Recenzenci gier których oglądamy/czytamy

[dawciu]

Z tego miejsca chciałbym przekazać moje uznanie dla Gambita i Gradania za mimo bycia hobbystycznymi recenzentami potrafią utrzymać niesamowite tempo dostarczania recenzji dla garstki geeków.

To sporo kosztuje. I nie mam na myśli pieniędzy
Swoją drogą, ktoś ostanio w komentarzach "wytknął" mi pewną ciekawą rzecz. Jak nie zapomnę, to odniosę się do niej na transmisji w czwartek (ukryta autopromocja). Bo to jest chyba całkiem ciekawe spostrzeżenie

ale wiesz że nie musisz tak cisnąć z tempem? Ja wiem że to jest mega ważne dla tego idiotycznego algorytmu YT, ale mimo wszystko wolałbym oglądać twoje materiały rzadziej ale za to mieć pewność że jesteś zdrowy na ciele, umyśle i nerwach (bo zakładam że między innymi o takich kosztach mówisz)

[Gambit]

ale wiesz że nie musisz tak cisnąć z tempem? Ja wiem że to jest mega ważne dla tego idiotycznego algorytmu YT, ale mimo wszystko wolałbym oglądać twoje materiały rzadziej ale za to mieć pewność że jesteś zdrowy na ciele, umyśle i nerwach (bo zakładam że między innymi o takich kosztach mówisz)

Algorytm mam w nosie. A właściwie to algorytm ma mnie w nosie. Takie kanały jak mój nie przejmują się algorytmem, bo nie generują odpowiedniego ruchu, żeby być zauważonymi. Regularność jest ważna dla widzów. Tak samo "tempo" w rozumieniu wypuszczenia materiału o grze w miarę blisko premiery. Przy czym u mnie "blisko" to pół roku, albo rok po premierze, więc sam rozumiesz. Prawdopodobnie po tym jak przestałem hurtowo brać gry do recenzji od wydawców w końcu spadnie liczba publikowanych przeze mnie recenzji w miesiącu. Bo ciężko mi będzie kupować tyle gier ile dostawałem, nawet przy wsparciu widzów, czy okazjonalnych giftach od Patronów.

[dawciu]

ale wiesz że nie musisz tak cisnąć z tempem? Ja wiem że to jest mega ważne dla tego idiotycznego algorytmu YT, ale mimo wszystko wolałbym oglądać twoje materiały rzadziej ale za to mieć pewność że jesteś zdrowy na ciele, umyśle i nerwach (bo zakładam że między innymi o takich kosztach mówisz)

Algorytm mam w nosie. A właściwie to algorytm ma mnie w nosie. Takie kanały jak mój nie przejmują się algorytmem, bo nie generują odpowiedniego ruchu, żeby być zauważonymi. Regularność jest ważna dla widzów. Tak samo "tempo" w rozumieniu wypuszczenia materiału o grze w miarę blisko premiery. Przy czym u mnie "blisko" to pół roku, albo rok po premierze, więc sam rozumiesz. Prawdopodobnie po tym jak przestałem hurtowo brać gry do recenzji od wydawców w końcu spadnie liczba publikowanych przeze mnie recenzji w miesiącu. Bo ciężko mi będzie kupować tyle gier ile dostawałem, nawet przy wsparciu widzów, czy okazjonalnych giftach od Patronów.

jestem w stanie dać sobie uciąć rękę że nie dostając teraz żadnej nowej gry masz i tak w backlogu tyle tytułów że starczy na rok materiałów.

[NeXuS AlphA]

Czy jest dużo gier, istny natłok który trzeba mieć?
Jest ich za dużo?
Ostatnio chciałem zrobić zakupy planszówkowe, czytaj kupic jakąś planszówkę, no bo jak to tak kupowac same koszulki
Kilka dni, co jakiś czas przeglądałem oferty sklepów i byłem jak stereotyp: cała masa do wyboru ale nie ma co wybrać Finalnie nic nie kupiłem, patrzylem na półkę i stwierdzałem że nie ma ani miejsca ani nie widzę nic na co miałbym się rzucać; to choć owszem może i są jakieś ciekawe to liczba pułkowników oraz gier że zbyt małą ilością partii bardziej stoi przed oczami.

Jeszcze w ubiegłym roku na Pyrkonie latałem jak kot z pęcherzem, w tym byłem jak Pepe le Skunks spokojnie stąpający między alejkami.

Co wpływa na to najbardziej?

Po co kupować kolejną "prostszą" rzecz skoro ma się na półce OnMars z kilkoma partiami na koncie, wiecznie obiecuje się wrócić do Anachrony, jeszcze sporo zostało Deep Madness itd itd.

Po co kupować kolejną rzecz gdy z każdym małym pudełkiem robi się kolejną przygodę z tetrisem, albo myśli co tu można wyrzucić innego aby zmieścić kolejną planszówkę, zwłaszcza jak ma się duszę kolekcjonera-chomika

Po co kupowac kolejną rzecz skoro to "to samo ale w nowym opakowaniu" - nie wnosi rewolucji, będzie się grało podobnie, na tyle że i tak jak Mamoń sięgnie się po to co już się zna, albo za 5dni patrzyło czy może jest jeszcze co innego bo już wejdzie dysonans pozakupowy.

Po co kupować kolejną nowość, skoro sukcesywnie nadrabiam to co realnie zainteresowało i to zainteresowanie nie ustało, więc i tak coś się pojawi.

Czy ilość tytułów mi przeszkadza?
Nie, fajnie można o czymś posłuchać, obejrzeć. Przechodząc w tym gąszczu gier dostępnych czuje ze wcale nie mam fomo, bo przecież to tylko 1-2 w miesiącu a nie ta cała reszta również

[Ardel12]

Czy jest dużo gier, istny natłok który trzeba mieć?
Jest ich za dużo?
Ostatnio chciałem zrobić zakupy planszówkowe, czytaj kupic jakąś planszówkę, no bo jak to tak kupowac same koszulki
Kilka dni, co jakiś czas przeglądałem oferty sklepów i byłem jak stereotyp: cała masa do wyboru ale nie ma co wybrać Finalnie nic nie kupiłem, patrzylem na półkę i stwierdzałem że nie ma ani miejsca ani nie widzę nic na co miałbym się rzucać; to choć owszem może i są jakieś ciekawe to liczba pułkowników oraz gier że zbyt małą ilością partii bardziej stoi przed oczami.

Gier wychodzi stanowczo za dużo. Nawet obejrzenie materiału o każdej to już wyczyn. Trzeba ścinać. Ja to w sumie czasem po grafikach albo słowach kluczowych, których nie lubię usuwam grę z listy do sprawdzenia(Area control, area majority itd.). Prócz premier sklepowych mamy jeszcze masę gier z KSa, które generują kolejne materiały i tutaj również ścinam ile wlezie. Podobnie jak Ty, ograniczam dzięki temu zakupy do mniejszych liczb. Jakbym miał czas czytać o każdej i bardziej się zainteresować to i pewnie więcej gier do kolekcji by wpadało. Podobnie wiele gier odpuszczam, bo mam już coś podobnego na półce, po co mi wariant tej samej gry.

Niektórzy podają nawet argumenty, że jakby przestali z dnia na dzień kupować, to by mieli grania dalej na miesiące jak nie lata. Sam przez kilka gier lifestylowych(TMB, ATO, KDM, HexploreIt...) mógłbym nimi żonglować i długo bym się nie znudził(a jeszcze sploterki i 18XX).

Czy ilość tytułów mi przeszkadza?

Mi akurat przeszkadza. Stanowczo wolałbym ścięcie o połowę liczby wydawanych gier. Byłby czas docenić obecne.

Sumarycznie ja wiele gier staram się ograć i w zeszłym roku naprawdę się tym zmęczyłem. Miałem dość czytania zasad i ogrywania kolejnych średniaków bez polotu. Tylko po to by "zaliczyć" nowość.

Ja ostatnio w sumie więcej kupuje starszych tytułów. Nadrabiam zaległości w perełkach. Na szczęście coraz mniej nowości mnie kręci, więc i kolekcja tak drastycznie nie rośnie.

[garg]

[...] Jeszcze w ubiegłym roku na Pyrkonie latałem jak kot z pęcherzem, w tym byłem jak Pepe le Skunks spokojnie stąpający między alejkami. [...]

To był chyba Pepe Le Swąd

[Ciuniek]

To zależy, czy oglądałeś na video, czy w telewizji, bo tłumaczenie było inne ;p

[citmod]

Zupełnie przypadkiem natknąłem się na nowy kanał Sam'a Healey'ego. Z tego co widzę działa od miesiąca. Ja raczej nie planuje oglądać, bo mimo, że zawsze go lubiłem (na żywo niespodziewanie najserdeczniejszy z trójki z tamtych czasów Tom/Zee/Sam), to jednak jego wiedza i obycie planszówkowe zawsze wydawało się raczej słabe. Nie mniej pamiętam, że w tym wątku parę osób się o nim pozytywnie wypowiadało, więc może kogoś zainteresuje.
Z ciekawostek, to patrząc na jego aktualne filmy to musiał schudnąć chyba co najmniej z 50kg jak nie więcej bo kiedyś był ogromny, a teraz na oko bym powiedział, że jest chudszy od Toma. Aczkolwiek ciężko ocenić, bo ma luźne koszulki i w tych paru filmikach co na szybko przejrzałem to siedział przy stole.

https://www.youtube.com/@SamHealey6

[arturmarek]

Dawno nie dzieliłem się tutaj przeglądem swoich ostatnich preferencji recenzencko-influencerskich. W mniejszym lub większym stopniu śledzę media planszówkowe od ponad 5 lat. Aktualnie niemal wyłącznie przyjmuje treści w formie podcastów - tzn. nie tylko klasycznych podcastów, ale w zdecydowanej większości bez wizji. Kilka kanałów, których słucham/oglądam mniej lub bardziej:

Gradanie: słucham prawie wszystkiego co wypuszczają, poza recenzjami solo. Najlepszy polski podcast - tutaj nie ma co specjalnie komentować. Kto słucha planszówkowych podcastów musi znać i lubić Gradanie.
KPiB: materiały tochę w kratkę. Odcinki z Piotrkiem 10/10 - troche dlatego, że mam wrażenie, że Piotrek ma podobne doświadczenia planszówkowe i jest na podobnym etapie w hobby jak ja, więc dobrze mi się go słucha, ale też dlatego, że występuje w moich ulubionych formach: "w co graliśmy" i "nasza szafa". Dramki są ciekawą formą - pewnie z 10 stron tego wątku było im poświęconym, więc nie mam nic nowego do powiedzenia o samej formie, jedynie mam wrażenie, że niektóre tematy są ciągnięte bez sensu - w kółko gadanie tego samego przez 10min - np. temat Kaczmara jakoś ostatnio. Recenzje są OK, aczkolwiek przydałoby się tochę struktury (patrz: Gradanie, gdzie jest niby luźna dysksusja, ale jest to ułożone). Inna sprawa, to Przemek i Marek stosunkowo niedawno poznali planszówki i trochę inaczej podchodzą do tematu ode mnie (to zupełnie subiektywne). No i niestety muszę skomentować topki, które są beznadziejne. Marek z przemkiem nie ustalają jakiś sensownych ram i wychodzi z tego gadanie o losowych grach... Topka z killerami, to było już kompletne przegięcie - Przemek chyba nie miał ani jednego killera - gra X zabiła grę Y, tylko wszystko na zasadzie X to killer wszystkich worker placementów, ale oczywiście gram w inne worker placementy, ale ten to mój ulubiony. Marek miał chyba jednego "prawdziwego" killera - Nemesis 2 zabija Nemesisa 1. Topka tematyczna, podobnie - niektóre gry z ciekawym tematem, niektóre z unikalnym (ale nie do końca), niektóre najlepsze w tym temacie, niektóre z niecodziennym połączeniem tematu z mechaniką...
Stare Kości: słucham od czasu do czasu. Nie jestem do końca przekonany. Paweł mówi często takim tonem, jakby nagrywał za karę. Recenzje, podobnie jak u KPiB, zyskałyby przy jakiejś ramowej strukturze. Mam też wrażenie "dziwnej" chemii między prowadzącymi - ale może ma to związek z głosem Pawła - jeśli nie wiecie o co chodzi spytajcie Przemka z KPiB . Oczywiście każdy mówi co myśli, ale lepiej się słucha osób, które próbują komentować obiektywnie, a ostatnio słuchałem z dużym opóźnieniem omówienia zapowiedzi Rebel i innych. Paweł o Uczcie dla Odyna + Norwega: odsmażany kotlet i ogólnie komu to potrzebne. Paweł o Dominionie: super, gratulacje dla wydawcy.
Gambit: słucham, bez wizji. Przy okazji Gambita, w ogóle zacząłem się zastanawiać, czy dałoby się nakręcić recenzję gry planszowej gdzie wizja miałaby sens. Nie mówię o omówieniu zasad, ale sama część z oceną.
Dice Tower: teraz właściwie ograniczam się do topk, a też już nie słucham wszystkich. Raz na jakiś czas posłycham recenzji, ale właściwie tylko tych, które są robione w grupie.
GeekFactor: słucham niektórych materiałów z Pandą. Chyba najlpesze topki w polskim internecie planszówkowym. Poza tym jakoś do mnie nie trafia.

Zastanawiam się, może influencerzy-forumowicze mi powiedzą, czy twórcy pracują nad swoim warsztatem? Często słyszy się, że kupili lampę/mikrofon/kamerę itp. Czy pracują nad dykcją, szkolą się z publicznych wypowiedzi, jakichś podstaw scenariusza itp? Jedna z pierwszych rzeczy, która przychodzi mi na myśl to operowanie skrótami - mam wrażenie, że w języku mówionym to bardzo nieformalne, a wręcz nieeleganckie używanie skrótów. Stare Kości, chyba, przez całą recenzję Great Western Trail Argentyna nie powiedzieli pełnej nazwy gry, tylko "giewute".

[Gambit]

Zastanawiam się, może influencerzy-forumowicze mi powiedzą, czy twórcy pracują nad swoim warsztatem? Często słyszy się, że kupili lampę/mikrofon/kamerę itp. Czy pracują nad dykcją, szkolą się z publicznych wypowiedzi, jakichś podstaw scenariusza itp?

Kiedyś próbowałem "bawić się" ujęciami podczas tłumaczenia zasad. Zrezygnowałem, bo było to zbyt męczące i czasochłonne jak dla kogoś, kto robi to hobbystycznie w domu. Jedyna "praca nad warsztatem" jaką wprowadziłem, to zabawa światłem i dwa dynamiczne zbliżenia. Nie piszę scenariuszy (mam tylko wypunktowane co mi się podoba w grze, a co nie i wypisane w zeszycie - choć i tak czasem o czymś zapomnę). Jedyna faktyczna praca, to próby pilnowania się, żeby nie robić tych słynnych "yyyy", "eeee". Przed kamerą zawsze siadam ja i jestem sobą. Traktuję to jak rozmowę o planszówkach ze znajomymi (choć głównie to ja gadam). To jest z mojej strony naturalne i szczere i nie chcę nigdy tego zmieniać.

[Darkstorm]

Zastanawiam się, może influencerzy-forumowicze mi powiedzą, czy twórcy pracują nad swoim warsztatem? Często słyszy się, że kupili lampę/mikrofon/kamerę itp. Czy pracują nad dykcją, szkolą się z publicznych wypowiedzi, jakichś podstaw scenariusza itp?

Kiedyś próbowałem "bawić się" ujęciami podczas tłumaczenia zasad. Zrezygnowałem, bo było to zbyt męczące i czasochłonne jak dla kogoś, kto robi to hobbystycznie w domu. Jedyna "praca nad warsztatem" jaką wprowadziłem, to zabawa światłem i dwa dynamiczne zbliżenia. Nie piszę scenariuszy (mam tylko wypunktowane co mi się podoba w grze, a co nie i wypisane w zeszycie - choć i tak czasem o czymś zapomnę). Jedyna faktyczna praca, to próby pilnowania się, żeby nie robić tych słynnych "yyyy", "eeee". Przed kamerą zawsze siadam ja i jestem sobą. Traktuję to jak rozmowę o planszówkach ze znajomymi (choć głównie to ja gadam). To jest z mojej strony naturalne i szczere i nie chcę nigdy tego zmieniać.

No i jest dobrze.

[arturmarek]

Zastanawiam się, może influencerzy-forumowicze mi powiedzą, czy twórcy pracują nad swoim warsztatem? Często słyszy się, że kupili lampę/mikrofon/kamerę itp. Czy pracują nad dykcją, szkolą się z publicznych wypowiedzi, jakichś podstaw scenariusza itp?

Kiedyś próbowałem "bawić się" ujęciami podczas tłumaczenia zasad. Zrezygnowałem, bo było to zbyt męczące i czasochłonne jak dla kogoś, kto robi to hobbystycznie w domu. Jedyna "praca nad warsztatem" jaką wprowadziłem, to zabawa światłem i dwa dynamiczne zbliżenia. Nie piszę scenariuszy (mam tylko wypunktowane co mi się podoba w grze, a co nie i wypisane w zeszycie - choć i tak czasem o czymś zapomnę). Jedyna faktyczna praca, to próby pilnowania się, żeby nie robić tych słynnych "yyyy", "eeee". Przed kamerą zawsze siadam ja i jestem sobą. Traktuję to jak rozmowę o planszówkach ze znajomymi (choć głównie to ja gadam). To jest z mojej strony naturalne i szczere i nie chcę nigdy tego zmieniać.

Ty akurat masz jedne z bardziej ustrukturyzowanych recenzji. Nieformaly "dowcipny" wstęp -> omówienie reguł -> plusy -> minusy (Daniel Kahneman pewnie zasugerowałby zmianę kolejności plusów i minusów) -> czy pytania czy odpowiedzi?
I jak widać, struktura, nie przeszkadza w byciu sobą.

[Gambit]

plusy -> minusy (Daniel Kahneman pewnie zasugerowałby zmianę kolejności plusów i minusów)

Ciekawa idea

[NeXuS AlphA]

plusy -> minusy (Daniel Kahneman pewnie zasugerowałby zmianę kolejności plusów i minusów)

Ciekawa idea

Jesli o mnie chodzi to lubię kolejność jak jest. Zawsze wolę jak najpierw roztacza się jakiś wysyp tego co dobre i na podstawie tego (oraz tego co zobaczyłem wcześniej w materiale) już wiem czy coś mnie zaintrygowało, czy widzę w tym potencjalnego kandydata do zakupu etc.

Mając już taką ocenę wewnętrzną zbudowaną muszę w drugiej kolejności zmierzyć się z tym co kuleje. Zatem zaczynam rewidować ocenę, znosząc ją z ideii do rzeczywistości.

Gdy w minusach nie pojawi się nic co burzyło by pierwotna ocenę, to wiem że jest ok.

A tak to jakby przed ślubem słuchać: marudzi, czepia się, chrapię, zawsze musi mieć rację, nie toleruje w domu piwa, no ale... lubi gotować, gra w planszówki, jest troskliwa i pięknie śpiewa
Te pierwsze informacje już będą budować mur, który przecież trudniej osłodzić

[detrytusek]

"Gra w planszówki" wszystko osłodzą.

[adm1004a]

jako początkujący, który szuka informacji o grach to stwierdzam, że nie udało mi się znaleźć recenzji - omijajcie ten tytuł, to kupa jest nieprzeciętna. na takich początkujących najłatwiej zrobić deal. o mało co nie kupiłem x-men bunt mutantów bo fajna promka, ale odszukałem ten wątek, gdzie napisano że to zmarnowane pieniądze i czas. czasem kupuje też na prezent i nie jest łatwo zmieścić się w budżecie i żeby muchy się nie zleciały do gry

[BOLLO]

jako początkujący, który szuka informacji o grach to stwierdzam, że nie udało mi się znaleźć recenzji - omijajcie ten tytuł, to kupa jest nieprzeciętna. na takich początkujących najłatwiej zrobić deal. o mało co nie kupiłem x-men bunt mutantów bo fajna promka, ale odszukałem ten wątek, gdzie napisano że to zmarnowane pieniądze i czas. czasem kupuje też na prezent i nie jest łatwo zmieścić się w budżecie i żeby muchy się nie zleciały do gry

wow....szacun za poszukiwania opinii. Jak widać najlepiej posłuchac wielu źródeł bo czyjaś opinia zawsze jest bądz co bądz subiektywna

[Neoptolemos]

jako początkujący, który szuka informacji o grach to stwierdzam, że nie udało mi się znaleźć recenzji - omijajcie ten tytuł, to kupa jest nieprzeciętna. na takich początkujących najłatwiej zrobić deal. o mało co nie kupiłem x-men bunt mutantów bo fajna promka, ale odszukałem ten wątek, gdzie napisano że to zmarnowane pieniądze i czas. czasem kupuje też na prezent i nie jest łatwo zmieścić się w budżecie i żeby muchy się nie zleciały do gry

Recenzje X-Men, kilka pierwszych recenzji pisemnych z google:
Angryboardgamer - recenzja negatywna, cytat:

Spoiler:

W rezultacie X-men: Bunt mutantów to tytuł, który trudno polecić.

Polygamia - recenzja co najwyżej średnia, cytat:

Spoiler:

Jeśli szukacie większego wyzwania i nie przeszkadza wam język angielski to odesłałabym was do Marvel Champions: The Card Game, która daje o wiele więcej frajdy. Z kolei na krótkie i szybkie rozgrywki (niekoniecznie kooperacyjnego) polecam Splendor: Marvel. X-Men: Bunt mutantów na ich tle wypada raczej średnio, ale nie można mu odmówić własnego uroku.

BigBadDice - recenzja negatywna, cytat:

Spoiler:

X-Men Bunt Mutantów to prosta gra o turlaniu kośćmi i czekaniu na wyniki. Młodym fanom serii może podejdą, ale tylko z braku doświadczenia i wiedzy o lepszych grach. Odgrzewany kotlet na licencji. Kupujcie na własną odpowiedzialność.

Ostatnia tawerna - recenzja co najwyżej średnia, cytat:

Spoiler:

Ostatecznie plusy i minusy w dużej mierze się pokrywają, przez co w ogólnym rozrachunku musimy określić X-Men: Bunt mutantów mianem przeciętniaka.

Polter - recenzja negatywna, cytat:

Spoiler:

X-Men: Bunt mutantów przy otwieraniu pudełka i wertowaniu ponad 20-stronicowej instrukcji obiecuje więcej niż faktycznie dostarcza. Niestety miłośnicy mutantów nie będą najszczęśliwsi, ponieważ ich pupile nie wnoszą do gry nic szczególnego, nie różnią się od siebie, a monotonia i powtarzalność mechaniki nie zachęcają do dłuższego obcowania z produkcją.

To jest 5 pierwszych wyników z google. PIĘĆ PIERWSZYCH. Widzę też recenzje Gradania i Geek Factora, nie mam czasu teraz oglądać całości, ale szybkie sprawdzenie - u Gradania 0/0, Geek Factor mówi "no ja tego na półce mieć nie będę".

#sprzedajnirecenzenci #czemuniemanegatywnychrecenzji

[VivoBrezo]

Nawet Game Troll mówił w swojej prezentacji że nie podobała mu sie i co najwyżej do grania solo.

Btw, ostatnio miałem okazję do grania w X-Menow i potwierdzam że to tytuł dla masochistów

[JollyRoger90]

Nawet Game Troll mówił w swojej prezentacji że nie podobała mu sie i co najwyżej do grania solo.

Btw, ostatnio miałem okazję do grania w X-Menow i potwierdzam że to tytuł dla masochistów

czyżby nadchodzi odcinek z wieczorem crap'ów?

[sliff]

jako początkujący, który szuka informacji o grach to stwierdzam, że nie udało mi się znaleźć recenzji - omijajcie ten tytuł, to kupa jest nieprzeciętna. na takich początkujących najłatwiej zrobić deal. o mało co nie kupiłem x-men bunt mutantów bo fajna promka, ale odszukałem ten wątek, gdzie napisano że to zmarnowane pieniądze i czas. czasem kupuje też na prezent i nie jest łatwo zmieścić się w budżecie i żeby muchy się nie zleciały do gry

kwestia optyki i słownictwa recenzja: "średniak", "przeciętniak", "5/10" = gra słaba nie kupować.
recenzja: "killer", "najlepsza gra roku", "10/10" = gra takie 7-8/10 można się zainteresować.

* - w przypadku Gambita trzeba tylko zamienić ekstrema 4/10 traktować jak 7 - bo GH to dobra gra, a 9/10 jak 5 - gra typu orka na ugorze, jakieś euklundy itp.
** - w przypadku Gametrolla trzeba tak odjąć jeszcze ze 2 od oceny

[Quel]

Ciekaw jestem jakie podejście mają inni odbiorcy recenzji, tych zarówno pisanych jak i nagrywanych do informowania (lub jego braku) o liczbie graczy, z którymi recenzenci ogrywają dany tytuł.

Niewielu z twórców zaznacza w ogóle, w ile osób udało się rozegrać dany materiał (grę) podlegający recenzji. Mam często zagwozdkę, czy na pewno osoba tworząca opinię nt. danego tytułu mogła sprawdzić warunki i mechaniki, które bardzo często są uzależnione od liczby graczy przy stole?

Mam wrażenie, że ostatni pęd, w którym coraz więcej tytułów jest wydawanych wyklucza, w ogóle możliwość, aby recenzencji, którzy niestety - ale bardzo często łapią co popadnie, co będzie na fali, podejmują się stworzenia opinii o grze, której nie będą mogli sprawdzić, w takim wymiarze, jak choćby - najbardziej polecane przez społeczność BGG warianty osobowe. Jeśli widzę, że gra ma w sobie elementy negocjacji, gry nad stołem, walki o teren i zasoby, a nie wiem w ile osób taki twórca sprawdzał dany tytuł, to jak mogę odbierać jego recenzję? Czy jest ona rzetelna, skoro być może tytuł dla nawet 6 graczy, recenzent rozegrał w 3 osoby, dwa razy, a może raz, trzy razy zagrał ale w 2 osoby, w i raz się udało w 4? Mam wrażenie, że na planszy gry o nazwie recenzencji, pozostało już niewielu recenzentów, a część z nich stało się jedynie prezenterami pudełek, jak typowi marketingowcy.

Dlatego też ogromny szacunek oddaję tym recenzentom, którzy często idą pod prąd, mają w szczególności wyrobiony gust planszowy (np. nie akceptują gier powyżej ciężkości 4.0 na BGG, o czym wprost informują, albo grają w to co chcą, a nie w to co akurat leci na tapecie wydawniczej). Oczywiście szanuję również, może nieładnie nazwanych przeze mnie marketingowców, bo poświęcają swój czas na stworzenie materiałów, które często są bardzo dobrej jakości wizualnej ale mam wątpliwości co do merytorycznej strony tych materiałów.

Z drugiej zaś strony, czas nie jest z gumy i my jako odbiorcy, też możemy mieć swoje gusta, preferencje i właściwie segregować przeglądane przez nas treści, poszukując interesujących nas kryteriów - tak jak na przykład liczba graczy, z którymi ktoś ogrywał dany tytuł podlegający recenzji oraz liczba rozegranych partii. Już nie chodzi o sam nakaz rozgrywania 20 partii, po 4 razy w każdym wariancie osobowym ale o umieszczanie takiej informacji w materiale, co pozwoli na weryfikację materiału pod względem merytorycznym.

[arturmarek]

Spoiler:

Ciekaw jestem jakie podejście mają inni odbiorcy recenzji, tych zarówno pisanych jak i nagrywanych do informowania (lub jego braku) o liczbie graczy, z którymi recenzenci ogrywają dany tytuł.

Niewielu z twórców zaznacza w ogóle, w ile osób udało się rozegrać dany materiał (grę) podlegający recenzji. Mam często zagwozdkę, czy na pewno osoba tworząca opinię nt. danego tytułu mogła sprawdzić warunki i mechaniki, które bardzo często są uzależnione od liczby graczy przy stole?

Mam wrażenie, że ostatni pęd, w którym coraz więcej tytułów jest wydawanych wyklucza, w ogóle możliwość, aby recenzencji, którzy niestety - ale bardzo często łapią co popadnie, co będzie na fali, podejmują się stworzenia opinii o grze, której nie będą mogli sprawdzić, w takim wymiarze, jak choćby - najbardziej polecane przez społeczność BGG warianty osobowe. Jeśli widzę, że gra ma w sobie elementy negocjacji, gry nad stołem, walki o teren i zasoby, a nie wiem w ile osób taki twórca sprawdzał dany tytuł, to jak mogę odbierać jego recenzję? Czy jest ona rzetelna, skoro być może tytuł dla nawet 6 graczy, recenzent rozegrał w 3 osoby, dwa razy, a może raz, trzy razy zagrał ale w 2 osoby, w i raz się udało w 4? Mam wrażenie, że na planszy gry o nazwie recenzencji, pozostało już niewielu recenzentów, a część z nich stało się jedynie prezenterami pudełek, jak typowi marketingowcy.

Dlatego też ogromny szacunek oddaję tym recenzentom, którzy często idą pod prąd, mają w szczególności wyrobiony gust planszowy (np. nie akceptują gier powyżej ciężkości 4.0 na BGG, o czym wprost informują, albo grają w to co chcą, a nie w to co akurat leci na tapecie wydawniczej). Oczywiście szanuję również, może nieładnie nazwanych przeze mnie marketingowców, bo poświęcają swój czas na stworzenie materiałów, które często są bardzo dobrej jakości wizualnej ale mam wątpliwości co do merytorycznej strony tych materiałów.

Z drugiej zaś strony, czas nie jest z gumy i my jako odbiorcy, też możemy mieć swoje gusta, preferencje i właściwie segregować przeglądane przez nas treści, poszukując interesujących nas kryteriów - tak jak na przykład liczba graczy, z którymi ktoś ogrywał dany tytuł podlegający recenzji oraz liczba rozegranych partii. Już nie chodzi o sam nakaz rozgrywania 20 partii, po 4 razy w każdym wariancie osobowym ale o umieszczanie takiej informacji w materiale, co pozwoli na weryfikację materiału pod względem merytorycznym.

Temat był wałkowany wiele razy. Mam to samo zdanie. Niech sobie nagrywają recenzje po ilu chcą rozgrywkach, w jakich chcą składach, tylko niech to dokładnie powiedzą w trakcie recenzji, żeby każdy złapał kontekst. Jak dla mnie nie ma problemu, żeby nagrywać recenzje po przeczytaniu instrukcji, albo przeczytaniu informacji na tyle pudełka.

[Gambit]

Jak dla mnie nie ma problemu, żeby nagrywać recenzje po przeczytaniu instrukcji, albo przeczytaniu informacji na tyle pudełka.

Nareszcie. W końcu mogę wyjść z szafy

[tomp]

Jak dla mnie nie ma problemu, żeby nagrywać recenzje po przeczytaniu instrukcji, albo przeczytaniu informacji na tyle pudełka.

Nareszcie. W końcu mogę wyjść z szafy

Pora zaktualizować tekst na koniec materiału. "I zaglądali do innych recenzentów robiących materiały na podstawie informacji z tyłu pudełka albo robiących podcasty, piszących na blogach..."