Jestem po czterech partiach w Edycję Rozszerzoną, więc pomyślałem, że coś skrobnę, bo o grze jest super cicho i w sumie jednocześnie to rozumiem, jak i nie rozumiem jednocześnie.
Klaryfikując - to jest fenomenalne ekonomiczne euro, ale z kilkoma "dziwactwami" i zdecydowanie nie jest to gra dla każdego. Mi siadło niemiłosiernie, mega ta gra mi się podoba, ale jednocześnie rozumiem, że gracze mogą się od niej totalnie odbić, bo zawiera kilka elementów, które albo można kochać, albo szczerze nienawidzić.
Po pierwsze - to nie jest gra dla ludzi, którzy lubią wszystko przeliczać do ostatniego punktu po przecinku. Mega duże znaczenie ma tutaj licytacja, mega znaczenie ma tutaj dobry blef, więc jak ktoś lubi euro bez interakcji, siedząc w ciszy i licząc ile punktów przyniesie mu cyna, to będzie bawił się fatalnie. Tutaj często można zostać ofiarą dobrego blefu, a jak ktoś nie umie zhandlować ciulowej ziemi za miliony, ani kupić dobrego gruntu za grosze, jak żona Obajtka, to nie jest to gra dla niego. Dla mnie licytacja stanowi tu główny "punkt sprzedaży" CS i dostarcza nieprawdopodobnych emocji.
Po drugie - Potrzeba do niej dobranego towarzystwa, które lubi taką zabawę i każdego gracza pasjonuje robienie innych w "wała". Jak przy stole trafi się jeden, który traktuje rozgrywkę śmiertelnie poważnie - to może zepsuć cały fun, a co gorsza - spowodować totalny downtime, bo będzie prowadził obliczenia opłacalności na poziomie excela, do czwartego miejsca po przecinku, a później marudził, że coś mu w tych wyliczeniach nie poszło.
Po trzecie - Potrzebna jest akceptacja pewnej losowości. To znaczy - umiejętności nią zarządzania. Tutaj część kart, które dostaniemy może być trochę gorsza, może podejrzane kafelki nie mają fajnych zasobów i teraz albo będziemy marudzić, albo nauczymy się radzić sobie z tym problemem. Czyli właściwie zagrywać karty, korzystać z podejrzanych złóż i umiejętnie prowadzić licytację. Serio nawet z najgorszego układu można wyciągnąć tutaj super wyniki. No i oczywiście nie można psioczyć na zmieniającą się wartość zasobów, tylko starać się na bieżąco dostosowywać do sytuacji.
Po czwarte - Bez dobrych negocjacji tutaj się daleko nie zajedzie. Czasami trzeba pomóc oponentom i wybudować sztolnię, albo pociąg. Nie ma opcji - trzeba robić to z głową i z... Wyrachowaniem. Lepiej pomagać słabszym, niż liderowi. Ale wszędzie - trzeba się dogadywać. Jak ktoś nie lubi gry nad stołem, to będzie się fatalnie bawił, bo wynik tutaj nie zależy wyłącznie od intelektu, ale również (*albo przede wszystkim) od umiejętności interpersonalnych.
Po piąte - Gra, przez negocjację i grę nad stołem jest bardzo długa. Mnie to kompletnie nie przeszkadza, bo bawię się wyśmienicie, a na pewno nie nudzę. Ale partia potrafi się jednak ciągnąć. Na cztery rozgrywki - żadnej nie zakończyłem w czasie poniżej trzech godzin. Długo, jak na eurasa, w którym w sumie przez całą grę robimy to samo.
Po szóste i ostatnie - Moduł "Emigracja", powinien być od razu zaimplementowany w podstawce. Bez niego tracimy MEGA dużo. Emigracja rozwiązuje znakomicie problem "bezrobotnych" robotników. Pierwsze dwie partie rozegrałem bez niego. Po kolejnej stwierdziłem, że to najlepsze, co wymyślono w Edycji Rozszerzonej i koniecznie, za każdym razem, trzeba włączyć go do podstawki. Serio naprawia kilka ewidentnych problemów, podbija emocje i ma gigantyczny wpływ na dynamikę rozgrywki. Zwiększa też w fajny sposób interakcję, bo po pierwsze - robotnicy zyskują na znaczeniu, a po drugie - jest teraz fajny wyścig o bonusy.
Co jeszcze? Grałem z bonusowymi kafelkami z Kickstartera i uważam, że są ekstra dodatkiem. Nie grałem jeszcze z Arszenikiem, ale nie mogę się już doczekać kolejnej rozgrywki.
Reasumując - Uważam Cynowy Szlak Edycja Rozszerzona za rewelacyjną grę i jeden z najbardziej trafionych zakupów do kolekcji w tym roku. Jednocześnie przestrzegam przed zakupem w ciemno. To nie jest suche, policzalne euro.
Jak to skwitował mój znajomy, któremu też gra siadła bardzo - "To najbardziej imprezowe euro w jakie grałem". I jest w tym stwierdzeniu sporo prawdy. Bo radochę napędza tu nie budowa silniczka i mielenie surowców, a wysoka interakcja i gra nad stołem. I do tego non stop mamy tu ciekawe decyzje! Dla mnie bomba i jestem mocno zaskoczony, że M.Wallace popełnił taki produkt. I na koniec zdecydowanie zachęcam do grania z Emigracją od pierwszej partii, bo sporo zmienia w odbiorze!
.
