Ja nie trawię Agricoli z powodu narzucenia jedynego słusznego stanu końcowego do którego należy dążyć, a nie przez krótką kołderkę. Czemu nie mogę olać świń, zboża i zrobić ogromnego "rogatego rancza"? Czemu nie mogę olać zwierząt i zrobić pól zboża? Dlatego właśnie Caverna to dla mnie Agri w wersji, nazwijmy to, "wyzwolonej".Trolliszcze pisze: ↑04 gru 2019, 12:27 Bardzo możliwe, bo Agricola to raczej polaryzująca gra. Wiele osób jej nie znosi, właśnie przez krótką kołderkę. Ale generalnie wyniki "plebiscytu" nie dziwią - to też jego najstarsza i najsławniejsza gra Rosenberga, bez wątpienia znana największej liczbie forumowiczów.
Oczywiście to wyłącznie moje subiektywne spojrzenie, którym chciałem się podzielić.
. Rosenberg wiedział co robi tworząc tak ograniczoną przestrzeń i wymuszając rozpychanie się łokciami na planszy głównej.
Czyli muszę przyznać, że nie trawię Agricoli przez ten sam cel dla wszystkich i co za tym idzie, przez wynikającą z tego ostrą interakcję, która z kolei wytwarza krótką kołderkę.
Ja po wypróbowaniu większości dużych gier Rosenberga doszedłem do wniosku, że to bogactwo Agricoli, kryjące się w kartach, jest w rzeczywistości pozorne. Modyfikuje trochę te nasze ścieżki, ale, jak już pisałem, wciąż chodzimy nimi do tego samego celu. Swoją drogą, Agricola wydaje się z tego względu grą, którą łatwiej było tworzyć i balansować, bo łatwiej przewidzieć tzw. "uzysk" punktowy poszczególnych graczy (a i tak nie ustrzegł się Rosenberg przegiętych kart). W tym kontekście ja mam dla niego ogromny szacunek właśnie za sandboxy, gdzie i drogi, i cele bywają zupełnie różne, a jednak się to wszystko nie sypie, strategie nie są oczywiste i nie widać ich przewag nad innymi - a jeśli nawet istnieją, to trzeba poświęcić baaardzo wiele czasu, żeby je odszukać.
a wydania jego w wersji pl pewnie się nie doczekamy.
są to tytuły, które zdecydowanie chodzą dużo lepiej na kilku graczy niż solo i osobiście polecałbym granie w te tytuły wyłącznie na większą liczbę graczy.