Fakt, Egmont planuje w tym roku sprawić sporo frajdy polskim milusińskim. Moją minirecenzję kolejnej zapowiedzianej przez to wydawnictwo nowości czyli Shear Panic (aka Haste Bock? lub w polskim wydaniu Owczy Pęd) zamieszczę w tym wątku po Świętach.Don Simon pisze:...ktora w maju zostanie wydana po polsku przez Egmont.mst pisze:A ja polecę dzisiaj kolejną grę robalową (po Blefuj i Hive) czyli Heckmeck (aka Pickomino).
), ale z drugiej strony wykonywanie sensownych ruchów wymaga bardzo skomplikowanego planowania związanego z wykorzystaniem pełnej informacji o żetonach, które zostały przeciwnikom oraz przewidywania sytuacji na planszy. Z jednej strony Shear Panic jest pięknie opakowaną abstrakcyjną grą logiczną, ale z drugiej strony dużo w niej losowości (wynikającej z rzutów kostką, chociaż na to czy i kiedy będziemy rzucali mamy spory wpływ) oraz często nieunikniony kingmaking. ). Na grę składa się talia składników (po 13 grzybków, ananasów, oliwek, papryczek i pepperoni), jedna karta z kucharzem służąca jako znacznik zakończenia rundy oraz 5 (po jednej dla gracza) talii z zamówieniami (w każdej 8 zamówień przy czym 5 z nich określa precyzyjnie jakie składniki musi zawierać pizza, 1 mówi tylko, że minimum 15, a 2 pozostałe określają ilość ale wybór składnika należy już do gracza). Na początku każdy otrzymuje losowo wybrane 6 kart składników oraz 1 zamówienie ze swojej talii. W swojej turze gracz musi zagrać kartę/karty ze składnikiem (może ich być dowolna ilość pod warunkiem, że wszystkie oznaczają ten sam składnik) oraz może zagrać 1 kartę z zamówieniem. Na koniec swojej tury uzupełnia ilość kart na ręce do 7 biorąc albo karty składników albo karty zamówień. Wszystkie zagrywane karty układa się w stosiku tak aby widoczna była tylko jedna, ostatnio zagrana karta. Po zakończeniu rundy (określonym przez pojawienie się w stosie składników karty z kucharzem) stosik z zagranymi kartami jest odwracany i na stół wykładane są karty w kolejności ich zagrywania, poczynając od zagranych na samym początku. W momencie gdy pojawia się karta zamówienia sprawdzamy czy na stole (czyli w piecu) są składniki konieczne do jego zrealizowania. Jeśli czegoś brakuje gracz, z którego talii pochodziło zamówienie może uzupełnić składniki dokładając je z ręki. Jeśli realizacja zamówienia się powiedzie gracz kładzie odkrytą kartę przed sobą, jeśli nie wkłada ją zakrytą pod spód swojej talii zamówień. Po rozłożeniu całego stosika w piecu pozostają niezużyte składniki, zużyte wtasowuje się do talii składników i rozpoczyna sie kolejna runda. Ten, kto po 3 rundach ma najwięcej zrealizowanych zamówień zostaje zwycięzcą. ) swojego dobrego ducha (można to zrobić wyłącznie z dwóch pól znajdujących się w narożnikach planszy po stronie przeciwnika). Wygrać można także zabijając przeciwnikowi wszystkie 4 dobre duchy lub w przypadku gdy przeciwnik zabije nam wszystkie 4 złe. Gra jest prosta i szybka ale znakomicie rozwija umiejętność rozumowania typu "co jeżeli". Mój prawie 8-letni syn ma zawsze wielką frajdę gdy zabiję mu złego ducha i mnóstwo emocji gdy sprawdza jakiego ducha zabił mnie. Dziecku będzie wprawdzie b.trudno wygrać z dorosłym w normalnej rozgrywce ale dosyć łatwo jest "w niewidzialny" sposób utrudnić sobie, dla wyrównania szans, rozgrywkę (np. zakładając przed grą, że skorzystamy z pierwszych dwóch okazji bicia albo wyznaczjąc sobie tylko jednego ducha, którym będziemy dążyć do opuszczenia planszy). Jeśli dodatkowo uda Wam się zdobyć wersję gry z duchami, które świecą w ciemności Geister będzie wspaniałą atrakcją planszówkowego wieczoru (n.p. pomiędzy rozgrywkami w Waldschattenspiel i Noc Magów). 
). Dwaj przeciwnicy dowodzą w niej słoniami i nosorożcami, które to grupy (po 5) zwierząt walczą o władzę nad ograniczonym po trzęsieniu ziemi terytorium Siamu. Chodzi o to aby zepchnąć z planszy (o wymiarach 5x5) jedną z trzech figurek skały, które na początku zajmują centralne 3 pola. Niewielka plansza, kilka prostych reguł i sporo kombinowania wzbogacone zwierzęcym tematem oraz pięknym wykonaniem sprawia, że Siam znakomicie nadaje się do grania z dziećmi. Może być także fajnym wprowadzeniem do bardziej złożonego Abalone. Gorąco polecamy!
) za coś innego. Przykładem Caprice. Gra, w której wykorzystując starannie wykonane, drewniane elementy budujemy wieże. Do tego celu używamy 4 rodzajów elementów. W swoim ruchu gracz musi dołożyć nowy element na planszę oraz może przesunąć jeden element z najwyższego piętra jednej wieży na inną. Gdy 5 (z 6 budowanych) wież jest ukończone (czyli mają po 4 piętra) gracze układają swoje 4 wylosowane na początku gry żetony. Na żetonach przedstawione są elementy, z których budowane są wieże i podobnie jak wieże czyli od najniższego do najwyższego piętra należy je ułożyć. Gracz, którego najwięcej pięter żetonowej wieży pasuje do pięter wież na planszy wygrywa. Bardzo wiele przemawia za tym żeby grać w Caprice z dziećmi: b.proste reguły, ładne i poręczne elementy, "klockowatość" (większość dzieci lubi budować coś z klocków a dodatkowo w Caprice można zagrać przy pomocy klocków np.Lego układając wieże z klocków w 4 różnych kolorach), szybkość rozgrywki (kilka-kilkanaście minut), element dedukcyjny (zwłaszcza przy grze 2-osobowej trzeba starać się odgadnąc jakie żetony ma przeciwnik), element pamięciowy (żeby wydedukować żetony przeciwnika trzeba pamiętać jakie elementy wprowadzał na planszę ), element spostrzegawczości i układanki (zwłaszcza w przypadku młodszych dzieci, które poświecają uwagę ułożeniu swoich żetonów dopiero po zakończeniu budowania wież). Polecamy! polecam Akabe http://www.boardgamegeek.com/game/14054 , nie wiem jaki jest oczekiwany poziom trudnosci... ale to dobry przedstawiciel mniej skomplikowanych a dajacych duzo radosci dzieciom i doroslym. Recenzja pojawi sie na krainie gier poczatkiem tygodnia, ale mam pewienMsbS pisze:gra powinna być dostępna w niemieckich sklepach (więc niestety Superfarmer odpada - może prześlę jej na Gwiazdkę).
Hilfe!
przeciek, ze bedzie pozytywna. Z zagadek na czas godne polecenia jest MaNiKI!, dostepne teraz w spiele-offensive w promocji, jedna recenzja tutaj http://www.krainagier.net/content/view/184/36/ (na bazie samoróbki, dopiero niedawno dostalem normalny egzemplarz), do tego zostala w tym miesiacu ogłoszona jedną z gier miesiąca na blogu Games Fanatic. ).
).Z Gulo Gulo jest jeden problem - na razie znalazłem tylko wersję angielską (która jest droższa). Natomiast Igloo Pop (a.k.a. Iglu Pop) może być troszkę zbyt skomplikowana - potrząsanie, zgadywanie, układanie igl (jak się to słowo odmienia?) na kartach. Boję się, że bratanica się tym znudzi (zanim na dobre ogarnie). Chyba że to tylko w opisach tak wygląda skomplikowanie.mst pisze:Ja bardzo polecę Gulo Gulo (moja minirecenzja na poprzedniej stronie tego wątku) - niby zręcznościowa ale nie tylko (poza tym to gra Wolfganga Kramera
Znakomitym wprowadzeniem do poznawania liczb i pojęcia więcej/mniej będzie natomiast Igloo Pop (w tym wątku nie ma mojej minirecenzji tej gry tylko dlatego, że ostatnio straszliwie brak mi czasu na cokolwiek
).Radość dzieciakom może też sprawić wersja asterixowa, w której na planszy ustawiamy galijskie chaty (w dwóch kolorach, z dłuższymi lub krótszymi, krytymi strzechą lub gontem dachami, z kominami lub bez).mst pisze:Po kolejnym weekendzie zarekomenduję grę logiczną [...] QUARTO. Jest to gra, która łączy piękne wykonanie (chociaż zanim zaopatrzyłem się w elegancką, drewnianą wersję wykonałem w ciągu 1-2 minut egzemplarz testowy z papieru
zawiera wersję podstawową (w którą gramy) oraz dwie rozszerzone, przeznaczone dla starszych pociech.
