Może się czepiam ,ale w języku polskim mamy tyle określeń, że na prawdę nie ma potrzeby używać takiego zwrotu na forum.
Zagrałam pierwszą partię z mamą zaczarowaną grafikami i bez problemu zrozumiała zasady a zaznaczam, że grałam z nią tylko w Catan i Exity. Następnego dnia sama zapytała, czy gramy dzisiaj znowu w "drzewko". No właśnie... drzewko... niestety sprawdziły się wszystkie złe przewidywania i pomimo niebywałej delikatności rozwarstwiło się po trzeciej partii - dlatego stoi teraz ładnie w szafce i nie będzie już rozkładane. Co do samej gry to jest bardzo lekka i przyjemna jak dla mnie. Jest dużo móżdżenia, czytania kart i planowania ale nie męczy to w żaden sposób. Było ciężko na początku bo ogrom akcji do wykonania na planszy troszkę mnie przytłoczył ale po paru partiach zostało to w miarę ogarnięte. Teraz jedna gra zajmuje mi ok 30 minut. To wciągająca i krótka rozgrywka kiedy mam mało czasu a pusty stół woła mnie namiętnie do szybkiej partyjki. ).
Przejedź wikolem po rozwarstwionych krawędziach i ściśnij tekturę, wróci do pierwotnego stanu (względnie) i spokojnie będziesz mogła je dalej używać (piszę z doświadczenia z tym drzewem)niestety sprawdziły się wszystkie złe przewidywania i pomimo niebywałej delikatności rozwarstwiło się po trzeciej partii - dlatego stoi teraz ładnie w szafce i nie będzie już rozkładane.
.
Dosc szybka, dobrze skalujaca sie, trzymajaca w napieciu az do konca - kto nie zna, niech sie wstydzi i biegnie po swoja kopie!
") sprawia, że ta gra ląduje z marszu w moim top 3. Trzecia gra której dałem 10/10 na BGG. I już wiem, że będę robił wszystko, żeby zorganizować granie przynajmniej raz na 2 miesiące tak, jak przynajmniej raz na dwa miesiące muszę zagrać w Star Wars Rebelia i Wojna o Pierścień.
:
) chętnie dam jeszcze szanse,
. Ale przy okazji doceniam, że w tak niewielkiej ilości kart można zawrzeć co najmniej drugi wątek (oparty na ciągu kilku kart), który może wyglądać na prawidłowy trop. A ja jestem dość mocno zaniepokojony brakiem w tym zestawieniu takich pozycji jak viticulture czy projekt Gaja ...dziubelas pisze: ↑02 mar 2020, 11:03 Luty jeszcze lepszy od stycznia. 80 partii w 35 pozycji.
Najczęściej grane: 17x Owce na wypasie, 6x Troyes, 5x Kwiatki, 4x Bruxelles 1893, 4x Szachy
Partie warte uwagi (Moje top 5 rozgrywek miesiąca. Na podstawie tych topek zrobię podsumowanie 2020 r.: 1 miejsce (5 pkt), 2. (4 pkt), 3. (3 pkt), 4. (2 pkt), 5. (1 pkt)):
5. 1846: The Race for the Midwest – Moja trzecia gra z serii 18xx. Z dotychczas poznanych jest na pewno najprzyjemniejsza. Wynika to prawdopodobnie z faktu, iż ten tytuł sam wyciąga rękę do graczy dopiero zaczynających z grami z tej serii. Już sam draft zamiast licytacji na początku jest tego znakomitym przykładem. Dzięki temu nie stajemy przed dylematem ile zapłacić za spółkę, aby nie przelicytować i nie utrudnić sobie reszty rozgrywki już na samym początku gry. Na pewno 1846 jest szybsza. Tutaj wszystko jest łatwiej i szybciej rozkręcić. Bardzo trudno jest zbankrutować.
4. Troyes – Chyba najlepsza gra kościana w jaką grałem. Na plus bardzo duża regrywalność, Każda z 6 partii była zupełnie inna. Regrywalność podnoszą pojawiające się losowo karty akcji, wydarzeń i postaci. Gra na pewno nie dla każdego. Wymaga przyswojenia zawiłych mechanizmów i zasad. W grze jest duża dawka kombinowania, jak i negatywnej interakcji (w postaci podbierania kostek i wypychania z lokacji). Gra, w którą w marcu chce koniecznie pograć więcej.
3. Concordia – Bardzo dobra gra. Bardzo dużo możliwości przy naprawdę minimum zasad jak na grę strategiczną. Powiedzcie w której tak dobrej grze zasady mieszczą się na dwóch stronach. Interakcja między graczami na bardzo zadowalającym poziomie. Jest to naprawdę wymagający wyścig o zasiedlenie jak największych i najlepszych terenów na planszy. Ale tak naprawdę całość toczy się wokół kart. Możesz zająć najbardziej dochodowe obszary a i tak przegrać, jeśli wszystkiego nie poprzesz przychylnością odpowiednich bogów. Dostrzegam też, że być może przy większej liczbie rozegranych partii w grze może pojawić się pewna powtarzalność. Wynika to z faktu, że co partię musimy w zasadzie pamiętać o tych samych elementach, np. typy kart jakie zbieramy. Na szczęście ciągle mam za mało rozegranych partii, żeby się użalać nad tym aspektem.
2. Bruxelles 1893 – Jak zaznaczyłem miesiąc temu na chwilę obecną jest to moja ulubiona gra. Napisałem o niej chyba już wszystko w styczniu. Ciągle odkrywa przede mną nowe możliwości kombinowania i w ostatecznym rozrachunku punktowania. Cóż, tu pisać na tym etapie mój faworyt po koroną 2020 roku.
1. Bus – Jednak w lutym to nowe wydanie Busa wywołało u mnie najwięcej emocji. Jest to gra, która jeszcze dzień a nawet dwa po rozgrywce zaprzątała moją głowę. Zasady są bardzo proste i łatwe do przyswojenia w dość przystępnym czasie jak na Splottery. To co ją różni od innych gier z tej stajni to elementy Worker Placement i zdecydowanie krótszy czas rozgrywki. Gdy w innych Splotterach mamy niemal nie ograniczoną liczbę kombinacji tutaj już na starcie wiemy, że wykonamy maksymalnie 20 akcji. Jest tylko kilka kategorii pól, na które możemy wysyłać nasze znaczniki. Dobrze być na każdym, wszak chcemy budować linie, lokować, przewozić jak najwięcej pasażerów, a najlepiej żebyśmy robili to jako pierwsi. Tak się jednak nie da, trzeba coś wybrać, z czegoś zrezygnować. Tutaj każdy ruch jest ważny. Na plusy na pewno jeszcze ogromna interakcja i ten wredny zegar. Chcę więcej partii w marcu, mam nadzieję że to czytacie moi kompanii z Lublina
Długo się zastanawiałem, ale jakbym chociaż minimalnie otarł się o zwycięstwo to w 5 umieściłbym bez wahaniasajlenthill pisze: ↑08 mar 2020, 21:44A ja jestem dość mocno zaniepokojony brakiem w tym zestawieniu takich pozycji jak viticulture czy projekt Gaja ...dziubelas pisze: ↑02 mar 2020, 11:03 Luty jeszcze lepszy od stycznia. 80 partii w 35 pozycji.
Najczęściej grane: 17x Owce na wypasie, 6x Troyes, 5x Kwiatki, 4x Bruxelles 1893, 4x Szachy
Partie warte uwagi (Moje top 5 rozgrywek miesiąca. Na podstawie tych topek zrobię podsumowanie 2020 r.: 1 miejsce (5 pkt), 2. (4 pkt), 3. (3 pkt), 4. (2 pkt), 5. (1 pkt)):
5. 1846: The Race for the Midwest – Moja trzecia gra z serii 18xx. Z dotychczas poznanych jest na pewno najprzyjemniejsza. Wynika to prawdopodobnie z faktu, iż ten tytuł sam wyciąga rękę do graczy dopiero zaczynających z grami z tej serii. Już sam draft zamiast licytacji na początku jest tego znakomitym przykładem. Dzięki temu nie stajemy przed dylematem ile zapłacić za spółkę, aby nie przelicytować i nie utrudnić sobie reszty rozgrywki już na samym początku gry. Na pewno 1846 jest szybsza. Tutaj wszystko jest łatwiej i szybciej rozkręcić. Bardzo trudno jest zbankrutować.
4. Troyes – Chyba najlepsza gra kościana w jaką grałem. Na plus bardzo duża regrywalność, Każda z 6 partii była zupełnie inna. Regrywalność podnoszą pojawiające się losowo karty akcji, wydarzeń i postaci. Gra na pewno nie dla każdego. Wymaga przyswojenia zawiłych mechanizmów i zasad. W grze jest duża dawka kombinowania, jak i negatywnej interakcji (w postaci podbierania kostek i wypychania z lokacji). Gra, w którą w marcu chce koniecznie pograć więcej.
3. Concordia – Bardzo dobra gra. Bardzo dużo możliwości przy naprawdę minimum zasad jak na grę strategiczną. Powiedzcie w której tak dobrej grze zasady mieszczą się na dwóch stronach. Interakcja między graczami na bardzo zadowalającym poziomie. Jest to naprawdę wymagający wyścig o zasiedlenie jak największych i najlepszych terenów na planszy. Ale tak naprawdę całość toczy się wokół kart. Możesz zająć najbardziej dochodowe obszary a i tak przegrać, jeśli wszystkiego nie poprzesz przychylnością odpowiednich bogów. Dostrzegam też, że być może przy większej liczbie rozegranych partii w grze może pojawić się pewna powtarzalność. Wynika to z faktu, że co partię musimy w zasadzie pamiętać o tych samych elementach, np. typy kart jakie zbieramy. Na szczęście ciągle mam za mało rozegranych partii, żeby się użalać nad tym aspektem.
2. Bruxelles 1893 – Jak zaznaczyłem miesiąc temu na chwilę obecną jest to moja ulubiona gra. Napisałem o niej chyba już wszystko w styczniu. Ciągle odkrywa przede mną nowe możliwości kombinowania i w ostatecznym rozrachunku punktowania. Cóż, tu pisać na tym etapie mój faworyt po koroną 2020 roku.
1. Bus – Jednak w lutym to nowe wydanie Busa wywołało u mnie najwięcej emocji. Jest to gra, która jeszcze dzień a nawet dwa po rozgrywce zaprzątała moją głowę. Zasady są bardzo proste i łatwe do przyswojenia w dość przystępnym czasie jak na Splottery. To co ją różni od innych gier z tej stajni to elementy Worker Placement i zdecydowanie krótszy czas rozgrywki. Gdy w innych Splotterach mamy niemal nie ograniczoną liczbę kombinacji tutaj już na starcie wiemy, że wykonamy maksymalnie 20 akcji. Jest tylko kilka kategorii pól, na które możemy wysyłać nasze znaczniki. Dobrze być na każdym, wszak chcemy budować linie, lokować, przewozić jak najwięcej pasażerów, a najlepiej żebyśmy robili to jako pierwsi. Tak się jednak nie da, trzeba coś wybrać, z czegoś zrezygnować. Tutaj każdy ruch jest ważny. Na plusy na pewno jeszcze ogromna interakcja i ten wredny zegar. Chcę więcej partii w marcu, mam nadzieję że to czytacie moi kompanii z Lublina
. A tak serio, wiele dobrych tytułów było w lutym na naszych stołach. Postanowiłem wyróżnić te, w które udało mi się zagrać więcej niż raz (chociaż 1846 temu przeczy, ale to 18xx ). Powiedzmy, że miejsca tuż za 5 są na zachętę aby w marcu również koniecznie wylądowały na stole i to przynajmniej dwa razy to kiedy rewanż w Gaję i Viticulture? ...
. Z ciekawostek : .Dodatkowo doszło kilka eurasowych tytułów więc jak najszybciejdziubelas pisze: ↑08 mar 2020, 22:48Długo się zastanawiałem, ale jakbym chociaż minimalnie otarł się o zwycięstwo to w 5 umieściłbym bez wahaniasajlenthill pisze: ↑08 mar 2020, 21:44A ja jestem dość mocno zaniepokojony brakiem w tym zestawieniu takich pozycji jak viticulture czy projekt Gaja ...dziubelas pisze: ↑02 mar 2020, 11:03 Luty jeszcze lepszy od stycznia. 80 partii w 35 pozycji.
Najczęściej grane: 17x Owce na wypasie, 6x Troyes, 5x Kwiatki, 4x Bruxelles 1893, 4x Szachy
Partie warte uwagi (Moje top 5 rozgrywek miesiąca. Na podstawie tych topek zrobię podsumowanie 2020 r.: 1 miejsce (5 pkt), 2. (4 pkt), 3. (3 pkt), 4. (2 pkt), 5. (1 pkt)):
5. 1846: The Race for the Midwest – Moja trzecia gra z serii 18xx. Z dotychczas poznanych jest na pewno najprzyjemniejsza. Wynika to prawdopodobnie z faktu, iż ten tytuł sam wyciąga rękę do graczy dopiero zaczynających z grami z tej serii. Już sam draft zamiast licytacji na początku jest tego znakomitym przykładem. Dzięki temu nie stajemy przed dylematem ile zapłacić za spółkę, aby nie przelicytować i nie utrudnić sobie reszty rozgrywki już na samym początku gry. Na pewno 1846 jest szybsza. Tutaj wszystko jest łatwiej i szybciej rozkręcić. Bardzo trudno jest zbankrutować.
4. Troyes – Chyba najlepsza gra kościana w jaką grałem. Na plus bardzo duża regrywalność, Każda z 6 partii była zupełnie inna. Regrywalność podnoszą pojawiające się losowo karty akcji, wydarzeń i postaci. Gra na pewno nie dla każdego. Wymaga przyswojenia zawiłych mechanizmów i zasad. W grze jest duża dawka kombinowania, jak i negatywnej interakcji (w postaci podbierania kostek i wypychania z lokacji). Gra, w którą w marcu chce koniecznie pograć więcej.
3. Concordia – Bardzo dobra gra. Bardzo dużo możliwości przy naprawdę minimum zasad jak na grę strategiczną. Powiedzcie w której tak dobrej grze zasady mieszczą się na dwóch stronach. Interakcja między graczami na bardzo zadowalającym poziomie. Jest to naprawdę wymagający wyścig o zasiedlenie jak największych i najlepszych terenów na planszy. Ale tak naprawdę całość toczy się wokół kart. Możesz zająć najbardziej dochodowe obszary a i tak przegrać, jeśli wszystkiego nie poprzesz przychylnością odpowiednich bogów. Dostrzegam też, że być może przy większej liczbie rozegranych partii w grze może pojawić się pewna powtarzalność. Wynika to z faktu, że co partię musimy w zasadzie pamiętać o tych samych elementach, np. typy kart jakie zbieramy. Na szczęście ciągle mam za mało rozegranych partii, żeby się użalać nad tym aspektem.
2. Bruxelles 1893 – Jak zaznaczyłem miesiąc temu na chwilę obecną jest to moja ulubiona gra. Napisałem o niej chyba już wszystko w styczniu. Ciągle odkrywa przede mną nowe możliwości kombinowania i w ostatecznym rozrachunku punktowania. Cóż, tu pisać na tym etapie mój faworyt po koroną 2020 roku.
1. Bus – Jednak w lutym to nowe wydanie Busa wywołało u mnie najwięcej emocji. Jest to gra, która jeszcze dzień a nawet dwa po rozgrywce zaprzątała moją głowę. Zasady są bardzo proste i łatwe do przyswojenia w dość przystępnym czasie jak na Splottery. To co ją różni od innych gier z tej stajni to elementy Worker Placement i zdecydowanie krótszy czas rozgrywki. Gdy w innych Splotterach mamy niemal nie ograniczoną liczbę kombinacji tutaj już na starcie wiemy, że wykonamy maksymalnie 20 akcji. Jest tylko kilka kategorii pól, na które możemy wysyłać nasze znaczniki. Dobrze być na każdym, wszak chcemy budować linie, lokować, przewozić jak najwięcej pasażerów, a najlepiej żebyśmy robili to jako pierwsi. Tak się jednak nie da, trzeba coś wybrać, z czegoś zrezygnować. Tutaj każdy ruch jest ważny. Na plusy na pewno jeszcze ogromna interakcja i ten wredny zegar. Chcę więcej partii w marcu, mam nadzieję że to czytacie moi kompanii z Lublina
