Hadrian's Wall / Mur Hadriana (Bobby Hill)

[XLR8]

When visiting the North of Britannia in 122 AD, the Roman Emperor Hadrian Augustus witnessed the aftermath of war between his armies and the savage Picts. In a show of Roman might, he ordered a wall to be built that would separate the Pict tribes from the rest of England. Grand in its design, the wall stretched 80 Roman miles, from coast to coast. Hadrian's Wall stood in service to the Roman Empire for nearly 300 years before its eventual decline. Today, Hadrian's Wall is a UNESCO World Heritage Site and the remains of the forts, towers, and turrets can still be explored.

In Hadrian's Wall, players take on the role of a Roman General placed in charge of the construction of a milecastle and bordering wall. Over six years (rounds), players will construct their fort and wall, man the defenses, and attract civilians by building services and providing entertainment — all while defending the honor of the Roman Empire from the warring Picts. The player who can accumulate the most renown, piety, valor and discipline, whilst avoiding disdain, will prove to the Emperor they are the model Roman citizen and be crowned Legatus Legionis!

https://boardgamegeek.com/boardgame/304 ... rians-wall

Zapowiada nam się bardzo mięsisty Flip and Write, który zamiast być tylko przystawką, idealnie wpiszę się w menu jako danie główne.

Na minus:
-praktycznie zerowa interakcja
-na pierwszy rzut oka obie plansze wydają się nie do ogarnięcia

Na plus:
-fantastyczne kombienie akcji
-ogrom strategii, a nie tylko jeden wygrywający układ jak w np Rzuć na Tacę
-duża regrywalność dzięki losowym kartom i zmiennemu punktowaniu

Gra niedługo trafi do sprzedaży dzięki wydawnictwu Portal.

[Chudej]

Pozwolę sobie wkleić suplementarny filmik Toma Vasela: https://www.youtube.com/watch?v=lqX0UGr4KMA

Takie przekombinowanie-wyglądające gry to miód na moje oczy. Z gatunkiem roll 'n write (technicznie tutaj to nie to samo, ale wiadomo o co chodzi) zetknąłem się tylko w Kolejowym Szlaku, ale tam jest to dla mnie najbardziej denerwujący aspekt całej gry. Nie jestem jakimś zagorzałym przeciwnikiem multiplayerowych pasjansów, ale jak gra w pewnym momencie nie pozwala mi grać i każe czekać na innych, gdzie żadna informacja nie jest w stanie zmienić moich przyszłych decyzji, to jest to dla mnie jakiś słaby design. Niby tutaj w komentarzach są jakieś wypowiedzi, że czasem opłaca się zerknąć co dzieje się u innych, więc mam nadzieję, że nie będzie takiej tragedii i póki co gra wpada na mój radar.

[Wosho]

+1 tez to obejrzalem i tez wpada na radar, poczekam na jakies opinie ale pewnie kupie

[XLR8]

Jeśli chodzi o interakcję to jest ona praktycznie zerowa. Na pewno jest to gra w bicie własnego rekordu, a nie przeciwników.

[feniks_ciapek]

Wczoraj rozegrałem sobie pierwszą partię solo i powiem więcej - nie tylko bije się tutaj personalny rekord, ale też nie za bardzo jest sens porównywać wyniki w danej partii pomiędzy graczami ze względu na losowy dociąg kart z własnej talii, który do pewnego stopnia ustawia nam kurs w trakcie gry. Oczywiście, można mówić, że przecież to tylko kilka-kilkanaście punktów i wszystkie karty wchodzą do gry, ale połowę z nich musimy w trakcie gry odrzucić i niektóre decyzje podejmuje się całkowicie na ślepo. Nie do końca mamy wpływ na to, co zostanie i niekoniecznie możemy od początku grać z nastawieniem, że któreś z celów na pewno zrealizujemy. Więc wydaje mi się, że jeśli wygrana nie jest zdecydowana (powyżej 10 punktów), to tak naprawdę ciężko wyczuć, co jest naszym osiągnięciem, a co szczęściem.

Natomiast jeśli nie traktuje się tej gry kompetytywnie, tylko jako mózgożerną wykreślankę rozgrywaną dla zabawy, to wygląda na całkiem sympatyczną, choć widzę spory potencjał do AP u osób, które dopiero poznają zależności i mechanizmy.

[bartekb8]

Dwie gry za mną. W pierwszej grałem trochę na oślep, w drugiej już bardziej świadomie, ale porwalem się na wyższy poziom trudności w pierwszym rozdziale kampanii i skończyłem z wynikiem gorszym niż przy pierwszej grze... Nie mam jeszcze wyrobionego zdania, bo kminienie jest przyjemne ale samo punktowanie jest dla mnie dziwne: najwięcej zbiera się za pola atrybutow, natomiast za cele kart zwykle około 10 punktow, a więc niewiele... I rozstrzał punktów na warunkach tych kart też jest z reguły niewielki, często jest to roznica 1 punktu. Myślę że cele kart powinny pełnić ważniejsza rolę, umożliwiajac zdobywanie większej ilości punktów. Ponadto (w grze solo) skorzystałem raptem raz z karty neutralnego gracza. Przez to zastanawiam się czy gracz neutralny jest w ogóle potrzebny?

[PanFantomas]

.

[yrq]

Pierwsze wrażenia po dwóch grach solo.
Fajnie się kreśli, czuć progres - z tury na turę zrobimy więcej. Podoba mi się narzucanie kierunku rozwoju kartami i kombinowanie: brakuje mi niewolnika i kamienia żeby zbudować pasujący budynek, co zrobić? I sprawdzanie: wydam żółtego ludzika żeby podnieść się na ostatnim torze, to wyślę żołnierza na zwiad, narysuję tak tetrisa i jeszcze dostanę punkcik za zapełniony rząd. To jest satysfakcjonujące.

Na minus to też przyszło mi do głowy to samo pytanie: dlaczego mam w to grać z kimś? Ot, czasem pewnie wpadnie bonusowy kamień z handlu czy żołnierz ze zwiadu. Ale tak to tyle. Chyba że czegoś nie widzę. Nawet nie ma wyścigu żeby coś zrobić przed przeciwnikami: np. tylko jeden z graczy mógłby wybudować dany monument i wielki budynek.

Druga kwestia to też jak wyżej, punktowanie. Zdobyłem 79 punktów, z czego bodaj 11 z kart. Zdziwiłem się, że jest to 1/2/3 punkty za mocno nieraz różniące się trudnością progi.

No nic, pozostaje jeszcze trochę pograć.

[garg]

Wczoraj zagrałem jedną partię solo, bo chciałem dzisiaj rozegrać pełnoprawna partię z moimi dziećmi, ale z dzisiejszej rozgrywki zrezygnowałem. Powodów jest kilka, ale podstawowy wynika z mojego zarzutu wobec ekonomii w grze. Po kolei:

1) Gra jest bardzo rozbudowana i liczba piktogramów oraz symboli na planszy jest oszałamiająca. Na szczęście instrukcja jest (zupełnie jak nie w grach od Portalu) bardzo jasna, dobrze ustrukturyzowana i kompletna. Co prawda na ostatniej stronie instrukcji (w spisie symboli) brakuje jednej informacji, ale to drobiazg. Po jednokrotnym czytaniu nie miałem problemu z rozegraniem partii.

2) Niby zaczynamy z niewielkim zbiorem ludzików, ale już na początku czuć bogactwo wyborów i ścieżek, przy równoczesnym niedoborze zasobów. Wymusza to trudne i ciekawe decyzje.

3) Wzajemne zależności pomiędzy różnymi zasobami i lokacjami na planszy są fajne i sprawiają wrażenie ciekawie zbalansowanych. Widać to w trakcie gry, kiedy odkrywamy coraz to ciekawsze i nieoczywiste połączenia pomiędzy różnymi akcjami. Pod tym względem blisko Murowi Hadriana do Fleet Dice Game - w obydwu mamy możliwość wykręcenia niesamowitych łańcuchów kombosów, po kilka akcji w jednym ciągu. Zdecydowanie jest to atut gry.

4) Zgadzam się, że tryb solo jest niepotrzebnie dziwaczny, bo też praktycznie nie korzystałem z kart gracza wirtualnego. Więcej z tym zachodu, niż z tego pożytku. Ale gra solo jest OK i jeśli ktoś lubi bicie własnych rekordów, to powinno mu się podobać.

5) Moje największe rozczarowanie po rozgrywce dotyczy - jak napisałem na wstępie - ekonomii. Pierwsza runda to powolne rozkręcanie silniczka i próba zebrania surowców do wykonania czegokolwiek sensownego. W drugiej i trzeciej czuć postęp i rozwój. Ale od czwartej rundy mój główny problem nie był związany z brakiem zasobów, tylko z ogarnięciem, na co je wydać. W pierwszych trzech rundach zainwestowałem w nowe ludziki i zasoby, co spowodowało pod koniec gry nadmiar wszystkiego. I nie było nic satysfakcjonującego w rozkminianiu, jakie kombo wykręcić, bo dostępne zasoby pozwalały niemal na wszystko.

Być może popełniłem jakiś błąd (sam złapałem się na niepoprawnym użyciu targu, ale zaraz cofnąłem ruch), więc nie wypowiadam się ostatecznie. Po prostu na mnie Mur Hadriana sprawia wrażenie, jakby składał się z dwóch gier: ciasnej i wymagającej optymalizacji na początku oraz rozbuchanym nadmiarze wszystkiego pod koniec. Gdyby się zdecydował, czym chce być, rozgrywka zdecydowanie by na tym skorzystała. A tak nie ma jakiegoś jednoznacznego pomysłu na siebie i miesza zupełnie odmienne sposoby grania w jeden dziwaczny miks.

Moja ocena na BGG to 6/10 i grę sprzedaję, bo mimo początkowego pozytywnego zaskoczenia, wraz z upływem rozgrywki byłem coraz bardziej zmęczony w ten nudzący sposób. Mimo wykręcenia dobrego rezultatu (107 punktów) nie odczułem na koniec satysfakcji.

[XLR8]

Spoiler:

Wczoraj zagrałem jedną partię solo, bo chciałem dzisiaj rozegrać pełnoprawna partię z moimi dziećmi, ale z dzisiejszej rozgrywki zrezygnowałem. Powodów jest kilka, ale podstawowy wynika z mojego zarzutu wobec ekonomii w grze. Po kolei:

1) Gra jest bardzo rozbudowana i liczba piktogramów oraz symboli na planszy jest oszałamiająca. Na szczęście instrukcja jest (zupełnie jak nie w grach od Portalu) bardzo jasna, dobrze ustrukturyzowana i kompletna. Co prawda na ostatniej stronie instrukcji (w spisie symboli) brakuje jednej informacji, ale to drobiazg. Po jednokrotnym czytaniu nie miałem problemu z rozegraniem partii.

2) Niby zaczynamy z niewielkim zbiorem ludzików, ale już na początku czuć bogactwo wyborów i ścieżek, przy równoczesnym niedoborze zasobów. Wymusza to trudne i ciekawe decyzje.

3) Wzajemne zależności pomiędzy różnymi zasobami i lokacjami na planszy są fajne i sprawiają wrażenie ciekawie zbalansowanych. Widać to w trakcie gry, kiedy odkrywamy coraz to ciekawsze i nieoczywiste połączenia pomiędzy różnymi akcjami. Pod tym względem blisko Murowi Hadriana do Fleet Dice Game - w obydwu mamy możliwość wykręcenia niesamowitych łańcuchów kombosów, po kilka akcji w jednym ciągu. Zdecydowanie jest to atut gry.

4) Zgadzam się, że tryb solo jest niepotrzebnie dziwaczny, bo też praktycznie nie korzystałem z kart gracza wirtualnego. Więcej z tym zachodu, niż z tego pożytku. Ale gra solo jest OK i jeśli ktoś lubi bicie własnych rekordów, to powinno mu się podobać.

5) Moje największe rozczarowanie po rozgrywce dotyczy - jak napisałem na wstępie - ekonomii. Pierwsza runda to powolne rozkręcanie silniczka i próba zebrania surowców do wykonania czegokolwiek sensownego. W drugiej i trzeciej czuć postęp i rozwój. Ale od czwartej rundy mój główny problem nie był związany z brakiem zasobów, tylko z ogarnięciem, na co je wydać. W pierwszych trzech rundach zainwestowałem w nowe ludziki i zasoby, co spowodowało pod koniec gry nadmiar wszystkiego. I nie było nic satysfakcjonującego w rozkminianiu, jakie kombo wykręcić, bo dostępne zasoby pozwalały niemal na wszystko.

Być może popełniłem jakiś błąd (sam złapałem się na niepoprawnym użyciu targu, ale zaraz cofnąłem ruch), więc nie wypowiadam się ostatecznie. Po prostu na mnie Mur Hadriana sprawia wrażenie, jakby składał się z dwóch gier: ciasnej i wymagającej optymalizacji na początku oraz rozbuchanym nadmiarze wszystkiego pod koniec. Gdyby się zdecydował, czym chce być, rozgrywka zdecydowanie by na tym skorzystała. A tak nie ma jakiegoś jednoznacznego pomysłu na siebie i miesza zupełnie odmienne sposoby grania w jeden dziwaczny miks.

Moja ocena na BGG to 6/10 i grę sprzedaję, bo mimo początkowego pozytywnego zaskoczenia, wraz z upływem rozgrywki byłem coraz bardziej zmęczony w ten nudzący sposób. Mimo wykręcenia dobrego rezultatu (107 punktów) nie odczułem na koniec satysfakcji.

Jestem po przeczytaniu instrukcji i wstępnych próbach ale wydaje mi się że większość najmocniejszych akcji ma.limit raz na turę nie bez powodu. Prawdopodobnie zamysł był taki, że to nie jest gra w robienie silniczka i koszenie go przez następne tury.tylko zrównoważonego rozwoju.

[garg]

Też tak myślałem i dlatego szczególną uwagę zwracałem właśnie na akcje dostępne raz na turę. Być może gdzieś wykonałem jakąś dwa razy, ale naprawdę tego mocno pilnowałem.

[Mario_Max]

Gra jest znakomita, zdecydowanie wskakuje na 1 msc. wykreślanek. Do tego znakomita instrukcja z przykładami.

[garg]

Gra jest znakomita, zdecydowanie wskakuje na 1 msc. wykreślanek. Do tego znakomita instrukcja z przykładami.

Czy mógłbyś jakoś rozwinąć? Bo Twój post niewiele wyjaśnił, a chętnie poznałbym umotywowaną opinię odmienną od mojej.

[ENDryu]

kolega Mario byl jedyną osobą z 5 graczy, ktora wykazala pozytywny entuzjam po partii, wiec to dalej 1/5 ja w to drugi raz nie zamierzam grac. Wykreslanka na 2h, to jest przegiecie. Do tego losowosc w postaci atakow, ktora mozna zaakceptowac... ale w 30 minutowej wykreslance.

[Mario_Max]

kolega Mario byl jedyną osobą z 5 graczy, ktora wykazala pozytywny entuzjam po partii, wiec to dalej 1/5 ja w to drugi raz nie zamierzam grac. Wykreslanka na 2h, to jest przegiecie. Do tego losowosc w postaci atakow, ktora mozna zaakceptowac... ale w 30 minutowej wykreslance.

Grałem już z drugą ekipą i tam wszyscy zachwyceni, w naszej grze Endrju przypominam ci, że samo zamulanie od nas 1 osoby i czekanie na nią innych 4 graczy to było ok 15-20 min. Gra spokojnie można zagrać w 60-90 minut.

[Wosho]

Zagrałem z żoną i ok przyjemna zabawa z "excelem". Zastanawiam się tylko ile razy można tak układać pasjansa skoro nie ma żadnej interakcji.

[lucyfungus]

Na BGG można znaleźć oficjalną kampanię solo składającą się z 16 rozgrywek. Każda z nich może mieć dodatkowe zasady, zwykle celem jest zdobycie określoną ilość punktów na koniec gry, ale mogą być też inne cele. Dodatkowo jest wyzwanie, którego osiągnięcie jest punktowane dodatkowym bonusem na kolejną rozgrywkę.

Kod: Zaznacz cały

https://boardgamegeek.com/filepage/224266/hadrians-wall-official-solo-campaign

[ixi24]

Pytałem Portal (pod postem na ich stronie z premierą Muru Hadriana) o to czy to przetłumaczą i wrzucą na swoją stronę dla większej ilości osób, to usunęli mój post

Edit: Jednak komentarz jest, ale w innym wcześniejszym poście. Nie wiem czy przeczytali, ale może się kiedyś odniosą

[sin]

Pytałem Portal (pod postem na ich stronie z premierą Muru Hadriana) o to czy to przetłumaczą i wrzucą na swoją stronę dla większej ilości osób, to usunęli mój post

Padło to pytanie ostatnio podczas wystąpienia Ignacego na żywo (link), odpowiedź: przetłumaczenie jest realne, jeżeli instrukcja mało stron.

[Fiacik]

Pytałem Portal (pod postem na ich stronie z premierą Muru Hadriana) o to czy to przetłumaczą i wrzucą na swoją stronę dla większej ilości osób, to usunęli mój post

Padło to pytanie ostatnio podczas wystąpienia Ignacego na żywo (link), odpowiedź: przetłumaczenie jest realne, jeżeli instrukcja mało stron.

Tam jest tyle tekstu i to mega prostego, że Google translator powinien dać radę...

[feniks_ciapek]

Na BGG można znaleźć oficjalną kampanię solo składającą się z 16 rozgrywek. Każda z nich może mieć dodatkowe zasady, zwykle celem jest zdobycie określoną ilość punktów na koniec gry, ale mogą być też inne cele. Dodatkowo jest wyzwanie, którego osiągnięcie jest punktowane dodatkowym bonusem na kolejną rozgrywkę.

Kod: Zaznacz cały

https://boardgamegeek.com/filepage/224266/hadrians-wall-official-solo-campaign

Dzięki za linka. Muszę przyznać, że ta kampania uratowała dla mnie tę grę. Tak jak mam zerową ochotę zasiadać do niej w towarzystwie, to tego rodzaju wyzwania stają się dość ciekawą łamigłówką i sprawiają, że mam ochotę trochę pogłówkować przed snem. Co prawda pewnie rozegram te misje i wrzucę na półkę albo na sprzedaż, bo mimo wszystko nie jest aż tak dobrze, ale stanowczo kampania podnosi moją ocenę z BGG 5.5 na 7, a może nawet 7.5.

[dawid]

Przyznam, że mam mam trochę problem z tą grą.
Po pierwszej rozgrywce byłem wręcz zachwycony. Uwielbiam wykreślanki i to wykreślanki, które pozwalają na budowanie dużych combosów. Dostałem dokładnie to co oczekiwałem. Problem pojawił się po rozegraniu 5 rozgrywek. Mimo, że próbuję za każdym razem iść w coś innego to mam wrażenie, że każda kolejna rozgrywka wygląda tak samo. Wszystkie ruchy są podobne, a elementy losowe praktycznie nie zmieniają mocno sposobu gry. (Podobne odczucia miałem z Troyes Dice. W sumie jak dla mnie Mur Hadriana to takie bardziej zaawansowane Troyes Dice).

Mam wrażenie, że punkty za cele są zbyt słabo punktowane i nie skupiam się aż tak bardzo żeby za dostawać maxa za cele. Co w efekcie nie zmienia mocno mojej gry.

Z chęcią spróbuję tego oficjalnego trybu solo. Jeśli się nie sprawdzi to gra na pewno zostanie w kolekcji, na pewno chętnie w nią zagram, ale raczej nie częściej niż raz na kilka miesięcy.

[feniks_ciapek]

Z chęcią spróbuję tego oficjalnego trybu solo. Jeśli się nie sprawdzi to gra na pewno zostanie w kolekcji, na pewno chętnie w nią zagram, ale raczej nie częściej niż raz na kilka miesięcy.

Jestem po 7 misjach solo i polecam spróbować. Cele są tak skonstruowane, że trzeba próbować grać na różne rzeczy. Nawet początkowe oczywiste otwarcie (dobicie do poziomu 2 fortu i zbudowanie hotelu, a potem próba dobicia do 1 żołnierza w każdej kohorcie) nie zawsze ma sens. Co prawda pokazują one też słabość niektórych strategii - np. misja z wypełnieniem 3 świątyń wymaga zdobycia na koniec tylko 65 punktów, a nie 70 albo 75, co sugeruje, że świątynie są jednak słabszą akcją, niż skupienie się na stabilnej obronie. Ale właśnie przez to, że nie ma już oczekiwania bicia poprzedniego rekordu, można poeksperymentować i gra przestaje być taka powtarzalna.

Nie wiem, jak Garg zdobył te 107 punktów (100 na 4 torach to maks, a z kart można zdobyć 18, więc 107 to prawie wszystko, co się da teoretycznie osiągnąć), u mnie wyniki na poziomie Medium oscylują w okolicach 80 i to jest sporo ponad 70+ sugerowane w instrukcji. Trochę mi się nie chce wierzyć, obstawiam, że przypadkiem mógł zagrać 1 turę za dużo, co wbrew pozorom nie jest aż takie trudne, jeśli się zapomni wyciągnąć swoich kart, a co kilka razy mi się prawie zdarzyło (w połowie tury się orientowałem, że tego nie zrobiłem na początku). Ludki na BGG wspominają o 90 punktach, ale na poziomie Easy, w co jestem w stanie uwierzyć, bo wtedy nie trzeba się tak skupiać na obronie.

[garg]

[...]
Nie wiem, jak Garg zdobył te 107 punktów (100 na 4 torach to maks, a z kart można zdobyć 18, więc 107 to prawie wszystko, co się da teoretycznie osiągnąć), u mnie wyniki na poziomie Medium oscylują w okolicach 80 i to jest sporo ponad 70+ sugerowane w instrukcji. Trochę mi się nie chce wierzyć, obstawiam, że przypadkiem mógł zagrać 1 turę za dużo, co wbrew pozorom nie jest aż takie trudne, jeśli się zapomni wyciągnąć swoich kart, a co kilka razy mi się prawie zdarzyło (w połowie tury się orientowałem, że tego nie zrobiłem na początku). Ludki na BGG wspominają o 90 punktach, ale na poziomie Easy, w co jestem w stanie uwierzyć, bo wtedy nie trzeba się tak skupiać na obronie.

Cały czas zachodzę w głowę, bo faktycznie wygląda mi to na jakiś błąd z mojej strony. Tylko nie potrafię dostrzec, gdzie mogłem go popełnić. Grałem bardzo długo (ponad dwie godziny), bo powoli rozkminiałem każdy ruch. Liczba rund mi się na pewno zgadzała, ale widzę potencjalne dwa miejsca, gdzie mogłem zagrać niepoprawnie:
1) Wykonałem jakiś limitowany ruch dwa razy w rundzie. Pilnowałem tego, ale możliwe, że gdzieś mi to umknęło.
2) Nie zauważyłem jakiegoś ograniczenia na prawej planszy, bo tam było to trochę bardziej zagmatwane.

Te 107 punktów faktycznie było dla mnie dziwne. Miałem prawie wymaksowane tory punktów na dole (zdobyłem na nich chyba 98 pkt. na 100 możliwych), za to z celów miałem tylko 10 punktów, a jeden straciłem na tym torze zepsucia (czy jak on się nazywał). Oczywiście grałem na Easy - zawsze tak gram pierwszą partię we wszystkich grach .

EDIT: możliwy jest jeszcze jeden błąd - podczas żonglowania pionkami i zasobami nie odłożyłem tych zużytych w którymś momencie na bok, tylko do swoich zasobów, skąd wziąłem je ponownie. Dziwny błąd i mało prawdopodobny, ale to jeszcze przyszło mi do głowy. Choć pewnie nie zmieniłoby to wiele w ostatecznej punktacji, to mogło dodać kilka/kilkanaście punktów.

[mat_eyo]

Udało mi się zagrać w miniony weekend na dwie osoby i ze smutkiem muszę przyznać, że ogromnie się rozczarowałem. Już po lekturze instrukcji miałem pewne obawy, ale nie byłem gotów na to, czym potraktowała mnie rozgrywka.

Mur Hadriana jest długi, nudnawy, losowy, nieczytelny, ciężki do kontrolowania i świadomego grania. Dodatkowo brak mu interakcji, co nie jest wadą, a bardziej cechą, ale dla niektórych może być istotne. Na początku partii wybrałem sobie dwie rzeczy, w które pójdę, a później okazało się, że zagrałem jednak zupełnie inaczej, bo tak wyszło. Wygląda to tak, jakby ktoś chciał stworzyć "wykreślankę ostateczną" i trochę dał się ponieść fantazji. Karty celów są dramatycznie słabo punktujące i niezbyt opłaca się tracić na nie czas.

Zapewne po kilku partiach można zapamiętać koszty, zyski i zależności pomiędzy poszczególnymi elementami, jednak nie chce mi się próbować. Wolę gry, które od razu dają frajdę, zwłaszcza w tym gatunku.