Grand Austria Hotel / Lorenzo il Magnifico

[ariange]

To ja od siebie dodam, że mamy wszystkie trzy gry, gramy tylko w 2 osoby i zgodnie twierdzimy, że na pierwszym miejscu GAH, potem Marco Polo, na końcu Lorenzo (ale też lubiany). Do Grand Austrii trzeba się było trochę przekonać - po pierwszej partii było "raczej nie", po drugiej "może jednak", a po trzeciej zaskoczyło - później było już tylko coraz lepiej.

[AnimusAleonis]

Aj, a miałeś wrócić ale do instrukcji GAH i zobaczył to czego nie dostrzegłeś

Widzisz, na oporną materię trafiłeś

I jak tam wcześniej pisałem, nie jest tak że nie zgadzam się z plusami GAH o których inni pisali, też lubimy GAH, po prostu jakoś w Lorenzo nam się lepiej gra i jeśli miałbym mieć tylko jedną z nich to chyba wybrałbym Lorenzo, ale gramy z rozszerzeniem... bez rozszerzenia ... trudno powiedzieć... może i GAH.

... na pierwszym miejscu GAH, potem Marco Polo, na końcu Lorenzo (ale też lubiany).

Eh... chyba będę musiał zacząć polować na używaną kopię Marco
A w Lorenzo gracie z Houses of Renaissance?

[ariange]

A w Lorenzo gracie z Houses of Renaissance?

Nie, obecnie jest to dość trudno dostępny dodatek, do tego cenowo wychodzi jakieś 2 razy drożej niż podstawka - żeby się skusić, musiałaby to być gra z mojej ścisłej czołówki, a my ją "tylko" lubimy (podejrzewam też, że znacznie lepiej sprawdza się w większym składzie niż na dwie osoby).

[asiok]

No to żeby Ci jeszcze zamieszać

GAH - nudne, usypiające, losowe. A już w 4 osoby bez śpiwora nie ma co się zbliżać. Gry już nie mam.

Lorenzo - na początku bardzo fajne ale... 2 - 3 partie i nie miałem więcej ochoty siadać - każda kolejna partia była taka sama. Może dodatek coś zmienia ale dla mnie to nieuczciwe - wydawać niekompletną grę i zmuszać ludzi do kupna dodatku. Gry już nie mam.

Marco Polo - cud malina! Wraca na stół w składach rodzinnych i geekowych. Ogromna regrywalność stworzona postaciami i zmiennymi kartami na planszy, wynikające z tego różne taktyki połączone z radością na widok wpisów na naszym forum jak i na BGG, jak to różni gracze odkrywają kolejne strategie wygrywające Gra leży na półce i wraca regularnie na stół.

[jrz8888]

Namieszaliście Panowie, namieszaliście.
Może pewna wskazówka pomoże w jakimkolwiek stopniu. Uwielbiamy z żoną i Zamki Burgundii, i Troyes. Chyba przemawiają do Nas kościane rozgrywki. Nie wiem czy którakolwiek z wymienionych we wątku gier może być zbliżona do tych powyższych.

[Blue]

Jak zwykle ile ludzi, tyle opinii. Lepiej nie zakładać tematu bo będzie trzeba kupić wszystko i sprawdzić w boju . Mi się GAH na 2 osoby bardzo podoba. Troyes jest rewelacyjne, ale na 2 osoby nie grałem.

[koloX]

No to żeby Ci jeszcze zamieszać...

Ta opinia na podstawie gier w ile osób?

[asiok]

No to żeby Ci jeszcze zamieszać...

Ta opinia na podstawie gier w ile osób?

Lorenzo - kilka razy, w dwie osoby i 4
GAH - raz w 4, 2-3 razy w 2 osoby
MP - ponad 20 partii

[Lothrain]

Początkowo poleciłem Lorenzo, bo miałem wybierać z dwóch tytułów, ale jeśli dochodzi Ci do wyboru Marco Polo, to też na niego oddaję swój głos. Lorenzo faktycznie zyskuje od trzech graczy, bo odblokowują się pola na planszy, poza tym ja gram z dodatkową talią kart z KSa, więc układ jest w każdej grze inny, a przez to i inne odczucia. Na dwoje najciekawsze i najbardziej regrywalne będzie Marco Polo. I nie czekałbym na nową wersję, bo i w pierwszej jest co ogarniać. W GAHu na dwoje tylko się frustrowałem brakiem odpowiednich gości, albo kości - gra w więcej osób była zdecydowanie ciekawsza, gdyby nie ta kolejność grania, która faktycznie wymusza wzięcie śpiwora.

[wajwa]

W mojej ocenie GAH/Lorenzo na tym samym poziomie , da się wyhaczyć po taniości obydwa tytuły , tak że ten tego
Marco Polo początkowo zachwycał , ale z czasem wyczułem , że w tej grze coś zgrzyta , nie pytajcie co , po prostu takie odczucie …
Coimbra z kolei "zmęczyła" na starcie i w sumie też nie wiem dlaczego , nadziabane tam wszystkiego za dużo , po 3 partiach w różnych składach się poddałem.
Jeżeli chodzi o GAH/Lorenzo to dla mnie elegancka mechanika , co skutkuje miodną rozgrywką , prócz tego w grafikach maczał palce niejaki Klemens Franz , jakoś mam słabość do jego prac i dobrze mi się kojarzą z tego względu , iż zilustrował najlepszą grę na świecie

[jrz8888]

prócz tego w grafikach maczał palce niejaki Klemens Franz , jakoś mam słabość do jego prac i dobrze mi się kojarzą z tego względu , iż zilustrował najlepszą grę na świecie

Jaka to gra, że tak z ciekawości zapytam...?


Nie widzę sensu, aby zakładać nowy wątek, bo dostrzegam, że i Lorenzo, i GAH, i Marco Polo budzą wiele emocji, zatem dorzucę do pieca.

Pięć Klanów. Orlean.
Co sądzicie o tych grach?

Ja wiem, że to zupełnie co innego, bo kości tam nie uświadczymy. Ale jestem ciekaw ich pozycji, bowiem chodzą mi po głowie od dłuższego czasu.
Jestem typowym euro-graczem i mam już trochę gier w kolekcji, ale lubię dobierać pozycje, które zaskakują mechaniką, a zarazem czuć mega satysfakcję z grania i gracz się przy nich nie męczy.

[tablis]

Jesli chodzi jeszcze o wloskie gry, to Lorenzo > Marco Polo (ale obie swietne), w GAH nie gralem.

Jesli chodzi o Piec Klanow, to moze to odosobniona opinia, ale zupelnie mnie nie porwalo. Sprzedalem po 1 rozgrywce w 3 osoby. Nieczytelna, srednio wygladajaca na stole, cala ekipa grala od niechcenia.

[seki]

prócz tego w grafikach maczał palce niejaki Klemens Franz , jakoś mam słabość do jego prac i dobrze mi się kojarzą z tego względu , iż zilustrował najlepszą grę na świecie

Jaka to gra, że tak z ciekawości zapytam...?


Nie widzę sensu, aby zakładać nowy wątek, bo dostrzegam, że i Lorenzo, i GAH, i Marco Polo budzą wiele emocji, zatem dorzucę do pieca.

Pięć Klanów. Orlean.
Co sądzicie o tych grach?

Ja wiem, że to zupełnie co innego, bo kości tam nie uświadczymy. Ale jestem ciekaw ich pozycji, bowiem chodzą mi po głowie od dłuższego czasu.
Jestem typowym euro-graczem i mam już trochę gier w kolekcji, ale lubię dobierać pozycje, które zaskakują mechaniką, a zarazem czuć mega satysfakcję z grania i gracz się przy nich nie męczy.

Wszystko o co do tej pory pytasz mam w kolekcji także nie będę do niczego zniechęcać bo każdy z tych tytułów ma w sobie coś ciekawego. Jednakże w Orlean jeszcze nie grałem. Jeśli chodzi o Pięć klanów to zdecydowanie wyróżnia się ciekawą mechaniką. Mimo pozornej złożoności tak naprawdę nie da się w to grać z planowaniem czegoś na kilka rund bo sytuacja zmienia się tak bardzo, że nie ma to sensu. Ostatecznie traktuje Pięć klanów jako dość lekką grę. Taki poziom ciężkości Na skrzydłach czy 7 cudów pojedynek. W końcu jest to gra ze stajni Days od wonder więc projektowana jako taki gateway plus. Daje ona pewną satysfakcję ale pozostałe tytuły, które wymieniłeś były zdecydowanie cięższe. Mimo to można realizować kilka strategii, odpowiednio dostosowując je do dynamicznych zmian na planszy. Regrywalnośc robią głównie losowo wychodzące dżiny, pod które warto dostosowywać strategie. Jeśli mielibyśmy Ci coś poradzić jeśli chodzi o wybór to musisz zawęzić wybór. Do tej pory szukałeś kościanych euro z ciężkością około 3/5. Jeśli rezygnujesz z kościanych euro i rozszerzasz wybór po prostu do średnio ciężkich euro to ja polecam Keyflowera (ewentualnie zajrzyj do mojego bgg ze stopki).

[detrytusek]

Zostań przy kościach bo za chwilę będziesz miał 50 tytułów w propozycjach. Ja Ci jeszcze wrzucę swieżynkę czyli karczmę pod pękatym kuflem. Masz tam kilka mechanik zgrabnie połączonych, a kosztuje ok 100 zł. Reguły prostsze od poprzedników, a też jest nad czym pomyśleć. Ew. Santa Maria też jest zacna i tania. Tylko tam musisz przeżyć atak uśmiechniętego różowego koszmaru.