Skład: Stanza, Nugget, Tantrum i Gasket.
Tyrant: Nobulous i The Abomination.
Poziom trudności: Heroic
Wynik: wygrana w 8 dniu (na 10 możliwych).
Nikt nikomu nie narzucał wyboru postaci, nie bawiliśmy się w optymalizację, każdy wybrał postać, jaką chciał. Jak widać drużyna była typowo pod ataki "meele", bo chociaż i Nugget i Gasket mają na karcie postaci opcję "Ranged", to jest to sytuacyjne i zależy od wyrzuconych skilli.
Gasketa widziałem pierwszy raz w akcji i jestem bardzo pozytywnie nastawiony do rozgrywek tym Gearlockiem. Dobrze się broni, czasem kogoś "ukąsi" na odległość, ma zdolności, które nie wymagają "zużywania" dexterity do zagrania. O ile graliśmy poprawnie, to dość wszechstronna postać, u nas pełnił rolę "tanka" (używając erpegowej nomenklatury).
Tantrumem grałem ja, była to moja druga rozgrywka berserkerem i już mniej więcej wiedziałem w co inwestować. Życie + Dex + atak (w finale miałem odpowiednio 8/5/5/0), oprócz tego zielone kości "like a kobold, like a wyrm"). Nie wziąłem skakania nad wrogami, czego kilka razy żałowałem, następnym razem "must have" (szczególnie w takiej ekipie jak nasza, gdzie wszyscy mieli główny atak "meele"). Najczęściej rzucałem 4 białymi kośćmi + jakiś sytuacyjny skill (obniżenie inicjatywy, trujący pancerz, czy wzmocnienie obrony). Z kości Rage! z kolei najczęściej odpalałem toporki do rzucania. Nadmienię, że BARDZO szybko odpaliłem Innate +1, który nie wyczerpywał mi kości Rage!
Stanza. Ta postać to dla mnie fenomen. Na maksa wykręcona postać z tymi swoimi piosenkami. Nigdy nie czytałem jej karty postaci i przez to nie wiedziałem czego można się spodziewać. Te piosenki, które jak zaczyna grać to powinien skończyć, dające w następstwie dość wykręcone efekty... dla nas była to postać pt. "nigdy nie wiadomo co zaraz zrobi i z jak beznadziejnej sytuacji nas wyciągnie". Tu uleczy, tam przejmie kontrolę nad wrogiem, innym razem wygoni kogoś z planszy na turę. Albo da nam po "darmowym" symbolu kości, bo od dwóch tur żaden nie chce się wyturlać.
Normalnie jak pudełko czekoladek.Nugget. Też wszechstronna postać. Kumpel poszedł w atak i częściowo w obronę, kosztem punktów życia. W pewnym momencie, mógł zadać (teoretycznie) 10 czy 12 obrażeń w jednym rzucie. Często dawał krwawienie, które w TMB jest boskie i pozwala wygrywać pojedynki z największymi twardzielami. Ataki na odległość z kolei wychodziły słabo, kości nie chciały słuchać. Gdyby nie pomoc Stanzy, mogłoby być różnie.
Encountery losowałem spośród wszystkich dostępnych (z wyjątkiem tych Undertowa). Może to dziwne, bo przecież Nobulous jest bossem z Undertowa, ale mam jakiś wewnętrzny opór przed stosowaniem wydarzeń i złoli z tego dodatku. Gdzieś spotkałem się z opinią, żeby ich nie łączyć i tak robię. Wyprowadzi ktoś z błędu?
Trafiło nam się zaskakująco dużo encounterów polegających na pstrykaniu kośćmi po planszy. Bez kitu, chyba 3 na 10 (12 ze specjalnymi) miały taką opcję. Co ciekawe, we wcześniejszych grach na takie nie trafiałem. To pokazuje, jak gra potrafi zaskoczyć nawet po kilkunastu partiach. Z takich ciekawszych, to walczyliśmy na bagnie, gdzie aby się poruszyć, musieliśmy rzucić kością K6 (na 1-3 postać zostawała w miejscu). Albo zaczynaliśmy walkę z DEX-1. Było też wydarzenie, w którym nie wolno było używać kości obrony. Ogólnie, to żałuję, że nie zawsze jestem w stanie w pełni zrozumieć opis wydarzenia i czasem po prostu czytam tylko warianty walki bez całego wprowadzenia. Na pewno dodałoby to klimatu do rozgrywki.
Rozrywka zajęła nam około 6 godzin. Bez pośpiechu, z przerwami na pizzę czy na papierosa. W tym dość długie wybieranie postaci, wczytywanie się w ich zdolności, no ogólnie setup (nie skłamię jak powiem, że mogło to trwać nawet i godzinę). Oczywiście setup mogliśmy znacznie przyspieszyć, ale nie mieliśmy ciśnienia, w końcu poniedziałek wolny od pracy. Polecam ten stan.
) pozwala się spodziewać, że ci magicy znowu wyskoczą z czymś co zmusi portfel do pozbycia się paru stówek.
, z jednej strony mam mur typu Gendricks, na razie mnie rozsmarował, (ale już mam inny pomysł na niego), ale z drugiej taki Marrow padł w drugiej turze. Jest z nim parę walk, gdzie zaczynając zastanawiasz się jak do jasnej ciasnej masz to wygrać mając tylko 1 ataku, no ale potem wchodzi twój robocik do walki i zaczyna się taniec 
Jednak dalej nie jest gorzej bo gra jest świetna, po pierwszych wrażeniach. Jestem graczem euro, naprawdę nie lubię gier takich jak Nemesis czy Zombicide. Doceniam, ale nie lubię. TMB do mnie bardzo przemawia, nie wiem czy jest to hybryda, ale chyba tak? Na pewno nie jest to czyste ameri. Jest tutaj sporo rozkminy i rzuty kością wcale nie są takie losowe jak można byłoby się spodziewać. Tych rzutów jest tutaj ogrom, więc już to wypłaszcza wyniki. Przy rzutach mamy to, że nieudane wyniki to dalej coś z czym da się podziałać, ba, wynik bones czasami jest pożądany. Widoczne przy Picket, który ma swój Shield Bash właśnie w backup plan zależnym od bones, a który zadaje potężne obrażenia jeśli się pod to zbuduje postać (wczoraj zestrzeliłem Nom’ a na raz właśnie uderzeniem tarczą). Ustawianie się na planszy też jest ważne, choć przyznaję, że nie jest to najważniejsze i czasami zupełnie bez znaczenia. Pewnie na więcej osób jest inaczej, ale jeszcze trochę zanim zacznę grać solo na kilka postaci. Budowanie swojego bohatera jest bardzo strategiczne i źle zbudowana postać to może być przegrana już na starcie przygody. Wybory przy kartach zdarzeń są wyjątkowo istotne. Pewnie, nie jest to wykręcanie zwojów, ale cały ten pakiet daje mi dużą radochę plus mogę coś sobie poplanować, jako gracz euro jestem zadowolony.
