(Opole) Planszowe Opole

[agt]

Diuna prostą jest

A poza tym to nie ma gier nie do ogarnięcia

Ale ta gra jest dobra!

Doigrasz się

[j_g]

Wczoraj u Bogasa znowu Diuna. Ale ta gra jest dobra!

Z dodatkiem gracie?

Doigrasz się

No i dekbilding jest. Hę?

[Ardagast]

Wczoraj u Bogasa znowu Diuna. Ale ta gra jest dobra!

Z dodatkiem gracie?

Doigrasz się

No i dekbilding jest. Hę?

Bez dodatku gra jest dobra, ale ze wszystkimi dodatkami gra jest wybitna i kompletna, a parę mankamentów podstawki rozmywa się w ilości dostępnych nowych opcji. Po 20 partiach śmiem twierdzić że ilość strategii jest porażająca jak na tak prostą grę w swoim rdzeniu. Emocje do samego końca. Jeśli chodzi o poziom trudności to takie oczko wyżej od Arnaka z dodatkiem. Ale wysoki poziom interakcji między graczami czyni tą grę dużo lepszą i dużo głębszą niż inne łorker plejsmenty z budowaniem talii. Faktycznie poziom satysfakcji po rozgrywce powoduje że człowiek chce więcej.

[agt]

Jak nie przestaniecie to kupię zanim zagram

[j_g]

Jak nie przestaniecie to kupię zanim zagram

Grałem raz i potwierdzam. Jak na swoją kategorię to fajna giera, konfrontacyjna, choć z maluchami to nie polecam. No i 8-me miejsce na bgg. A z dodatkami to naprawdę musi być miodek. Książki też dobre. Mało akcji, ale mnóstwo polityki (prawdziwej, nie jak z naszego grajdoła) i takich tam dylematów człowieka-robaka-boga. Warto.

[Barbarzyciel]

Jako arnakowiec jestem pod wrażeniem Diuny.

Podobna mechanika karciano-meplowa. Podobnie niewielu workerów. Podobnie pożądane karty dociągające kolejne karty ze stosu. Z grubsza podobny mechanizm spalania słabszych kart, żeby dostać coś ekstra albo podrasować osobisty deck.

Z różnic: trzecia funkcja, czyli wpływ sprawiający, że warto spasować, żeby dostać nowe, lepsze karty, które można użyć w nieokreślonej przyszłości, wszczepy, czyli karty umożliwiające dołączenie do innych kart, żeby otrzymać dodatkowy efekt, choć czasem kosztem wpływu. No i oczywiście system walki, który bazuje na dolicytowaniu kolejnych żołdaków, statków kosmicznych i bonusów z kart, technologii oraz intryg.

Liderzy trochę personalizują system rozgrywki. Odnoszę wrażenie, że ci w zamyśle trudniejsi mają większy potencjał, co udowodnił Paweł. Sama rozgrywka w Diunę z oboma dodatkami dla pierwszorazowego gracza jest nieco przytłaczająca wielością opcji, ale pierwsza porażka zachęca do dalszej eksploracji gry, bo liczba kart akcji i intryg jest naprawdę duża.

[gafik]

Jakieś plany na środę?

[melusina]

Powinnam się pojawić. Mam już Nieznaną planetę. Może ktoś jest chętny?

[j_g]

Są szanse, że będę. Na tę chwilę tak na 80%. Chętnie poznałbym nieznaną planetę. Co prawda, umawiałem się tydzień temu z Podróżnikiem na wieczór dwuosobówek, ale z zastrzeżeniem możliwości zaistnienia wariantów alternatywnych, zależnie od zastanych konstelacji stołowych.

[Teresa]

My też będziemy opoje, ok 17:15-30, może być "Nieznana planeta", chyba, że Gafik skusi Marcina Civką

[gafik]

"opoje" ...

To tak "apropo" bo ostatnie 2 dni mam imprezy i się opiłem

[agt]

Planszowe opoje..

[Teresa]

No my też z Marcinem 3 dni imprezowaliśmy w Sanoku na spotkaniu miłośników Austro-Węgier

[Barbarzyciel]

No my też z Marcinem 3 dni imprezowaliśmy w Sanoku na spotkaniu miłośników Austro-Węgier

Pod portretem Najjaśniejszego Pana?

Dzisiaj chciałbym być, ale na dwoje babka wróżyła. Mam moją wykreślankę w dalszym stadium developementu, więc zachęcam!

[gafik]

U mnie się sypnęło. Może będę a może nie? Trudno na razie orzec.

[j_g]

U mnie moje 80% niestety zamieniło się w 10%, czyt. prawie na pewno mnie nie będzie. O ile będę po godz. 16.00 przy kompie to jeszcze potwierdzę, ale póki co to mnie nie uwzględniajcie.

[j_g]

Nie będzie mnie. Sorki. Skrobnijcie potem, proszę, co straciłem.

[Pudelek]

Była Nieznana Planeta, a potem jakieś kolorowe coś w Wenecji. Przyjemne i dość losowe (to drugie, czyli w sam raz dla Czarka ). I w jednej i drugiej grze kolejność ta sama.

[melusina]

Informacja dla ciekawskiego Jacka (trochę więcej niż u pudelka):

Kiedy przyszłam na spotkanie, czekał już Andrzej, który po 5 minutach stwierdził, że jak ciebie nie będzie Jacku, to on sobie idzie. Widzisz, jak narozrabiałeś?
Podejrzewam jednak, że był zmęczony i twoja nieobecność była tylko pretekstem do odwrotu.
Później pojawili się: Wojtek, Teresa i Marcin.

Najpierw na stół weszła "Niezbadana planeta". Wszyscy graliśmy na takiej samej planecie i taką samą korporacją. Bałam się, że nie będę w stanie wyjaśnić działania niektórych z nich. Tura gracza polega na dobraniu kafelka i podniesieniu poziomu produkcji zasobów znajdujących się na kafelku. Oczywiście, trzeba przestrzegać pewnych zasad dokładania kolejnych kafelków, ale nie ma zbyt dużo ograniczeń i zdobyte technologie w tym pomagają. Dodatkowo wybraliśmy wersję gry z celami wspólnymi, indywidualnymi i talią wydarzeń. Jako wytrawni gracze talię stworzyliśmy z 5 łatwych, 10 średnich i 5 trudnych wydarzeń. Później się okazało, że nie był to najlepszy pomysł, bo zanim się rozkręciliśmy, już trzeba było kończyć grę (wywołała go wyczerpana talia wydarzeń). Poza tym ledwo podniosłam jakiś wskaźnik zasobów, to wydarzenie zmuszało nas do jego obniżania. Dociągane karty cywilizacji były też jakieś dziwne - domagały się dobrania kart, których nigdzie nie mogliśmy znaleźć. Pomimo kłód rzucanych nam pod nogi, dobrnęliśmy do końca. Najlepiej poszło Wojtkowi, choć Marcinowi niewiele brakowało. Chętnie zagrałabym jeszcze raz, ale już bez talii wydarzeń - miałabym więcej satysfakcji ze zbudowania czegoś... i muszę doczytać na forum o co chodziło z tymi dziwnymi kartami. Zatem Jacku, będziesz mile widziany, jeśli zechcesz w nią zagrać.

Później Wojtek zapoznał nas z grą "Mille fiori" Rainera Knizii. Kiedy powiedział, że szkoda, że nie ma żetonów +100, zdziwiliśmy się, ale okazało się, że w grze można zdobyć ponad 200 pkt. Wizualnie gra jest ładna, szczególnie, gdy szkiełka pokryją większą część planszy. Gra jest zlepkiem mini gierek. Z 5 rozdanych kart wybierasz jedną, którą zagrywasz, a resztę przekazujesz dalej, aż się skończą (trochę podobna do 7 cudów). Mi wydawała się festiwalem losowości, aż się zdziwiłam, że to gra Knizii. Teraz myślę, że po kilku grach można tę losowość nieco okiełznać. Gdzie nie pójdziesz, tam dostajesz punkty. Wojtek i Marcin zdobyli najwięcej punktów na statkach. Chwilami traciłam orientację, za co są punkty w tej części gry i łobuzy to wykorzystały. W kolejnej rozgrywce już tak łatwo im nie pójdzie. Gra jest szybka (niecała godzina) i można w nią zagrać, gdy zostanie trochę czasu.

Koniec relacji

[cezner]

Ktoś będzie jutro?

[Teresa]

Ja powinnam dojechać ok 17:15-30; Marcin będzie wiedział na pewno dziś wieczorem, to sam napisze. Jestem otwarta na propozycje do grania

[j_g]

Ja jeszcze nie wiem. Postaram się dać znać dziś wieczorem.

[cezner]

Ja będę.

[melusina]

Zjawię się najwcześniej w październiku. Zatem przyjemnych rozgrywek

[gafik]

Planuję być... ale jak zwykle może być różnie... nie ogarniam nawału roboty. Ale to dlatego że mi się nie chce pracować i spycham...