Gra miesiąca - grudzień 2023

[MataDor]

U mnie zdecydowanie GWT : Nowa Zelandia, 9 rozgrywek w grudniu. Dla mnie chyba najlepsze euro w jakie grałem. Każda rozgrywka inna.

2 kampanie w Inferno: Guelphs and Ghibellines Vie for Tuscany, 1259-1261 też mega satysfakcjonujące. Uwielbiam serię gier Levy & Campaign od GMT. Jedyny problem z nimi jest taki że gorzej zredagowanych instruckji do gier ciężko znaleźć. Kiedy uczyłem się systemu do Almoravidów to po przeczytaniu instrukcji nie wiedziałem jak w to grać i musiałem się po raz pierwszy w życiu wesprzeć filmem instruktażowym do gry na youtube. Przyznam że pewnie dopiero 3cią kampanię zagram na w pełni właściwych zasadach... Jeśli ktoś oczekuję że raz przeczyta instrukcje i zagra wszystko prawidłowo to gry Levy & Campaign są raczej nie dla niego.

[gryzli83]

Grudzień był u nas rekordowy - aż 129 rozgrywek.

Grą miesiąca bezdyskusyjnie zostało Welcome to the Moon - 26 rozgrywek. Pisałem już w którymś wątku, ta gra to odkrycie tego roku.

Pożyczyliśmy też kilka gier z biblioteki:

Azul (15 rozgrywek) - na półce mamy drugą, trzecią i czwartą, skoro nadarzyła się okazja to chcieliśmy poznać też pierwszą. Jest najprostsza ale i tak bardzo przyjemna.

Ekosystem 2 - Rafa koralowa (9 rozgrywek) - pierwszy raz zagraliśmy jeszcze w Spodku. Mechanicznie lepsza od pierwszej wersji. Łańcuch pokarmowy spodobał się nam bardziej niż luki. Za to w jedynce są ładniejsze i bardziej czytelne karty. Tam na pierwszy rzut oka widać co jest co (pszczoła, niedźwiedż), w dwójce jest z tym gorzej - jakieś ryby, planktony, kryle.

Sowy (5 rozgrywek) - też graliśmy już wcześniej, początkowo się podobało, ale później stwierdziliśmy, że gra jest trochę bez sensu

Moje małe Everdell (3 rozgrywki) - niby wersja dla dzieci, ale dorośli też mogą pograć

Wyprawa do El Dorado (3 rozgrywki) - przyjemna gra, niestety nie udało się zagrać w więcej niż 2 osoby

Mordercze krewetki (3 rozgrywki) - szkoda gadać, wszystkie jednorożce, kotki, krewetki to dla mnie dno

Papua (2 rozgrywki) - przeciętna gra, nie porwała

Inne nowości:

Brass: Birmingham (1 rozgrywka) - w końcu udało nam się zagrać w tego klasyka i top 1 na bgg. Bardzo się spodobało, chociaż robiliśmy chyba dużo głupich ruchów - uroki pierwszej partii

Woodcraft (1 rozgrywka) - nasza pierwsza gra Suchego (na półce od dłuższego czasu czeka Praga), również się spodobała

Klonowa dolina (1 rozgrywka) - czyli kontynuacja Dobrego roku, tak samo "słitaśna" i cukierkowa, nic ciekawego, w dodatku za długa na to co się tam robi

Diced Veggies (1 rozgrywka) - przyjemny filer w "krojenie" kości

Leśne rozdanie (1 rozgrywka) - gra byłaby ok gdyby nie to, że podobno jest tam strategia wygrywająca

Białe Lustro - znajomi pożyczyli nam tę grę stworzoną przez firmę od łódzkich escaperoomów. Nie polecam, wiekszość była tam za długa i nużąca. Niektóre zagadki były ok, ale gra jako całość słaba. Gra jest dość droga, a wykonanie (pudełko, elementy) słabe

Poza tym wpadło też m.in:

Moje miasto (12 rozgrywek) - Moja wyspa pojawiła się pod choinką więc trzeba było szybko skończyć drugi raz kampanię w dwie osoby Od momentu skończenia kampanii za pierwszym razem minęło trochę czasu i zdążyliśmy pozapominać co będzie w kolejnych epizodach.

Nimalia (7 rozgrywek) - bardzo przyjemny filler

O mój zboże (3 rozgrywki) - zaczęliśmy kampanię z pierwszego dodatku

Z większych gier udało się zagrać też w Ark Novę z dodatkiem, Boonlake, Glen More II, Terakotową armię, Newtona (z kolejnym minidodatkiem: Extra city tiles), Bonfire (z dodatkami Drzewa i wydarzenia, zostały jeszcze postacie) , Wiedźmią skałę czy Na skrzydłach.

Gra miesiąca: Welcome to the Moon
Najgorsza gra w grudniu: Mordercze krewetki

[Veridiana]

Na stole gram tylko solo i od Świąt króluje na nim THIS WAR OF MINE. Wsiąkłam na dobre! Długo się broniłam, pomimo namawiania "Skoro uwielbiasz Frostpunka, to TWOM też ci się spodoba", ale cieszę się niezmiernie, że w końcu uległam ;p Nie spodziewałam się tak bogatego świata, szczegółów i przygody! Losowość przynosi ekscytację, a nie frustrację. Ostatnio natrafiłam na skrypt z super znaleziskiem, to się cieszyłam, jakby w prawdziwym świecie skarb znalazła! Na razie się nie zanosi na to, abym ściągała ją z tego stołu (choć to jadalnia), aczkolwiek set-up jest bardzo szybki, jak na tak rozległą grę. No, cudeńko, po prostu!

[Vordi]

Spoiler:

W grudniu sporo grania, zamknięte tradycyjnie w kilku tytułach...

Nowości

Spicy karcianka z elementem blefu, można, ale po co ? Nie chce mi się tracić czasu na takie popierdółki. Wiem, że komuś może się to nawet podobać, mi nie

Dorf Romantik tytuł wpadł mi w oko na Essen i w efekcie zawitał pod choinką. Na pewno posłuży do rodzinnego grania, a ja już wiem że i do grania solo. Napisałem więcej w dedykowanym wątku, dodam tutaj jeno, że jako jednoosobowa łamigłówka siadło mi to niesamowicie i od świąt kafelkuję w wolnych chwilach aż miło. Jest coś wciągającego w tej grze, niby w kółko robimy to samo, to jednak dzięki co rusz nowym możliwościom chcemy więcej i więcej...

Age of Innovation zagrane dosłownie na sam koniec roku i ... wow, jakie to jest dobre. Sto lat temu grywałem w Terrę Mysticę, tak więc rdzeń gry był mi znany i przyswojenie zasad okazało się w miarę znośne. Oczywiście są zmiany, różnice, ale powiem szczerze TM pamiętam jak przez mgłę, pamiętam, że coś mi tam nie grało do końca. W AoI zagrało od razu wszystko. Przez całą grę psioczyłem "jak mnie ta gra wnerwia", w efekcie od razu zagraliśmy od razu po sobie kolejną partię
Przyznam szczerze ostatnio takie "nerwy"miałem przy Brassie, skończyło się na tym że to moje TOP fajf
Niesamowicie przyjemne móżdżenie, chyba nieskończona regrywalność, odmienne frakcje, i można by tak jeszcze długo wymieniać.
Podchodziłem z rezerwą, bo jak wspomniałem z TM nie do końca było mi po drodze, tu się jednak wszystko spina. Świetna giera...

Starocie

Rats of Wistar chyba najwięcej partii w grudniu, we wszelkich konfiguracjach. Najlepiej gra mi się na 2 osoby, im więcej ludzi tym mniejsza kontrola nad grą u mnie. Na czwórkę gra potrafi być wredna (albo gracze raczej ), tym niemniej ta gra to miłe zaskoczenie na koniec roku...

Fantastyczne Fabryki zagrałem kolejną partię, tym razem 5 osobową i tak jak podobało mi się bardzo za pierwszym razem (3 os.) tak teraz straszny chaos i powiedziałem sobie, że owszem na dwie lub trzy osoby chętnie zagram, w więcej osób po prostu nie.

Park Niedźwiedzi strasznie fajna gierka, tłumaczenie trwa chwilę, potem szybka satysfakcjonująca rozgrywka, póki co podoba się każdemu kto do tego ze mną siada.

Ark Nova +Wodny Świat gram bez przerwy po sieci, no ale tam dodatku jeszcze nie ma a że ten jest fajowy to wspominałem już chyba

Blokus wieeelkiii come back po latach, trza było strzepnąć pajęczynkę z pudełka, wyciągnąć odkurzacz ze szczotką świetna giera, co tu więcej pisać ?

Online

Barrage/Ark Nova standardowo bez zmian, partia po partii

Zaginiona Wyspa Arnak nowość na liście, całkiem fajne do poklikania po sieci

Gra miesiąca

Długo zapowiadało się, że będzie to Rats of Wistar, tymczasem rzutem na taśmę wygrywa Age of Innovation dreszcz emocji jak za dawnych czasów, bardzo dobra gra.

Brakuje mi gracza do Barrage na bga, w sumie w zoo też gramy non stop. Może masz ochotę dołączyć?

Ogółem szukam chętnych, bo gramy ciągle w 3 turowo, często też po 22 spotykamy się na 2h coś zagrać na żywo z Discord (dla chętnych)
Zestaw gier które non stop się przewijają
Barrage, ark Nova, Carnagie, GWT, Zamki B, Anarchony do tego dorzucane są Królestwo w budowie, Pirate Carpen, challenger czy war chest jak jesteśmy we 2 tylko, ostatnio wszedł Pax Pamir czy tzolkin do poznania, Teo i Vito (ale umówmy się bez dodatków średnio).
Chętnych zapraszam na priv

Ja sie pisze na granie w Zamki, Barrage i Ark nova jakbyście mieli miejsce na BGA

[JollyRoger90]

Moje zestawienie za grudzień 2023:

Od nowego roku postanawiam dawać oceny przy grach:
3/3 - gra siadła bardzo i zostaje w kolekcji/będzie grana z dużą chęcią i jak często się da. Chętnie zaproponuję rozgrywkę.
2/3 - gra dobra, lubię w nią grać, jak ktoś zaproponuje to chętnie zagram. Okazjonalnie zaproponuję rozgrywkę
1/3 - gra jest poprawna, nie ma na tyle mojej uwagi, abym ją wyciągał na stół/proponował. Jak ktoś wyjmie to zagram.
0/3 - pozycja z która definitywnie nie chce mieć nic do czynienia. Nie chce w to grać. Pojdzie na sprzedaż (jeśli to mój egzemplarz).

1) Standardowe rozgrywki

Nowości:

Hitster (7) 0,99/3 - gra którą dostałem na święta od ludzi zupełnie nie z hobby. Jest to gra muzyczna, gdzie masz karty z kodem QR. Na karcie jest rok wydania piosenki (pierwowzór), wykonawca i tytuł. Każdy po kolei, w ukryciu, skanuje (telefonem, który przekierowuje do spotify) jedną piosenkę osobie następnej, a ona musi umieścić ją na swojej osi czasu. Na początku jest łatwo bo każdy ma 1 kartę, potem zaczynają się schody, gdy kart jest np 8 i zbliżone lata. Gramy do 10 pkt (prawidlowo odgadniętych kart). Jeśli w swojej turze zgarniesz tez autora i tytuł, to dostajesz żeton. Żetonem możesz zdobywać punkty nie w swojej turze. Jeśli uważasz, że ktoś źle obstawił umiejscowienie na osi czasu, możesz dać swoja propozycje (kto pierwszy ten lepszy). Dodatkowo 3 żetony możesz wymienić na 1 pkt. Wszystko było by spoko, jeśli by to były piosenki polskie. Tutaj niestety to zagraniczne, których bardzo mało słucham. Zatem mimo, że nawet udało mi się wygrać, ze dwa razy to czerpie z rozgrywek bardzo mało przyjemności. Wolałbym zagrać w inne imprezówki w tym czasie. Żonie się za to bardzo podoba, więc jak proponuje to gramy ;p a i przedział czasowy piosenek to 1908 - 2022 ;p

Ekosytem2: Rafa Koralowa (1) 1/3 - zagrane na WAWA gra. Chciałem spróbować, bo czułem, ze da podobny vibe jak nasze ulubione fantastyczne światy. Niestety po 1 rozgrywce bez szału. Średnio czytelne karty co jest planktonem, co krylem itd. Być może przez wszechobecny gwar, jak to na konwentach bywa

El Grande (1) 1,5/3 - fajnie było zagrać w końcu w tego klasyka. Rozgrywka na 4 osoby zacięta. Zasady banalnie proste. Dużo negatywnej interakcji. Minimum zasad przy maksimum możliwości. Generalnie chętnie zagram jeszcze raz, ale gra nie chwyciła na tyle, żeby mieć ją w kolekcji. Zwłaszcza, że głównie gramy na 2 osoby.

My Little Everdell (1) 1,5/3 jedna rozgrywka 2 dorosłych 2 dzieci i powiem, ze przyjemnie się grało. W duży pierwowzór grałem raz, ale tutaj go czuć. Niby standardowe mielenie zasobów, ale wymaga jakiejś strategii. Na duży plus, że dzieciaki się odnajdywały w tym świetnie. Chętnie zagram jeszcze raz.

Nocna Parada (1) 1/3 - srednio przepadam za japońskimi/azjatyckimi klimatami w grach. Mamy tutaj mechanikę jak ze scythe, że mamy 3 pola akcji i przeskakujemy między nimi, nie można dwa razy zrobic tego samego. To każdego pola akcji mozemy dokupywać karty, które nam ulepszają te akcje. Gra się do zdobycia określonej liczby przewag na kartach. Fajnie, że w dodatku jest więcej frakcji. Jak kuzyn zaproponuje to zagram, ale gra nie urwałą niczego, mimo, że wygrałem ;p

Podziemne Imperium (1) 1/3 - chciałem wypróbować i udało się na WAWA gra. Ciekawa koncepcja budowania poziomów kopalni oraz kart z frakcjami. Nie zachwyciło jakoś, taka poprawna gra. Na plus, że jest szybka.

Time's Up! Party Time (1) 1,5/3 - taka oszukana nowość, bo grałem w to kilka ladnych lat temu. Kolejna ciekawa wariacja na temat gier słownych i kalambur. Polecam sprawdzić, zwłaszcza, że koszty śmieszne.

Upadek Imperium (1) bez oceny - ciekawa koncepcja niszczenia a nie rozwijania miasta. Nie daję oceny bo grane było na wawa gra i trzeba było kończyć przed czasem bo zamykali. Nie podoba mi się, że do momentu w którym byliśmy (ok 3/4 gry) była widoczna wiodąca taktyka wygrywająca. Zagrałbym jeszcze raz, do końca, aby to zweryfikować.

zuuupa! (1) 0,99/3 - sprawdzone na wawa gra. Ot taka karcianeczka. Nie spodziewałem się po niej dużo i tyle dostalem



Powroty:

Wiedźmin Stary Świat (2) 2,5/3 - Cieszą kolejne dwie rozgrywki. W jednej wprowadzałem i tłumaczyłem 3 osobom. W drugiej pierwszy raz zagrałem magami. Emocję był do końca, ponieważ tuż przed ostatnią finałową walką, wydarzenie z eksploracji obniżyło mi ilość mocy do zera, co bardzo pokrzyżowało moje plany. Koniec końców rzutem na taśmę udało się.
To była 9 rozgrywka i dopiero napocząłem 1 z 3 dużych dodatków. Jest tutaj jeszcze tyle do odkrycia

51 Stan: Master Set (1) 2/3 - pierwszy raz zagraliśmy na 4 osoby i ależ mi siadło to rozdanie. Nabiłem zwycięskie 45 pkt - moj osobisty rekord. Miałem potem wypominane, że na pewno oszukiwałem ;p

Brzdęk!: Mokra Robota (1) 2,25 - rozgrywka na wprowadzenie kumatego kolegi. Mój największy rywal - żona umrał przed wyjściem, a mi udało się w końcu pierwszy raz wygrać w brzdęka wodnego i to z bagatela 152pkt

Fantastyczne światy: Skarby (1) 2/3 - kolejna sromotna porażka z rąk żony. Mam wrażenie, że karty z dodatku bardzo jej siadły. Kart z przedmiotami w ogóle nie używamy.

Wyspa Skye + Druidzi (1) 2/3 - wielki powrót po prawie 2 latach. Przypomniało to mi jak bardzo lubimy tę grę. Nakrywa ona carcassone czapką. Jeden z ulubieńszych naszych kafelkowców.
Ilośc celów do zapunktowania oraz różną ich kolejność, dają ogromną regrywalnośc. Nie mówiąc już o ilości kafelków wraz z dodatkiem druidzi. Najwięcej graliśmy na 2 osoby. W większą ilość raz, ale wierzę, że wtedy jeszcze bardziej rozwinie skrzydła. Kolejnego dodatku z wędrowcem nie planuje, bo nie zaciekawiła mnie mechanika i zaburzyłaby elegancką grę.

Kim jest janusz? (1) 1,1/3 - kalamburowa imprezówka w drużynach przy użyciu pompowanego rekwizytu w postaci janusza. Ogólnie polecam jako urozmaicenie imprezówek kalamburowatych, bo to jednak cos innego niz zwykle pokazywanie.

Królestwo w budowie (1) 2/3 - jedna z ulubionych gier żony. Podobnie jak El Grande, minimum zasad a dużo rozkminy. Niby ta jedna karta typu włości, którą losujesz na początku to mało, ale po większej ilości rozgrywek, jest to wystarczające i daje sporo możliwości strategicznych. Najczęściej grane na BGA a tutaj pokazywałem grę komuś kto nie zna.
Bardzo chętnie bym zagrał w werjse Winter. Może doczekamy się PL.
Mam jeszcze nomadów i dwa mini dodatki, ale nadal nie tknięte

Na Skrzydłach (1) 2/3 - wprowadzenie nowego gracza. Zrozumiał zasady w lot. Chyba czas w końcu dorzucić ptaki europy oraz szybki start. To też gra, którą lubi żona. Może w przyszłości jak będziemy grać tylko w 2 to sprzedam ją na rzecz Azji, którą mamy też.

Quetzal (1) 1,5/3 - powrót po tym jak zachłysnęliśmy się grą po pierwszym naszym Spodku w Kato w 2021. Fajna koncepcja z rzucaniem meeplami jak kostkami. Zapomniałem jaka to przyjemna i w dodatku szybka oraz ładnie wykonana gra. Ciekawy set collection.

Zamki Toskanii (1) 1,75/3 - ależ to była rozgrywka. Żona zmieniona z planszy. Personalny rekord 94 pkt


Pozostałe pozycje, komentowane w poprzednich miesiącach:
Gra w zielone! (4) 2,5/3
Architekci: 7 cudów Świata (2) 2,5/3
Fantastyczne światy (1) 2/3
Tajniacy: Duet (1) 2/3


Łącznie rozgrywek - 33 w 22 gry


2) Board Game Arena.

Martian Dice: 6 gry [Filtr]
Architekci 7 Cudów Świata: 6 gry
Zamki Burgundii: 4 gry
SETUP: 4 gry
Bandido: 2 gry
Tiny Epic Defenders (Second Edition): 1 gry
Psi park: 1 gry
Nowy Wspaniały Świat: 1 gry
Sobek: 2 Players: 1 gry
El Grande: 1 gry
Moje miasto: Gra kościana: 1 gry
Akropolis: 1 gry
Res Arcana: 1 gry
7 Cudów Świata: 1 gry

Łącznie rozgrywek - 31 w 14 gier
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Podsumowanie: rozgrywek wszelakich - 64 w 34 gier
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Podsumowanie miesiąca:
Bardzo zadowolony byłem po WAWAGRA. Super że taki event się pojawił w warszawie. Dodatkowo spróbowałem tam malowania i wkręciłem się. Kilka figsów juz pomalowanych

Gra miesiąca:
NA 1 miejscu Wiedźmin za dwie rozgrywki i trzymającą w napięciu końcówkę z magiem. Na drugim miejscu Brzdęk Mokra robota za pierwsze zwycięstwo w dobrym stylu. Pudło zamyka 51 stan z takiego samego powodu.

Rozczarowanie miesiąca:
Nic aż takiego nie było, bo nie miałem też na nic hype'u z tego co grałem.

Plany na kolejny miesiąc:
Kolejny miesiąc to już kolejny rok, a plany na niego umieszczę w odp temacie. W styczniu chciałbym zorganizować kolejne granie weekendowe, to na pewno

[kisiel365]

Hitster (7) 0,99/3 - gra którą dostałem na święta od ludzi zupełnie nie z hobby. Jest to gra muzyczna, gdzie masz karty z kodem QR. Na karcie jest rok wydania piosenki (pierwowzór), wykonawca i tytuł. Każdy po kolei, w ukryciu, skanuje (telefonem, który przekierowuje do spotify) jedną piosenkę osobie następnej, a ona musi umieścić ją na swojej osi czasu. Na początku jest łatwo bo każdy ma 1 kartę, potem zaczynają się schody, gdy kart jest np 8 i zbliżone lata. Gramy do 10 pkt (prawidlowo odgadniętych kart). Jeśli w swojej turze zgarniesz tez autora i tytuł, to dostajesz żeton. Żetonem możesz zdobywać punkty nie w swojej turze. Jeśli uważasz, że ktoś źle obstawił umiejscowienie na osi czasu, możesz dać swoja propozycje (kto pierwszy ten lepszy). Dodatkowo 3 żetony możesz wymienić na 1 pkt. Wszystko było by spoko, jeśli by to były piosenki polskie. Tutaj niestety to zagraniczne, których bardzo mało słucham. Zatem mimo, że nawet udało mi się wygrać, ze dwa razy to czerpie z rozgrywek bardzo mało przyjemności. Wolałbym zagrać w inne imprezówki w tym czasie. Żonie się za to bardzo podoba, więc jak proponuje to gramy ;p a i przedział czasowy piosenek to 1908 - 2022 ;p

Moje odczucia zupełnie odwrotne. Jak pisałem w wątku tej gry - dużo zależy z kim siadamy do stołu. Jedyne pytanie, które mnie nurtuje to jak regrywalny jest ten tytuł, bo jednak liczba utworów na kartach nie jest wybitnie duża i po n-tej grze można już zgadywać "po pierwszej nutce". Wrażenia z pierwszej rozgrywki porównałbym to zachwytu Taboo, które jednak przejadło się po paru miesiącach.

[charlie]

Grudzień 2023 - zakończenie roku godne, głównie za sprawą dwóch wyjazdów w góry i gwiazdkowo-mikołajkowych prezentów. 105 partii w tytułów, w tym 15 nowości. Szkoda tylko, że żadnej partii online .

Nowości: Najlepsza gra o psach x2, Pachnący ogród x6, Śledztwo w muzeum x4, Mount Everest x1, Froth it x3, Seria Klub minigier Professor Puzzle (Zgadnij kim jestem x1, Większy wyższy dłuższy x3, Gdzie na świecie? x2, Kalambury x2, Trudne decyzje x3, Prawda czy fałsz x2, Trzy podpowiedzi x3), Łamigłówki Mensa's Matchbox x3 (trzy różne łamigłówki).
Powroty: Lamaland x2, Mysterium Park x6, Tajniacy x4, Makao x25, Superfarmer x4.
Stałe tytuły: Misja: Czerwona Planeta x1, Little Town x1, Jamajka x2, Kroniki Zamku Avel x2, Polowanie na Robale Deluxe x2, Moje Skarby x1, Szachy x8, Domek x1, Punto x8, List miłosny x3.
Najwięcej Partii: Makao(to klasyczne, karciane x 25) - efekt wyjazdu w góry z planszówkoopornymi, a tyle fajnych gier było w schroniskach....
Powrót miesiąca: Lamaland - nawet dotychczas oporny wobec tej gry syn się wkręcił, więc rewelacja.
Chwiler miesiąca: Pachnący ogród.
Rozczarowanie miesiąca: Mount Everest - była w jednym ze schronisk, więc nadarzyła się okazja żeby zagrać. Niepotrzebnie pokomplikowane K2, w którym poza dłuższą rozgrywką i mnogością zasad gracz nie dostaje wiele więcej
Pozostałe nowości na plus: Najlepsza gra o psach.
Pozostałe nowości na minus: Froth it i wszystkie gry Professor Puzzle, nie są może złe, ale są na raz. U nas były elementami kalendarza adwentowego i w tym się sprawdzają. Plusem jest, że można grać w nie w samochodzie. Najlepsza z wszystkich to Trudne decyzje.
Zaskoczenie miesiąca: Pachnący ogród - długo zwlekałem z zakupem, bo spodziewałem się raczej dużo słabszej gry od Moich Skarbów i Niezłych Ziółek, a tu niewiele odbiegająca poziomem gra się trafiła.
Nowość miesiąca: Śledztwo w Muzeum - to się nazywa trafiony prezent gwiazdkowy. W styczniu już też mamy kilka partii na koncie, fantastyczna rzecz do wprowadzenia dzieci w gry dedukcyjne.
Gra miesiąca: Mysterium Park.

[kuleczka91]

U mnie grudzień był bardzo cieniutkim miesiącem jeśli chodzi o rozgrywki.

Najwięcej grałam w Ganz Schön Clever Deluxe. Grę wyhaczyłam przypadkiem jak byłam na Amazonie, że ze zwykłego Rzuć na tacę zrobili grę na suchościeralne tabliczki. Siostra się złamała i kupiła z ciekawości choć cena nie porywała (100 zł). Na jednej stronie jest klasyczny wariant Rzuć na tacę, a z drugiej jest Mix pól z różnych części tej serii. Nowym polem z zasadami jest fioletowe, w którym trzeba wpisywać liczby rosnąco i do kości fioletowej dodajemy wartość wszystkich kości leżących na tacy. Do gry dostajemy plastikowe kości oraz plastikową wieżę, którą stawia się w pudełku. Wieża jest tak głośna, że obudziłaby umarłego xD Sprawdzaliśmy, ale oryginalne drewniane kości są w niej tak samo głośne przez to, że jest plastikowa i nie ma żadnego wygłuszenia. Oczywiście do gustu przypadł nam najbardziej wariant mieszany. Ogólnie zakup udany. Jak ktoś chce spróbować wariantu mieszanego i ma w domu pierwszą część to wystarczy z Amazonu pobrać zdjęcie tego wariantu i sobie go trochę powiększyć, bo sama tak się poratowałam jak nie miałam przy sobie gry, a była ochota zagrać xD. Ogólnie 8/10.

Na drugim miejscu uplasowała się Terraformacja Marsa: Gra Kościana. Jak już wspominałam miesiąc wcześniej gra nam się wszystkim spodobała. Tym razem mieliśmy okazję pograć we 2 jak i w 3 i była tak samo ciekawa jak i we dwoje. Nie było większych przestojów. Obecnie już gramy tylko i wyłącznie z erą korporacyjną. Czekam, aż wyjdą jakieś dodatki zwiększające ilość kart do tej gry, bo już po tych kilku rozgrywkach stwierdzam, że gra szybciej nam się przeje jak zaczniemy większość kart znać na pamięć.
Ocena 8/10.

Trzecie miejsce zdobyły Podwodne miasta. Gra, która ma u mnie dożywocie. Zawsze rozgrywki są ciekawe, tym razem grałyśmy z siostrą we dwie. Obie rozgrywki wygrałam przez co siostra miała niedosyt na koniec i stwierdziła, że jednak nasza teoria się zgadza, że ten kto do kogoś przyjeżdża ten przegrywa w grach . Ocena 9/10.

W święta udało nam się zagrać w Terraformacje Marsa: Ekspedycja Ares. Tak jak kiedyś próbowaliśmy w to z siostrą zagrać i wtedy gra wolno się wlokła przez to, że jak dwie osoby wybrały tą samą akcję do wykonania to rozgrywa się ją tylko raz i to jest dla mnie zbędny hamulec gry. Tym razem graliśmy w 3, a i tak się trafiło wiele tur, że wybraliśmy to samo, więc było dokładnie tak samo. Graliśmy w to chyba ze 2h. Dla mnie to najmniej lubiana wersja TM. To już lepiej się bawię w klasycznej, a najlepiej w Kościanej. Od biedy zagram, ale sama nie zaproponuję. Ocena 6/10.

Nocne granie:

Na pierwszy rzut poszła Wieczna zima, bo gra nas ciekawiła od premiery, ale wtedy szybko się wyprzedała. W sumie moje nastawienie początkowe było dobre, że może to być kolejna gra wydmuszka tj. ładnie wyglądająca na stole, ale nie porywająca rozgrywką i tak też było. Gra może i ładnie wygląda, ale niestety rozgrywka była taka sobie. W zasadach jest prosta, ale sama podstawka nie ma w sobie nic co by mnie zachęciło do kupna tej gry. Kolejny minus to stołożerność tego tytułu. Graliśmy tylko we dwie, a myślałam, że nam stołu braknie na rozłożenie tego, a one wcale takie małe nie są xD. Element area control na kaflach z terenami na taki mały skład praktycznie nie istnieje, bo rozbiliśmy się na dwie strony i każda z czegoś tam czerpała profit, do tego jak jest gdzieś remis to każdy dostaje fanty, a nie powinno tak być. Budowa talii też tyłka nie urywa. No ogólnie cieszę się, że jednak na wtedy nie zdążyłam kupić tej gry, bo bym żałowała. Ocena 5/10.

Później mieliśmy rozkładać Wioskę z braku laku, ale udało się załatwić od chłopaków z innego stolika Niezbadaną Planetę jak widzieliśmy, że rozkładają Iki, a planeta dalej leży w ich stosiku. Nigdy nie ogarniam ludzi, którzy biorą na nocnym stosik gier i je blokują dla innych niepotrzebnie, a grają w coś zupełnie innego (już inna ekipa od nich też tą planetę pożyczyła, ale wtedy nie bardzo byli chętni im to dać, ale przekonał ich argument, że przecież mają stoliki obok). No, ale wracając do tematu udało nam się poczytać zasady tej planety i rozegrać na podstawowej stronie. Najlepsza z tej gry to jest ta tortownica, fajny bajer do zabawy . Dla mnie to taki tam pasjans do układania kafelków, interakcji tyle co kot napłakał. Wiem, że też bym tej gry nie kupiła do swojej kolekcji. Mimo, że gra była w sumie przyjemna, to ja jej u siebie nie widzę, aczkolwiek nie widzę problemu żeby zagrać na bga. Ocena 7/10.

Na koniec mieliśmy grać w Sowy, ale zauważyłam że ktoś odniósł Fantastyczne Fabryki, a ja też to chciałam sprawdzić. To była wbrew pozorom najprzyjemniejsza gra z całego nocnego grania. Mega proste zasady, rozgrywkowo trochę podobne do innej gry z Portalu tj. Little Factory. W Fantastycznych Fabrykach zbieramy dzięki kościom lub innym akcjom surowce potrzebne do przemielenia w punkty, a w Little Factory surowce trzeba zdobyć dzięki kartom z nimi i dopiero przemielić je na punkty. Obie gry mają te same warunki końca gry, albo wybudować 10 budynków, albo zdobyć 12 pkt. Gra ogólnie nam się podobała i była najżywsza z wszystkich rozgrywek. Widziałabym ją w swojej kolekcji, ale nie za cenę, w której obecnie się znajduje, rzadko w domu już gramy w fillery, a to gra z tej kategorii. Rozgrywka we dwie zajęła nam jakieś 20 minut. Myślę, że tak do 70-80 zł to bym wzięła, ale za 120 nie bardzo, bo wiem, że byśmy w to zagrali pewnie z kilka razy i leżałoby na regale jak inne mniejsze gry i raz na ruski rok w to zagrali. Ogólna ocena gry 8/10.

Na sylwestra mieliśmy zagrać w 1 część kampanii Hero Realms, ale jak zobaczyliśmy, że mamy czytać 39 str instrukcji na dzień dobry to tylko zamknęliśmy pudełko i wzięliśmy inną zaplanowaną grę tj. Kuchenna gorączka. Jest to gra czasu rzeczywistego. Rozegraliśmy w sumie chyba 5 scenariuszy na 8 zanim gra zaczęła nam się nudzić. Jedna runda gry kompletnie mi nie poszła i chciałam rozpocząć od nowa, ale siostra z moim się uparła, że nie i jakimś tam cudem i tak zaliczyliśmy ten scenariusz. Sama gra jest całkiem spoko, ale z każdym kolejnym scenariuszem niewiele się zmienia i uznaliśmy, że grę wypróbowaliśmy, ale raczej poleci w świat szukać nowego właściciela. Szczerze mówiąc to kiedyś na nocnym lepiej się bawiłam przy grze Ostry dyżur, bo tam faktycznie było zawirowanie i każdy już się gubił co ma robić xD. Ogólna ocena Kuchennej gorączki to 6/10.

Później już graliśmy w Kościaną TM do 5tej, ale to było w nowym roku, więc trafi do rozgrywek styczniowych

Z racji, że zbytnio nie ma w czym wybierać na tytuł miesiąca to przyznam go swoim ukochanym Podwodnym miastom. Żadna z rozgrywek nie była dla mnie jakoś specjalnie emocjonująca.

Plany na styczeń? Poznać Revive. Udało mi się kupić Rats of Wistar do kolekcji po dosyć dobrych opiniach tutaj na forum, ale wiem że prędzej w to nie zagram jak w lutym, w związku z czym najbardziej czekam na luty i nasz urlop

[siepu]

U mnie ciąg dalszy kryzysu, ale udało się zagrać więcej niż te ~10 partii. Z premier udało się dosiąść do Voidfall i Rats of Wistar, obie bardzo dobre, obie dla mnie za ciężkie. Osobiście nie zachwyciło nic, kryzys.

Partia miesiąca to oczywiście szybka Hansa Teutonica na 5 osób. Na drugim miejscu El Grande, nowe wydanie wygląda ładnie, gra cudownie niedzisiejsza.

[ave.crux]

Na pierwszy rzut poszła Wieczna zima, bo gra nas ciekawiła od premiery, ale wtedy szybko się wyprzedała. W sumie moje nastawienie początkowe było dobre, że może to być kolejna gra wydmuszka tj. ładnie wyglądająca na stole, ale nie porywająca rozgrywką i tak też było. (...) . Ocena 5/10.

Mówiłem :> Nie mniej jednak warto zawsze przekonać się na własnej skórze.

[cezaras]

A tutaj skromne podsumowanie u Gambita który rozbił bank ilością recenzentów.

ciekawe, że w materiale zebranym przez Gambita (szacun), najczęściej wybieraną grą miesiąca jest World Wonders, a w tutaj w wątku grudniowym chyba nie wystąpiła ani razu

[bowie]

ciekawe, że w materiale zebranym przez Gambita (szacun), najczęściej wybieraną grą miesiąca jest World Wonders, a w tutaj w wątku grudniowym chyba nie wystąpiła ani razu

World Wonders jest nowością z Essen i jest szerzej nieznana, bo mają ją nieliczni, w dużej mierze youtuberzy. Gra zapewne ukaże się na rynku polskim i dopiero wtedy może namieszać w topkach

[BOLLO]

A tutaj skromne podsumowanie u Gambita który rozbił bank ilością recenzentów.

ciekawe, że w materiale zebranym przez Gambita (szacun), najczęściej wybieraną grą miesiąca jest World Wonders, a w tutaj w wątku grudniowym chyba nie wystąpiła ani razu

Hmmm...
1) recenzenci sie nie znają
2) nikt z forum nie był na Essen
3) ustawka jak nic

Spoiler:

[Irka]

Oto ja, ratująca honor forumowiczów w tym starciu z recenzentami
viewtopic.php?p=1615409&hilit=world+wonders#p1615409

[mat_eyo]

Myślałem, że luty 2023 był obrazem nędzy i rozpaczy, ale w grudniu było jeszcze gorzej. Nie dość, że tylko 11 rozgrywek w 7 tytułów, to jeszcze dopychane grami dla dzieci, żeby wyjść z dychy Najwięcej w Leśne Rozdanie (3) oraz Skytear Horde Deluxe i World Wonders (po 2).

Nowości:
- Skytear Horde Deluxe (7) Polecone mi jako fajna łamigłówka solo, trafione na wyprzedaży, więc się skusiłem. Pierwsze wrażenia pozytywne. Nasze talie mają wyraźnie różne charaktery, tak samo hordy, a zdążyłem sprawdzić dopiero po dwie. W grze stawiamy czoła tytułowej hordzie, próbując bronić naszego zamku, jednak musimy też działać aktywnie, bo inaczej przegramy przez upływ czasu. Sami musimy sprawić, by na planszy pojawił się główny boss i go sklepać, zanim horda sklepie nas albo przewinie nam talię. Ciekawy jest układ rundy - najpierw widzimy nowe karty hordy, później wykonujemy wszystkie nasze akcje, a następnie horda dobiera jedną kartę jako zasadzkę. Może to być wzmocnienie potwora znajdującego się w grze, przywołanie nowego, jakieś wydarzenie albo całkiem nic. Z jednej strony daje emocje, z drugiej potrafi wkurzyć, kiedy ładnie ułożony plan się posypie. Możliwości reakcji na tę zasadzkę mamy relatywnie niewiele. Ogólnie miałem takie lekkie skojarzenie z "Marvel Champions lite". Czapki z głowy mi nie zerwało, ale pogram jeszcze trrochę.
- Nogi Stonogi (2) Jest to gra dla dzieci, więc powinienem oceniać ją łaskawie, ale z drugiej strony to nadal gra, więc jako grę ją ocenię. Jest zepsuta, bo w wyniku niekorzystnych rzutów może się nie skończyć, a mechanika w żaden sposób temu nie przeciwdziała. Jeśli chodzi o walory edukacyjne dla dzieci, to nie wiem, uczy liczenia do czterech? Bardziej zabawka niż gra. Problem jest taki, że w obu kategoriach raczej słaba.



Nowe dodatki:
NIC


Stali bywalcy:
- Draft & Write Records, Leśne Rozdanie, World Wonders, .

Powroty:
Uczta dla Odyna, Lisek Urwisek.


Wyróżnienia:
Nowość miesiąca: Tutaj przez absolutny brak konkurencji zwycięzcą zostaje Skytear Horde Deluxe. Gra jest przyjemna, szybka i ma duże szanse zostać w mojej kolekcji gier do grania solo.

Gra miesiąca: Mimo niewielkiej liczby rozgrywek, konkurencja jest tu spora. Po dłuższej przerwie powróciła gra z mojej prywatnej topki ulubionych, czyli Uczta dla Odyna, niestety jeszcze bez dodatku. Draft & Write Records kolejnymi partiami idzie w górę listy najlepszych wykreślanek, Leśne Rozdanie bawi w kolejnych rozgrywkach. Najwięcej radości dały mi jednak rozgrywki w World Wonders. Grę doceniam bardziej, niż miesiąc temu, gdy ją poznałem. Jestem pod wrażeniem liczby decyzji, które trzeba podjąć w tej krótkiej i w miarę lekkiej grze. System wyboru akcji jest znakomity. Bardzo fajny tytuł do trochę bardziej zaawansowanego, rodzinnego grania albo jako przystawka dla geeków.

Rozczarowanie miesiąca: Żadna gra nie rozczarowała, brak rozgrywek już tak. Czas okołoświąteczny, choroba i różne zawirowania zebrały swoje żniwo.

Wydarzenie miesiąca: - nic.

Wyzwania:
Nowa rubryka w moim comiesięcznym zestawieniu, dwa wyzwania związane z graniem solo. Pierwsze to zaliczenie 100 rozgrywek solo w tym roku. Druga to zdejmowanie co miesiąc z półki co najmniej jednej gry kupionej konkretnie pod solo, która leży i się kurzy.

Setka solo: 59/100 - W grudniu wpadły dwie rozgrywki w Skytear Horde Deluxe. Wyszło prawie 60 z zakładanych stu, mało. Wychodzi 5 rozgrywek miesięcznie, chciałoby się więcej. Czas chyba przemyśleć kupowanie kolejnych gier stricte pod solo.
KonSOLOdacja kolekcji: 10/12 - Wpadło wspomniane wyżej Skytear Horde Deluxe. To wyzwanie wyszło mi lepiej. Prawie udało się zrealizować, co więcej mocno zmobilizowało mnie do poznawania nowych gier solo, a nie tylko grania ciągle w to samo.

[walkingdead]

- Skytear Horde Deluxe (7) Polecone mi jako fajna łamigłówka solo, trafione na wyprzedaży, więc się skusiłem. Pierwsze wrażenia pozytywne. Nasze talie mają wyraźnie różne charaktery, tak samo hordy, a zdążyłem sprawdzić dopiero po dwie. W grze stawiamy czoła tytułowej hordzie, próbując bronić naszego zamku, jednak musimy też działać aktywnie, bo inaczej przegramy przez upływ czasu. Sami musimy sprawić, by na planszy pojawił się główny boss i go sklepać, zanim horda sklepie nas albo przewinie nam talię. Ciekawy jest układ rundy - najpierw widzimy nowe karty hordy, później wykonujemy wszystkie nasze akcje, a następnie horda dobiera jedną kartę jako zasadzkę. Może to być wzmocnienie potwora znajdującego się w grze, przywołanie nowego, jakieś wydarzenie albo całkiem nic. Z jednej strony daje emocje, z drugiej potrafi wkurzyć, kiedy ładnie ułożony plan się posypie. Możliwości reakcji na tę zasadzkę mamy relatywnie niewiele. Ogólnie miałem takie lekkie skojarzenie z "Marvel Champions lite". Czapki z głowy mi nie zerwało, ale pogram jeszcze trrochę.

Dla mnie dodatkowym plusem jest zdecydowanie niewielka ilość miejsca, które jest potrzebne do zagrania w SH. Mata jest fajnym rozwiązaniem. Generalnie setup też przyjemny i sprawny. Talie są dość zróżnicowane.
Poza wspomnianą zdradą, podoba mi się również mechanizm działania sługusów w grze. Teoretycznie, elment poboczny, ale jednak przy różnych dopakowanych kartach potrafiły mi mocno napsuć krwi.
Nigdy nie byłam fanką karcianek, a tymczasem SH całkiem często pojawia się na moim stole.

[cboot]

Gra miesiąca i najczęściej grana: Grand Austria Hotel: Let's Waltz!

Graliśmy w kombinacjach z różnymi modułami. Dodatek okazał się złotym kompromisem pomiędzy mną a żonką. Ona mogłaby grać w Grand Austria Hotel bez końca, ja trochę wolałbym jakiegoś urozmaicenia. Dodatek nas pogodził - ona miała znowu rozgrywki w swoją ukochaną grę, a ja mogłem zakosztować nowych trybów rozgrywki.

[miker]

35 rozgrywek w 15 różnych gier. Z czego 12 rozgrywek w grę miesiąca.
26 h z planszówkami
H-index: 3
Nowe gry: 4 - co oczywiście jest fenomenalnym wynikiem, bo gram w gry swoje i tylko z domownikami.

Gra miesiąca i 12 rozgrywek - Wsiąść do pociągu: Legendy Zachodu. Ja wiem, że to WdP i nie jest ciężkie. Nawet nie chciało mi się grać w Europę, ale… wiem również, że moja żona bardzo lubi WdP, więc postanowiłem zaryzykować i kupiłem na gwiazdkę jako prezent. Grę rozpakowaliśmy 25. Grudnia, a kampanię złożoną z 12 scenariuszy skończyliśmy 31. Grudnia. Jakie to było dobre Dużo twistów z innych części WdP, ale sporo nowinek, w tym ta, o której dowiadujemy się po pierwszym scenariuszu, a która, przynajmniej dla mnie, była czymś zupełnie nowym (gra legacy) i chwilę (jakieś 20 sekund) wahałem się, co z tym zrobić. Koniec końców dałem się ponieść grze i nie żałuję. Nie żałuję skończenia gry również. Było to bardzo fajne przeżycie, a odkrywane kolejno elementy kampanii wprowadzały bardzo dużo urozmaicenia dla mnie oraz przytłoczyły mojego prawie 7-letniego syna. Bardzo polecam. Mam te plastikowe duże miasta i muszę powiedzieć, że nadawały grze fajny wygląd. W spojlera wrzucam zdjęcie całej mapy po skończonej rozgrywce, więc jak ktoś zamierza grać, to nie patrzeć!

Spoiler:

Honorowe wzmianki:

Tyrants of the Underdark - nadal bawi, nadal cieszy, nadal najlepszy deck building z area majority control. Ostatnimi czasy gramy z żetonami Sites of Power, które dodają fajne urozmaicenie. Nie mogę się doczekać, kiedy córka dorośnie, aby usiąść z nami do TotU.

Dorfromantik - fajna układanka. Nie prosta i nie prostacka. Pozostawiająca dużo trudnych wyborów. To nie gra dla 8 latka To raczej 10-12+, bo naprawdę nie jest jakoś łatwo szybko uzbierać dużo punktów. Rozgrywka jakieś 25-40 minut, zależnie od liczby graczy i należy dodać, że im więcej graczy, tym… niestety gorzej. Ta gra najlepiej działa w trybie solo. Na dwie osoby jest nieźle. Na 3 zaczyna być ciężko, a na 4 moim zdaniem jest nieporozumieniem. Co prawda instrukcja mówi, że przed dołożeniem kafla gracze mogą porozmawiać, gdzie będzie najlepiej go dołożyć, no ale, są ludzie (moja żona!), którzy nie bardzo lubią grać w kooperacje, ze względu na innego gracza… Wada tej gry, to losowość. Losowość kafli i kiedy je odkryjemy, losowość wartości celów, których owa wartość jest kluczowa, aby łatwo je realizować. Losowość za losowością. 3 rozgrywki w grudniu, ale w momencie pisania tego posta już ponad 20 ogółem. Gra ma syndrom kolejnej partii, bo chce się odkrywać nowe zasady i kafle. Ale… i tu kolejna wada, po odkryciu wszystkiego, jest duża szansa, że poleci na rynek, Szczególnie, że nie mam sentymentów do gier. Jak ktoś chce kupić z drugiej ręki, to niebawem będzie okazja

Brzdęk w kosmosie - goła podstawka z kilkoma kartami promo, bo rozgrywka z dziećmi (8.5 lat córka i prawie 7 lat syn) i żoną. Pierwsza rozgrywka wygrana przeze mnie, ale już druga wygrana przez mojego jeszcze niespełna 7-letniego malucha I to nie o włos, ale 105 do 94 do 93 do 83.

Kolejne gry z grudnia: K2 Big Box, Turbo, Tytus, Romek i A’Tomek, WdP: Polska, Dixit Disney, Rój, Ekosystem, Palec Boży, Karak z dodatkami, Lato z komarami, Wirus!

[nimsarn]

Gwiazdorsko-Mikołajkowe kombo czyni ten miesiąc pięknym

Nowości:
Keltis: Der Weg der Steine Mitbringspiel (+++) - mini wersja przeminionego i jakże niesłusznie niedocenionego przeboju Doktora;
Stwory z Obory: Bestiarium Pauperum (+++) - gdy kilka lat temu poznawałem Stwory napisałem że: ta gra domaga się dodatków i są, i wreszcie jest kompletna!;
The Shadow Planet (+++/-) - historia kryjąca się za rozgrywką jest bardzo wciągająca ale w grze na pięcioro jest w ogóle niedostrzegalna;
Virtu (+++) - głęboka, niebanalna i wymagająca - wciąż do końca nie ograna;
Gaja (+++) - kurcze taki fajny filterek civilizacyjny mnie minął;
Overboss: Gra w świecie Boss Monstera (++) - dużo obiecuje ale jakoś z zasadami podstawowymi szału nie robi.

Stali bywalcy i powroty:
Age of Steam (+/-) - drugie podejście i dalej podtrzymuję swoją opinie, że: ta gra nie wytrzymała presji czasu;
Świat bez Końca (++) - po prostu dobre solidne, a stare euro

Gra miesiąca:
Keltis - bezapelacyjne - małe to i wredne, ale radości kupa

[Darkstorm]

U mnie lista grudniowa wygląda następująco:

Cascadia 12
Forest Shuffle 9
Great Western Trail: New Zealand 7
Massive Darkness 2: Hellscape 6
Terraforming Mars 4
War of the Ring: Second Edition 2
Ark Nova 1
Codex Naturalis 1
Dixit 1
Exit: The Game – The Lord of the Rings: Shadows over Middle-earth 1
Next Station: London 1
Revive 1
Witchstone 1
Zombicide: Black Plague 1

Dominowały głównie szybkie gierki ale kilka grubasów też się znalazło. Wyjątkowo cieszy że udało się machnąć dwie partie w Wojnę o Pierścień i wrócić po paro miesięcznej przerwie do Pasjansa znaczy się Terraformacji Z nowości ogrywamy z synem Massive Darkness 2 i bardzo nam się podoba. Jeden dodatek już rozpakowany i będę zamawiał kolejne.

[Gizmoo]

Długo się zbierałem z podsumowaniem grudnia, bo i miesiąc był to dla mnie dość bolesny. Zmarł mój ukochany kotek Stefanek... Najpierw walczyłem o jego zdrowie, a później przez blisko dwa tygodnie byłem w żałobie i w zasadzie nie miałem ani ochoty, ani humoru na granie.

Z totalnego dołka wyciągnęła mnie moja luba, oraz... Planszówki, bo w końcu powróciłem do grania i przez ostatni tydzień grudnia, w zasadzie całkowicie oddałem się naszemu hobby. A okres świąteczny i przedsylwestrowy, to było w zasadzie granie od rana do nocy.

Założyłem, że będzie to miesiąc ogrywania dodatków. Ale finalnie nie do końca to wyszło, bo ja nie bardzo miałem siłę i ochotę na czytanie instrukcji, więc moi znajomi namawiali mnie na ogrywanie nowości.

Ostatecznie udało się nabić prawie 40 rozgrywek (o ile dobrze liczę to równo 39), ale bardzo pomógł w tym grupowy wyjazd w Pieniny, oraz urodziny mojej kobiety, podczas których to dni, podbiliśmy wynik imprezówkami (Jednym Słowem (4), Dixit (2), Imago (3)).


NOWOŚCI:

OSTATNIA WOLA: GETTING SACKED - Duży dodatek do Ostatniej Woli. Niestety nie dołożył tego, czego oczekiwałem, czyli pogłębienia rozgrywki i jeszcze bardziej ciekawych decyzji. To po prostu „więcej wszystkiego”. Ujdzie, ale miałem nadzieję na dużo więcej, więc zamiast zachwytów, mam ochotę... Pozbyć się Ostatniej Woli z kolekcji. Bo niestety - mam wrażenie, że widziałem już w tej grze wszystko i niczym mnie nie zaskoczy . 5/10

CARAVANS - DODATEK DO MARCO POLO 2 – Sprytny Minidodatek do bardzo dobrego euro. Niewiele zmienia w samym trzonie rozgrywki, wszystko istnieje jakby „przy okazji”, ale dodaje kolejną warstwę decyzji „pod rozwagę”. Grało mi się z tym przyjemnie, nowe postaci są ciekawe, więc oceniam na plus i chyba w większości przyszłych partii MP, „Karawany” będą ich nieodłącznym elementem. 7/10

CATS & DOGS - DODATEK DO FORT – Wcześniej udało się rozegrać partyjkę z samymi psami, tym razem dołożyłem i psy i koty. Było super! Obydwa moduły pogłębiają rozgrywkę i czynią ją jeszcze bardziej odlotową. Uwielbiam Fort i będę się starał od tego momentu grać zawsze z tym dodatkiem. 9/10

SOLAR SPHERE – DODATKI – Wcześniej zagrałem tylko z jednym dodatkowym modułem, a teraz stwierdziłem, że zagram ze wszystkimi! Gra stała się teraz dużo bardziej cięższa, a od ilości opcji do rozważenia puchnie wręcz czacha. Wszystkie moduły oceniam bardzo na plus, ale niestety – w zasadzie każdy dodatkowy moduł nie jest dobry dla początkujących. Więc w zasadzie ta modułowa zabawa jest dla osób, które mają przynajmniej jedną rozgrywkę z podstawką na koncie. Samą grę uwielbiam, to bardzo dobry dice placement i w zasadzie wszystkie moduły są super, więc ocena musi być wysoka - 8/10

ARK NOVA: WODNY ŚWIAT – Kompletnie nie rozumiem zachwytów nad Wodnym Światem. Przynajmniej na razie. Dodatek nie wniósł dla mnie absolutnie niczego ekscytującego, w najmniejszym stopniu nie pogłębił decyzyjności, ani nie odświeżył rozgrywki. Zagrałem tylko raz, więc może moja ocena ulegnie zmianie wraz z większą ilością partii, ale obecnie jestem mocno rozczarowany. A przecież ja kocham rybki i stwory morskie!!! 5/10

DURIAN – Naczytałem się na forum negatywnych opinii o Durianie, a moim zdaniem to bardzo sprytna gra od Oink Games. Karcianka z dużą dozą gry nad stołem. Trochę dedukcji, trochę blefu i dużo ciekawej rozkminki i dyskusji z pozostałymi graczami. Bawiłem się wyśmienicie, zagraliśmy dwie partie pod rząd i na bank nigdy nie odmówię kolejnej rozgrywki. 7/10

HEY YO – Kolejna gra z serii małych gier od Oink Games. Tym razem to zabawa w układanie ciągu punktujących kart w rytm muzyki z dołączonego do gry głośniczka. Oryginalny koncept, nie powiem, zabawa zespołowa była nawet zabawna, ale niestety w grze brakuje ciekawych decyzji, za to bardzo doskwiera losowość rozdań i brak czasu na analizę najlepszego możliwie zagrania. Warto spróbować, bo na bank w nic podobnego nie graliście, ale nie będzie to jednocześnie przysłowiowe „odkrycie Ameryki”. 6/10

WILD SPACE – Kupiona na wyprzedaży w „czarny piątek”, bardzo sprytna karcianka w kręcenie mini kombosów. Mamy tu zbieranie setów i kombinowanie nad takim ułożeniem kart, by zapewnić sobie dodatkowe akcje. Dla mnie jest to super przyjemny filerek, który absolutnie skradł moje serce. Gdyby nie lepszy kandydat na „Nowość Miesiąca”, to właśnie Wild Space zdobyło by ten tytuł. Podoba mi się bardzo i chcę grać częściej! Byłaby ósemka, ale w grze jest trochę za mało interakcji. Złośliwcy powiedzieliby, że nie ma jej wcale. Po trzech partiach - 7.5/10

WILKI – Sprytne mechanicznie i ładne area control, ale niestety dla mnie – za nudne, zbyt powtarzalne i za długie. To nie jest zła gra i rozumiem, że może się podobać, ale kilka rozwiązań można byłoby na luzie poprawić i nie mam pojęcia jak to przeoczono w developmencie. (np. kafle zamiast kart, spaprana kolorystyka, albo nie równe i mocno niesprawiedliwe punktowania za cele) A już wizualny design woła o pomstę do nieba! Do tego mocno irytował mnie downtime. Może na dwie osoby ta gra działa lepiej, ale w pełnym składzie, to to się ciągnie nieprawdopodobnie! A najgorsze jest to, że gdy wreszcie nadchodzi twoja kolej, to sytuacja na planszy zmienia się na tyle, że cały zaplanowany wcześniej ruch poszedł w PIS Dudu. I jak w pierwszych 10 minutach rozgrywki byłem zafascynowany, tak po dwóch godzinach miałem dosyć i chciałem, żeby to się jak najszybciej zakończyło. Naciągane 5.5/10 i prawie zawód miesiąca i Wilki zdecydowanie by nim zostały, gdyby nie poniższy ancymon...


ZAWÓD MIESIĄCA:

ERA GALAKTYKI – Być może obiecywałem sobie po Erze Galaktyki zbyt wiele, ale jak gra jest reklamowana jako 4X w maciupkim pudełku, napędzana kartami, z możliwością zagrywania ich na kilka sposobów, to już mam przynajmniej nadzieję, że będzie to prawie tak dobre jak RFTG. Niestety jakościowa odległość EG od Rejsika, jest liczona w parsekach. O wszystkich grzechach Ery Galaktyki rozpisałem się dokładniej w dedykowanym wątku, więc tutaj tylko napiszę, że gra jest moim zdaniem pozbawiona emocji, monotonna, za długa i nudna. Małe pudełko może i jest mobilne, ale już rozłożona gra zajmuje na stole absurdalną ilość miejsca, więc kompletnie nie nadaje się do plecaka na wyjazdy, bo i trzeba by było zabierać ze sobą „gejmingowy” stół. Powstał w sumie produkt kompletnie nie wiem dla kogo. Mocno naciągane 5/10. Działa, da się w to grać, tylko... Po co? Jest tyle lepszych gier...


KASZTAN MIESIĄCA:

SURFOSAURUS MAX – Tom Vasel bardzo polecał, wręcz się jarał SM, a dla mnie było to dosłownie Sado-Maso. Głupawa, losowa karcianka, w której jedynym zabawnym aspektem jest odrobina gry nad stołem, ale i tak niewiele to daje, bo jak masz ciulowe rozdanie, to i tak absolutnie NIC nie ugrasz. Umęczyłem się okropnie. Według Toma Vasela to najlepsza gra tego wydawnictwa. Jeżeli tak jest, to stanowczo odmawiam gry w pozostałe ich produkty. Punkt za absurdalną tematykę, co daje w sumie 2/10.


NOWOŚĆ MIESIĄCA:

THE ARRIVAL – Od dawna jestem fanboyem Martina Wallace’a i jego mniej znanych „wynalazków”. Arrival długo był na mojej wish-liście i nigdy nie mogłem go dorwać. Nikt z moich bliższych, ani dalszych znajomych gry nie posiadał, więc zdecydowałem się wreszcie zakupić ten produkt za całkiem niemałe pieniądze. Jest to rzeczywiście gra bardzo dziwaczna, o dość oryginalnej mechanice. Niby mamy tu area contol, euro mechanikę, ale ze sporym elementem push-your-luck i dużym aspektem gry nad stołem. Niby mamy tu trochę kooperacji, ale jednocześnie jest element „lutnę ci w ryj!” (czyli polski odpowiednik „take that!”, pozdrawiam uczestników lochopenetracyjnej dyskusji ). I pomimo prostych zasad gra długo „układa się w głowie”. Podobało się wszystkim graczom i wszyscy chcą powtórki, chociaż sam, po tej jednej partii, jeszcze nie wiem, co o tym wszystkim myśleć. Mechanicznie to jest bardzo ciekawe, a pozyskiwanie surowców wręcz rewelacyjne, chociaż nie znoszę mechaniki „puszowania laku”. Jestem zaintrygowany, ale jednocześnie jestem trochę zawiedziony, że jest to tak lekkie. Na razie mam nadzieję, że gra po kilku partiach zaklika bardziej i pokaże pełniejsze, bardziej strategiczne oblicze. 7.5/10


POWROTY MIESIĄCA:

ZAMKI SZALONEGO KRÓLA LUDWIKA – Wspaniały powrót do wspaniałej gry. Klasyk, który nie zestarzał się ani o jotę. Trzy rozgrywki i gdyby nie to, że bardziej królowała na stole inna gra, to „Zamki” zostały by "grą miesiąca". 9/10

PALACE OF MAD KING LUDVIG – Młodszy członek szalonej rodziny Teda Aldspacha. Nie tak wybitny jak „Zamki”, ale z furą ciekawych pomysłów i mega ciekawymi decyzjami. Mój główny zarzut to skandalicznie zaprojektowany UI. Ikony są stanowczo za maciupkie i dodatkowo nieintuicyjne. Przez co ja bawiłem się świetnie, a moi rodzice bardzo narzekali, że „oczopląs i nic nie widać". 8/10


ROZGRYWKA MIESIĄCA:

IMAGO – Absolutnie przenigdy bym nie podejrzewał, że ta gra trafi do jakiegokolwiek zestawienia w wątku „Gra Miesiąca”. Bo to w gruncie rzeczy proste kalambury na piktogramach. Ale ta jedna partia na długo pozostanie w moim sercu i w mojej pamięci. Graliśmy na wyjeździe. Po całym dniu marznięcia w Pieninach, po 26 kilometrach trekkingowej trasy, zasiedliśmy do dziewięcioosobowej rozgrywki. I to był DYNAMIT! Wszyscy bawili się doskonale! Było mnóstwo emocji, rozkminy, śmiechu i świetnej zabawy. Dodatkowo totalnie rozwaliło nas... Dziecko. Trzynastolatka (jedyne dziecko na wyjeździe), tak bardzo wkręciła się w rozgrywkę ze „staruchami”, że rozpykała nas jak młodych. Przy okazji wszyscy podziwialiśmy jej abstrakcyjną wyobraźnię. Często nie miała żadnego pojęcia, co oznacza dane hasło, nie znała filmów, osób, czy innych nazw własnych, a w całej swojej inwencji udało się jej wszystko sprytnie pokazać. Jasne, daliśmy jej trochę fory, bo jako jedyna z grupy była trzeźwa , ale i tak wszyscy byli zachwyceni jej kombinowaniem, a mama to już w ogóle pękała z dumy. Zagraliśmy dwie partie pod rząd i wszyscy zgodnie stwierdziliśmy, że to doskonała zabawa, której nie przeszkadza nawet skrajne "zmęczenie materiału". Skoro zwykła imprezówka jest w stanie zmotywować czterdziestolatków z plusem do całonocnej zabawy, to musi coś w tym być! 9/10


GRA MIESIĄCA:

GWIEZDNA FLOTA – Najwięcej rozgrywek na liczniku w tym miesiącu i bezapelacyjny król grudnia. Pięć rozegranych partii i przy każdej bawiłem się rewelacyjnie! Ja rozumiem, że nie ma tutaj nic super oryginalnego, a kolejkowanie „pracowników” można było uczynić jeszcze bardziej ciasnym. ALE! Ta gra jest tak cholernie przyjemna, tak bardzo satysfakcjonująca, że absolutnie żadne wady mi w niej nie przeszkadzają. A jak ktoś jeszcze jest fanem Star Treka, to na widok kart misji będzie miał wielkiego banana na twarzy. Bardzo mi się Gwiezdna Flota podoba i mega mi smutno, że nie ma w planach żadnego dodatku. To w sumie skandal, że ta gra tak słabo się przyjęła na świecie. Może zamiast tematyki kosmosu, trzeba było jednak dać ptaszki? W końcu... Nie tylko ornitolodzy doceniają porządnego ptaka. 8.5/10

Świat bez Końca (++) - po prostu dobre solidne, a stare euro

Rany, jak ja się cieszę, że nie jestem jedyną osobą w multiuniwersum Marvela, która uwielbia Świat Bez Końca! Planuję w tym miesiącu ostro doń powrócić, pomęczyć współgraczy i smutnymi wydarzeniami zrobić im "jesień średniowiecza".

[Raffik_San]

Grudzień to zdecydowanie ukoronowanie mego bardzo udanego roku pod względem planszowym. Z blisko 160 rozgrywkami stanowi też najlepszy miesiąc w całej historii mojej pasji.
Najwięcej też pojawiło się w nim nowości, co stanowi duży krok w realizacji mego zeszłorocznego postanowienia o zmniejszenia półki gier nie zagranych w mej kolekcji. W całym roku takich tytułów było 61, co cieszy mnie także, w większość udało się zagrać wielokrotnie. Dodając ograniczenie zakupów (licząc podstawki dokupiłem 24 nowe pozycje, ale też 22 sprzedałem, co również nie było wcześniej łatwe ) to na koniec roku na moich półkach pozostaje jeszcze tylko 35 gier, którym nie było dane jeszcze trafić na stół. "Tylko" oczywiście jak dla mnie, bo liczba ta bywała o wiele wyższa.

W grudniu nowości było 11:

Imperium Antyk/ Imperium Legendy
Dużo zostało powiedziane o ciężkości tych tytułów, ilości zasad, możliwych niejasności. Zupełnie niepotrzebnie, słów kluczowych nie ma wiele więcej niż w innych grach z budowaniem talii, do tego wszystkie są dobrze wyjaśnione w instrukcji. Za to dostajemy dużo możliwości wykorzystania kart: natychmiastowe, jednorazowe, pasywne, aktywowane w różnych częściach rozgrywki. Możliwości budowania swej strategii jest tu dużo. W rozgrywce można doszukać się odczucia rozwoju swojej cywilizacji, różnice między poszczególnymi nacjami, choć często niewielkie, to wpisują się w cechy charakterystyczne dla nich historycznie. W Legendy zagrałem dwoma pierwszymi narodami solo, zaś w Antyk weszły na stół wszystkie. Wariant dla 1 gracza działa bardzo dobrze, jest tu trochę obsługi automy, ale gra się dość sprawnie. Po koniec miesiąca udało się także zaliczyć kilka partii na 2 osoby i tym trybie gra działa chyba najlepiej. Mam nadzieję, że Lucrum pokusi się o wydanie nowej, zapowiedzianej części, co nie jest niestety oczywiste bo gra nie przyjęła się chyba zbyt dobrze w naszym kraju.

Najemnicy: Magią i mieczem
Ciekawa gra karciana z bardzo dużą dozą negatywnej interakcji między graczami. Nie licząc innych gier z tej serii, nie spotkałem się wcześniej z obecnym tam mechanizmem siły akcji kart, zależnych od ilości ich wyłożonych na stole. Dodatkowo mając inne tytuły Najemników można złożyć własną talię z zestawów z różnych części. Mimo to pozostawię w kolekcji pewnie tylko jedną pozycję z trylogii wydanej w Polsce. Prawdopodobnie będzie to właśnie ta część, bo wydaje się mieć najciekawsze karty.

Waleczne piksele/ Waleczne piksele 2
Kolejna nietypowa, karciana gra pojedynkowa przy której bawiłem się dobrze w zeszłym miesiącu. Stylistyka starych gier konsolowych na plus, choć przy pierwszym kontakcie ilość tekstu i ikon na każdej z kart może nie zachęcać. Jednak przy bliższym poznaniu oferuje dobrą, szybką rozgrywkę z bardzo dużą ilością opcji taktycznych zagrywania naszych wojowników, mających różne umiejętności w zależności od miejsca wyłożenia na polu bitwy lub używając ich jako jednorazową akcję . Widać jednak w miarę ogrywania, iż niektóre postacie z talii przydają się bardziej od innych. Obie części jednak zostaną w mojej kolekcji, tym bardziej że zajmują niewiele miejsca jak na ilość i jakoś rozgrywki jaką oferują w pudełku.

Zdobywcy kosmosu
Jedna z gier, która najdłużej czekała na pojawienie się na stole, bo ponad 4 lata od momentu zakupu. Bardzo dobrze wykonana, mam wersję z dodatkami z zagramw.to, więc to niewielkie pudełko pełne jest zawartości. Podoba mi się szata graficzna w stylu plakatów propagandowych socrealizmu, lecz zróżnicowanie ilustracji na kartach mogło by być większe. Sama gra to oczywiście wariacja rozgrywki dobrze znanej choćby ze Splendoru, wzbogacona o kilka pomysłów urozmaicających zabawę jak różne umiejętności kart czy przekazywanie żetonów, którymi płacimy za ich pozyskiwanie sąsiadowi. Szybkość potyczek zaowocowała kilkunastoma partiami w tym miesiącu. Do rodzinnego grania spisuje się bardzo dobrze.

Pola Zieleni
Kolejna gra z ponad 3 letnim okresem oczekiwania na wejście na stół. Gdy w końcu się to stało sprawdziła się bardzo dobrze. Draft, odpowiednie budowanie swego gospodarstwa pamiętając o wymaganiach i wzajemnym oddziaływaniu na siebie wykładanych kart, odpowiednie zarządzanie przestrzenią i surowcami. Do tego bardzo duża liczba kart, a przez to szerokie możliwości punktowania. Ładne wykonanie, ilustracje na kartach i drewno. Wszystko to składa się na bardzo dobry tytuł. W pudełku mam jeszcze rozszerzenie Dożynki, choć nie wiem czy nie skomplikuje niepotrzebnie gry, ale pewnie z czasem sprawdzę i je.

Unmatched: Bitwa Legend 2
Jako fan całej serii, także tej części nie mogłem pozostawić poza moją kolekcją. Graficznie chyba najlepsza z dotąd poznanych przeze mnie odsłon. Postacie też jedne z ciekawszych, choć Achillesa wydaje się być zbyt mocny a Krwawa Mery ciężka do optymalnego wykorzystania. Na plus na pewno nowa mapa z wykorzystaniem przewagi wysokości do ataku. Zostanie na mojej półce, jak z resztą każda z poprzednich części.

Pizzeria
Prosta, szybka gra rodzinna. Graficznie, na żywo wygląda znacznie lepiej niż na zdjęciach w internecie. Oferuję łatwą zabawę polegająca na umiejętnym dzieleniu tytułowej pizzy i zbieraniu różnych jej kawałków w zestawy, za które później punktujemy mając ich najwięcej. Proste i przyjemne, szczególnie w rodzinnym gronie.

Ark Nova
Grę, której przedstawiać nie trzeba chyba nikomu. Zagraliśmy w 2 osoby i dla obu nas były to pierwsze rozgrywki w ten tytuł. Po pierwszej byliśmy na tyle usatysfakcjonowani, że jeszcze tego samego wieczoru zagraliśmy drugi raz. Druga partia zakończyła późno w nocy, ale gdyby nie to, to może skusili byśmy na trzecią. Nie trzeba chyba więc tłumaczyć, że gra bardzo się spodobała. Gdyby nie bogactwo tego miesiąca, bez wahania wskazał bym ją na tytuł grudnia.

Paladyni Zachodniego Królestwa
Wyżej wymienione bogactwo zawarło się m.in. w tym tytule. Do niego także zasiedliśmy wszyscy przy stole po raz pierwszy, tym razem jednak w 3-osobowym składzie. Dla jednego z nas był to w ogóle jeden z pierwszych kontaktów z "nowoczesnymi grami planszowymi" więc skok na bardzo głęboką wodę. Po kilku rundach jednak i on radził sobie dość sprawnie, a to przez "elegancję" zasad i zależności w tej grze. Wszystko tu ładnie się ze sobą łączy. Akcje, choć jest ich dużo same w sobie są dość proste i logiczne, a nawet zrozumiałe klimatycznie. Do tego wszystko przejrzyście opisane za pomocą ikon na planszetkach graczy. Bardzo wiele opcji punktowania pozwala też na dość swobodną strategię na ich zdobywanie. Nie wiem tylko, czy z czasem nie odkryję jednej słusznej drogi, która dawała by większe szanse na zwycięstwo. Wspomnieć należy też o bardzo dobrym wykonaniu, ładnych ilustracjach (o ile oczywiście lubi się kreskę ich autora), szerokim wachlarzu drewienek. Wszystko to w niedużym pudełku, wypełnionym po brzegi komponentami i rozgrywką. Bardzo czekam na kolejne partie.

Kilka tytułów wartych wspomnienia:

Londyn
To wprawdzie nie nowość, ale smutne 2 partie przed grudniem nie dawały wiele więcej. Natomiast zeszły miesiąc to świetny czas dla tego tytułu. Postanowiłem bowiem wrzucić go w rozgrywki rodzinne. Mimo pierwszego niezbyt przychylnego przyjęcia spodobał się później bardzo, o czym świadczy ostateczny wynik 9 partii w tym miesiącu. Mi przypadł do gustu od momentu poznania, dlatego cieszę się że przyjął się i mam szansę na stałe ogrywanie go. Lubię to budowanie swego silnika miasta, który defacto zadziała tylko raz, później musimy tworzyć go od nowa. Graficzne też wpisuje się w mój gust, szczególnie te ilustracje dzielnic na kształt kolorowych rycin. Na pewno zostanie na długo na półce i będzie często wracał na stół.

Terraformacja Marsa
Jedna z moich ulubionych gier, dlatego jej pojawienie się w miesiącu to zawsze super spędzone godziny. Rozgrywka na 2 osoby z dodatkami Preludium i Wenus. Ten ostatni jest już dobrze ograny, więc na kolejną partię pewnie wymienił bym go na Kolonie. Ostatecznie nie udało się wygrać, choć nasze wyniki były zbliżone i oba powyżej 200 pkt. Świetna gra i świetny czas na planszą.

51 Stan Master Set
Bardzo lubię ten tytuł, szkoda więc, że do grudnia udało się zagrać tylko solo. Zmieniło się to właśnie w omawianym miesiącu, gdzie postanowiłem przedstawić go synowi. Jest dość dobrze ograny, choć z takim euro z zarządzaniem zasobami nie miał zbyt wiele do czynienia wcześniej. Na szczęście tytuł mu się bardzo spodobał i już w styczniu dorzuciliśmy pierwsze rozszerzenia z podstawki. Wszystko to wróży lepszą przyszłość dla tego tytułu pod względem rozgrywek, co mnie osobiście bardzo cieszy.

Pozostałe tytuły:
Pędzące żółwie (14), 5 sekund (8), Kingdomino (6), Lisek urwisek (6), Na skrzydłach (6), Aeon's End: Nowa Era (5), Unmatched: Czerwony kapturek vs Beowulf (5), Wystrzałowe katapulty (4), Pracownia snów (4), Kto to był? (4), Kartografowie (3), Getaway Driver (3), Supernogi stonogi (3), Miasteczka (3), Calico (2), Everdell (2), Parki (2), Wsiąść do pociągu (2), Agricola, Królestwo królików, Carcassonne, Kroniki Zamku Avel, Najemnicy: Nieświęte przymierze, Pandemic Upadek Rzymu, Radlands, Sagrada, Wyścig tytanów (1)

[LukaszLozz]

Nowy Rok, może w końcu zacznę coś pisać na Forum...

Liczby partii nie notuję, więc skupię się na samych tytułach i wrażeniach.
Alfabetyczne szeregowanie stało się ostatnio popularne, więc po kolei:

Domek - wychodzi na stół kiedy Najmłodsza bardzo bardzo prosi. 15 minut i po krzyku. Ciężko to oceniać jako grę. Ot, po prostu losowa układanka. Dla zabicia czasu i spędzenia kilku chwil razem.
Moja ocena BGG 6/10

Great Western Trail: Nowa Zelandia - zapoznawcza partia z nową odsłoną. Przewinęły się przez nasze półki wszystkie odsłony, łącznie z pierwszą edycją. Na razie bardzo bardzo na czuja po jednej grze - ta odsłona wydaje się zbalansowana, ale równocześnie rozrosła się niebotycznie (fizycznie na stole). Kasy w czasie partii przewala się przez palce nieporównywalnie więcej, co stwarza wrażenie posiadania wiekszych możliwości do podejmowania decyzji. Ciekawie działa strzyżenie i generalnie położenie większego nacisku na deck building.
Z negatywów - nietrafionym pomysłem wg mnie jest usztywnienie liczby tur. Bardzo cenię sobie w grach kiedy można wpływać na ich tempo / zakończenie. Tutaj usunięto tą możliwość przez jednostajne dodawanie żetonów z worka B, wysnaczającego zakończenie gry.
Moja ocena BGG jeszcze brak/10

Kaskadia - świetna rodzinna układanka. Jest z nami od kilku lat i chyba juz zagrzała stałe miejsce w kolekcji. Do tej pory grana głównie w dwie dorosłe osoby, czasem dołączał starszak. No i w ostatnim czasie do gry zaciągnęła nas nasza 6-latka. Na wesoło układa sobie głównie tereny i masowo zbiera szyszki. Generalnie świetna pozycja do szybkiego, weekendowego pyknięcia w coś niezobowiązującego.
Moja ocena BGG 8/10

Little Town + Rzemieślnicy - jedna z ulubionych gier syna. Dość często wchodzi na stół, jeśli Młody ma ochotę na granie. Dobre wyważenie pomiędzy startegią a taktyką. Sporo negatywnej interakcji, przez blokowanie pół i budowanie w niekorzystnych dla przeciwnika miejscach.
Dodatek wprowadza sporo komplikacji do rozgrywki. Na razie rozegrany raz, więc bez szerszych opinii, natomiast pierwsze wrażenie jest raczej negatywne. Jest ciężki do zrozumienia (po fizycznym wyłożeniu elementów jest trochę łatwiej) i upierdliwy do obsługi (ciągłe wymiany kart).
Moja ocena BGG (bez dodatku) 7/10

Maracaibo - trochę udawana nowość. BGA przypomniało mi o jej istnieniu i trafiłem na ofertę nówki w okolicy, więc wpadła do kolekcji wraz z dodatkiem. Zagrałem pierwszy raz kilka lat temu, trochę przez przypadek i nie była to miłośc od pierwszego wierzenia.
Ale teraz, po spokojniejszym i bliższym poznaniu... o matko, jakie to jest dobre!
Nie mogę się oderwać. Od końcówki grudnia do teraz rozegrałem kilkanaście partii, na razie jedynie w podstawkę.
Gra daje genialne poczucie wyboru dowolnej strategii (na agentów na planszy, na walkę, na karty, na eksplorację) i jak na ten moment, mam wrażenie, że w każdą z tych opcji można wygrać. Do tego prześwietny wpływ na tempo partii - masz możliwość wykonania od jednego do siedmiu ruchów (!) na rondlu, ale mam wrażenie, że nie ma uniwesalnego sposobu na poruszanie. Reagujesz taktycznie na to co możesz zrobić, reagujesz strategicznie na szersze swoje plany, no i finalnie, na to co robią inni. Raz robisz 3-4 tury na rundę, raz 7-8.
Do tego zmienna plansza, kampania, zmienna pula kart (z których korzysta się na kilka sposobów) w kazdej grze.
Cały czas się zastanawiam dlaczego to GWT króluje na rynku a nie Maracaibo
Moja ocena BGG 10/10

Orlean + Handel i Intryga - z Małżonką nasz zdecydowany top 1. Świetny bag building z szerokimi możliwościami kontrolowania losowości. Przeróżne ścieżki pozwalające na zwycięstwo. Ciasne możliwości, wymuszające reagowanie na zachowania przeciwnika. Duże odczucie nterakcji.
Handel i Intryga robi z podstawi cudo (nowe, ciekwsze kafle wydarzeń, zmienne co grę), ciekawsze plansze "deeds" (gdzie odsyła się swoich workerów - nie wiem jak w polskiej wersji się nazywa). Jedna z nich mega ofensywna.
Na ogranie czeka dodatek Plaga, a zamówiona jest Inwazja.
Moja ocena BGG Podstawka - 9/10, Handel i Intryga - 10/10

Praga Caput Regni - druga styczność z Suchym, po Podwodnych Miastach. No i niestety nie ma między nami chemii. Jest za pstrokato. Mechanizmy sprawiają wrażenie oderwanych od siebie. Niby są miedzy nimi połączenia i zależności, ale w grze kompletnie tego nie odczuwam. Praga wzbudza we mnie poczucie nudy, nawet kiedy jedynie myślę o jej rozłożeniu. Nie mówię, wsyztsko w niej działa, ale to taki solidny ulepek. Wylatuje...
Moja ocena BGG 6/10

Projekt Gaja - wpadła jedna partia, żeby trochę odkurzyć Trwała milion lat, po dłuższej przewie przypomnienie szczegółów zajęło chwilę. Tytułu raczej nie trzeba przedstawiać. Nieśmiertelny klasyk, również ze stałym miejscem na półce. Zmienne między grami rasy, cele, punktacje rund dają odczucie świeżości na dobrym poziomie. Chce się do tego tytułu wracać.
Moja ocena BGG 9/10

Podwodne Miasta - mój pierwszy Suchy. Zdecydowałem się na danie szansy, muszę przyznać, po ciągłym wychwalaniu prze Pawła ze Starych Kości. No i całkiem siadło. Bardzo przyjemne budowanie "czegoś" - rozbudowa miasta na planszetce, budowanie silniczków (raczej jednorazowch, niż trwałych). Bardzo sprytny system wyboru akcji. Solidny, działający tytuł bez większych fajerwerków.
Takie solidne:
Moja ocena BGG 8/10

Wiedźmia Skała - kupiona jako wieczorny filler po dniu pracy, kiedy nie ma siły ani czasu na coś większego. Pod koniec roku były dobre promocje, żal było nie brać. Bardzo przyjemne pykadełko - poruszanie różnymi rzeczami to tu, to tam, mozliwość budowania jakichś tam strategii na grę, lelemnty wyścigu. Jest przyjemnie.
Moja ocena BGG 7/10

GRA MIESIĄCA - Maracaibo

[konradstpn]

Cały czas się zastanawiam dlaczego to GWT króluje na rynku a nie Maracaibo
Moja ocena BGG 10/10

Też uważam, że najlepsze GWT z całej serii to Maracaibo.

[emoprzemoc]

Grudzień... no, był.

Spoiler:

Wyszedłem z edukacyjnego limbo, w które trafiłem jesienią, i okazało się, że... wcale mi to na dobre nie wyszło w temacie planszówek. W październiku 60-parę rozgrywek, w listopadzie - 81 partii i rekordowo dużo tytułów i nowości wśród nich, a grudzień? Zaczynam pisać ten tekst rano 29 grudnia, z ledwo 53 partiami na koncie. Liczę już tylko na planszowego sylwestra.
I tu dopisek już posylwestrowy: ostatni dzień grudnia nie zawiódł, jeśli chodzi o czasową ilość grania - ale po północy to już mnie zmiatało z planszy. Nie udało się ostatecznie nastukać w grudniu nawet tylu rozgrywek, by wyszły średnio 2 rozgrywki na dzień, bo licznik zatrzymał się na partii numer 60, z którą już zresztą weszliśmy w 2024. Tak że pod kątem częstotliwości grania grudzień wypadł najgorzej, jeśli chodzi o rok 2023.
Ogółem to przedświąteczna gorączka w pracy, w okrojonym składzie zresztą, skutecznie potrafiła mnie odcinać od świata rzeczywistego o wcale nie tak późnych porach, przez co granie solo, jeśli już doszło do skutku, to kończyło się na jakichś krótszych tytułach odpalanych online, a na fizycznych egzemplarzach pograłem naprawdę niewiele... ale przynajmniej zdążyłem w 2023 poznać Podwodne miasta i jestem już wstępnie oczarowany. Z kolei domowe obowiązki dodatkowo obcinały czas i chęci na granie z żoną w tygodniu, nie wspominając o ruszaniu gier z półki wstydu. Nie licząc selekcji sylwestrowej, gdzie każda z 4 pozycji była świeża w jakiejś formie, to jedyne poważniejsze nowości w tym miesiącu to dwuosobowy debiut Obsesji, które wzbudzają we mnie tak dużo sprzecznych emocji, że dawno tak z żadną gra nie miałem, i dwa tytuły (z trzech zamierzonych) w Ludiversum, gdzie wybraliśmy się z żoną, a później dołączył jeszcze W.: Leśne rozdanie o krótkich, banalnych zasadach oraz Terraformacja Mars: Gra kościana, gdzie w sporej mierze można bazować na znajomości gry podstawowej, znienawidzonej zresztą przez wszystkich poza mną (choć i w moim przypadku miłość to nie jest) i jestem i tak zaskoczony, że się na tę partię zgodzili. Wspomnianą selekcję sylwestrową stanowił natomiast: dobrze już znane Glen More II, ale po raz pierwszy z Kroniką III; Portalowy Detektyw jako absolutna nowość i niecodzienny wybór jak na nas; no i pomniejsze dodatki: brytyjska mapa do Carcassonne oraz moduł Portals z kostkowego dodatku Railroad Ink: Eldritch. No, kiepściutko w tym grudniu. Na naszą obronę mam jeszcze to, że przerzuciliśmy się zimowo na puzzle, a i wpadł nam całkiem angażujący serial (Wikingowie). No i co tu dużo mówić: wkręciliśmy się w tę Niezbadaną planetę. Już wiem, że dylemat kupić? nie kupić został rozwiązany w słuszny sposób!
Miałem pisać, że całe szczęście, że prezenty świąteczne u nas nie są zbytnio w planszowym stylu, przez co pod choinką nie wpadło zbyt dużo do ogrywania, bo tylko Ekosystem 2, który już znamy, i nowe dodatki do Everdell (w tym nowe karty fanowskie!), które przecież i tak byśmy kupili, nawet nie mając ku temu okazjonalnego pretekstu... Ale ech, to zdecydowanie jest tylko ułamek nowości tego miesiąca. Bo, na ten przykład, robimy sobie z żoną wzajemnie kalendarze adwentowe, i w takowym znalazłem 4 promo cuda do 7 Cudów Świata: Pojedynku. Albo dotarł w końcu do Planszostrefy dodatek do Grand Austria Hotel, co nieco przyspieszyło moje większe zamówienie w tym sklepie. Dużo preorderów, więc dotrze już w kolejnym roku, ale już na świadomość to oddziałuje. Albo uświadomiłem sobie w święta, że coś mało wsparłem portfelem lokalny biznes, więc zamówienie w Meplu też poszło. Niby nic, bo to głównie puzzle i wzięty typowo pod sylwestrowo-noworoczne granie Detektyw, ale oczywiście przy okazji odbioru trzeba było przejrzeć sobie to i owo i dorzucić jeszcze towaru za kolejne 2 stówy. Na szczęście, to raczej urozmaicenia. Dodatkowa sprawa z Serii Sygnowanej do wspomnianej już gry, trochę promo kart do Brzdęków fantasy, alternatywny bloczek z Challenge I do Rzuć na tacę, dwa kosteczkowe dodatki do Kolejowych szlaków (z mojej selekcji Eldritch, żona wybrała Underground)... Żona postanowiła jeszcze uzupełnić lukę gier słownych w naszej kolekcji (7 słów), spróbować czegoś nowego w znanym już sobie z wielu partii online zakresie (X. bierze) i po raz kolejny urozmaicić jedną z gier najdłużej obecnych na naszym regale (wypróbowana już mapa Wysp Brytyjskich do Carcassonne). Całe szczęście, że człowiek ma ograniczony udźwig, bo nie powiem, ręce się już chciały przykleić do Fleet: The Dice Game czy Wild Tiled West (w tym ostatnim przypadku chyba mogę jednak dać szansę jakiemuś polskiemu wydawcy na wykazanie się, prawda?).
Osobno jeszcze muszę wspomnieć o fancie, jaki znaleźliśmy w świątecznej paczce od W. Otóż! Staliśmy się posiadaczami LEGENDARNEJ gry karcianej Prusage!
Dzięki przedświątecznym zakupom, jak i również okołoświątecznym porządkom, znalazło się w domu trochę sporszych kartonów i miejsca na nie, tak że rosnąca selekcja gier i puzzli na sprzedaż przynajmniej już nie straszy w oczy, ale chyba też w końcu doczeka się poszukiwań nowych domów. Uff. Już nawet żona się zaoferowała z pomocą!
Jak i przed rokiem, do podsumowania grudniowego dorzucam jeszcze, w dużym spoilerze, podsumowanie roczne. Tym razem wsparte (top)listami. Edit: muszę to zrobić w osobnym poście. 115 znaków ponad limit było.

Tl;dr:
27 tytułów;
60 partii, w tym 11 solo;
3 duże nowości multi, 1 duża solo, debiut multi 1 gry znanej z solo;
2 nowe dodatki zaczęliśmy eksplorować, a ogrywanie nowych modułów z 2 tytułów kontynuowaliśmy;
liczba nowych nabytków trudna do jednoznacznego opisania (zwykle stosowałem określenie "pudełko", a i to jest nietrafione w tym miesiącu);
0 pudełek opuściło kolekcję (ale w styczniu masówka!).

Topka miesiąca:
1. Niezbadana planeta.

Spoiler:

Zarazem najczęściej grany tytuł grudnia - 5 partii z żoną, 1 w trójkę i 2 solo. Z całą pewnością nie najlepsza gra nawet w samej tej topce. Bardzo pasjansowata, bardzo niezbalansowana w swoje asymetrii... Ale jaka grywalna - i regrywalna! Od czasu zakupu w listopadzie bardzo szybko stała się domyślnym wyborem do wspólnego małżeńskiego grania w przeciętny dzień roboczy. Do tego stopnia, że posypał się nawet nasz stały punkt programu, tj. Neuroshima Hex na poziomie 7 partii/miesiąc. Obecnie w Planetę (zwaną też Anetą) gramy głównie z modułową obudową, tak że w użyciu są zarówno cele wspólne, jak i indywidualne, a także wydarzenia. I po prostu chce się znowu do tego zasiadać, wybierać inną kombinację planety i korporacji, nawet taką, gdzie już na dzień dobry widać, że lekko nie będzie i szykuje się orka na niezbadanym ugorze. To wciąż "tylko" tetris z garścią kolorowych pingielków na planszetkach i śmieszną tortownicą, ale czy naprawdę do szczęścia potrzeba czegoś więcej? No... tak, ale satysfakcja z obcowania z tym tetrisem to wystarczający erzac szczęścia w krótki, szary (ewentualnie biały) grudniowy dzień. A że czasem jeszcze wpadnie gra w trójkę i nieco więcej celowej rywalizacji? To tym lepiej dla tytułu - choć niekoniecznie dla Trzewiczkowej planety, która okazała się wyjątkowo mocna. Ale ostatecznie przyniosła W. zwycięstwo ledwo jednym punktem. Oczywiście nad moją żoną, nie nade mną, ja to szoruję po dnie punktowo, standardzik.

2. Detektyw.

Spoiler:

No i pora na pierwszą nowość w tym poście. Niby to tylko jedna partia, i to jeszcze w ostatni dzień miesiąca i roku, ale jeśli uwzględnimy, że to rozegranie pierwsze z pięciu dostępnych spraw, to już uzyskujemy całkiem spory procent ogrania tytułu. Nawet jeśli takie przebrnięcie przez jedną sprawę nie wiąże się z poznaniem zawartości wszystkich przewidzianych dla niej kart, a nawet niekoniecznie da się przeczytać całą treść kart, do których dostęp się uzyska... to pojedynczy scenariusz, a w dalszym rozrachunku - cała kampania, jest raczej jednorazowym doświadczeniem. I... to dobrze. Czy każdy tytuł na półce musi zapewniać nieograniczoną regrywalność i setki partii? Jasne, że nie, zwłaszcza jeśli tak jak ja lubi się świeże doznania, przez które stan konta cierpi. A jak się dodatkowo ma problem z rozstawaniem się ze swoim dobytkiem, to przecież w takim przypadku pojawia się dodatkowy argument za posłaniem pudła dalej w świat po przebrnięciu przez tych 5 spraw... albo i niekoniecznie pięciu, wszak są dodatki, i nawet w jeden się zaopatrzyłem jeszcze nawet przed rozegraniem pierwszej sprawy. Ech, sprawiłem sobie tytuł, z którym miało mi nie być żal się rozstawać po niedługim czasie i już na dzień dobry się autosabotuję.
Jeśli chodzi o rozgrywkę to... wróć, przecież słowo kluczowe już padło wyżej, i to nim się powinienem posługiwać. To jeszcze raz. Jeśli chodzi o doświadczenie, to wystawiamy trzy okejki! I to mimo że nasz wynik był dość... porównywalny z naszymi osiągnięciami w escape roomach, jak np. wcześniej tego samego dnia, tak że oczywiście wywaliliśmy się na równej drodze... Nieważne. Po prostu gra jest szalenie angażująca, zachęca do robienia notatek, korzystania z bazy Antares, szperania w dokumentach i spekulowania na temat tego, co się wydarzyło - i czy w ogóle miało miejsce. To jest to! I jeszcze świadomość, że to tylko pojedyncza sprawa w większej kampanii, a nasze dotychczasowe odkrycia mogą się jeszcze przydać w przyszłości. No miód.
Mam porównanie z pojedynczą partią w Kroniki zbrodni w listopadzie. I choć z tamtym tytułem się nieźle bawiliśmy z żoną, to jednak Detektyw to zdecydowanie ciekawsza pozycja już pod samym kątem mechaniki i obsługi. Nie trzeba wiecznie czegoś skanować, a korzystanie z bazy danych stosunkowo płynnie miesza się z czynieniem w grze postępów innego rodzaju.
Jest mocne parcie na kontynuowanie śledztwa, choć na razie przy ostatnim spotkaniu troszeczkę za bardzo byliśmy w niedoczasie, żeby wyjmować Detektywa. To w sumie największy minus: czasochłonność. A nie godzi się przerywać sprawy w jej środku.

3. Podwodne miasta.

Spoiler:

Dwie partie solo - i pewnie dlatego "dopiero" trzecie miejsce. Jeszcze pewnie będzie okazja bardziej się rozpisać, jak gra zadebiutuje w multi i wtedy pewnie wrzucę ją na czołowe miejsce w którejś miesięcznej topce. Ale póki co... i tak się rozpiszę.
Tytuł był obciążony latami czytania i słuchania o nim, nawet przy temacie czegoś całkiem innego (ten rolling joke z Pawłem ze Starych Kości chociażby). W mojej świadomości pojawił się gdzieś na początku bycia w hobby, stawiam późne 2019, może przełom 2019/2020, wszak przez pierwszy rok z hakiem grałem w ledwo parę tytułów, za to były one katowane, a ja nie śledziłem na bieżąco środowiskowych social mediów. Po miesiącach zbierania się do tego, kupiliśmy Terraformację Marsa i wpadłem w ten tytuł. A to se zagram, a to se zagram, a na to pozbieram hajsy, a tu jeszcze nowe karty, same fajne, a to se jeszcze zagram i tamto... To ciągłe pompowanie dopaminy mnie bardzo zajarało i zacząłem przeszukiwać internet pod kątem hasła gier podobnych do TfM. Wtedy jedna odpowiedź przewijała się tak lekko w 9 przypadkach na 10. Podwodne miasta. Wskoczyły na radar, ale trochę mnie to przerażało, jak sobie doczytywałem. A to że stała liczba tur, a to że ciasno jest, że trzeba wielu rzeczy pilnować i nie ma takiego prostego, radosnego wyrzucania z siebie kolejnych kart. To odłożyłem w takim razie poznanie tytułu na później. I wracała ta chęć regularnie przez kolejne lata, jak coraz bardziej się ogrywałem, rozbudowywałem kolekcję, znienawidziliśmy wszyscy Terraformację w tym czasie, zdążyłem zachłysnąć cięższymi tytułami, zakopać topór wojenny z TfM (współgracze niestety nie), wrócić do nieco lżejszego kalibru i tak dalej. W końcu dodruk i już prawie kupiłem, ale stwierdziłem, że poczekam, ma być dodruk dodatku, to wezmę razem, przynajmniej planszetki nie będą płaskie (kolejny punkt styczny z TfM ). Trochę trwało, zanim to doszło do skutku, ale przynajmniej przy okazji jeszcze nowy minidodatek się pojawił. I w końcu mam tytuł na półce, w kompletnej edycji. Po tylu latach czajenia się. I w końcu usiadłem do pierwszej partii, solowo, żeby się zapoznać... I tak. To jest to. Wystarczająco proste zasady. Odpowiednio dużo do zrobienia i świadomość, że nie da się ot, tak połapać wszystkiego. Wybieram akcję, gram kartę, wybieram akcję, gram kartę, chwila przerwy na zweryfikowanie, czy się nie wyglebię na blokowaniu pól akcji przez bota w kolejnej rundzie, jedziemy dalej. Ale coś się kolory kart nie zgadzają. Albo gdzieś tam jednak brakuje tego gelda. Albo wodorosta. A tak by się tutaj ładnie skombiło...! Znakomity tytuł. Od samego początku czuć, że jak się już coś w życiu pograło, to z przyjemnością będzie się pocinać także i w ten tytuł - a jednocześnie ma się tę świadomość, że trzeba grać, grać i grać, żeby móc to robić na jakkolwiek zadowalającym poziomie. Nie lubię masterowania gier, jestem typem poznawacza nowości, ewentualnie eksplorowania idiotycznych strategii. Przeraża mnie pełne ambicji podejście W. do Arnaka czy Ark Nova, bo sam tego nie czuję, wręcz mnie to odstrasza. W przypadku PM zaczynam czuć taką chęć włożenia jakiejś pracy w tę grę. Niekoniecznie czytania i oglądania filmików z protipami, ale po prostu grania i uczenia się na błędach. Póki co poprzestałem na tych dwóch partiach solo (z czego jedna na yucata, bo na blat wjechały święta ), żeby mi tu znowu nikt nie zarzucał, że mam przewagę, bo grałem solo. Ale czekam, aż gra wskoczy na jakimś wspólnym graniu i często wracam do niej myślami podczas tej nieco wymuszonej przerwy. Wow, naprawdę, wow. Pierwszego poważnego pretendenta do tytułu gry 2024 miałem jeszcze zanim ten rok się zaczął. A co do gier roku...

4. Grand Austria Hotel.

Spoiler:

Największe odkrycie 2023 (spoiler do podsumowania rocznego ) też trafiło na stół w grudniu. Co prawda to tylko jedna trzyosobowa partia, ale... dawno mi tak nie siadło wszystko. Dość równe wyniki żony i W., 25-30 punktów mojej przewagi, ale poczucie spełnienia o wiele większe. Mało kiedy tak się zdarza, że udaje się zrealizować wszystkie trzy cele wspólne, bo zazwyczaj wchodzi jakiś od czapy, tym razem wszystkie raczej "ogarnialne". Nazatrudniałem sobie pomocników przy okazji, bo już sam draft pozwolił mi na dobranie sensownych kart w każdym przedziale cenowym, a dodatkowe umiejki np. z gości jeszcze tylko poszerzały możliwości dociągania i tańszego zagrywania kolejnych pracowników hotelu (i oczywiście, że jeden cel dotyczył właśnie zatrudnienia 6 osób). Tymczasem rywale miewali pod górkę z bardziej prozaicznymi elementami gry, a ja ogarniałem całkiem sporo poprzez sprawne budowanie kombosów. Zresztą, to nawet nie było budowanie zbytnio, bo budowanie brzmi jak praca i wysiłek. A mnie jakoś wpadały bez większych starań, i to czasem dość złożone nawet. Borze, ile czystej satysfakcji z wypełniania, dopinania wszystkiego - tak jak i sam rok 2023 był już dopinany. Dodam jeszcze, że po raz pierwszy zagraliśmy z home rule o "spadaniu" skrajnego potencjalnego gościa czy gościni z wystawki - dopiero później zweryfikowałem na yucata, że taki wariant może zakładać odrzucanie nawet dwojga gości, a podejrzewam, że tęższe głowy niż nasze obmyśliły tę zasadę. Wyborna gra, czekam na paczkę z dodatkiem, której wysyłkę wstrzymują jeszcze preordery.

5. Glen More II: Chronicles.

Spoiler:

Co może być lepsze od końcoworocznej wygranej partii 3P w jedną z najlepszych gier poznanych w 2023? Wygrana w dwie takie gry! Zwłaszcza kiedy drugą z nich jest ta, gdzie zwykle idzie ci dobrze, stukasz punkty, a potem epicko się wywracasz na dalszych etapach punktacji. Takie bęcki zebrałem na przykład we wcześniejszej, grudniowej partii. To cieszy dodatkowo - że zmieściliśmy w grudniu 2 partyjki w GM2, za każdym razem próbując jeszcze innej kroniki. Ta, w której mnie (i moją żonę też) W. rozgromił (jego wynik to suma naszych +1!), przebiegała z kroniką Highlander, natomiast w tej, w której zatryumfowałem, towarzyszyła nam kronika poświęcona single malt whisky. "Towarzyszyła", bo nie powiedziałbym, że sam jakoś szczególnie grałem w to, co ta kronika oferuje. Gdzie dwoje pędzi, tam trzeci robi punkty. Przez całą rozgrywkę byłem w posiadaniu aż jednej beczki, którą zresztą kilka ruchów dalej opchnąłem przy zakupie kafelka. A że W. sobie od samiutkiego początku buduje chorą produkcję zboża, a potem stawia tyle bimbrowni, że mu się te beczki nie mają gdzie mieścić? Że żona pędzi od samego początku równo? Że oddaję im punkty bez walki? A, co mi tam! Tym razem postawiłem na bycie hodowcą kopytnych i dwunożnych. I nawet tłocząc tych - zwykle wszystkich poza jednym - Szkocików w zamku, niespecjalnie sobie blokowałem opcje dokładania kafli, w kluczowych momentach zresztą trafiały się opcje nadbudowy, która nie dość, że znajdowała się w zasięgu startowego zamku, to jeszcze odpalała parę niezłych kafli. I choć nie wszystko poszło zgodnie z planem, np. W. zwinął mi sprzed nosa opcję bratania się z klanem punktującym za nadbudowane kafle, a sam przy wyrzucaniu dwóch kafli ze swojego terytorium nazbyt lekkomyślnie pozbyłem się dwóch hydrofobowych zamków, przez co zamknąłem sobie drogę do naprawdę porządnego kafla... to układało mi się lepiej niż sądziłem, że w ogóle może. Wystarczyło średnio na jeża sobie radzić z pozyskiwaniem postaci, stosunkowo obficie w porównaniu do innych (ale bez szału w stosunku do niektórych przeszłych partii) dobierać kafle powiązane z kartami, czasem trochę wysforować do przodu... a sporo najlepszych opcji wpadało same z siebie czy nawet były mi wręcz wystawiane. Oj, pożałowali, że nie pospieszyli po Loch Ness. Było też trochę gry nad stołem. Hej, W. ma miliony monet, nie można mu tego Armadale zostawić! Tak, ale no nie wiem, czy mi się to opłaca, będę spłukany, jak to wezmę... Od słowa do słowa, i tak powstała korzystniejsza sytuacja na ryneczku, a swój endgame budowałem już głównie pod kątem finansowym. Z dwóch kronik wypróbowanych w grudniu bardziej podobała mi się ta wysokoprocentowa, choć trzeba przyznać, że wymaga najwięcej dodatkowego setupu z tych dotąd poznanych. Tu coś podmienić, tam coś dołożyć... Z kroniką II było o wiele prościej, ale tamtą rozgrywkę można po prostu podsumować tak, że był jeden król Krezus. To wręcz chore, jak bardzo z modułu może profitować pojedyncza osoba, a tak się jakoś składało. Nie mogę się doczekać grania z kolejnymi kronikami w 2024.

Wyżej niewspominane nowości grudnia:
- debiut 2P Obsesji.

Spoiler:

Ech. Prowadzimy z żoną w naszej kolekcji, poza naszą wspólną półką wstydu i półką wstydu gier, które zdążyłem wyjąć do trybu solo, także listę gięr, w które W. jeszcze z nami nie grał. Widujemy się raz, góra dwa w tygodniu, więc zawsze jest jeszcze bardziej w plecy. Ale są takie tytuły, o których z góry wiadomo, ze nie ma co wpisywać na jego listę wstydu, bo zdecydowanie nie będzie się wstydzić tego, że nie zagrał w nie ani razu. I Obsesje należą do tych gier właśnie. Ta wielo-, wielopoziomowa losowość praktycznie przekreśla jakiekolwiek jego zainteresowanie wypróbowaniem tytułu. Ja takiego problemu z losowością nie mam, lubię głupie, losowe gry, ale... tu mamy problem. Obsesje może nie wpadają wprost w tę kategorię, ale, hm, są może... dajmy na to... niegłupią, losową grą? A może jednak głupią, losową grą (deluxe)? Niby wiem, że coś tam mogę zrobić, niby po zagraniu paru gier wiem, gdzie łatwo można się wyglebić, a na co rywalom nie można pozwolić, ale mierzi mnie to jakoś. Do poziomu, gdzie nazwałbym tę grę, pod kątem mechanicznym, jedną z najsłabszych, jakie poznałem w 2023 albo i w ogóle. Wiem, że są różne warianty, pozwalające doprawiać tytuł do własnych upodobań. No respekt za to, że autor nie pozostaje głuchy na głosy graczy. Nie wiem, czy jednak chciałoby mi się próbować zmieniać zasady tak albo siak, żeby gra stała się bardziej grywalna. Lubię, jak gra oferuje sporą opcjonalność i dowolność, ale raczej tyczy się to dodatkowych modułów czy odrębnych trybów rozgrywki, a nie połowicznie DIY łatania sobie gry. [Głosem ze styczniowej przyszłości dopowiem, że wariant z czyszczeniem rynku przy okazji nowego sezonu, najlepiej jeszcze z wydłużeniem gry, pozwala faktycznie mieć szanse na wypełnienie jakiejś architektonicznej ambicji albo nawet dwóch, gdzie zwykle to były najbardziej nieszczęsne zestawienia losowości w grze - ale też z kolei gra robi się aż nazbyt luźna i łatwo połapać sobie niemalże wszystko, co się chce.]
A z drugiej strony... bardzo lubię tę grę, przynajmniej we wspólnym graniu z żoną (bo siadły jeszcze jakieś partie solo, ale raczej do tego nie wrócę) i z założeniem, że nie o wynik nam tu najbardziej chodzi. Jasne, trochę wrednego podkupowania albo resetowania kafli zawsze spoko, ale to, w czym gra jest naprawdę dobra, to temat i stwarzanie przestrzeni do żartów i narracji (raczej w tej kolejności). Tylko tutaj jesteśmy w stanie ugościć na herbatce jakąś hrabinę czy inną bogolkę, która nie rusza się nigdzie bez swojej najlepszej przyjaciółki, a więc w efekcie dobieramy kolejną kartę gościa, a tam... jakiś bogaty, stary dziad. No, ciekawe te hrabine przyjaciółki. A już w następnej rundzie opłakujemy los dziedziczki rodu, bo w celu uzyskania większych profitów dla rodziny została wysłana na schadzkę z tymże starym dziadem. Czy gra jest warta swojej ceny dla rozrywki tego typu? To już każdy potencjalnie zainteresowany tytułem sam sobie musi odpowiedzieć na to pytanie.

- nowości z Ludiversum 1/2: Leśne rozdanie.

Spoiler:

Gra, która od razu nas zainteresowała, gdy ją zapowiedziano - i równie szybko ją olaliśmy, bo zdawała się być kolejną wariacją na temat połączenia natura + znane mechaniki. Tym bardziej, że tytuł zapowiedziano wcale nie tak długo po tym, jak w domu zagościła Ziemia. Mimo wszystko, nie wykluczaliśmy, że może kiedyś gry spróbujemy. Nie udało się poprzednim razem w Ludiversum, nie udało się w Libero (choć podobno była), udało się za trzecim razem. Siadły nam 2 partie z żoną, a potem jeszcze dołączył W. I cóż, gra jednak zaskoczyła. Przede wszystkim pozytywnie: mimo prostych zasad wcale nie była taka banalna, a poza tym jednak trochę odbiegała od tableau builderów, z którymi z góry chcieliśmy ją porównywać. Całkiem dobrą robotę w tym temacie robi "podwójność" kart, przysparzająca więcej okazji do zastanowienia, i powiązania kart przez symbol (kolor). Najbardziej pozytywnym zaskoczeniem był wpływ graczy na szybkość i ogólny czas trwania rozgrywki w związku z dobieraniem/dokładaniem kart do wystawki i jej czyszczeniem po osiągnięciu limitu i świadomością, że gdzieś tam w stosie są trzy karty, które wyłożone natychmiastowo kończą grę. Ostatnia rozgrywka to już było mocne testowanie szczęścia, czy jeszcze coś wyciśniemy ze swojego kawałka lasu i przebrnęliśmy tak przez niemal całą talię. Oczywiście nie było się też bez epickich facepalmów na wczesnym etapie, kiedy okazywało się, że chyba się tak do końca nie doczytało, za co dana karta tak właściwie punktuje. Dobra, pisałem, że przede wszystkim było pozytywne zaskoczenie, co sugeruje, że negatywne też było. A i owszem. Jaka ta gra jest obszerna! Nawet trzymając niepotrzebne rzeczy typu pudełko itp. na parapecie, już w dwie osoby zajmowaliśmy sporo miejsca na stole, a w trójkę to już prawie cały stół był pełen kart, zwłaszcza że tak bardzo się tę rozgrywkę udało pociągnąć. W przypadku wspomnianej wcześniej Ziemi jesteśmy z grubsza w stanie z góry założyć, ile miejsca potrzebuje pojedynczy gracz i bezproblemowo na naszym niewielkim blacie się w dwójkę mieścimy, w trójkę też się da ogarnąć, z dodatkowym stolikiem. W Leśnym rozdaniu właściwie nie wiadomo, ile tego miejsca potrzeba, ile kart drzew się wyłoży - a do każdej z nich warto byłoby mieć dostęp z czterech stron, żeby jeszcze wsuwać inne karty pod nią. Gra zaskakująco stołożerna jak na tak niepozorne pudełko. Stąd niestety my mówimy pas - ale jeszcze kiedyś w lokalu chętnie siądziemy.

- nowości z Ludiversum 2/2: Terraformacja Marsa: Gra kościana.

Spoiler:

Po 3 partiach w LR (1 dla W.) nie za bardzo współgrający byli chętni na dużą grę do nauczenia od zera, czyli przewidzianą Wieczną zimę. Udało się mi zatem przekonać ich do kościanej TfM. Poszło łatwiej niż podejrzewałem, znając ich nastawienie do "dużej" Terraformacji... Tu na szczęście raz, że zasad nie ma wcale tak dużo, a dwa, że jednak jest wystarczająco dużo elementów wspólnych z oryginalną grą. Proste akcje, mniejszy natłok kart niż w wersji planszowej, nieco wyścigu o bonusowe karty, sporo turlania i niefortunnych wyników. Osobiście najbardziej cierpiałem na brak najczęstszych ikon, uparcie wyrzucając te najrzadsze lub średnio rzadkie, niezależnie od koloru kostki. Mimo całkiem niezłego silniczka i spieszenia po tytuły przegrałem na punkty z W. Czasem bym jeszcze z chęcią zagrał, bo gra nie trwa za długo, a nie jest też fillerem, no i nie mam aż tak negatywnej opinii o TfM, co pozostali. Ale W. zaopiniował, a moja zona tylko mu wtórowała: kolejna gra typu można zagrać - ale po co?

- ostatnie dwa moduły z Mokradeł do Wyprawy do El Dorado.

Spoiler:

Czyli te najbardziej modyfikujące rozgrywkę: świątynie i plemię Muisca. Z świątyniami zagraliśmy dwukrotnie i mocno nam przypadły do gustu. Gramy głównie dwuosobowo, więc dorzucenie takich obowiązkowych przystanków na drodze sprawia, że można z grubsza planować, który z dwóch pionów zajrzy do którego miejsca, a i sama mechanika pozyskiwania artefaktu ze świątyni jest niezła. Plemię trafiło tylko jednej naszej rozgrywki i trudno mi jeszcze ten moduł jednoznacznie ocenić. Bardzo podoba mi się opcja posiadania w talii kart odrobinę droższych, za to możliwych do odłożenia sobie "na potem", bez zbędnego zajmowania miejsca na ręce. Z drugiej strony - przerżnąłem tę partię, nie dowlokłem się ani jednym pionkiem do El Dorado zanim zona doszła tam drugim. A nie miała w talii ani jednej z dodatkowych kart. Jeszcze oczywiście z modułem pogramy, choć w styczniu raczej zajrzymy do zawartości oferowanej przez Smoki.

- mapa Great Britain do Carcassonne.

Spoiler:

Nieopatrznie zapomnieliśmy dokupić żetoniki, przez co nasze pierwsze doświadczenie z mapami do Carca dotyczyło wyłącznie zasad wspólnych dla tych mat. Największa nowość? Nie trzeba grać na podłodze. xd Plusem są również różne bonusy posiane to tu, to tam, trzy różne warianty rozpatrywania mniejszych miast (postawiliśmy na to negatywne, tj. odejmowanie punktów za stawianie kafli na nich), a także... wynikające właśnie wprost z mapy, nadrukowanych granic, dróg i "kafli" coraz ciaśniejsze możliwości pod koniec gry. W naszym przypadku to zadziałało perfekcyjnie. Przypadł mi do położenia ostatni kafel w grze. Zrobić sobie dobrze nim nie mogłem, w normalnej grze bym go gdzieś na same rubieże wystawił, a tak... nie miałem innej opcji, jak ukończyć cudze miasto. Argh!
Ciekawą świeżością jest też fakt używania kafli z dwóch pierwszych dużych dodatków, ale bez wykorzystywania ich mechaniki. Do tej pory włączanie tych dodatków, w pełni możliwości przez nie oferowanych, było dla nas czymś oczywistym. A tu nagle trzeba sobie radzić bez budowniczego, nie ma zbierania towarów... I wcale tego nie brakuje.

- kosteczkowy dodatek Eldritch do Kolejowego szlaku - wypróbowany jedynie moduł Portal.

Spoiler:

Coś jest nie tak z tą kostką, bo na siedem rund, siedem rzutów kością, aż sześć razy ujrzeliśmy tę samą ściankę, tworzącą drogowy wjazd do portalu B. Całe szczęście, że w pierwszym rzucie, jako jedyna inna ścianka, jaką zobaczyliśmy na górze, wylądowała ta z kolejowym wjazdem do tego samego portalu, przez co chociaż minimalnie zaznaliśmy dobrodziejstw mechaniki tego modułu. Tak że na razie mamy stonowane opinie, a najwięcej emocji przyniosło nam wyliczanie, jaki był procent szans, że - zakładając że kostka nie jest spaprana - sześciokrotnie wypadnie to samo. Mam nadzieję, że to był tylko ewenement i efekt działań Przedwiecznych. Pod tym kątem to bardzo klimatyczny dodatek chyba. Pozostałe moduły jeszcze do sprawdzenia, a do tego pewnie i tak wrócimy.

Powroty:
- Bitoku.

Spoiler:

Mieliśmy wrócić w 2 osoby z żoną, wróciliśmy w trójkę, a dwuosobowej partii nie udało nam się rozegrać do tej pory. Wciąż bardzo pozytywne wrażenia z różnych rodzajów interakcji, jakie gra oferuje, wciąż utyskiwanie na słabość minigierki z głazami, choć tym razem chyba już po prostu w dużej mierze ten element gry olewaliśmy, zwłaszcza że straaasznie iwakury były rozbieżne z ofertą kafelków takich i śmakich. Chętnie bym kiedyś spróbował gry z dodatkiem, bo jeden z modułów poprawia tę minigierkę, ale nie widzi mi się kupować dodatku do gry, która tak rzadko wpada na stół.

- Owocowe opowieści.

Spoiler:

Wcześniej w 2023 dokończyliśmy przejazd przez talię w grze z teściową, w grudniu dokończyliśmy granie z W. Oczywiście można cisnąć dalej od nowa, ale chyba już nam wystarczy i gra pójdzie na sprzedaż. Podoba mi się, jak bardzo zmienia się sposób kombinowania w grze w miarę przechodzenia w inne rejony talii. Tym razem opcje dobierania kart były bardzo ograniczone lub związane z stosunkowo pozytywną interakcją... nic więc dziwnego, że W. był wyjątkowo niepocieszony i wszedł w tryb kiedyś to było, choć jedną z tych dwóch partyjek wygrał.

- Fantastyczne światy z dodatkiem.

Spoiler:

W końcu powrót! Jedna z najbardziej zgranych gier 2022, w 2023 na stół trafiła w styczniu... i zniknęła z niego aż do grudnia. Zagraliśmy tym razem z przeklętymi przedmiotami. zwykle ten moduł z dodatku zostawał w pudełku, bo byliśmy bardzo rozczarowani tym, co oferował, tym razem było ciutkę lepiej i czasem nawet ktoś skorzystał z dodatkowej umiejki. Ale podtrzymujemy opinię: z tym modułem jest więcej obsługi - odrzucanie-dobieranie-czytanie i tak w kółko - a zbyt mało możliwości i potencjalnych zysków.

- Scythe.

Spoiler:

No nie wyszło nam zagranie w czwórkę w ten tytuł w 2023, ale chociaż udało się zmajstrować powrót na stół na jedną jedyną partię. I tym razem ZAPISAŁEM WYNIKI, żeby zmyć mój blamaż z 2022 roku, który wypomina mi się do tej pory. Czuć, że gramy zbyt rzadko - część pomniejszych zasad ekipie wyparowała z pamięci, przez co grali niekoniecznie tak, jak graliby mając je na względzie. Można było zauważyć pewne zrezygnowanie w działaniach W., który lubi w planszówkach mechanikę końca gry wywoływanego przez gracza i zwykle to on do tego doprowadza lub przynajmniej bardzo pilnuje cudzych postępów, a tym razem zdawał się wręcz ślepy na moje zbrojenie się do finału, choć miał co najmniej dwie dobre sytuacji, żeby mi namieszać w szykach. Cóż, nie zrobił tego, woląc jęczeć na niefortunne dla niego działania militarne choćby z mojej strony (tu wstawiłbym mema z gęsią - a kto mi pierwszy podkradł z trudem wypracowane surowce?), choć nie da się mu odmówić racji w kwestii zbyt małej presji na mnie ze strony żony, no i skończyłem z wynikiem nawet wyższym niż suma wyników moich oponentów. Oj, tym razem naprawdę wiem, jakie były wyniki Scythe'a. A podchodziłem na początku dość luźno do tej partii, zwłaszcza z paroma bardzo nieoptymalnymi ruchami na starcie, i dopiero ten pierwszy atak ze strony W. zastymulował moje ambicje.

- Western Legends z dwoma minidodatkami.

Spoiler:

Kolejna pozycja, która czekała na partię czteroosobową i się nie doczekała, więc rozłożyliśmy na 3. Poszło raczej szybko. Hajsik, kupuję muła, dobre rzuty kośćmi w kopalni przez co nie spędzam tam za dużo czasu, dociągam świetne karty, przez co gromię bandytów i zostaję stróżem prawa, deponuję sporo złota, wypełniam cel osobisty, robię obfite zakupy, które mi dają mi mocnego boosta przy palnych potyczkach i pozwalają na realizację kolejnych celów. Właściwie już po pierwszych turach reszta zostaje postawiona w sytuacji, gdzie albo mi będą psuć szyki, albo dbać o własne punkty, ale o oba naraz niekoniecznie. Złodupcem zostać im się nie opłaca, żetony opowieści wpadają rzadko, a efekty niezbyt opłacalne, w dodatku mnie fart w kartach wciąż nie opuszcza. No, za luźno jest na te trzy osoby. Kombinacja (przynajmniej dwóch z trzech) poniższych: dobry dociąg kart na starcie, korzystne miejsce startowe i odrobina szczęścia w kopalni potrafi ustawić całą rozgrywkę - bo nie był to pierwszy raz, kiedy tak właśnie wyglądała nasza partia. W czwórkę było jednak więcej interakcji i kontrolowania innych graczy przed nadmiernym wysunięciem się na prowadzenie.

- Bandido

Spoiler:

wpadło na koniec dnia w Ludi, bo było zbyt dużo czasu do pociągu, by już się sprzątać, a za mało, by rozkładać dużą grę. O dziwo, zagraliśmy trzy razy, bo wyjątkowo dobrze karty wpadały i dwukrotnie udawało się wygrać bez zajmowania auważalnej części stołu.

- Dice Settlers, zaproponowane przez żonę.

Spoiler:

Nawet nie zauważyłem, że tyle miesięcy minęło od ostatniej partii. W dwójkę było - wiadomo - dość luźno i niezbyt emocjonująco, poza samą punktacją. Wygrałem bowiem przewagą ledwo jednego punktu. I jak to niestety często w tej grze bywało i bywa: po prostu dobry kafel mapy się pod koniec gry dociągnął. To główny zarzut, jaki mamy do tej, jakby nie było, świetnej gry.

Stali bywalcy i cała reszta:

Spoiler:

- Spots w kolejnych paru solo rozgrywkach na BGA.
- Kaskadia w aż 4 partiach, w tym jedna 3P! Wśród dwuosobowych partii także jedna bardzo wyrównana, 100:100, fartem wygrałem na szyszki.
- Neuroshima Hex ma znowu nieco słabszy czas - zagraliśmy tylko dwukrotnie!
- Machi Koro, w które żona masochistycznie proponuje kolejne partie. Choć czasem zdarza jej się nawet wygrać. Gra z rodaju głupia i losowa, ale jak za combini podstawi się żabki, a za wredne stacje telewizyjne - TVP (czy Republikę xd)... to rodzi się jakiś zalążek klimatu.
- pyknąłem solo kilka razy w gry z serii Clever online, mianowicie w trzecią i czwartą.
- oczywiście, że znowu przegrałem w Tiletum. Źona i W. zremisowali (podobno wygrał W., bo czegoś tam na koniec nie zrobił, ple, ple, ple...), ja się wywaliłem na głupi ryj na własne życzenie. Stoicki W. co prawda nie mógł nie dać upustu emocjom, że co ja za bredgensa wytańcowuję w jednym ruchu i cóż... miał trochę rację. A opracowałem perfekcyjny plan w tamtym momencie, obmyślony na ruchy do przodu, z alternatywnymi wyjściami, wciąż umożliwiającymi realizację całego schematu, mimo powątpiewań W. Na czym się potknąłem? Zapełniłem sobie w tamtej turze magazyn i kolejne kroki planu posypały się jak domino, gdyż właśnie tego jednego brakującego miejsca w magazynie zabrakło już przy kolejnym ruchu. Arrrgh.
- Messina 1347 wróciła na stół w listopadzie w wydaniu dwuosobowym, w grudniu zaproponował ją W. do gry trzyosobowej. Strasznie niefortunnie się plansza układała i meple bywały skierowane na deczko nieopłacalne drogi. Ze strasznie opornego startu udało mi się ostatecznie wyjść na drugą pozycję, choć ledwo dwa punkty przede W. Żona w którymś momencie zaliczyła takie przyspieszenie, że tylko ze smutkiem mogłem patrzeć, jak "moje" upatrzone kafle zostają zajmowane, czy to pod kątem akcji, czy też zaludnienia. Ogółem jednak jestem wyjątkowo zadowolony z gry, bo zrobiłem coś świeżego: z braku laku skupiłem się na ignorowanym zwykle przez wszystkich (takoż i tym razem) rozbrajaniu zarazy na statkach i ogarnięciu sobie jakiejś rozsądniejszej punktacji za dokonania na tym tle.
- Kingdomino z Erą Gigantów. Po świątecznym powrocie od moich rodziców nie mieliśmy z żoną głowy do grubszych tytułów, trudno mieć, jak się godzinami wchłaniało we włosy i ubrania smród tanich fajek. No to wpadło na stół KD na trzy partie. Wyjątkowo mało ofensywy ze strony olbrzymów, muszę rzec.

Plany styczniowe:

Spoiler:

Jako że powoli zbliża się koniec bytności W. w Kato, a jednocześnie w połowie stycznia odpada mu męczenie etatu, to założenia związane z graniem w styczniu i lutym są ułożone głównie pod tym kątem. A więc przede wszystkim: gry z kampaniami. Mamy tego sylwestrowego Detektywa do kontynuowania, mamy - po tylu miesiącach! - do dokończenia kampanię w Moje miasto: grę kościaną, a do tego dorzuciliśmy już w ostatnich dniach Welcome to the Moon, gdzie póki co mamy za sobą dwie partie kampanii wprowadzającej, a na kolejne jesteśmy już umówieni na weekend.
Na przełomie miesięcy żona znika na parę dni, żeby trochę popracować w biurze, a mi udało się dostać kilkudniowe wolne, więc szykuję się na rozegranie solowej kampanii w Uśpionych Bogów i wizytę u W., więc - standardowo - będziemy pocinać w Imperium: Classics/Legends i pewnie coś jeszcze. Zobaczy się, co z tego wpadnie w styczniu, a co już w lutym.
Jest szansa, że w tym miesiącu wpadnie paczka z Planszostrefy z paroma przedsprzedażowymi tytułami, które ją wstrzymują. Przynajmniej część jej zawartości to pozycje, które nie poleżą zbyt długo na półce wstydu, jak chociażby Dorfromantik: The Duel, a także promka do podstawowej wersji tej gry, która dorzuci nam nowy cel do zrealizowania, a już ostatnio marzyło nam się układanie landszaftów w trójkę.
Ale przecież nie musimy czekać na tę przesyłkę, żeby mieć się z czym uporać, jeśli chodzi o rzeczy półkujące. Zresztą - już zaczęliśmy, i póki co jedziemy od najświeższych. Sprawdziliśmy już dodatek Underground do Kolejowego szlaku (wow!), zagraliśmy tak 2P, jak i 3P w Everdell ze Stacją Nowoliść, a w kolejce czekają jeszcze Mgielny Las i fankarty #2. Pograliśmy z żoną w 7 słów, gdzie wyszło, że nie jestem aż taki zły w gry słowne, i pewnie jeszcze czasem wyjmiemy na stół.
Mniej szczęścia ma Rome & Roll, do którego siadamy od tygodni i siąść nie możemy. W samym styczniu już dwukrotnie przekładaliśmy zapoznawanie się z grą, ale liczę, że się uwiniemy do końca miesiąca. Najwyżej, jak nie siądzie, to trafi na listę sprzedażową.
No właśnie, sprzedaż! W końcu wyprzedawanie kolekcji ruszyło z kopyta. Już na ten moment 5 podstawek i jedna promka opuściły moje progi, a jeszcze trochę gier mam wystawione i nawet parę pozycji upatrzonych do dalszej sprzedaży. Uff.
Planem na styczeń miało być też zagranie w coś z zasobów Placka. Jako że dość późno wstawiam post, to jest to kolejny już zrealizowany plan. Dodam tylko, że jako że są to głównie gierki nieco leciwe, to udało się zagrać w tytuł, którego istnienia nie miałem świadomości (choć nie wątpię, że mógł się przez jakieś topkowe Gradanie kiedyś przewinąć).
Chcemy w styczniu wrócić też do paru gier, które dawno na stole nie gościły (już się udało z Brassem), mam też nadzieję, że współgraczy namówię na zapoznanie się z Podwodnymi miastami, póki udaje mi się powstrzymywać od ogrywania solo! No i mamy też Neuroshimę Hex do nadgonienia. 5 partii z grudzień i 7 styczniowych to nieosiągalny cel, ale gdyby tak chociaż 10 nastukać...
No i jeszcze zamierzamy się - niestety, tylko w dwójkę - dobrze bawić na naszym pierwszym Portalconie.