Moją pierwszą rozgrywkę próbowałem grać solo i jej nie dokończyłem, ALE nie jestem miłośnikiem solo w żadnej grze.
Dla mnie super a gram tylko solo. Nie jest łatwo pokonać Krostawca zwłaszcza w drugim i trzecim roku bo potrafi namieszać i zabrać sprzed nosa karty, na które polujesz. Cena jest spoko za to co dostajesz a zawiedziony raczej nie będziesz bo (tak powiem to!!) gra jest przepiękna
Czy będą jakieś zmiany w dodruku? czy raczej nie i tylko o cenę/ dostępność jak coś chodzi?:) pzdr.Rikonelli pisze: ↑27 kwie 2020, 14:25Moją pierwszą rozgrywkę próbowałem grać solo i jej nie dokończyłem, ALE nie jestem miłośnikiem solo w żadnej grze.
Co do opłacalności – niedługo gry zapewne wcale nie będzie w sklepach, a dodruk pewnie w III kwartale, więc jak chcesz dać te 20-30 zł więcej żeby nie czekać kilku miesięcy, to bierz
Raczej nie, tylko dostępność, w podstawce nie napotkałem żadnego błędu.
Z tego co przeglądałem instrukcje to w każdym dodatku jest tekst o grze solo więc grać można
Tak to coś bardzo złego imho. Złego bo pokazuje przyszłym Twórcom, że można olać zawartość, a należy skupić się na błyszczącym papierku, żeby się sprzedało.tapczanik420 pisze: ↑03 maja 2020, 18:46 Sam po sobie wiem, że gdyby obedrzeć Everdell z ładnej oprawy to byłby to suchar na który większość osób by nawet nie spojrzała, a tak całe sucharzenie ma przyjemną dla oka oprawę i podnosi doznania płynące z gry. W takim razie nawiązując do Twojego postu - czy to coś złego? Bo widzę tutaj konflikt coś a'la w muzyce - ładnie wydane gry to te zespoły co "się sprzedały", natomiast ładne wydanie/"sprzedanie się" to coś potrzebne do sukcesu. Wiele osób tego nie rozumie chyba a idąc dalej muzyczno-subkulturową alegorią to negowanie tej konieczności kojarzy mi się z 40 latkiem który nigdy nie zrezygnował z młodzieńczego buntu, jest "tru" i wierny odeałom i dalej nosi dredy.
Trochę mylisz adolescentne poszukiwanie tożsamości a bycie koneserem, pasjonatem którym się jest nawet będąc 50 letnim dziadem.tapczanik420 pisze: ↑03 maja 2020, 18:46
....Wiele osób tego nie rozumie chyba a idąc dalej muzyczno-subkulturową alegorią to negowanie tej konieczności kojarzy mi się z 40 latkiem który nigdy nie zrezygnował z młodzieńczego buntu, jest "tru" i wierny odeałom i dalej nosi dredy.
Nie do końca się z Tobą zgadzam. O ile drzewo rzeczywiście uważam za gimmick (nota bene nie mam zamiaru go więcej rozstawiać, tylko po prostu kłaść komponenty na planszy - co więcej twórcy też chybą są tego świadomi, bo jeden z dodatków wprowadza właśnie taka płaską planszetkę której można używać zamiast drzewa) to uważam, że porównanie jest nie na miejscu. Otóż Everdell to bardzo fajna, przyjemna gra która dzięki miłej oprawie staje się jeszcze przyjemniejsza, ale także jest w stanie trafić do szerszego grona odboiorców. To nie jest żadne skrzypienie drzwi ani miauczenie kota. Gdyby te same mechaniki były ubrane w coś a'la Zamki Burgundii albo Terra Mystica to ja osobiście nawet pewnie bym na nią nie spojrzał. Dlaczego więc twórcy mają z tego rezygnować? Tego, że twórcy oleją zawatortość skupiając się na otoczce się nie boję, ponieważ akurat nasze hobby jest tak nasycone recenzjami itp. że trudno jest prześliznąć się z ładnie wydanym bublem.detrytusek pisze: ↑03 maja 2020, 19:28Tak to coś bardzo złego imho. Złego bo pokazuje przyszłym Twórcom, że można olać zawartość, a należy skupić się na błyszczącym papierku, żeby się sprzedało.tapczanik420 pisze: ↑03 maja 2020, 18:46 Sam po sobie wiem, że gdyby obedrzeć Everdell z ładnej oprawy to byłby to suchar na który większość osób by nawet nie spojrzała, a tak całe sucharzenie ma przyjemną dla oka oprawę i podnosi doznania płynące z gry. W takim razie nawiązując do Twojego postu - czy to coś złego? Bo widzę tutaj konflikt coś a'la w muzyce - ładnie wydane gry to te zespoły co "się sprzedały", natomiast ładne wydanie/"sprzedanie się" to coś potrzebne do sukcesu. Wiele osób tego nie rozumie chyba a idąc dalej muzyczno-subkulturową alegorią to negowanie tej konieczności kojarzy mi się z 40 latkiem który nigdy nie zrezygnował z młodzieńczego buntu, jest "tru" i wierny odeałom i dalej nosi dredy.
Stosując Twoją muzyczną alegorię to właśnie na top 50 płyt wszechczasów wdarła się płyta z zapisem skrzypiących drzwi, a wdarła się tylko dlatego, że miała śliczną okładkę, a przy pierwszym otwarciu wysypał się brokat. No a jak się jeszcze pociągnie wikolem to ów brokat będzie błyszczał po wsze czasy!
Oczywiście przykład przerysowany, więc jak komuś się ciśnienie podniosło to skrzypiące drzwi może wedle uznania zamienić na miauczenie kota, odgłosy strojenia gitary albo szuranie kapci.
Generalnie trudno się nie zgodzić z tym wnioskiem aczkolwiek w tym szczególnym przypadku poza kilkoma garściami brokatu, serpentyn i konfetti dostajemi jeszcze całkiem strawny " towar zasadniczy" . Może nie jest to objawienie dekady, czy nawet sezonu niemniej jednak krzywdzące byłoby nazwanie Everdell tandetną błyskotką.detrytusek pisze: ↑03 maja 2020, 19:28Tak to coś bardzo złego imho. Złego bo pokazuje przyszłym Twórcom, że można olać zawartość, a należy skupić się na błyszczącym papierku, żeby się sprzedało.tapczanik420 pisze: ↑03 maja 2020, 18:46 Sam po sobie wiem, że gdyby obedrzeć Everdell z ładnej oprawy to byłby to suchar na który większość osób by nawet nie spojrzała, a tak całe sucharzenie ma przyjemną dla oka oprawę i podnosi doznania płynące z gry. W takim razie nawiązując do Twojego postu - czy to coś złego? Bo widzę tutaj konflikt coś a'la w muzyce - ładnie wydane gry to te zespoły co "się sprzedały", natomiast ładne wydanie/"sprzedanie się" to coś potrzebne do sukcesu. Wiele osób tego nie rozumie chyba a idąc dalej muzyczno-subkulturową alegorią to negowanie tej konieczności kojarzy mi się z 40 latkiem który nigdy nie zrezygnował z młodzieńczego buntu, jest "tru" i wierny odeałom i dalej nosi dredy.
Stosując Twoją muzyczną alegorię to właśnie na top 50 płyt wszechczasów wdarła się płyta z zapisem skrzypiących drzwi, a wdarła się tylko dlatego, że miała śliczną okładkę, a przy pierwszym otwarciu wysypał się brokat. No a jak się jeszcze pociągnie wikolem to ów brokat będzie błyszczał po wsze czasy!
Oczywiście przykład przerysowany, więc jak komuś się ciśnienie podniosło to skrzypiące drzwi może wedle uznania zamienić na miauczenie kota, odgłosy strojenia gitary albo szuranie kapci.
Niestety ale z tym utyskiwaniem na ładne wydanie Everdella to jesteście jak brzydka kujonka która twierdzi, że wszystkie ładne i zadbane dziewczyny są puste i głupie po czym doznaje ogromnego dysonansu poznwaczego i nie może znieść noblistki-seksbomby.bardopondo pisze: ↑03 maja 2020, 19:59Trochę mylisz adolescentne poszukiwanie tożsamości a bycie koneserem, pasjonatem którym się jest nawet będąc 50 letnim dziadem.tapczanik420 pisze: ↑03 maja 2020, 18:46
....Wiele osób tego nie rozumie chyba a idąc dalej muzyczno-subkulturową alegorią to negowanie tej konieczności kojarzy mi się z 40 latkiem który nigdy nie zrezygnował z młodzieńczego buntu, jest "tru" i wierny odeałom i dalej nosi dredy.
Chyba mało kto pyka w Tygrysa i Eufrata, Hansę Teutonicę czy Food Chaina bo sprzeciwia się wysokoprodukcyjnemu establishmentowi jako idei nadwartościowej ale po to, że lubi wspólnie ze znajomymi pokminić przy stole podczas kolejnych partii.
Wiele osób jednak sięga po świecidełka bo nie zdają sobie sprawy/ma to gdzieś co się kryje poza stroną wizualną.
Z resztą temat stary po co strzępić język.
Coś sobie dopowiadasz. Nikt tu nie twierdzi, że promocja jest be, a prawdziwa gra ma mieć dredy i nieświeży oddech. Jak we wszystkim potrzebne są odpowiednie proporcje. Ja bym chciał, żeby dobre gry były ładne i odpowiednio dobrze wypromowane ale zawsze podstawą musi być jakość produktu, reszta to otoczka, nie odwrotnie.tapczanik420 pisze: ↑03 maja 2020, 20:01 A niestety utyskując tak na to piękne wydanie narzucacie właśnie to by "dobra muzyka bronila się sama" rezygnując z promocji, otoczki itp.
Nie całą robotę zrobiła promocja, tylko promocja pozwoliła dotrzeć do większej ilości odbiorców, przez co zwiększyła się liczba ludzi którzy przekonali się, żę to dobra gra.detrytusek pisze: ↑03 maja 2020, 20:45 Sam napisałeś, że gdyby była brzydka to nikt by na nią nie spojrzał, więc skoro jest bodajże na 47 miejscu wg BGG tzn, że całą robotę zrobiła promocja i jakość wydania. Czy to aby nie są zaburzone proporcje?
Tylko, że dobre gry to są matematycznie podchodząc do tematu pewnie w okolicach miejsca 500. Czyli wychodzi, że reszta to świecidełka.tapczanik420 pisze: ↑03 maja 2020, 21:00 Nie całą robotę zrobiła promocja, tylko promocja pozwoliła dotrzeć do większej ilości odbiorców, przez co zwiększyła się liczba ludzi którzy przekonali się, żę to dobra gra.
+1 jeśli mówimy o starej Agricoli (nie wiem jak to wygląda w wariancie rodzinnym). Everdell to w moim odczuciu ta sama liga co 51 stan/Osadnicy; to nie jest nawet poziom Terraformacji Marsa czy Puerto Rico.detrytusek pisze: ↑04 maja 2020, 12:49 Everdell nawet nie stał koło starej Agricoli pod względem złożoności.
W nas jest zupełnie odwrotnie. Szata graficzna i mechanika gry przenoszą nas w bajkowy świat, w którym tworzymy leśną osadę. Gra trafia na stół każdego dnia, czasem rozgrywamy dwie lub 3 rozgrywki z rzędu. Po około godzinie w dwie osoby kończymy grę. Wykorzystujemy wszystkie 3 drobne dodatki: Krostawca, Legendy oraz "Wincyj, Janusz, Wincyj". Wyniki osiągają pułap 100 punktów, czasem go przekraczają. Testowałem różne kombinacje kart i muszę przyznać, że każdą kartę można wykorzystać. Dla nas Everdell jest jedną z lepszych gier rodzinnych, w których również doświadczony gracz może wykorzystać różnorodne kombinacje kart, by zmaksymalizować swój ostateczny wynik. Jedynym minusem jest w mojej opinii tryb gry w pojedynkę, który bardzo nuży.- wizualia i tematyka wydają mi się oderwane od mechaniki (w ogóle nie czuję, że buduję jakąś leśną społeczność)
- mechanika sama w sobie mnie nie zachwyca
Ja tam akurat bardzo lubię zarówno Brzdęka jak i Everdell. Wydaje mi się, że na pozycję na liście narzekają ludzie, którzy nadal się łudzą, że ranking BGG jest wskaźnikiem jakości gry, co od dawna nie jest prawdą. To czysty ranking popularności, a geek z nazwy serwisu pozostał tylko z przyzwyczajenia.