Artus (Michael Kiesling, Wolfgang Kramer)

[cezaras]

wiecie coś na ten temat?
pojawiła się w sklepie na R, wydana w ramach serii alea (a to dla mnie gwarant radości z grania), w rozsądnej cenie.

Z instrukcji odniosłem wrażenie, że szybka, lekkośrednia.
Obawiam się, że aż za lekka, bardzo, bardzo losowa.
ale chciałbym się mylić...

[Wookie]

mam, grałem już parę razy, za jakiś czas zrobię videocast na temat tej gry

wstępnie mogę powiedzieć, że dla mnie zbyt lekka, czegoś lepszego się spodziewałem po tych autorach

[Maras]

wstępnie mogę powiedzieć, że dla mnie zbyt lekka, czegoś lepszego się spodziewałem po tych autorach

Czyli jaka? To kolejna gra z "małej serii Alea" te gry są zazwyczaj lżejszego gatunku.

[Wookie]

wstępnie mogę powiedzieć, że dla mnie zbyt lekka, czegoś lepszego się spodziewałem po tych autorach

Czyli jaka? To kolejna gra z "małej serii Alea" te gry są zazwyczaj lżejszego gatunku.

Z tej serii to grałem ostatnio w świetne Glen More, które było średniej ciężkości, także nie ma tutaj zasady.

Artus opiera się na zagrywaniu kart (głównie ruszamy rycerzy, lub książąt /króla, albo zmieniamy króla) i punktowaniu naszych rycerzy przy okrągłych stole (konkretnie punktujemy poruszoną figurkę). Niegłupi jest motyw z obracaniem stołu wraz z ruchem króla i ze zmianami króla, ale cała reszta jest taka sobie. Nie grałem jeszcze dużo, ale na razie nikomu bardziej się nie podoba. Wszyscy mają odczucia neutralne/negatywne. Mechanizm działa, ale bez szału.
Plus głupawy temat do tej mechaniki, meczą mnie gry aż tak oderwane od tematu - siedzą przy sole jacyś rycerze, co chwilę zgodnie z ruchem wskazówek zegara się przesuwają, czasem kręci się stół, no i przy jednej kolacji kilka razy zmienia się król:)

Na ten moment mocno zalecam sprawdzić, zanim kupicie.

[bobule]

Czy na przestrzeni ostatnich lat ktoś grał i mógłby, polecić/odradzić? Jak na razie nie zawiodłem się na żadnej grze od któregoś z tych autorów, choć grałem jedynie w Szczęść Boże, Wikingów i Azula.

[garg]

Ja za nią nie przepadam (ale weź poprawkę, że nie lubię większości ich gier, choć szansę dawałem co najmniej kilkunastu). Jest dla mnie STRASZLIWIE wręcz mechaniczna, sucha i matematyczna. To nie jest gra, tylko zadanie z matematyki. Wykonanie na poziomie Alea, czyli tanie i brzydkie, ale solidnej jakości i funkcjonalne.

[idha]

Ja z kolei mam całkiem sporo gier tego duetu, ale tę sprzedałam już dawno temu. Mnie jej mechaniczność i suchość nie przeszkadzały (chyba wszystkie gry duetu Kramer & Kiesling takie są), ale pamiętam, że mój główny zarzut dotyczył - jak dla mnie - bardzo kiepskiej skalowalności. O ile we wszystkie wymienione przez Ciebie gry chętnie zagram zarówno we 2 jak i większą liczbę osób, tak do tej nie było absolutnie sensu siadać w gronie większym niż 2. Totalny chaos, z gatunku tych frustrujących - bo czasami nic nie możesz zrobić, a do tego masz świadomość, że na 2 osoby jesteś w stanie sytuację na planszy kontrolować i robić racjonalne ruchy. A przy tym wionie nudą.