Jeżeli chodzi o wspólne kupowanie gier to co prawda nie zaliczam się do stałych bywalców, ale odradzałbym wam tego typu rozwiązania... Nie ma nic bardziej obrzydliwego niż własność wspólna. Jak ktoś ma grę na własność to pozna dany tytuł lepiej i może namawiać, agitować, promować jak się spodoba, bo ma w tym własny interes czyli chęć zagrania, może także swobodnie ogrywać grę poza grupą. A wspólne to niczyje, brak w tym pierwiastka indywidualnej motywacji. Planszówkowy Komitet Ludowy z komisarzem politycznym wyznaczającym w co grać to jest prawdziwe zło (a nie tam jakiś Putin
). Jeżeli problemem jest zbyt słabe ogrywanie gier to trzeba po prostu w nie grać i tyle, pisać otwarcie co się komu podoba i umawiać na konkretne tytuły.
Jan_1980 pisze: ↑27 lis 2018, 21:12
Coś mi świta, że Muad, Markus i Wolf pozamawiali jakieś ciekawe gry w preorderach/kick starterach. Może się chłopaki pochwalą?
- zamówione: Uboot, Root, Bios: Origins, Pax Transhumanity, Pax Pamir
- ostatnio przyszło: Pax Emancipation
Odi pisze: ↑28 lis 2018, 19:27Pewnie Wolf jeszcze zagra, ale potrzebujemy trzeciego. Ktoś jeszcze chętny?
W mojej grupie gra się przyjęła, więc grać będę na pewno, chociaż ostatnio nie miałem czasu z uwagi na pracę. Do Gdańska też zawitam jak tylko będę mieć luźniej w robocie. Przy czym u nas były ogólnie pozytywne wrażenia i raczej otwarte podejście do gry, a tutaj widzę, że się część osób strasznie nastawia od początku, więc w sumie nic dziwnego, że jest problem pograć w ten sam tytuł, ale oczywiście nie każdemu akurat Maria podejdzie.
------------
@Highlander
1.) Sporo na ten temat pisałem, część w wyniku awarii została usunięta. Przede wszystkim Prusy nie muszą atakować. Sam Fryderyk chciał przecież możliwie bezproblemowo zająć Śląsk. I tutaj do gry wchodzi dyplomacja. Warto negocjować, a schizofrenik może zawierać bardzo ciekawe umowy, bo walczy na dwóch frontach i to jest jego główny atut, bo patrząc osobno na frakcje, którymi steruje ma znacznie mniej elastyczną sytuację, ale w połączeniu ma pole manewru. Może dogadywać się zarówno z Austrią jak i Francją. Tylko to wymaga subtelności i doświadczenia, żeby czuć długofalowe konsekwencje, no i gracze też muszą być do tego skorzy, jak się wszyscy uprą to nic się nie wynegocjuje.
2.) Skoro wiesz, że zajmowanie nie przynosi efektu ekonomicznego, a jednocześnie widzisz słabszy dociąg Prus w stosunku do Austrii to czemu nie wykorzystasz Saksonii po prostu do ataku? To bardzo wkurzające dla Austrii, bo to przyszły sojusznik, więc wytracasz zasoby swojego przyszłego wroga. I co ciekawe można to zrobić na różne sposoby. Można np. wykorzystać że Prusy mają silniejszą rękę, połączyć Rutowskiego z Fryderykiem w jedną armię z tym drugim jako dowodzącym (dwie jedynki, więc można wybrać), przyjmując w ten sposób straty na Saksonię (i uzupełniając z ich ręki w zimie), a zagrywać karty ręką Prus lub odwrotnie jeżeli akurat mamy odpowiednie karty na Saksonii to "detektywa" dać na dowodzącego.
Nie musisz koniecznie atakować Śląska jeżeli Austria stawia tam czynny opór, a Ty nie masz kart do tego. Z karo możesz np. spróbować przeprowadzić ofensywę z Saksonii. Wyczerpując Saksonię wkurzasz Austrię, która może w ten sposób być bardziej skora na deal w sprawie Śląska jeżeli nie można go zawrzeć bez walki. Natomiast jak Austria sama chce wkroczyć na tym etapie na Śląsk to ciężko jest jej określić czy Prusak nie blefuje i ogólnie może być to ryzykowne, szczególnie jeżeli nie ma ustalonego dealu z Francją, a ta nie powinna się zgadzać na jakieś dłuższe zawieszenie broni, raczej jedynie na zajęcie twierdz i ograniczenie celów militarnych, w ten sposób zachowuje kontrolę nad sytuacją i może wkroczyć do Austrii ponownie jeżeli sytuacja ku temu sprzyja, żeby nie tyle wspomóc Prusy co osłabić Austrię jeżeli Prusy sobie nie radzą. Francja może też po prostu ustalić subsydia dla Prus (jak zyskuje twierdze za darmo w dealu, to nie będzie jej zależeć, żeby Prusy za szybko poległy, właściwie optymalna byłaby dla Francuzów jak najbardziej wyrównana walka Austria - Prusy). Od biedy jak zupełnie nie ma możliwości to lepiej się wstrzymać i poczekać na reakcję reszty. Jeżeli Austria wkroczy na Śląsk to naturalnie spodziewałbym się reakcji Francji, to z kolei powinno zdecydowania zachęcić Austrię do wycofania i szukania ugody.
Wszystko może też wyglądać inaczej jeżeli to Prusy dogadają się z Austrią. W ramach negocjacji aneksji Śląska można spróbować nawet subsydiów od Pragmatyków do Austrii, ale krótkofalowych 1-2 tury maks, co akurat może być dobrą inwestycją jak Austria się zacznie naparzać z Francją. Dlatego ogólnie walka od początku na całego to nie jest wcale jakieś optymalne rozwiązanie, zależy od dociągu kart, nie wiemy co tam przeciwnik ma za asa w rękawie, nie mamy jeszcze wybadanych sił armii, a ręka kart też nie taka długa, możemy zrobić błąd i nadziać się na kontrę, a co wynegocjowane to jest pewniak.
Podsumowując chociaż sytuacja ze Śląskiem jest dla Prusaka jednoznaczna (zaanektować) to można działać w tym kierunku zarówno: militarnie, dyplomatycznie jak i kombinacją obu. Istotne jest, żeby gracze rozumieli całość sytuacji, a nie tylko gdzie można stoczyć bitwę w tym momencie, bo negocjacje mogą mieć dużo bardziej długofalowe konsekwencje. Żadnemu z graczy nie powinno zależeć, żeby któraś ze stron wzmocniła się przesadnie.
3.) O sile armii również pisałem. Owszem walka odbywa się na kartach, ale potężna armia może wygrać bez kart, a jak przeciwnik karty ma, to długofalowo dysproporcja siły go osłabia, bo to on musi się przez tę siłę przebić zużywając je. W ten sposób można go wyczerpać. Tutaj nie chodzi o perspektywę jednej bitwy, ale wojnę jako całość. Przykład: możesz wygrać przy sile 5 vs 15, ale silna armia wycofa się o 1 zamiast angażować się w długą bitwę i... masz 5 vs 14, znowu musisz rzucać karty, żeby się tylko przebić, oni stracili 1 siły czyli 4 w sile kart, a Ty musiałeś zużyć 11, żeby im to zadać.
Co do dociągu kart piszesz tak jakby rzucało się kostką jaką kartę dostaniesz, a to tak nie działa. Ja rozumiem, że to może być skrót myślowy, ale jednak bardzo niefortunny. Nie możesz realnie dociągnąć 10 z 5 kart chyba, że masz np. cztery dwójki z końca talii i 1 z początku, analogicznie z 50. Kiedy ciągniesz z jednej talii na wynik maksymalny 49 masz mniej niż 0,01% szansy, a patrząc przedziałami wychodzi, że 11-21 to niecałe 5%, 25-35: 68%, 39-49: 7% - mam wrażenie, że to jest jednak zauważalna różnica niż sformułowanie od 10 do 50 ze średnią 30, bo zupełnie pomija rozkład prawdopodobieństwa, który nie będzie równomierny tylko normalny (krzywa Gaussa), z większym prawdopodobieństwem wyższych wyników niż mniejszych z uwagi na rezerwy, które traktuję jako 8 w czystej sile (choć ich wykorzystanie z uwagi na zmienną wartość może być inne). Im więcej kart w takim uproszczeniu wrzucisz tym bardziej jest to absurdalne, przykład z 12 kartami (piszesz 24-120, a tyle na pewno nie będzie nawet przy dociągu z 2 talii), jak mówimy o jednej talii daje zakres wyników (w teorii): 36-108, natomiast w praktyce (skrypt losujący z 3 milionami wywołań, talie potasowane algorytmem Fishera-Yatesa) wyniki występujące co najmniej 1 były z zakresu 41-105, z czego takie osiągające co najmniej 0,01%: 48-98. Przy czym wyniki osiągające co najmniej 1% czyli zakres 60-86 to ponad 93%. Dlatego apeluję o niestosowanie takich uproszczeń.
----------
Muad pisze: ↑28 lis 2018, 19:07Z mojego doświadczenie z Marią wynikało, że Prusy są w stanie się utrzymać, może nie przejąć całą Austrię ale na spokojnie utrzymać front. Odi tak zrobił, Wolf był pobity.
Są w stanie powalczyć, ale w pojedynkę bez jakiegoś dealu, ta ofensywa się raczej załamie. Grałem wtedy pierwszy raz, ciężko mi było wyczuć jeszcze dokładnie sytuację, ale przede wszystkim Austria nie poniosła większych strat, podczas gdy Prusy stopniowo traciły impet męczone huzarami. Po ostatniej próbie okrążenia, nastąpiła kontrofensywa Austrii zakończona wygraną o 6, co przy okazji sprawiło, że Saksonia zmieniła strony i na tym etapie armia Prus była w ogromnych tarapatach i generalnym odwrocie, Austria wkroczyła na Śląsk, a Saksonia do Prus. Wg mnie wnioski z tego są jednoznaczne: o ile Prusy nie dokonają jakiegoś solidnego militarnego zwycięstwa to długa walka 1 vs 1 bez aneksji Śląska będzie dla nich zgubna. Więc przy równych graczach taka perspektywa w oczywisty sposób premiuje Austrię.
Muad pisze: ↑28 lis 2018, 19:07Więc tak, jeżeli gra Francją jest tak oskryptowana, że trzeba robić wyścig po Austrię to ja pasuje. [..] Myślałem, że to bardziej gra sandboxowa
Nie jest oskryptowana, ale też nie jest to sandbox (w tym wypadku całe szczęście). Wszystko polega na wzajemnej kontroli w ramach pewnych założeń startowych, te mogą się wydawać ograniczające, ale starają się oddać sytuację polityczną i w jej obrębie oferują odpowiednie pole manewru. Dziwnym trafem nie przeszkadza Ci wyścig na schizofrenika - technicznie 2 frakcje i Prusy początkowo mają więcej kart, ale długofalowy układ Francja vs Pragmatycy i Austria vs Prusy bez odpowiedniego zbalansowania stron kończy się niczym wyścig po rozbiór Austrii, a masz wszystkie niezbędne narzędzia, żeby zmienić rozkład sił w tym układzie (subsydia dla Prus, zagrożenie militarne wobec Austrii, negocjacje z Pragmatykami).
Muad pisze: ↑28 lis 2018, 19:07Wychodzi na to że Maria nie jest zbytnio grą negocjacyjną. Gracz Pruski nie ma nic do zaoferowania [..] Sama mechanika gry też nie daje zbytnio pola do manewru a bycie kreatywnym nie działa gdy wystarczy zwykła siła militarna.
No właśnie jest negocjacyjna, a schizofrenik to akurat na negocjacje powinien zwrócić szczególną uwagę, bo jest w specyficznym położeniu. Niemniej wszyscy gracze muszą czuwać nad tym, żeby sytuacja nie wydostała się spod kontroli. Każdy z graczy ma 2 przeciwników (chociaż schizofrenik w innym układzie), od 2 nie będziesz silniejszy, więc pole manewru jest bardzo zauważalne. Gracze muszą się kontrolować nawzajem i widzieć trochę dalej niż czubek własnego nosa. To nie jest proste, gra jest na pewno podatna na myślenie grupowe, że coś się nie da albo że trzeba grać X, bo to jedyna droga, również z negocjacjami jak się wszyscy uprą, że nie warto to będzie kiepsko.
Muad pisze: ↑28 lis 2018, 19:07Była jedna spora walka na Karo, i poległ 1 Pragmatyk. Z tym, że przez to Francja nie była już wstanie wejść do Austrii bo tam na wejściu co mamy? KARO.
No, ale to jest przecież Twój wybór czy grać to karo, jeżeli jest Ci tak bardzo potrzebne to możesz przyjąć małą stratę. Innym ciekawym pomysłem jest zamiana generałów, jeżeli przerzucisz francuską "jedynkę" do Bawarii to możesz zmieniać głównodowodzących w stacku bawarsko-francuskim co daje znacznie większą elastyczność w kwestii kart.
Muad pisze: ↑28 lis 2018, 19:07Jeżeli chodzi o inne kolory w tej sytuacji to tak, każdy z nas ich trochę miał, ale sytuacja w Holandii i jej drogi uniemożliwiały Francji ekspansje - jedyne co mogłem to bronić się głębiej w kraju.
Francja ma nad Pragmatykami sporą zaletę w postaci większej ilości generałów, jak się broni to może w ten sposób odciąć ich od zaopatrzenia. Osobna kwestia, że w tej walce ma długofalową przewagę, więc stopniowe wyczerpywanie armii przeciwnika jest Francuzom na rękę. Nie trzeba od razu wygrać wielkiej bitwy.
Muad pisze: ↑28 lis 2018, 19:07- brak strat po stronie Francuskiej (Viva la France)
To akurat niekoniecznie dobrze. W wypadku walki z Pragmatykami straty kosztem zużywania przez przeciwnika kart (większa armia) mogą być jak najbardziej korzystne, bo Francja ma większy dociąg.
), ale i tak uwielbiam z Wami dyskutować! 
Ktoś zaryzykuje swój cenny hajs w duży i ryzykowny projekt?
