo gra po prostu zajęłaby więcej czasu, a tego zawsze brak. Podbijanie USA jest bardzo mozolne. Zatem porzuciłem epokę krwawej wojny i cofnąłem się w czasie do mrocznych wieków...

CK2 Lacusie:

Spoiler:

Powrót do Crusader Kings wyniknął z tego, że jest w tej grze opcja "Shattered World" czyli poszatkowany świat, złożony z samych hrabstw (zależnie od ustawień). Ja sobie ustawiłem, że każdy zaczyna jako hrabia jednego hrabstwa, nie ma księstw, królestw, imperiów. Religie, kultury, królestwa de jure są losowe. Tylko mapa jest europejska, z europejskimi nazwami hrabstw. No i wszyscy zaczynają jako plemiona lub nomadzi w 765 roku Stworzyłem sobie dynastię Lacusiów w hrabstwie Danzig i zacząłem przygodę. Pierwszy mój władca zginął bezpotomnie w drugiej bitwie. Nowa gra: kolejny pierwszy władca Miro Lacuś zmarł w wyniku odniesionych ran, również bezpotomnie. Nowa gra: kolejny Miro Lacuś, co miał żonę i konkubinę, by była szansa na potomka, zmarł na raka przed narodzeniem następcy tronu (a hrabina już była w stanie błogosławionym). No i to też był koniec gry...
Czwarte podejście zmieniło moje podejście: ustawiłem, że Miro Lacuś ma już żonę, 1 syna i 1 córkę. Mogłem się skupić na podboju, a nie tylko na sprawach łóżkowych. Ten też zmarł z powodu choroby ale syn już był dorosły i wychowany w kierunku wojennym. Wiele się działo (w pierwszej bitwie straciłem rękę, w ostatniej nogę i oko ), stopniowo powiększałem swoje terytorium, aż stałem się księciem Śląska. Niestety w moim systemie plemiennym ziemie dzieliło się między synów, ale największy tytuł przypadał najstarszemu, a młodsi byli mu podlegli, choć mogli zadeklarować niepodległość. Na szczęście byłem tak dobrym władcą, że przygraniczni hrabiowie zgadzali się na bycie moimi wasalami, przez co szybko stworzyłem tytuł Królestwa Lacusiowa Aspekt powiększania terytorium w tej grze jest zawsze kuszący, bo tam wciąż brakuje kasy, no i wojsko jest ważne. Słabego zawsze ktoś najedzie, a poza tym nomadzi i plemiona wysyłają zajazdy i inne bandyckie wyprawy, więc wciąż trzeba mieć zbrojną kupę do ochrony włości. Drugi aspekt gry to rozwój swojego rodu, czyli powiększanie liczby tytułów ziemskich i wydawanie córek za władców innych ziem. Oczywiście propagowanie swojej religii i kultury też jest ważne.

Najwięcej dzieje się w rodzinie, jak ta się za bardzo powiększa. Mój drugi król np. miał syna, którego zganił za jakieś niestosowne zachowanie w ogrodzie, przez co syn stał się jego rywalem. No więc wszedłem w rolę i jak syn podrósł do ożenku (mój pierworodny następca tronu) to go ożeniłem z jakąś starą grubą brzydką babą spod uralskiego księstwa i syn musiał tam pojechać, co utrudniło mu spiskowanie przeciw mnie (taki spisek rywala, następcy tronu, to pewniak, najszybsza metoda pozbycia się nielubianego ojca-króla). Żył se tam bez potomków przez kilka lat, aż staruszka małżonka zmarła i wrócił do kraju, bez praw do jej tytułu. No cóż, trochę odsunąłem na bok moje personalne urazy i poszukałem jakiejś młodej, płodnej, bo ród musi przetrwać. I znalazłem jakąś całkiem ładną, ale z cechą "dumb", czyli po prostu głupią, a niech się chłopak pomęczy w inną stronę. Okazało się, że udało mi się tę synową poderwać, że staliśmy się kochankami i sam sobie robiłem wnuki, a syn myślał, że to jego dzieci, a to bardziej jego bracia No i ten król też zmarł na raka, po wielu bojach, pojedynkach (brata wyzwał na pojedynek, kto wygra, zostanie królem i przejmie ziemie pokonanego. Kto przegra ten nie żyje.), stłumionych buntach i spiskach. Nieszczęsny syn zasiadł na tronie, też jakoś długo nie pożył, miał spore problemy z nielojalnymi wasalami spoza rodziny (oni często spiskują by pozbyć główny ród tytułów ziemskich). Jego syn (a raczej brat ) przejął tron i miał możliwość przejścia na feudalizm, co znacznie zmieniło zależności między królem a wasalami - oni wciąż byli wodzami plemion i mieli sporo swojego wojska, a król dopiero budował zależności feudalne, mógł wystawić jakieś 1500 zbrojnych własnych, a od wasali jakieś 100 A wodzowie mieli każdy po około 800-1000 wojów. Wystarczyło, że się dwóch skumało w spisek i tragedia gotowa. No i tak było - wódz Gorlic stwierdził, że to on byłby lepszym królem i wywołał wojnę o sukcesję. Miał rozproszone wojsko więc sobie z nim radziłem dość dobrze, nie miałem ochoty oddawać tronu jakiemuś kolesiowi spoza rodu Lacusiów. Już go prawie pokonałem, gdy mój kuzyn, Wielki Wódz Pomorza (taki plemienny książę) stwierdził, że to jemu się należy tron i jego ponad 4tys. wojska przekonało mnie, że dla dobra kraju oddam koronę.
No i znów zostałem księciem Śląska, czekając na odpowiednią okazję do odzyskania tronu. Tylko czasu mało na to odzyskanie, bo jeszcze Victorię 2 sprawdzam

[lacki2000]

Lacki przypomina mi młodzieńcze lata... te kilknaście lat temu zagrywałem się w HoI2 oraz Crusader Kings.

E tam, gadasz, młody jesteś, całe życie przed tobą, wystarczy se czasem coś złamać i świat alternatywnych historii staje przed człowiekiem otworem
Te kilkanaście lat sporo zmieniło w obu grach. Polecam

[Odi]

Hm, dzięki Lacki - moj pomysł na dzisiejszy wieczór (zamiast spotkania z Wami) to Darkest Hour: The Hearts of Iron Game

[Wolf]

E tam, gadasz, młody jesteś, całe życie przed tobą, wystarczy se czasem coś złamać i świat alternatywnych historii staje przed człowiekiem otworem

Nie chodziło mi o to, że już nigdy nie zagram, tylko że akurat wtedy w produkcje Paradoxu grałem, zdarzało się nawet i do rana . Jakby nie patrzeć kawał czasu, więc po prostu wystąpił pewien efekt reminiscencji.

[Odi]

Okazało się, że udało mi się tę synową poderwać, że staliśmy się kochankami i sam sobie robiłem wnuki, a syn myślał, że to jego dzieci, a to bardziej jego bracia

...i to wszystko jedną ręką
Strach pomyśleć, co by się działo gdybys mial sprawne obie

Ale piszesz super Long live ród Lacusiów!

[lacki2000]

Hm, dzięki Lacki - moj pomysł na dzisiejszy wieczór (zamiast spotkania z Wami) to Darkest Hour: The Hearts of Iron Game

To ja też poproszę o relację.
HoI4 ma sporo wad, wersję DH wszyscy sobie chwalą jako HoI2 na sterydach, no ale tak to już jest z grami Paradoxu, że trza poczekać nawet kilka lat na warte uwagi poprawki.
Tak mi się przypomniało z HoI4, że wyskoczył raz komunikat, że Słowacja dała Niemcom dostęp do swoich portów Na YT i na Steamie wciąż ludzie pokazują różne śmieszne a czasem psujące grę elementy, które często bardzo wpływają na tryb multiplayer. Ale ostatnie DLC (Man the guns) pozwala na dość dowolne komponowanie floty - w sensie robi się badania nad rodzajem kadłuba i oddzielnie osprzętu, a potem okręt się samemu składa, by np. tworzyć różne podtypy niszczycieli, krążowników, lotniskowców. Niby fajnie ale dla floty najgroźniejsze jest lotnictwo, więc najwięcej się wrzuca działek AA, a potem pozostałe moduły. Potęga naval bomberów jest tak wielka, że 300 sztuk potrafi bez problemu zatopić na kanale La Manche, pod osłoną myśliwców, całą flotę brytyjską. 300 sztuk można zrobić dość tanio w około pół roku, lotniskowiec robi się przy maks. produkcji jakieś 3 lata. Oczywiście AI głupio gra, bo się upiera na patrolowanie mórz wokół Brytanii, nawet pod przewagą lotniczą wroga. Ale to jest konieczne do ochrony wybrzeża przed desantem. Poza tym porty też można bombardować.
A wracając do planszówek, to graliście/gracie w coś dziś? Mi pan rękolog powiedział, że już jest ok i ze mogę używać ręki normalnie i ćwiczyć do bólu

[Odi]

Zagrałem.
Wziąłem Polskę, nic godnego uwagi się nie wydarzyło, pojechało mnie ZSRR, poszedłem spać o 3 w nocy, teraz siedzę z oczami na zapałki. Dzięki Lacki.

[Wolf]

Z grami Paradoxu to ja pamiętam, że była taka zależność, że Paradox robi grę, w której nic nie działa jak należy, ale jest to pewna baza wyjściowa, a potem dzięki intensywnej pracy graczy powstaje jakiś ciekawy mod ulepszający rozgrywkę, bez którego nie ma co siadać do gry. Podejrzewam, że pomimo upływu czasu ta zasada się nie zmieniła i zapewne tym razem również dobry gameplay jest poukrywany w modach.

A wracając do planszówek, to graliście/gracie w coś dziś?

Sądzę, że nie, chętnych nie było, ja również zrezygnowałem i zająłem się... pisarstwem.

[Markus]

Sądzę, że nie, chętnych nie było, ja również zrezygnowałem i zająłem się... pisarstwem.

Czy skończyłeś już poradnik do VirSinda?

[Jan_1980]

We wtorek zakończyliśmy w Krolmie 1 ligę podwórkową Blood Bowla

[Wolf]

Czy skończyłeś już poradnik do VirSinda?

To skomplikowane. Sytuacja wygląda mniej więcej tak: jak o tym wspominałem na forum, to zacząłem dużo pisać, może nawet za dużo, aczkolwiek jeszcze wtedy nie skończyłem. Potem to odłożyłem i przez dłuższy czas nic się nie działo. Czułem, że muszę do tego podejść inaczej trochę, bo np. robiłem też wstawki historyczne, które zupełnie nie pasowały do poradnika, więc to wyciąłem. Potem uznałem, że to w sumie wartościowe rzeczy, więc postanowiłem stworzyć na ich podstawie jeszcze inny tekst o grze. Taki trochę nietypowy, pod tym względem, że mieszający opis gry z uzupełnieniem historycznym, którego jest całkiem nie mało jak na tekst o grze. I właśnie teraz nad tym działam.

Także wnioski i plany mam takie:
• Poradnik - będzie, ale postaram się go skrócić i przeredagować (muszę też jeszcze dopisać trochę), doszedłem do wniosku, że nie ma sensu pisać zbyt szczegółowo, mnie to również trochę męczy jak trzeba każdy element rozpisywać, więc więcej szczegółów będzie o 1 dekadzie, a potem bardziej ogólnie
• Tekst o grze (+ historia) - to mnie kręci bardziej i takie właśnie teksty mieszające grę z tym co stara się oddać w ujęciu historycznym to jest to czego pisanie daje mi większą frajdę, taki tekst właśnie powstaje i chcę go skończyć w pierwszej kolejności
• Tekst o dodatku (+ historia) - taki tekst planuje na przyszłość (niekoniecznie bezpośrednio po, możliwe że w międzyczasie skrobnę coś jeszcze innego)

Także całościowo cykl tekstów o WSDV się rozrósł (aczkolwiek sam poradnik postaram się skurczyć). Innymi naturalnymi pomysłami na teksty tego typu, które łączyłyby opis gry ze wstawkami historycznymi to m.in. gry Eklunda. Natomiast nie wiem w jakim odstępie czasowym zabrałbym się za tworzenie kolejnych, bo bliżej niż dalej chcę rozpocząć realizację innego planu, a ten będzie czasochłonny. Marzy mi się też jakiś solidny "hejterski" tekst - w dobie pierdołowatości, obrażalstwa i wiecznego urażania się wszystkim byłaby to miła odmiana . No zobaczymy. Na pewno nie będę produkował tekstów masowo, ale raz kiedyś czemu nie.

[Odi]

LOL, a gdzie to chcesz opublikować?

[Wolf]

LOL, a gdzie to chcesz opublikować?

Nie wiem jeszcze. Co prawda chciałem tego uniknąć przez dłuższy czas, ale może jako urodzony buntownik, outsider, nihilista i mizantrop nie pozostaje mi nic innego jak założyć własnego bloga? Oczywiście takiego w starym rozumieniu tego słowa czyli jakiś losowy koleś piszący sobie co tam chce i kiedy chce, a nie usystematyzowana machina przygotowana pod kątem mediów społecznościowych, zarabianiu na płatnej promocji produktów i reklamowaniu własnej krzywej mordy w internetach. Jeszcze się zastanowię. Czasami lubię skrobnąć jakiś dłuższy tekst, bywało że tego typu teksty trafiały np. na forum czy na maila, a przy odrobinie pracy mogły posłużyć szerszej grupie odbiorców albo przynajmniej miałyby swoje ujednolicone miejsce. Wydaje mi się, że publikując w jakimś planszówkowym serwisie to się trochę zgubi w zalewie tekstów, a dwa że pisuję na różne tematy, nie tylko planszówkowe, więc może miałbym w ten sposób pretekst, żeby się trochę wysilić i coś skrobnąć od czasu do czasu co by się nadawało do publikacji dla większej ilości osób. To znaczy przez większą ilość osób mam na myśli tych pięciu pryszczatych gości, którzy by to czytali, ale nigdy nie celowałem w szerokiego odbiorcę dzieląc się moimi przemyśleniami.

Co do tekstu opisującego grę z zarysem historycznym to mam przekroczone 50 tys. znaków. To jeszcze nie koniec, ale zbliżam się powoli do zakończenia. To co do tej pory napisałem uznaję za mniej więcej nadające się do publikacji, także struktura i treść raczej pozostanie w obecnej formie, zostaje mi jeszcze do uzupełnienia ostatnia część oraz oczywiście korekty czy poprawki stylistyczne. Tekst mam podzielony na 3 części, bo tak mi się to układa organizacyjnie w całość.

Plan mam na tę chwilę taki: po skończeniu tekstu zrobię pewnie lekką przerwę od pisania, a w międzyczasie zacznę ten tajemniczy inny plan, o którym wspominałem (tak, umyślnie nie ujawniam o co chodzi). Następnie wrócę do dokończenia poradnika i chyba wtedy bym się pochylił nad publikacją tych tekstów.

--------

Ciekawostka dla fanów gry Labirynt, wychodzi wersja cyfrowa:

Spoiler:

[Jan_1980]

Czy mamy na składzie jakieś nowe COINy?

[Wolf]

Najnowszy jest Gandhi, ale chyba nikt z nas nie posiada... mnie tematycznie interesuje, ale nie mam jeszcze wyrobionego zdania o COIN-ach.
Jan, czy Ty przypadkiem nie twierdziłeś, że COIN-y są niegrywalne? Zdaje się że Muad będzie na czasie zbierał ekipę do tego typu gier.

[Jan_1980]

Są niegrywalne zupełnie ale...chyba od września będę się czasem pojawiać we wtorki i w ramach spotkania towarzyskiego pobawiłbym się w COINa. Raz na n lat można. Wiem, że jakaś ekipa w Krolmie gra w COINa - wojna o niepodległość Stanów.

[Odi]

Labirynt na kompie to dobry pomysł, zwłaszcza, że będzie też z dodatkiem (nie od razu, ale wkrótce). Kupię, choć w komputerowego TSa zagrałem może ze trzy razy...

[Odi]

Dzisiaj, trochę z braku laku, ale też motywowany ciekawością "Jak to będzie?", zagrałem sobie w Time of Crisis solo (ja + 3 boty, czyli rozgrywka na pełnej planszy).

No i muszę jednak przyznać, że rozgrywki z żywymi przeciwnikami nie da się tym wariantem zastąpić. Nawet nie chodzi o to, że bot źle grał, bo grał dobrze. Agresywnie przejmował prowincje nie patrząc, czy sąsiednia, czy odległa. Czerwony bot usadowił się na tronie cesarskim, a potem z odległego ostatniego miejsca - dzięki gromieniu barbarzyńców (cesarz militarny daje podwójne punkty) - przesunął się na pierwsze. Bot żółty zmontował za to pretendera. Ogólnie punktowo było ciasno i ciekawie.
Natomiast jeśli jedną turę rozgrywałem w ok 15-20 minut, to 95% tego czasu poświęcałem na ogarnianie botów i sprawdzanie skrytpów AI. Potem, gdy przychodziła moja tura, pach pach wykonywałem ruch, i znowu obsługa gry. W takim kształcie to jednak nie dla mnie. Gry solo są zwykle tak skonstruowane, że te proporcje wyglądają nieco inaczej, a w ToC za dużo bookkeepingu, za mało grania.
Może gdyby wybrał wariant trzyosobowy (z dwoma botami) było lepiej? Może, ale jakoś mi odeszła ochota na sprawdzenie na dłuższy czas.

[lacki2000]

Krótka relacja z dalszych dziejów rodu Lacusiów:

Spoiler:

Troszkę się działo od ostatniego czasu. Wnuk (a dokładniej syn) króla Rościsława I "Łupieżcy", Sławek VI "Uprzejmy" (drzewo rodu poniżej) zmarł nagle w wieku lat 40 na depresję (takie przynajmniej są oficjalne zapisy w kronice rodu). Przyczyn było wiele...

Spoiler:

Kuzyn Rościsław II "Cień" pozbawił go korony królewskiej, degradując Sławka do tytułu księcia Śląska. Sławkowi wciąż rodziły się same córki i w końcu urodził się syn Słavo I, nadzieja rodu. Książę Sławek panował na rozległych ziemiach i miał dobrego kanclerza, umiejętnie fałszującego prawa do tytułów sąsiednich ziem, dzięki czemu drobnymi kroczkami uzurpował tytuły pojedynczych hrabstw, wypowiadał wojnę i zagarniał nową prowincję. W tym czasie król Rościsław II zmagał się z nieustannymi wojnami religijnymi (niestety moja fikcyjna religia podzieliła się na 3 frakcje, moja frakcja była główna a dwie pozostałe heretyckie, przez co ciągle dochodziło do konfliktów i wojen o prestiż religijny). Poza tym król za pomocą swojego mistrza szpiegów dowiedział się że Sławek nie był synem swojego ojca lecz dziadka i go zaszantażował, że ma nie wstępować do żadnych frakcji albo prawda wyjdzie na jaw. Sławek zwany uprzejmym nie wytrzymał tego stresu rządzenia i się załamał...

Syn Słavo I objął tron w wieku 12 lat, czyli dostał regenta, wujka Yefa IX (9 syn króla Rościsława Łupieżcy, córki nieliczone ), hrabiego dwóch prowincji, dość ważnego na dworze, jeszcze jego brat wujek Niko VII miał dwie prowincje. Jak Słavo pod czujnym okiem wujka dożyje 16 lat, to przejmie wszystkie tytuły po ojcu, czyli ziemię wrocławską, Górny Śląsk i Cieszyn, plus nowe zdobyte ziemie za Bugiem, oraz wszystkich wasali, w tym oczywiście wujków.

Po kilku dniach regentury wujek Yef kazał Słavu... wejść na wieżę i wyczyścić parapety z ptasiego guana, bo to niby ma ćwiczyć charakter nowego władcy... (w komunikacie pokazało mi się, że jest 20% szans na to że Słavo spadnie i zginie). Słavo wykonał polecenie i przeżył. Potem wujek regent wziął go na wycieczkę do lasu i nagle Słavo został sam w głuszy i cudem umknął przed bandą zbirów. Trzeci przypadek, też za kilka dni od poprzedniego, to była szalona przejażdżka karocą, gdy woźnica zeskoczył a konie pognały w galopie. Wujek Yef bardzo chciał zlikwidować młodego następcę tronu, który w tym momencie był zupełnie zdany na jego łaskę, gdyż regenta nie da się odwołać. A był to zaufany spymaster ojca Słava, który nawet pomógł w zlikwidowaniu jakiegoś starego hrabiego Bytowa, który próbował uwieść jego żonę, matkę Słava. Wszystkie te zawoalowane próby się nie udały i pewnego wieczoru Yef po prostu przyszedł do komnaty Słava i go zasztyletował...

Pytanie główne było "Dlaczego?" Odpowiedź pojawiła się niedługo. Otóż wujek Yef (który ma cechę "Ambitny") kombinował tak: młody Słavo ma 3 największe i najbogatsze prowincje, plus kilka za Bugiem. Jemu nie dam rady postawić się zbrojnie z moimi dwiema biednymi prowincjami. Ale jakby nagle Słavo zmarł, to ma on 4 siostry, które zgodnie z dziedziczeniem Agnatic-Cognatic Gavelkind (czyli że najstarszy syn dostaje główny tytuł i główną ziemię, a pozostałe dzielone są na jego braci. Jak nie ma syna, to dziedziczą córki w ten sam sposób), dostałyby jedną, maks dwie prowincje każda. A wtedy można położyć łapę na tytule Księcia Śląska.
No i tak się stało. Najstarsza Pereyasłava dostała tytuł księżnej Śląska oraz ziemię wrocławską, a pozostałe ziemie zostały podzielone między młodsze siostry. I nagle z około 1200 woja, zrobiło się 200. Wujkowie od razu założyli własne frakcje "Wujek x na księcia Śląska!" gdzie x oznaczało imię każdego z wujków. I okazało się, że frakcja hrabiego Niko VII jest najsilniejsza (ponad 3x więcej wojska od księżnej) i on najszybciej złożył Pereyesłavie ofertę "oddaj tytuł albo wojna". I Pereyesłava oddała, co zapewne nieźle musiało rozwścieczyć wujka Yefa, gdyż nagle stał się słabszy od swego brata, nowego księcia Śląska.
Obecnie więc jestem Pereyesławą, hrabiną Wrocławia, lat 26, (chora na raka, nieśmiała, imbecyl, opętana ) żaden utytułowany sąsiad nie chciał jej za żonę, więc sobie wzięła matrylinearnie (czyli dzieci dziedziczą nazwisko po matce) jakiegoś kolesia z własnego dworu, dowódcę jej wojsk, który po kilku miesiącach próbował ją otruć! Więc go kazała ściąć :] W tym czasie książę Niko wysłał do króla depeszę, że to on się lepiej nadaje na króla Lacusiowa i zaczęła się wojna domowa. Król miał przewagę militarną, więc Pereyesława nawet wojsk nie wystawiła, by wesprzeć księcia w beznadziejnej walce. Król wygrał, zawarł nawet rozejm z księciem, tylko wcześniej w bitwie zmasakrował mu twarz, przez co Niko musi nosić maskę.
Na tym etapie zakończyłem chwilowe zmagania. Wniosek główny jest dość prosty - przejście na feudalizm jest bardzo ryzykowne, gdy ma się poddanych plemiennych. Wszak w feudalizmie więcej spływa kasy do skarbca i można budować zamki, miasta i baronie, ale to oznacza nagły spadek dostępnych wojsk bezpośrednich, znaczną większość mają wasale i jak się trafi jakiś ambitny, to od razu zakłada frakcję walczącą o tron, albo zaczyna intensywnie spiskować, jak jest zbyt słaby militarnie. Tak więc feudalna gałąź rodu Lacusiów spadła z tronu królewskiego aż do pojedynczego hrabstwa wrocławskiego zaledwie w czasie dwóch krótko żyjących pokoleń (a dokładniej w ciągu 24 lat).
Aktualny mój zamysł jest taki, by przeskoczyć na gałąź obecnego króla Rościsława "Cienia" i z tej pozycji prowadzić królestwo Lacusiowo wciąż jeszcze w strukturze plemiennej (choć z feudalnym księciem Śląska ze zmasakrowaną twarzą :] ).
A tak wygląda ród Lacusiów na chwilę obecną (linia całkiem na prawo wymarła w męskiej części):

Spoiler:

Mapa świata (sierpień 865 AD):

Spoiler:

Różowe tereny to królestwo Lacusiowo, są nawet jakieś eksterytoria nad Dźwiną, które zwojował król Rościsław "Cień" w wojnach religijnych i spornych wynikających z koneksji rodzinnych, a czasem z fałszywego uzurpatorstwa. Jak widać, większość Europy jest rozdrobniona ale powoli się konsoliduje. Nie tak szybko, jak Afryka i daleki wschód, choć tam są większe prowincje.
A jeszcze bonus dla wytrwałych - lista krajów posortowana względem liczby prowincji:

Spoiler:

W sumie to się zdziwiłem, że Lacusiowo na 3 pozycji! Deus vult! (mój deus zwie się Pandolf )