1) 51. Stan Master Set. Bardzo eleganckie i regrywalne euro, raczej lekkie, trochę losowe. Podoba się wielu współgraczom. Homerule: mulligan. Dodatek Zgliszcza także wart zainteresowania. 51. Stan na stole gościł przez cały rok.
2) Mythic Battles: Pantheon. Potężna produkcja Mythic Games we współpracy z Monolith. Kapitalne wydanie, świetne figsy i artwork oraz mechaniki zagrywania kart i walki., które urzekły mnie od razu. AT pełną gębą. Pewnie grane by było częściej, gdyby nie długi setup i czasochłonny draft jednostek. Zarażonych tytułem kumpel nawet zdecydował się na zamówienie MBP przy okazji reprintu.
3) Azul. Szybki, elegancki, a w swej prostocie wciągający. Dwójka znajomych od razu kupiła po jednej partii
4) Klany Kaledonii. Lubie bardzo, czasem mam wrażenie że każda partia to inna historia, przygoda, choć wciąż to sucha ekonomia.
5) Star Realms z dodatkami. Podstawka mi się nie podoba, ale już z dodatkowymi kartami robi się dużo ciekawiej: więcej floty, więcej baz, wydarzenia i postacie. Niedawno zaprezentowałem niedzielnemu graczowi, który poczuł klimat i miał fun. Prosta i grywalna.
6) Rise of Moloch. Trochę przeszła bez echa, a to klimatyczna, bogata w opisy i fluff ameritrashowa produkcja CMON. Regrywalna okrutnie.
7) Grand Austria Hotel. Euro z klimatem, wspaniała, wyjątkowa gra.
8 ) Terraformacja Marsa. Powróciła na stół po przerwie. Wciąż gra się świetnie. Dodatki? W miarę okej, wolałbym jednak same karty do podstawowej talii.
9) Spartacus. Najlepsza gra z negatywną interakcją w kolekcji. W odpowiednim towarzystwie dużo śmiechu.
10) Magic the Gathering (głównie online jednak stąd ostatnie miejsce). Tysiące partii. Wyjątkowa karcianka. Zaraz zresztą wychodzi nowy set. Zapraszam wszystkich do grania.
Szalony rok, oby ten był podobny
Gra świetna, ale trzeba lubić ten gatunek. Wspomniany system rozstrzygania walki szczególnie mnie ujął. Aż mnie naszła ochota na granie 
