T.I.M.E Stories (Peggy Chassenet, Manuel Rozoy)

[ppeter]

Wiem że to trochę herezja, ale to ciągle powtarzanie scenariuszy już po chyba pierwszym lub drugim scenariuszu strasznie nas znudziło i potem przy ewentualnej porażce robiliśmy już duże skróty. Wyciskało się wtedy z gry samą najlepszą esencję.

Nie herezja, my robiliśmy tak samo powtarzanie scenariuszy to trochę grind, my bodajże po jakimś czasie też zagraliśmy tak że po porażce graliśmy sobie dalej. Przechodzenie drugi raz nie ma zbytniego sensu dla mnie, zwłaszcza, że za drugim razem wszystko jest kropka w kropkę takie samo.

Fabularnie to się powinno dać ogarnąć, skoro to są agenci czasu, to powinno się dać ponownie wskoczyć w miejsce, w którym się skończyło

[Grahf]

Przecież rozpiska wpierw potem tam bierzemy to itd. wtedy czujesz, że jesteś agentem czasu i planujesz czas który masz ograniczony, ale.kto co lubi:)

W grach tego typu preferuję full storytelling, a nie rozpiski

[gogovsky]

Przecież rozpiska wpierw potem tam bierzemy to itd. wtedy czujesz, że jesteś agentem czasu i planujesz czas który masz ograniczony, ale.kto co lubi:)

W grach tego typu preferuję full storytelling, a nie rozpiski

Przy drugim/trzecim podejściu średnio masz fabułe chyba, ale spoko.

[Grahf]

Przecież rozpiska wpierw potem tam bierzemy to itd. wtedy czujesz, że jesteś agentem czasu i planujesz czas który masz ograniczony, ale.kto co lubi:)

W grach tego typu preferuję full storytelling, a nie rozpiski

Przy drugim/trzecim podejściu średnio masz fabułe chyba, ale spoko.

Przecież dyskusja jest o tym że nie powtarzaliśmy scenariuszy, wiec jakie drugie czy trzecie podejście?

[gogovsky]

W grach tego typu preferuję full storytelling, a nie rozpiski

Przy drugim/trzecim podejściu średnio masz fabułe chyba, ale spoko.

Przecież dyskusja jest o tym że nie powtarzaliśmy scenariuszy, wiec jakie drugie czy trzecie podejście?

po 1 nie cytowałem Ciebie po 2 właśnie nie klimatycznie gracie heh:D Time stories to troche taki Tom Cruise na skraju jutra(mniejsza skala i był inny film ktorego tytułu nie pamietam z podobnym motywem) i to jest najfajniejsze. Nie jesteście na pikniku jesteś agentem ktory korzysta z insercji tachionowej drogiej technologii, ktora pozwala się przenosić tylko na krótki czas, a nie robic sobie nie ogarniczona wycieczke po krupówkach przecież. Ten licznik nie jest dla beki, licznik jest najbardziej klimatycznym elementem tej całej gry.

[Grahf]

A kogo przepraszam, bo z grafiki widać że mnie.

Kwestia gustu, dla mnie ten licznik i powtórki zabijały cały klimat tej gry. Nawet już mieliśmy ją rzucić gdy zaczęliśmy grać bez powtórek i było mega rewelacyjnie. Gdzieś mam insercję tachionową, nie ma to dla mnie żadnego znaczenia. Najważniejsza jest miodność z gry jaką czerpiemy.

[gogovsky]

A kogo przepraszam, bo z grafiki widać że mnie.

Kwestia gustu, dla mnie ten licznik i powtórki zabijały cały klimat tej gry. Nawet już mieliśmy ją rzucić gdy zaczęliśmy grać bez powtórek i było mega rewelacyjnie. Gdzieś mam insercję tachionową, nie ma to dla mnie żadnego znaczenia. Najważniejsza jest miodność z gry jaką czerpiemy.

Graj tak jak gra sprawia Ci przyjemność ziomeczku. Po prostu full storytelling, a nie używanie toru czasu mi sie wyklucza, ale najważniejsze, że czerpiecie z.gry przyjemność i chcecie siegać po kolejne scenariusze i tyle:)

[donmakaron]

To, że nie ma nowej fabuły na kartach przy kolejnych podejściach, nie znaczy, że nie ma storytellingu. Myśmy sobie zawsze lubili wyobrażać jak to wygląda. Trzeci skok, znów jesteśmy pacjentami szpitala psychiatrycznego. Sanitariusze w zdziwieniu oglądają, jak niezdolny do niczego od trzech lat starzec wstaje z krzesła i chodząc od szafki do szafki zbiera z zapałem konkretnie wybrane przedmioty. Z gabinetu doktora wychodzi z nikczemnym uśmiechem kolejny pacjent, który właśnie udzielił idealnych odpowiedzi w kwestionariuszu i nie ląduje ponownie w izolatce. W rogu najstarszy pacjent zadaje innym pacjentom i sanitariuszom zagadki, których nikt nie umie rozwiązać. Nikt poza szesnastoletnią schizofreniczką, która śmiało podchodzi i wyrzuca z siebie spokojnym głosem poprawne rozwiązania na wszystkie zagadki, zbiera przyrzeczoną w nagrodzie za ich rozwiązanie książkę i nim ktokolwiek z zebranych się zorientuje, co się właśnie wydarzyło, odwraca się na pięcie i wychodzi z pokoju...

Stwierdziliśmy nawet, że Sherlock Holmes na pewno był przejęty przez agenta i w ten sposób bez pudła rozwiązywał wszystkie sprawy w krótkim czasie i prosto do celu

Powtórki potrafiły być męczące fizycznie - rozkładanie, składanie, wyciąganie nowego pomieszczenia - ale nadal sprawiały frajdę. Każdy mógł sobie pójść na kartę, której jeszcze nie widział, sprawdzić co się stanie jak to czy tamto zrobimy inaczej lub spróbować w końcu zdobyć ten przedmiot, którego nigdy wcześniej nie mieliśmy.

W drugiej serii nawet trochę mi tego brakuje. Nie ma tego stresu, gdy czas się kończy i trzeba podomykać jak najwięcej rzeczy przed kolejnym skokiem.

[szymuss]

2 seria ma póki co 1 dodatek?:P czy już coś więcej?: pzdr

[Miszon]

Czy ta kolejność dodatków:

The Marcy Case
A Prophecy of Dragons
Under The Mask
Expedition: Endurance
Lumen Fidei
Estrella Drive
Santo Tomás de Aquino (demo)
Brotherhood of the Coast
Madame

Jest prawidłowa?
Znalazłem tak w jednym poście na BGG, ale nie jestem pewien czy dobra jest. Bo podobno ma to znaczenie (na razie jakoś nie dostrzegłem, gralismy 3 z góry ale nie wg kolejności).

[KQuest]

Tak, ta kolejność jest prawidłowa.

[Miszon]

Wiem że to trochę herezja, ale to ciągle powtarzanie scenariuszy już po chyba pierwszym lub drugim scenariuszu strasznie nas znudziło i potem przy ewentualnej porażce robiliśmy już duże skróty. Wyciskało się wtedy z gry samą najlepszą esencję.

Nie herezja, my robiliśmy tak samo powtarzanie scenariuszy to trochę grind, my bodajże po jakimś czasie też zagraliśmy tak że po porażce graliśmy sobie dalej. Przechodzenie drugi raz nie ma zbytniego sensu dla mnie, zwłaszcza, że za drugim razem wszystko jest kropka w kropkę takie samo.

u nas właśnie za drugim przejściem jest zupełnie inne, bo sprawdzamy inne drogi i lokacje. A potem w trzecim próbujemy wycisnąć z tych dwóch podejść optymalne przejście. Co nie zawsze się udaje i wtedy wychodzi/ą kolejne podejście/a.

[AgaJ]

Jak gra wypada w rozgrywce 2 osobowej?
Jest okej czy raczej kiepsko?

[donmakaron]

Jak gra wypada w rozgrywce 2 osobowej?
Jest okej czy raczej kiepsko?

Po pierwsze snie ma oficjalnego wariantu dwuosobowego autorzy zalecają więcej niż mniej graczy. Po drugie sporo ludzi sobie chwali granie na dwie osoby w ramach wariantów nieoficjalnych (najczęściej po prostu domowych w stylu grania w dwie osoby na trzy czy cztery ręce). Po trzecie większość osób, które grało w dwie osoby i sobie chwali, nigdy nie grało w więcej osób. Po czwarte to gra o dzieleniu się informacjami i wspólnym rozgryzaniu scenariusza - im mniej osób dzieli i rozgryza, tym trochę gorzej to wypada.

Podsumowując: jak najbardziej można i pewnie będziecie się dobrze bawić, ale stracicie coś nieuchwytnego.

[AgaJ]

Po pierwsze nie ma oficjalnego wariantu dwuosobowego.

Jestes pewien bo jak byk na pudelku, stronie wydawcy i BGG jest informacja 2-4 graczy

Po trzecie większość osób, które grało w dwie osoby i sobie chwali, nigdy nie grało w więcej osób.

Wybacz bo to ja szukam info a się czepiam może ale ciekawa jestem jakim cudem wiesz ze "większość osób, które grało w dwie osoby i sobie chwali, nigdy nie grało w więcej osób". Troche to śmieszne, choć nie wiem może prowadzisz jakieś miarodajne ankiety

[Miszon]

Mechanika gry sprawia, że granie w mniej niż 4 osoby jest nieco ułomne. Im mniej osób, tym bardziej ułomne. Stąd prosta dedukcja, że jeśli ktoś chwali tryb na 2 osoby, to znaczy że nie grał na więcej.

[MarekPlus]

Po trzecie większość osób, które grało w dwie osoby i sobie chwali, nigdy nie grało w więcej osób.

Fakt/stwierdzenie.

Mechanika gry sprawia, że granie w mniej niż 4 osoby jest nieco ułomne. Im mniej osób, tym bardziej ułomne. Stąd prosta dedukcja, że jeśli ktoś chwali tryb na 2 osoby, to znaczy że nie grał na więcej.

Teoria/hipoteza.

Taka róznica wracając do samego pytania - co prawda byłem tylko obserwatorem ale faktycznie wygląda że naturalniej i nieporownywalnie przyjemniej będzie się grać w składzie 4 osobowym niż w 2 osobowym.

Myślę że jak już "trzeba" grać w 2 osoby to warto jeszcze rozpatrzyć inne tytuły które lepiej sobie radza w takiej konfiguracji lub sa wrecz stworzone do takiej gry.

[donmakaron]

Wybacz bo to ja szukam info a się czepiam może ale ciekawa jestem jakim cudem wiesz ze "większość osób, które grało w dwie osoby i sobie chwali, nigdy nie grało w więcej osób". Troche to śmieszne, choć nie wiem może prowadzisz jakieś miarodajne ankiety

Oczywiście jest to moja nieprofesjonalna opinia, ale nie opieram jej tylko na dedukcji - swoje o TS poczytałem, rozmawiałem z osobami, które chwaliły grę na dwie osoby i nie znalazłem (w tej mojej małej próbie) żadnej, która chwaliła grę na dwie osoby a grała również w trzy czy cztery. Ankiet nie ma, ale jest mnóstwo wątków na bgg na ten temat.

Nie zgadzam się również jakoby powiązanie mechaniki z lepsza rozgrywką na cztery osoby niż na dwie było jedynie teorią czy hipotezą. Z tego co pamiętam zasada mówiąca o tym, że każdy ogląda tylko swoją kartę i jedynie opowiada o niej współgraczom została stworzona po to, by gracze wspólnie odkrywali, ale i tworzyli historię, rozwiązywali zagadki i interpretowali swoje opisy. Im więcej osób, tym tego więcej, taki właśnie był zamysł twórców. Nie chodziło jedynie o balans. Brak wariantu dwuosobowego (którego jestem o tyle pewien, że żaden scenariusz w jaki grałem nie miał zasad na dwie osoby, a przynajmniej takich nie pamiętam) zalecanie przez autorów gry w więcej niż mniej osób również sugeruje coś takiego , bo bez problemu można by go rozwiązać grą "na dwie ręce".
Tę hipotezę można poprzeć całkiem sensowymi argumentami.

[MarekPlus]

Brak wariantu dwuosobowego (którego jestem o tyle pewien, że żaden scenariusz w jaki grałem nie miał zasad na dwie osoby, a przynajmniej takich nie pamiętam) również sugeruje coś takiego, bo bez problemu można by go rozwiązać grą "na dwie ręce".

Rozumiem o co Ci chodzi jednak pisanie "brak wariantu dwuosobowego" jest lekkim wprowadzaniem w błąd. Domyślam się że jest to skrót myślowy od "granie dwoma postaciami/bohaterami).

Edit:

Po pierwsze nie ma oficjalnego wariantu dwuosobowego. Po drugie sporo ludzi sobie chwali granie na dwie osoby w ramach wariantów nieoficjalnych (...)

Oczywiście że jest oficjalny wariant 2 osobowy:

Spoiler:

[donmakaron]

Hm... rzeczywiście. Chciałem już pisać, że to musi być jakaś zmiana z polskiej wersji czy późniejszej edycji, ale w oryginalnej instrukcji też było:

PLAYING WITH TWO PLAYERS
You can play a T.I.M.E Stories game with two players. With two players,
each player chooses and controls two receptacles.

I stand corrected... ale czytamy dalej:

Don’t forget that T.I.M.E Stories is above all a game of communication.
The more numerous the players, the more entertaining the experience!

[Miszon]

Czyli to jest wariant dwuosobowy typu każdy gra na 2 ręce.
To faktycznie, taki na siłę trochę.

[MgK1989]

Gra jest raczej „szyta” pod pełny skład. Nie miałem okazji grać w innym składzie i kończąc ostatni oficjalny dodatek i nie usiadł bym w innej konfiguracji niż full znajàc mechanikę gry.

[Grahf]

Czyli to jest wariant dwuosobowy typu każdy gra na 2 ręce.
To faktycznie, taki na siłę trochę.

Absolutnie nieprawda, przeszedłem z żoną podstawkę i wszystkie pudełkowe dodatki z białego cyklu i bawiliśmy się przednio. Super zanurzenie w świecie gry i zupełnie nam nie przeszkadzało granie dwoma postaciami na gracza.

[Miszon]

Ja grałem tylko na 3 i 4 osoby. Na 3 gra się jak na 4, tylko jest po prostu trudniej (nie obejrzycie 4 miejsc w jednym ruchu). I raczej nigdy na 2 bym nie zagrał - połowa mniej opowiadania innym co widzę, połowa więcej informacji widocznych za jednym przejściem (co czyni kolejne przejścia mniej ciekawe, czyli scenariusz szybciej się "zużywa" i minus powtarzalności przeważa nad odkrywaniem scenariusza) - jakoś mnie zniechęca ta wizja. Nie twierdzę że może się nie podobać, ale jak myślę że normalnie 2 przejścia są ciekawe i dopiero trzecie zaczyna nudzić, i że na 2 postacie traci się połowę tej satysfakcji i tajemniczości, to stanowczo mnie ta wizja odrzuca.

[Grahf]

Myśmy akurat prawie nigdy nie powtarzali całego scenariusza, bo było to ultra nudne. Trochę jak granie więcej niż jeden raz w dany scenariusz w Posiadłości Szaleństwa.
Urok tej gry to przejście scenariusza tylko raz.