GRY-PLANSZOWE.pl

Mam słabą wolę. Mógłbym wydać dużo - zdecydowanie za dużo na planszówki. ALE również jestem człowiekiem, dla którego planowanie w życiu to podstawa. Dlatego stworzyłem następujący schemat zakupu gier. Kupuję gry co miesiąc.

Miesiąc 1 - pełna wersja gry (zazwyczaj poleconej przez znajomych, ogranej kiedyś przeze mnie u kogoś lub z topki bgg)
Miesiąc 2 - 3 dodatki do Warhammera Inwazji (może w przyszłym roku uda mi się zebrać to co jest jeszcze dostępne. Może).
Miesiąc 3 - pełna wersja gry
Miesiąc 4 - dodatek do jednej z posiadanych gier (zaczynając od najwyżej punktowanych podstawek na bgg. Oczywiście sprawdzam opis/ocenę dodatku przed zakupem żeby sprawdzić czy mi podejdzie).

Następnie cykl się powtarza.

A jak to wygląda u was? Ktoś jeszcze ma takie odchyły czy tylko ja jestem nienormalny?

upadly_bankowiec pisze: ↑05 maja 2019, 23:07 Ktoś jeszcze ma takie odchyły czy tylko ja jestem nienormalny?

Tylko Ty. Inni po prostu kupują bez karkołomnych planów.

Widze, ze admin zadowolony jak moze kogos zlapac za slowko i legalnie zlosliwosc prawic. Druga sprawa. Nie mow za wszystkich.

Właśnie. My też ograniczamy limit do jednego tytulu/dodatku miesięcznie. Decyzję podejmujemy na bieżąco na podstawie tego co się pojawia, jaka jest dostępność i na co mamy większą ochotę.

omas pisze: ↑05 maja 2019, 23:16 Druga Sprawa. Nie mow za wszystkich.

Pierwsza sprawa: Widzę, że ironia musi zakraść się do Ciebie od tyłu i kopnąć Cię w 4 litery, żebyś ją zauważył.
Trzecia sprawa: Nie jestem adminem.
Czwarta sprawa: Nie było "drugiej sprawy"

Najlepszy plan jest taki: jak się bardzo nakręcisz na jakąś grę, odczekaj dwa-trzy miesiące. Jeśli nadal będziesz nakręcony, kup. W moim przypadku oszczędza z 80% wydatków xD

Trolliszcze pisze:Najlepszy plan jest taki: jak się bardzo nakręcisz na jakąś grę, odczekaj dwa-trzy miesiące. Jeśli nadal będziesz nakręcony, kup. W moim przypadku oszczędza z 80% wydatków xD

Spokojnie, aktualnie mam wydatki growe zaplanowane do listopada, więc z tym raczej nie będzie problemu. Ale zgadzam się w 100%, też się już kilka razy przejechałem przez hype nie do opanowania.

Tak jak mówi Trolliszcze, przeczekanie to najlepszy sposób na opanowanie OCP* i wiem z własnego doświadczenia, że działa.
*OCP - Obsesyjna Chęć Posiadania

1 miesiąc kupuje nemesis,loha,ti4,rising suna ks i z 10 innych gier
2-12 miesiąc jem pudełka od gier

serio to nie mam planu widzę premierę czegoś fajnego kupuje potem się martwię

Jest tak mało gier wartych kupna, że nie ma czego planować.

Wolf pisze: ↑06 maja 2019, 01:51 Jest tak mało gier wartych kupna, że nie ma czego planować.

Mam podobnie. Wyśrubowane wymagania co do tytułów powodują że nawet gdybym chciał kupić w tej chwili wszystko co mnie interesuje to nie zbankrutowałbym co najwyżej nie miałbym czasu tego ograć od razu.

Jako że zacząłem przygode z planszówkami w grudniu to póki co kupuje po kolei najlepiej oceniane tytuły/gram w kawiarni albo pozyczam jak jest mozliwość, ale ogólnie nie ograniczam sie do tytulu na miesiac, bo to bez sensu
Mam za to polityke, ze nie kupuje kolejnej gry dopoki nie zostanie mi jedna nieograna, dopoki nie zagram w zakupione tytuly to raczej nie kupuje kolejnych, jedyne odstepstwo to jakies turbo promocje lub Kickstarter

Curiosity pisze: ↑05 maja 2019, 23:41

omas pisze: ↑05 maja 2019, 23:16 Druga Sprawa. Nie mow za wszystkich.

Pierwsza sprawa: Widzę, że ironia musi zakraść się do Ciebie od tyłu i kopnąć Cię w 4 litery, żebyś ją zauważył.
Trzecia sprawa: Nie jestem adminem.
Czwarta sprawa: Nie było "drugiej sprawy"

Tlumaczenie uczniaka. Gratuluje miana najwiekszego rozkminiacza. Po samych internetowych tekstach ironii mnie nie ucz

Ja niestety jestem uzależniony od zakupów... chyba żona mnie zaraziła. Ona kupuje ciuchy ja gry. Niestety jest za dużo gier które chciałbym posiadać oraz ograć, a czasu na wszystkie nie starcza. Więc kupuję i staram się co najmniej zagrać raz w nią. Jeśli mi się podoba i chcę grać więcej zostaje. Jeśli nie sprzedaję (tak poleciały ostatnio Legendy Krainy Andor - po pierwszej partii już wiedziałem że mi nie podeszła). Koszty związane z planszówkami mam bardzo wysokie... ale jakoś żyję. Nie ograniczam, nie planuję jak tylko pojawia się coś co chcę a kasa jest - kupuję.

Bardzo podobnie do Golfganga. Jeśli coś mi się podoba - kupuję. Gram raz, czasem kilka, jeśli widzę w grze jakiś potencjał i coś co może sprawić mi przyjemność, zostaje. W przeciwnym wypadku wylot i zawsze to jakiś zwrot większości kosztów. Planszówki to hobby czy nawet pasja, nie mam zamiaru ciąć na tym kosztów. Rachunki zapłacone, oszczędności zrobione, na życie odłożone... Coś zostało? Dobrze wiem co z tym zrobić.

ja mam tak samo jak kolega powyżej, staram sie ograniczać, ale i tak to nie wychodzi. Staram sie nie obserwować grup sprzedażowych, i grup planszowych, aby sie nie nakręcać. Staram sie ograniczać i gram w to co do tej pory kupiłem. ale lista do kupienia wciąż się powiększa, dlatego coraz bardziej stawiam na gry, w które chociaż raz zagrałem przed zakupem, tym bardziej, że mam gdzie i z kim testować tytuły.

I ja się podpinam do powyższego. Po co się męczyć, wić w środku i przeczekiwać. Kupić, zagrać i co najwyżej sprzedać ze stratą, która w sumie równa jest wypożyczeniu danego tytułu na tą jedną partię.
W sumie z moich tytułów to najcześciej te otrzymane z MH są sprzedane najczęściej po kilku partiach.

A czy mam jakiś klucz do kupowania gier...
Pomijając czytanie i oglądanie recenzji, opinii oraz gameplayu to nie posiadam żadnego klucza. Może półka mnie w jakiś sposób ogranicza, ale częściej martwię się po fakcie.
Życie jest za krótkie by się przejmować takimi bzdetami

mój klucz to : figurki

ale ja więcej maluje niż gram

Mój klucz to zmniejszenie kolekcji do 10 gier (nie wliczam tytułów kupionych do grania z dziećmi). Więc jeśli coś ma dojść, coś musi odejść a nawet tych gier nie mam czasu porządnie ograć, więc raczej nie patrzę na nowości i jeśli już pojawia się jakaś gra w kolekcji to taka którą miałem i za nią zatęskniłem. Minęły czasy zakupoholizmu i czekania na Essen. Poza tym po co inne gry jak jest Wojna o pierścień

Daetorian pisze: ↑06 maja 2019, 09:47 mój klucz to : figurki

ale ja więcej maluje niż gram

To zupełnie tak jak ja

vinnichi pisze: ↑06 maja 2019, 13:53 Mój klucz to zmniejszenie kolekcji do 10 gier (nie wliczam tytułów kupionych do grania z dziećmi). Więc jeśli coś ma dojść, coś musi odejść a nawet tych gier nie mam czasu porządnie ograć, więc raczej nie patrzę na nowości i jeśli już pojawia się jakaś gra w kolekcji to taka którą miałem i za nią zatęskniłem.

U mnie ta granica to 20 sztuk. Poza tym założenia mam niemal identyczne. Do tego staram się pozbywać klonów, czyli gier podobnych do siebie. Zostawiam sobie subiektywnie lepszą wersję.

vinnichi pisze: ↑06 maja 2019, 13:53 Poza tym po co inne gry jak jest Wojna o pierścień

Markowy fanboy z Ciebie, ale nic dziwnego, bo to świetna gra.

Ja kupuję tylko gry, które przejdą mój bilans zalet i wad. W sumie to już od dawna nic nie kupiłem, bo nie czuję takiej potrzeby. Gry które posiadam mają bardzo dużą regrywalność, a paleta tytułów praktycznie zahacza o wszystkie typy gier i mechanik (może poza figurkami i push your lack). Dodatki i promki kupuję prawie wszystkie. Odmówiłem sobie talię Z do Agricoli, gdyż uznałem, że nigdy nie ogram tej gry do tego stopnia, abym potrzebował tych kilku kart. Odmówiłem sobie też dodatek do Splendora, gdyż jego zawartość nie jest warta nawet połowy ceny jaką trzeba za niego położyć.

Nie żałuję żadnego zakupionego dodatku, czy promki. Naciąłem się tylko na jedną grę (Puerto Rico) i ją odsprzedałem. Reasumując mogę ufać swoim kryteriom zakupowym.

vinnichi pisze: ↑06 maja 2019, 13:53 Poza tym po co inne gry jak jest Wojna o pierścień

Właśnie, po co?
W podsumowaniu kwietnia napisałem i to potwierdzam, że przez ostatnie półrocze gram tylko w WoP. I nie mam potrzeby grania w inne tytuły.

Na studiach po otrzymaniu pieniędzy kupowałem jedzenie na miesiąc, a resztę od razu puszczalem w Rebelu. Teraz kupuję jak się na coś nakręcę i hype wytrzyma tydzień. Dzięki temu w tym roku kupiłem tylko 4 pudełka, welcome to, fantastyczne światy, dodatek do lords of waterdeep i dodatek do wybuchowej mieszanki.

Zazdroszczę Wam. Ja cały czas kupuję a półka wstydu głównie rośnie bo nie nadążam z ogrywaniem. Czuję potrzebę poznania jeszcze wielu tytułów i choć wishlista powoli maleje to jednak liczy jeszcze kilkadziesiąt pozycji. Ale czego Wam zazdroszczę tak właściwie? Tego, że nie musicie kupować gier masowo bo macie zapewne gdzie i z kim je poznawać: konwenty, znajomi. Ja jestem graczem wyłącznie domowym z rodziną i znajomymi i to ja dostarczam gry. Owszem, mógłbym chodzić na miasto ale przy licznych obowiązkach domowych i dwójce małych dzieci brak mi czasu i sił na jeżdżenie po nocy. Zwłaszcza, że mieszkam poza miastem i jestem już naście lat po studiach więc nie zawsze mi się chcę i nie do końca wiem gdzie obecnie się chodzi na miasto. Stetryczałem.
Jeśli chodzi o schemat kupowania to nie jest on rozbudowany. Czasami kupuję nowości gdy wsiądę do hype pociągu, czasami kupuję bo jakaś dobra gra jest w dobrej promocji a czasami dlatego bo nakład tytułu, który mnie interesuje się kończy a dodruk nie jest pewny. Nie zawsze są to gry z wish listy chociaż staram się ograniczać zakupy tych średniaków. Przestałem już kupować gry na wspieraczkach. Ostatecznie wychodzi mi, że kupuję lub dostaje w prezencie 20-30 tytułów rocznie przy czym kilka z nich to gry kupowane do zabawy z dziećmi.

seki pisze: ↑06 maja 2019, 19:24 nie do końca wiem gdzie obecnie się chodzi na miasto

O ile masz aktualne dane konta, to tutaj.