Najlepszy gracz = autor?

[osaya]

Tak sobie myślę: czy autor gry nie powinien zwykle wygrywać w swoją grę z innymi?

W końcu zna ją od podszewki, rozegrał wiele partii, testował balans, projektował mechaniki, rozpatrywał strategie...

Ale z drugiej strony mamy losowość (nawet jeśli ograniczoną), analitycznych graczy, którzy rozłożyli grę na czynniki pierwsze, "rebeliantów" grających w zupełnie inny sposób niż zamierzony, itd.

Pewnie nie jeden z nas - forumowiczów - próbował coś stworzyć. I co, wygrywacie? A może macie chociaż takie odczucia, że zgłębiając konstrukcje gier, jednocześnie stajecie się lepszymi graczami?

A myśl ta mi przyszła po obejrzeniu pełnej rozgrywki w Tytanów pomiędzy GameTrollem, a Wookiem. Swoją drogą, mam wrażenie, że Łukasz zrobił tę grę pod siebie: to jak lubi grać, operować komponentami oraz jakie akcje podejmować... Ale przecież często robi się grę, której się nieskutecznie poszukuje na rynku.

[tomb]

Podobno zwykle jest przeciwnie - autor jest przeciętnym graczem we własne tytuły.
Myślę, że autor w ogóle nie musi być wybitnym graczem. Do niego należy zgranie z sobą elementów, a nie wyciąganie najlepszych wynikòw.

[Blue]

W eurograch zapewne jak trochę grę ograł to powinien być niezły, nie znaczy najlepszy. Ale jak to sprowadzimy np do jungle speeda, czy innych gier na orientacje/szybkość itp to już staje się jasne, że wcale nie musi być w to mocny, tak samo autor nie musi mieć takich zdolności żeby umieć analizować i śledzić ruchy wszystkich graczy, pamiętać jakie karty zeszły itp. . A biorąc pod uwagę to że czasem faktycznie jakaś strategia jest lepsza od innych i to nie wyszło w testach... .

[Cyel]

Absolutnie tak nie jest. Moje dwudziestoletnie doświadczenie w bitewniakach np mówi wyraźnie, że autorzy znają swoje gry raczej średnio. Dopiero gdy tytuł/nowy dodatek/nowa edycja wpadnie w młyn sceny turniejowej, która wyciśnie z gry wszystkie soki, okazuje się jak wielu rzeczy autorzy nie przewidzieli, które nie działają zgodnie z intencjami/są nieintuicyjne. Rezultatem są FAQi/Erraty wykwitające jak grzyby po deszczu parę tygodni/miesięcy po premierze i poprawiające lub wyjaśniające rzeczy, które autorom nigdy do głowy nie przyszły podczas wymyślania.

Troszkę tak jest z wieloma dziełami - autor patrzy na nie tylko z jednej perspektywy i potrzeba innych osób, by wskazali mu np rozwiązania, albo błędy, na które on jest ślepy. W przypadku gier zawsze można liczyć na ultra-kompetytywnych psychofanów danej gry. Autorzy w porównaniu do nich to "sweet summer children" podczas gry we własną grę.

[mecenas]

Chyba, że mówimy o Isaac Childres - ten ponoć wygrywa we wszystko.

[Brylantino]

Stworzyłem sporo gier, dwie mam wydane, w żadną nie umiem wygrać nie wiem, czego to jest kwestia.

[Cyel]

Dodam jeszcze, że jest to przypadłość, którą się nabywa. Nie raz byłem świadkiem jak topowi gracze turniejowi byli zatrudniani do zespołów tworzących gry, jak np Alessio Cavatore czy Asger Granerund w Games Workshop (Warhammer Fantasy) kilkanaście lat temu lub Will Pagani w Privateer Press (Warmachine) niedawno. Nie mija wiele czasu a tworzone przez nich zasady stają się podobnie dziurawe pod względem balansu czy jednoznaczności jak te tworzone przez ich poprzedników a ich pomysły na strategię rozgrywki nie wytrzymują starcia z faktycznymi graczami turniejowymi.

Najwyraźniej, gdy zostaje się twórcą gry, trochę (bardzo) ślepnie się na to, jak tak naprawdę się w daną grę gra

[brazylianwisnia]

Zależy chyba od typu gry. W eurosucharkach z małą interakcja chyba nie ma możliwości by autor nie był bardzo dobry. Jeśli świetnie zbalansowal grę i nie ma strategii wygrywającej to znaczy że musiał przewidzieć każda optymalna ścieżkę i to przeliczyć przez co zna optymalne ruchy i kombinacje w wielu sytuacjach. Im więcej interakcji tym autor ma trudniej przewidzieć co wymyśla gracze.

[AnimusAleonis]

Też słyszałem, również od autorów których miałem okazję poznać, że w swoje gry zazwyczaj nie są najlepszymi graczami przy stole, co nie znaczy że najgorszymi

Przy grach polegających mocno na szczęściu lub interakcji graczy (dedukcyjne, negocjacyjne, licytacyjne itd) jest to ewidentne ale ma to jakiś sens ogólnie. Dobrze to widać na podstawie gier abstrakcyjnych. Takie szachy na przykład, nie trudno sobie wyobrazić wymyślenie czegoś podobnego, ale najlepszymi graczami są w pewnym sensie lusus naturae, osoby które mogą prowadzić X gier na raz w głowie i jeszcze przewidywać Y ruchów do przodu w każdej.

Zależy chyba od typu gry. W eurosucharkach z małą interakcja chyba nie ma możliwości by autor nie był bardzo dobry. ...

A to ciekawe, bo rzeczywiście w euro zazwyczaj czym więcej się gra, czym więcej doświadczenia, tym lepszy gracz, więc teoretycznie autor który playtestował mechanikę/grę ad nauseam powinien mieć przewagę. Ale chyba w jakimś interview czy coś słyszałem że nawet Feld nie jest pośród osób z którymi gra najlepszy w swoje gry. Więc może na początku autor będzie znacznie lepszy, a potem z czasem już ta przewaga znika.

Trochę przypomina mi to anegdotę (bo w sumie nigdy potwierdzone to nie było... ale zaprzeczone, nawet przez samego Chaplina, też nie ) o tym jak Charlie Chaplin anonimowo wziął udział w konkursie sobowtórów Charlie Chaplina i nie był nawet w pierwszej trójce

[detrytusek]

Zależy chyba od typu gry. W eurosucharkach z małą interakcja chyba nie ma możliwości by autor nie był bardzo dobry. Jeśli świetnie zbalansowal grę i nie ma strategii wygrywającej to znaczy że musiał przewidzieć każda optymalna ścieżkę i to przeliczyć przez co zna optymalne ruchy i kombinacje w wielu sytuacjach. Im więcej interakcji tym autor ma trudniej przewidzieć co wymyśla gracze.

Oj jest możliwość . Vital w Kanban-a jest przeciętny. Jeszcze z nim nie przegrałem.

[tomb]

Ja słyszałem, że Chaplin był trzeci.

A autor eurasa gdyby był w niego zawsze najlepszy to potwierdzałby tylko istnienie silniejszych strategii w grze.
Chvatil tworzy niesamowicie złożone i mocno policzone gry, a wyobrażacie sobie, że wygrywa ze wszystkimi w Cywilizację?

[jakmis83]

Ja słyszałem, że Chaplin był trzeci.

A autor eurasa gdyby był w niego zawsze najlepszy to potwierdzałby tylko istnienie silniejszych strategii w grze.
Chvatil tworzy niesamowicie złożone i mocno policzone gry, a wyobrażacie sobie, że wygrywa ze wszystkimi w Cywilizację?

To chyba nie dziwi, prawda?

[Blue]

Weźcie też pod uwagę, że na pewno część tych ludzi ma swoich testerów, którzy dopracowują gry na playtestach(jak np wyłapywanie niezbalansowanych kart etc.), kiedy oni sami wymyślają kolejny tytuł. To też tworzy sytuację kiedy oni wcale nie muszą mieć kilkuset gier rozegranych w dany tytuł.

[AnimusAleonis]

Nawet abstrahując od testerów byłbym gotów założyć się że autorzy tytułów które mają swoje ligi/mistrzostwa nie mają tylu rozegranych partii w swoje tytuły jak uczestnicy takich turniejów.

[gogovsky]

Ja słyszałem, że Chaplin był trzeci.

A autor eurasa gdyby był w niego zawsze najlepszy to potwierdzałby tylko istnienie silniejszych strategii w grze.
Chvatil tworzy niesamowicie złożone i mocno policzone gry, a wyobrażacie sobie, że wygrywa ze wszystkimi w Cywilizację?

Losowość w tej grze pomimo jej złożoności jest na poziomie posiadłości szaleństwa, więc raczej niemożliwe.