Horror w Arkham: Gra karciana / Arkham Horror: The Card Game LCG (N. French, M. Newman)

[malef]

Nie wystarczy.
Grać się da, ale jeśli gra się spodoba, to kupisz drugą starą podstawkę, bo to będzie wkurzające tak grać.
Także lepiej nową. No chyba że tanio wyrwiesz 2 stare.

Jakich kart nie wystarczy do grania SOLO???
No chyba że to solo na 4 ręce to tak, nie starczy...

[Miszon]

Polecam jeszcze raz przeczytać pytanie i odpowiedź.
Nie było pytania czy wystarczy do grania, ale na to też odpowiedziałem:

Grać się da

Pytanie było:

czy
liczba kart ze starej podstawki wystarczy do tworzenia ciekawym decków, czy będzie brakować jakich kopii kart?

Moja rozszerzona odpowiedź:
Na starej podstawce nie ma prawie żadnego tworzenia decków, bierzesz co możesz dać danemu badaczowi i tyle. a co dopiero mówić o tym, żeby były ciekawe.
I tak, będzie brakować drugiej kopii WSZYSTKICH fajnych kart.

[brazylianwisnia]

Nie wystarczy.
Grać się da, ale jeśli gra się spodoba, to kupisz drugą starą podstawkę, bo to będzie wkurzające tak grać.
Także lepiej nową. No chyba że tanio wyrwiesz 2 stare.

Jakich kart nie wystarczy do grania SOLO???
No chyba że to solo na 4 ręce to tak, nie starczy...

Jakich?drugiej kopii niemal każdej karty. Nie ma nic przyjemnego w mega losowym doborze kart. Nie ma też mowy o budowie czegokolwiek bo na jednej podstawce nie da się nic innego pobudowac.

[malef]

ok, nie było tematu, faktycznie z 1 kopia to srednio, byłem przekonany że sa po 2 sztuki każdej karty.
Czyyli potrzebujesz 2x stara podstawka albo 1x ta nowa.
Sorry za zamieszanie

[skiba]

c) jak miałem wygrać ten scenariusz 2gi, który po prostu mnie zasypał od początku żetonami -4:

• Jest atut pomagający robić Pertraktacje. "Eleganckie ubranie" czy jakoś tak: https://arkhamdb.com/card/02272. Jak chce się na luzie przejść Carcose to to się zwyczajnie na pierwsze 2 scenariusze zabiera. Do tego musisz pamiętać, że jeżeli trudność testu wynosi 0 to jedynie czerwony żeton porażki przegrywa Ci test, bo Twoja cecha nie może nigdy spaść poniżej 0. Więc wspomniane żetony "-4" nie są problemem w przypadku najważniejszych testów 2-giego scenariusza.

• Zawsze możesz pieczętować żetony z worka chaosu - nie będzie ich w worku, więc masz łatwiej.

• Są też karty, które za zasoby zdają Ci test bez wyciągania żetonu z worka.

Jak sobie poradzić z 5 przeciwnikami w 3 pierwszych turach też nie wiem.

W 3-ciej rundzie grając solo możesz mieć w stole maksymalnie dwóch przeciwników. W jaki sposób znalazło się ich aż 5? Jeżeli ciągle przechodzisz przez lokację, która dociąga kartę podstępu to sam sobie wkładasz kij w szprychy, więc nie dziw się, że się wywalasz

Inną kwestią jest to, że "poradzić sobie z przeciwnikiem" nie zawsze powinno oznaczać "zabić wroga". Zabijanie wrogów w Arkham Horror jest luksusem, na który nie zawsze możemy sobie pozwolić. Dużo łatwiej jest się wymknąć. Wiadomo - nie zabija to wroga, ale przy sprytnej grze jesteśmy w stanie wodzić przeciwników za nos, a jak jesteśmy Rambo to i możemy zrobić tak, że przeciwnicy zejdą się w tym samym miejscu i dostaną dynamit pod nogi.

Do tego piszesz, że nie wiesz, jak "wygrać" scenariusz. Arkham Horror nie jest o "wygrywaniu" scenariuszy. Musisz umieć szacować ryzyko i wiedzieć, kiedy trzeba uciekać. Wiele scenariuszy (np. wspomniany 2-gi z Carcosy) ma opcję rezygnacji. Wchodzisz - robisz swoje - wychodzisz. Jeżeli grałeś podstawkę (grałeś?) to wiesz, że Maski Północy są raczej trudne, ciężko jest je przejść na maksa i dobrze jest skończyć scenariusz przed czasem. Ten motyw pojawia się w większości scenariuszy.

Czasem jest to opcja rezygnacji. Czasem jest to kombinowanie, w jaki sposób schować się na mapie gry, żeby ten wielki zły nas nie dopadł, żeby jakoś dociągnąć do końca talii aktów lub tajemnic (klimat Lovecrafta na maksa!). Do tego śmierć w grze wcale nie jest taka straszna - dostaniemy traumę, ale gramy dalej.

Głowa do góry, gra ma bardzo wysoki "skill cap". Ludzi przechodzą Carcose na ekspercie (https://arkhamdb.com/decklist/view/2439 ... d-mode-1.0), więc na łatwym też się da Swoją drogą polecam podlinkowaną stronę - gość opisuje, w jaki sposób przeszedł Carcose na ekspercie umierając po drodze kilka razy

[Hexor]

• Zawsze możesz pieczętować żetony z worka chaosu - nie będzie ich w worku, więc masz łatwiej.

Nie za bardzo wiem o co chodzi, co to znaczy pieczętować żetony z worka chaosu?

[skiba]

Nie za bardzo wiem o co chodzi, co to znaczy pieczętować żetony z worka chaosu?

Jest to słowo kluczowe, które weszło chyba w Zapomnianej Erze (np. https://arkhamdb.com/card/04030). Oznacza ono, że przy zagraniu atutu wyciągamy z worka jakiś żeton chaosu i kładziemy go na atucie. Dopóki atut jest w grze to żeton jest poza workiem. Czasem dzieją się rzeczy, które dany żeton i tak uwalniają, ale to, co napisałem jest dość dobrym przybliżeniem mechaniki

[Hexor]

Teraz już wiem czemu się z tym nie spotkałem. Ciekawa mechanika. Dzięki za odpowiedź. Póki co jestem na początku Carcosy.

[Trolliszcze]

• Jest atut pomagający robić Pertraktacje. "Eleganckie ubranie" czy jakoś tak: https://arkhamdb.com/card/02272. Jak chce się na luzie przejść Carcose to to się zwyczajnie na pierwsze 2 scenariusze zabiera. Do tego musisz pamiętać, że jeżeli trudność testu wynosi 0 to jedynie czerwony żeton porażki przegrywa Ci test, bo Twoja cecha nie może nigdy spaść poniżej 0. Więc wspomniane żetony "-4" nie są problemem w przypadku najważniejszych testów 2-giego scenariusza.

• Zawsze możesz pieczętować żetony z worka chaosu - nie będzie ich w worku, więc masz łatwiej.

• Są też karty, które za zasoby zdają Ci test bez wyciągania żetonu z worka.

Czytam te rady i czytam, i się zastanawiam, czy Ty przed grą talię tasujesz, czy sobie po prostu układasz karty tak, jak Ci wygodnie? Jest np. taka opcja, że te ciuszki nigdy nie wyjdą na rękę? Zakładam, że nie ma, skoro piszesz, że "wspomniane żetony -4 nie są problemem". A może ta niemożliwość wynika z faktu, że powtarzasz scenariusz 10 razy, żeby uzyskać dobre rozwiązanie - wówczas istotnie szanse na dociąg rosną. Jak się gra raz i akceptuje rezultat niezależnie od przebiegu scenariusza, to bywa mniej różowo. To tak tylko na marginesie.

@Ayaram
True solo jest losowe i nie poradzisz. Możesz mieć nie wiem jak genialny plan, a jeśli początek Ci dokopie, to często do końca robisz damage mitigation (o ile w ogóle przeżyjesz). Ile to ja miałem gier, że w true solo Guardianem z ~6 gnatami w talii nie wychodził mi przez wiele tur żaden, bo nie, i biłem wrogów z plaskacza runda po rundzie, doskonale świadom, że i tak zabraknie mi czasu. Pamiętam, jak sobie kiedyś wymyśliłem genialny plan przejścia (właśnie w tej kampanii) "The Unspeakable Oath" Lukiem Robinsonem. Plan ów zakładał przesprytne skakanie po lokacjach za pomocą prywatnego teleportu tego badacza. Teleportu, który mi zeżarła w pierwszej fazie Mitów karta Corrosion. (Z góry dziękuję za rady pt. "To może następnym razem weź do talii Ward of Protection". Przysięgam, że miałem, ale zapomniałem ułożyć talię tak, żeby leżała na wierzchu.)

Anyway, jeśli Cię te sromotne -PIPIPIIIII- tak bardzo złoszczą, to jedynym wyjściem jest IMO gra na dwie ręce - tam się to zdarza znacznie rzadziej, rozgrywki na dwóch badaczy są w odczuciu i w praktyce dużo bardziej zbalansowane (no i ma się nad tym balansem większą kontrolę, bo co dwie talie badaczy, to nie jedna). Ewentualnie sprzedaż gry Arkham tak ma, niezależnie od doświadczenia i umiejętności składania/pilotowania talii. Twoja kampania wydaje się z opisu dość zbalansowana: kilka gier dobrych, tu i ówdzie ostre bęcki. Szkoda, że Ci się trafiły na początku (a zarazem szczęście, że nie w 1szym scenariuszu, bo on też potrafi skopać tyłek).

EDIT: A co się jeszcze tyczy kolejnych kampanii, to powiem tak. Owszem, Carcosa jest takim fan favourite trochę, ale wydaje mi się, że bardziej z uwagi na lovecraftowy vibe, na fabułę, ogólny klimat. Mechanicznie - moim przynajmniej zdaniem - w późniejszych kampaniach dzieją się rzeczy ciekawsze, ale - i to jest duże ale - bywają to rzeczy w grze true solo frustrujące (momentami możesz mieć wrażenie, że gra jest zwyczajnie nie fair). Dużo o tym było gadane na różnych grupach, o braku balansu dla trybu true solo - który, i to jest rzecz oficjalnie potwierdzona przez autorów dawno, dawno temu - nie jest traktowany ani testowany super poważnie.

W efekcie trafiają się scenariusze, które na solo się przechodzi tylko przy kolosalnym szczęściu, albo przy użyciu bardzo konkretnych talii pod bardzo konkretne wyzwania (coś, co u Ciebie z góry odpada, bo grasz "na ślepo" i bez powtarzania, więc przed przystąpieniem do gry nawet nie wiesz, z czym się będziesz mierzyć). Pierwszy z brzegu przykład: scenariusz "Union and Disillusion" z "The Circle Undone". Jest tam mechanika, która wymusza testy umiejętności łączonych (z trudnością z zakresu 9-11) i generalnie zmusza Cię do testowania każdej możliwej statystyki. To jest rzecz w oczywisty sposób zrobiona pod rozgrywkę grupową; na solo, jeśli nie masz bardzo specyficznej talii, za dużo tam nie pograsz. I takich przykładów w późniejszych kampaniach można znaleźć dużo więcej.

Także ten... Wiedz, na co się piszesz. Generalnie to nie jest tak, że te kampanie są nie do przejścia (mnie się "Circle Undone" przejść solo udawało, choć mam znacznie więcej wtop), ale będziesz potrzebował sporo szczęścia. Ta sama kampania, ostatni scenariusz: jest tak skonstruowany, że jeśli Ci się nie przyfarci podczas szukania pewnych Lokacji, za Chiny nie zdążysz. Granie Twoim sposobem (gram sobie kampanię raz, akceptuję rezultaty) dodatkowo uwypukla wszystkie te problemy, bo przy świadomej grze można chociaż pokombinować z talią pod kątem konkretnych przeszkód (co niestety znacznie ogranicza opcje), a u Ciebie to odpada.

[Ayaram]

Kurczę, teraz zgłupiałem jestem prawie pewien, że nic nie pisałem na temat grania true solo, jeśli przypadkiem wprowadziłem w błąd faktycznie to przepraszam

Generalnie owszem, lubię mocno true solo w grach, ale w AH faktycznie coś się nie klei, więc póki co odpuściłem. Grałem Petem i Skidsem (ta wiem, skids uchodzi za mega słabego, wziałem go specjalnie z uwagi na wybór łatwego poziomu). Pete zrobiony pod dark horsem, na skidsie tesowałem charon's obol z cheat deathami.

Zawsze możesz pieczętować żetony z worka chaosu - nie będzie ich w worku, więc masz łatwiej.

Gram progresywnie, ni ma

Jest atut pomagający robić Pertraktacje. "Eleganckie ubranie" czy jakoś tak: https://arkhamdb.com/card/02272. Jak chce się na luzie przejść Carcose to to się zwyczajnie na pierwsze 2 scenariusze zabiera. Do tego musisz pamiętać, że jeżeli trudność testu wynosi 0 to jedynie czerwony żeton porażki przegrywa Ci test, bo Twoja cecha nie może nigdy spaść poniżej 0. Więc wspomniane żetony "-4" nie są problemem w przypadku najważniejszych testów 2-giego scenariusza.

Może spróbuje w rerunie, ale do "ogrywania na ślepo" nie wydaje się dobrym wyborem

Inną kwestią jest to, że "poradzić sobie z przeciwnikiem" nie zawsze powinno oznaczać "zabić wroga". Zabijanie wrogów w Arkham Horror jest luksusem, na który nie zawsze możemy sobie pozwolić. Dużo łatwiej jest się wymknąć. Wiadomo - nie zabija to wroga, ale przy sprytnej grze jesteśmy w stanie wodzić przeciwników za nos, a jak jesteśmy Rambo to i możemy zrobić tak, że przeciwnicy zejdą się w tym samym miejscu i dostaną dynamit pod nogi.

No i tu się pojawia problem... I Skids i Petem nie są źli w ucieczkach, więc z tym problem, by nie było jako takiego. Problemem była mapa. O ile się fajnie unika łowców w takich scenariuszach jak maskach północy, tak w ostatnim scenariuszu Carcossy mapa jest ułożona praktycznie w linie prostą.

I tak. w 1wszej turze dobrałem:

+

Więc na start problem. Raz, że przy uciekaniu i tak obrywamy poczytalność, dwa, że zwiewamy jednemu i wchodzimy na lokacje z 2gim. w 2giej turze Dobrałem 2gą sztukę Spawn of Hali. Więc zostaje wiać w jedynym możliwym kierunku, czyli ku górze. W 3ciej turze dobrałem

+.

W tym momencie już mam 3 łowców na karku, każdy z 4+ hp, które prędzej czy później zapędzą mnie w kozi róg wejdą ze mną w zwarciu w tym samym momencie. Z dynamitem można, by się jeszcze pobawić, no ale tak to nie wiem...

PS: generalnie z tego co mówicie, to raczej budujecie talie pod konkretną kampanie, trochę jak w lotrze.

[skiba]

Kurczę, teraz zgłupiałem jestem prawie pewien, że nic nie pisałem na temat grania true solo, jeśli przypadkiem wprowadziłem w błąd faktycznie to przepraszam

W stopce masz "Tylko solo" wpisane

Talii na łatwym/standardowym nie trzeba budować pod kampanię, a bardziej pod badacza. Jak grasz solo to musisz mieć bardzo precyzyjny plan na grę. Jak na 2+ badaczy to trzeba się jakoś podzielić zadaniami.

Czasem się zdarza, że karty nie podejdą, ale też bez przesady. Otwierająca ręka to 5 kart + 5 wymian. Czyli z automatu widzimy 10 kart z talii. Przy talii 30 kart szansa, że znajdziemy jedną z dwóch kopii danej karty na otwarciu wynosi około 60%. A to tylko ręka otwierająca. Dobrze zbudowana talia na ogół powinna:

• generować wystarczającą dla siebie ilość zasobów

• mieć plan na ogarnianie wrogów (w grze multi może to ogarniać ktoś inny)

• mieć plan na ogarnianie wskazówek (w grze multi może to ogarniać ktoś inny)

• radzić sobie ze spotkaniami przez testy siły woli i zręczności ALBO radzić sobie ze skutkami oblanych testów (patrz np. Finn - ma niską siłę woli, więc musi sobie radzić ze skutkami potencjalnych porażek poprzez amortyzowanie straty poczytalności)

• zapewnić sobie plan na stabilny dociąg kart

Podkreślam ostatni punkt. Trzeba umieć jakoś mielić talię. Strażnicy mają wyszukiwarki broni i karty typu Tetsuo Mori. Żółci to maszynki do dociągania kart. Zieloni - na ogół papierośnica. Żółci mogą też pomagać reszcie drużyny w dociągu kart. Czerwoni mogą ciągnąć karty z Króliczej Łapki i innych podobnych maszynek. I tak dalej...

To, że karty źle podejdą i gra się kładzie jest zasadne, ale razem ze wzrostem umiejętności sytuacje te zdarzają się bardzo rzadko. Dobrze skręcona talia i umiejętne jej pilotowanie robią robotę w tej grze. Niestety kampanię Arkham Horror można przegrać już przed pierwszym scenariuszem poprzez słaby dobór kart w talii.

Polecam poszukać tematów na BGG albo na YouTube - jest sporo o kompresji akcji, unikaniu testów, składaniu talii pod solo i pod multi. Każda karta w talii ma znaczenie. Ikonki na kartach też, średni koszt kart itd... Ogólnie jak pisałem - skill cap w tej grze jest mega wysoki.

I Skidds to średni wybór jak nie grasz z Wytrychami i innymi zabawkami, które kupują sukcesy za kasę Pete z kolei to kozak, zwłaszcza pod solo.

[Miszon]

• zapewnić sobie plan na stabilny dociąg kart

Zabawne, a może raczej dziwne, jest to że kampania Dunwich skutecznie zniechęca do wyrabiania umiejętności mielenia talii (poprzez podstęp, który nas zabija jak skończymy talię). To jest pomysł niejako "przeciw graczom", bo jak ktoś będzie dużo grał Dunwich, to się nie nauczy tak budować talii, wręcz przeciwnie, będzie unikał dociągania kart. Potem trzeba się nagle przestawić, że w sumie tak to nie jest wcale dobrze .

[skiba]

Zabawne, a może raczej dziwne, jest to że kampania Dunwich skutecznie zniechęca do wyrabiania umiejętności mielenia talii (poprzez podstęp, który nas zabija jak skończymy talię).

Faktycznie, nigdy o tym tak nie myślałem Jakoś z tym wydarzeniem można sobie radzić, ale bywało ciężko i scenariusz grało się "na styk" czasami

[Miszon]

Tak, pamiętam jak w jednym scenariuszu jednej postaci została jedna karta, a druga miała tylko jedną zapasu!

[Trolliszcze]

PS: generalnie z tego co mówicie, to raczej budujecie talie pod konkretną kampanie, trochę jak w lotrze.

Zależy od kampanii; nie zawsze trzeba pod nią budować całą talię - są jednak karty, które świetnie kontrują pewne konkretne (i upierdliwe) przeszkody. Choćby wspomniane Dunwich i problem z dobieraniem. Jeśli możesz brać karty Mistyków, wrzucasz Quantum Flux i życie staje się nagle dużo prostsze. Kiedy indziej myśli się zaś całościowo - np. po pierwszym playthrough Forgotten Age człowiek od razu bardziej docenia zręczność. Chyba w każdej kampanii są scenariusze o kluczowym znaczeniu, które mocno wpływają na przebieg całej gry, i to zwykle na nie chcesz się przygotować najlepiej (np. grając we wspomniane Forgotten Age, trzeba mieć plan na The City of Archives). Inne wybaczają na tyle dużo (lub skutki porażki są na tyle niewielkie), że każda w miarę sprawna talia sobie poradzi, bez jakiegoś nadmiernego kombinowania.

Jeśli chodzi o Carcosę, to ważne są IMO: Fine Clothes (jako karta ułatwiająca istotną mechanikę); wysoka poczytalność i wola (Carcosa chyba najhojniej ze wszystkich kampanii rozdaje przerażenie i ostro testuje wolę - dlatego Skids jest tutaj wyborem dla hardkorów raczej); i jeszcze może coś do mobilności (Carcosa ma spore "mapy" i często trzeba się nachodzić w tę i we w tę; w true solo karty dające darmowy ruch to praktycznie mus).

[PapaSzlumpf]

Jestem nowym graczem w HwA. Na chwilę obecną zakupiłem wszystko co zostało wydane w języku polskim w "nowym" formacie. Zauważyłem, że w "starym" są pojedyńcze scenariusze i dodatkowi badacze. Stąd prośba do obeznanych w temacie (jeżeli to nie kłopot) abyście poinformowali żółtodzoba ile tego wszystkiego oraz czy warto kupić.

[greggreg123]

Jestem nowym graczem w HwA. Na chwilę obecną zakupiłem wszystko co zostało wydane w języku polskim w "nowym" formacie. Zauważyłem, że w "starym" są pojedyńcze scenariusze i dodatkowi badacze. Stąd prośba do obeznanych w temacie (jeżeli to nie kłopot) abyście poinformowali żółtodzoba ile tego wszystkiego oraz czy warto kupić.

Można powiedzieć że format 'dodatkowych badaczy' się nie zmienił (wprawdzie mogą wypuścić tych 5 bohaterów spakowanych w jedną paczke, ale to wydaje się troszkę zbędne), podobnie z pojedynczymi scenariuszami.
Tak więc możesz śmiało kupować
- Badaczy (Winifred, Stella, Jaqueline, Nathaniel i Harvey)
- pojedyncze scenariusze (ale nie części cyklu, tylko takie faktycznie standalone - Morderstwo w Hotelu Excelsior - bardzo dobrze oceniany, klątwe rougarou, karnawał koszmarów, wojna zewnętrznych bogów, intrygi miaulathotepa, śluz który pożarł wszystko, machinacje w czasie, labirynty obłędu, strażników otchłani- tych ciężko znaleźć i najnowsze szczęście i szaleństwo)

[PapaSzlumpf]

Dużo tego, ale to mnie akurat cieszy. Bardzo dziękuję za wyczerpującą odpowiedź.

[Ayaram]

No dobra, miałem sobie zrobić dłuższą przerwę, ale jestem gotowy na rundę 2gą

Jako, że największym problemem ostatnio była poczytalność i pieprzone tablety to do ekipsy wziałem Akachi (duża poczytalność bazowa z różańcem + grotesque statue do omijania tabletu) i Wendy (największy nieobecny zeszłego runu czyli Peter Sylvesterm, dodatkowo wsadziłem odwagę w płynie, no i ma umiejkę do omijania niewygodnych ikonek), więc.. chrzańcie się tablety

Jedynie czego się obawiam to ponownego zalania przeciwnikami na początku scenariusza, no ale c'mon... jaka jest szansa, że znowu tak dobiorę w ostatnim scenariuszu Zobaczymy jak pójdzie, na razie 1wszy scenariusz na chillku. Ba, nawet śmiem twierdzić, że szczęście dopisywało

[Grellenort]

i Wendy (największy nieobecny zeszłego runu czyli Peter Sylvesterm, dodatkowo wsadziłem odwagę w płynie

Rzecznik praw dziecka miałby coś do powiedzenia na temat pojenia dwunastolatki łychą

[Ayaram]

Co mam powiedzieć... w Arkham nie jest kolorowo

[Ayaram]

No i skończyło mi się ogrywanie Carcossy.

Tym razem było tak jak przystało na poziom łatwy, czyli... łatwo Doświadczenie z poprzedniego grania kampanii się o tyle przydało, że dbałem o swoje punkty przerażenia, tylko że... Ogrywanie 2gi raz tylko wzmocniło ode mnie odczucia, że najlepsze co mogłem zrobić w poprzednim runie to.. nie mieć takiego pecha Powiedzieć, że rozdanie ze strone talii przeciwności w ostatnim scenariuszu było 10x łagodniejsze niż za 1wszym razem to mało powiedziane. Przez caluśką grę dobrałem 3 z tych dużych panów co w poprzednim podejściu w pierwszych 3 rundach. I to była gigantyczna różnica. Tym razem miałem dość dużego pecha jeśli chodzi o talie (dobrałem 5 z 6 osłabień, 2 na Akachi, 3 na Wendy w pierwszych turach), ale nie było ani trochę blisko, że nie musiałem ani ociupinkę grać pod wokół przerażenia.

No nic. Jako, że poznałem w końcu ostatni scenariusz to dodam jeszcze od siebie:

Spoiler:

Mega mi się podoba, że Hastur jest w centrum tego scenariusza. Daje to naprawdę uczucie walki "z final bossem". Miła odmiana od dość nijakiego finału z Dunwich.
Ale strasznie słaba była akcja z ostatniej tajemnicy mówiąca "Hastur nie może zostać pokonany, dopóki dowolny badacz nie "poznał sekretu". Co prawda domyślić się gdzie i jak zdobyć tą tajemnicę było dość oczywiste, ale dalej. Niespodzianki w niejawnych informacjach w Arkham bywają mega fajne, ale no... "domyśl się jak tu wygrać" jak dla mnie jest strasznie słabę. Ani to nie wniosło nic ciekawego do rozgrywki, ani nie prowadziło do żadnego plot twista, a z drugiej strony jakby finalnie po ponad godzinie wbiciu tych 18 obrażeń okazało się, że jednak chodzi z tym o coś innego i w tym momencie bym przegrał grę...
pierwsze wrażenie robi się tylko raz. Pomimo tego, że tym razem wszystko grało, to już jednak większość fabuły już znałem, pewnie dużo lepsze bym miał jednak opinie o tej kampanii gdyby nie losowość za 1wszym razem

[Ardel12]

Carcossa mi się bardzo podobała. Ja ograłem ja na normalnym dwa razy. Za pierwszym razem zdychajac w ostatnim scenariuszu przez sami wiecie kogo.

Mnie karty mniej bolą, ot trzeba sobie radzić i fakt czasem łatwy scenariusz może przerodzić się w trudny, ale ma to swój urok. Bardziej boli jak wyciąga się ta instant przegrana i nie ma co z tym zrobić choć było się przygotowanym nawet na największy ujemny modyfikator.

Ja ostatnio robiłem porządki i w końcu do skrzyni wpakowałem kolejne 3 cykle. W kolejnym tygodniu wyprawie się do zapomnianej ery. Bohaterowie gotowi. Karty zakoszulkowane. Tylko grać szaleństwo nadchodzę !

[Mr_Fisq]

Czy można narzekania o zamkaniu AH LCG wydzielić do jakiegoś offtopu?

Osobiście popieram. Jeśli znajdzie się więcej osób podzielających moje zdanie to wydzielę wątek.

Edit: Wydzieliłem rozważania na temat przyszłości wydawniczej AH do osobnego wątku:
viewtopic.php?t=79540
Jakbym coś ominą, albo niesłusznie przeniósł to piszcie do mnie na PW.

[XTrmnTR]

Chyba dojrzałem do wejścia w ten świat. W związku z tym mam pytanie czy do grania solo wystarczy stara podstawka czy wchodzić w edycję rozszerzona? Jeszcze raz podkreślam, że będzie granie jedynie solo.

Jedna stara podstawka to 3 scenariusze, nauczysz się na tym grać. Jest taniej (używka to 100zl +-).

Nowa ma komplet kart gracza, nie po jednej kopii karty jak stara. Plus kilka mocnych kart z późniejszych dodatków, więc od razu budujesz mocniejsze decki.
Drugim plusem jest pudło. Wbrew pozorom przechowywanie kart jest ważnym elementem tej gry. Złożenie scenariusza jest dużo prostsze jeśli masz wszystko ładnie ułożone. W starej wersji standardowe pudełko się do tego nie nadaje. Ja jestem zachwycony tymi nowymi pudełkami z wypraskami.

To nie jest tak, że druga podstawka potrzebna jest jedynie jeśli gramy w 3-4 osoby .
Ja gram solo na jednej starej podstawce plus dwie kampanie( Dunwich w starym cyklu i Na krawędzi ziemi w nowym). Ilość proxowania przy każdym decku męczy niemiłosiernie i psuje cały klimat. Niby da się grać ale nie polecam.

Jedynym plusem starej podstawki jest jej niska cena. Jeśli nie jesteś pewien czy gra Ci podejdzie, możesz po taniości spróbować. Ale jeśli będziesz chciał grać dalej/zbierać całość, to finalnie wyjdzie Cię drożej zakup drugiej, a nie dość że będziesz miał zdublowane 3 scenariusze, żetony, instrukcje i pudełko, to nadal nie będziesz miał wszystkich kart które oferuje nowa podstawka.