Na chwałę Rzymu / Glory to Rome (Carl Chudyk)

[Czochrun]

Każda karta występuje w 3 sztukach.

[flowerus]

Każda karta występuje w 3 sztukach.

Nie do końca.
Najtańsze karty, czyli gruz (tragarz) i drewno(cieśla) występują po 6 sztuk (w każdym z tych kolorów są 4 rodzaje kart)
Pozostałe występują po 3 sztuki (w każdym z tych kolorów jest 8 rodzajów kart)

[Czochrun]

Pod tym względem to nie rozpatrywałem. Mi chodzi o to, że każda karta ma 3 kopie.

[flowerus]

Pod tym względem to nie rozpatrywałem. Mi chodzi o to, że każda karta ma 3 kopie.

No właśnie nie, niektóre mają 6 kopii

[Czochrun]

Oooo . to mnie teraz zaskoczyłeś.. Wracam do domu i sprawdzam bo się teraz mocno zdziwiłem

[lhw]

Najtańsze karty, czyli gruz (tragarz) i drewno(cieśla) występują po 6 sztuk (w każdym z tych kolorów są 4 rodzaje kart)
Pozostałe występują po 3 sztuki (w każdym z tych kolorów jest 8 rodzajów kart)

To by się zgadzało:

2 kolory x 4 rodzaje x 6 sztuk = 48 kart
4 kolory x 8 rodzajów x 3 sztuki = 96 kart
48 kart + 96 kart = 144 karty.
2 kolory x 4 rodzaje + 4 kolory x 8 rodzajów = 40 rodzajów kart

Dzięki za informacje

[flowerus]

Oooo . to mnie teraz zaskoczyłeś.. Wracam do domu i sprawdzam bo się teraz mocno zdziwiłem

Jak zaczynałem grać, to robiłem dla współgraczy rozpiskę wszystkich budynków, podzielonych wg koloru, i wtedy też się zdziwiłem takim podziałem.
Taki podział był już w pierwszej edycji gry: https://boardgamegeek.com/thread/84869/card-manifest

[Pixa]

No to jestem po pierwszych trzech dwuosobowych rozgrywkach. Gra jest wciagajaca. Jak dla mnie skrzyzowanie Osadnikow NI z Race for the Galaxy. Robi sie ciekawie, jak uda sie wykrecic jakies comba No i nie wyobrazam sobie rozgrywki w 5 osob - stol musialby byc wielkosci boiska, a downtime nieznosny.

[uday]

Właśnie gra prawie nie ma downtime, ze względu na mechanikę podążania.

[Pixa]

Dobra, kolejna sprawa - mam wplywy na pozimie 10. Buduje budynek, ktory umozliwia mi rozegranie akcji patrona za kazdy punkt wplywu - tzn. moge sobie dobrac 10 klientow? Przeciez to daje mega combo.

[tomb]

mega combo.

To określenie bardzo pasuje do tej gry. Tutaj można robić naprawdę niewyobrażalnie wielkie akcje. O ile się zdąży. I nie zawsze zrealizowanie takiego kombosa jest najlepszym wyjściem.

Po ostatnich partiach w nowym gronie zauważyłem, że problemem Glory to Rome jest to, że ktoś bez szansy na zwycięstwo decyduje się zakończyć partię, bo nie widzi szansy na swoją wygraną i nie wie, co innego mógłby zrobić. Cóż, trzeba się nauczyć, że jeśli nie wiemy, kto wygrywa, lub wiemy, że na pewno sami nie wygrywamy, to nie należy kończyć partii, tylko zrobić ruch, który ją przedłuży. Zawsze może być tak, że coś się jeszcze może wydarzyć.

[Czochrun]

mega combo.

To określenie bardzo pasuje do tej gry. Tutaj można robić naprawdę niewyobrażalnie wielkie akcje. O ile się zdąży. I nie zawsze zrealizowanie takiego kombosa jest najlepszym wyjściem.

Po ostatnich partiach w nowym gronie zauważyłem, że problemem Glory to Rome jest to, że ktoś bez szansy na zwycięstwo decyduje się zakończyć partię, bo nie widzi szansy na swoją wygraną i nie wie, co innego mógłby zrobić. Cóż, trzeba się nauczyć, że jeśli nie wiemy, kto wygrywa, lub wiemy, że na pewno sami nie wygrywamy, to nie należy kończyć partii, tylko zrobić ruch, który ją przedłuży. Zawsze może być tak, że coś się jeszcze może wydarzyć.

To jest też element rozgrywki. Glory nie jest pasjansem. Nie należy cały czas patrzeć w swoje karty. Trzeba śledzić poczynania przeciwników. Co wyłożyli, co im to da, co planują - aby być przygotowanym właśnie na nagłe zakończenie, ale też aby bezmyślnie nie podkładać im kart na stół lub wykonywać akcji, które im dadzą więcej. Wielopłaszczyznowość sprawia, ze ta gra jest taka zaje... fajna

[evenstar]

Czy to nie jest bez sensu, że aby żądać materiału legionistą trzeba mieć go na ręce Według mnie już lepiej myśleć, albo skorzystać z tragarza.. Dziś graliśmy błędnie nie mając materiału na ręce i to sie lepiej sprawdzało..

[cezarr]

Czy to nie jest bez sensu, że aby żądać materiału legionistą trzeba mieć go na ręce Według mnie już lepiej myśleć, albo skorzystać z tragarza.. Dziś graliśmy błędnie nie mając materiału na ręce i to sie lepiej sprawdzało..

Oj, wydaje mi się, że zdecydowanie za łatwo byłoby wtedy wyrywać innym karty, szczególnie fioletowe i niebieskie. Nie obserwowaliście tego problemu w grze?

[Atamán]

Czy to nie jest bez sensu, że aby żądać materiału legionistą trzeba mieć go na ręce Według mnie już lepiej myśleć, albo skorzystać z tragarza.. Dziś graliśmy błędnie nie mając materiału na ręce i to sie lepiej sprawdzało..

Gdyby akcją legionisty można było żądać dowolny towar, to byłoby za mocne. Byłby on wtedy jednoznacznie lepszy od tragarza.

Zwróć uwagę, że w grze istnieją dwa podstawowe sposoby napełniania sobie składu budowlanego: tragarz i legionista i one muszą być dobrze zbalansowane. Grając zgodnie z zasadami tragarzem zawsze ściągniesz z puli to, co chcesz. Legionista natomiast wymaga posiadania odpowiedniego towaru na ręce, ale daje szansę, że dostaniesz dodatkowe towary z ręki przeciwnika/ów (co daje nie tylko więcej towarów, ale na dodatek osłabia konkurenta/ów).

[warlock]

Macie jakieś patenty na tasowanie kart? Chryste panie, jakie to jest sztywne, jakbym tasował plastikowe płytki (aż mnie dzisiaj palce bolą ).

[tomb]

Macie jakieś patenty na tasowanie kart? Chryste panie, jakie to jest sztywne, jakbym tasował plastikowe płytki (aż mnie dzisiaj palce bolą ).

Zakoszulkowanie i tasowanie na wcisk.

[GaGacek]

Macie jakieś patenty na tasowanie kart? Chryste panie, jakie to jest sztywne, jakbym tasował plastikowe płytki (aż mnie dzisiaj palce bolą ).

Pokerowa tasowaczka. Tylko talia nie mieści sie na raz.

[hipcio_stg]

Pierwsza karcianka, która całkowicie mi nie podeszła. Dałem jej szanse po roku czasu i nadal kiepsko. Sam temat i te hasła Na chwałę Rzymu dawać cegły... Pasjans bez głębi. 4/10

[Furan]

Może i bez głębi, ale pas-jans?

[hipcio_stg]

Takie układanie w stosy pod planszetką. Jedyne co mnie urzeka w tej grze to grafiki od city boats. Gra jest nudna jak Monopoly...

[tomb]

Przejrzałem ten wątek i wydaje mi się, że chyba każdy sposób punktowania lub zakończenia gry został uznany za przegięty, co miało przekreślać GtR jako grę zepsutą. Myślę, że na tym tle zarzut o pasjansowatość nie jest wcale taki zaskakujący, jak by się na pozór mogło wydawać.

Zaryzykuję stwierdzenie, że każdy zarzut o niezbalansowanie, w konsekwencji zepsucie, wynika z grania zbyt pasjansowatego. Na Chwałę Rzymu wymusza na wszystkich graczach ciągłej obserwacji poczynań rywali. Trzeba kontrolować stawiane budynki*, liczbę pozostałych placów budowy, uważać na wyrzucane do puli kolory, pamiętać o wkładanych do skarbca kartach - wszystko po to, by wiedzieć, kiedy przerywać lub ubiegać czyjeś działania, czasami kosztem własnych planów.

Ponadto granie w stałym gronie często uczy złych nawyków (patrz: felieton mat_eyo na ZnadPlanszy), a wydaje mi się, że Glory to Rome jest wyjątkowo podatne na granie "na jedno kopyto". Mechanika jasno określa sposób gry, karty wydają się czysto z nią współgrać - wystarczy tylko uprzeć się przy obranej strategii i wygrać albo stwierdzić, że źle się zainwestowało, bo bardziej opłacalna jest strategia x, z którą właśnie przegraliśmy. W mojej opinii jest to uleganie pozorom - gra wymaga dużo większej gimnastyki, niż zwyczajne korzystanie z tego, co dostaniemy na rękę.
Szkoda, że nie można pograć w tę grę przez internet. Tylko ogólnoświatowa konfrontacja rozstrzygnęłaby spory o niezbalansowanie jakichś strategii.

Moim zdaniem największą bolączką GtR jest konieczność zabawy w gronie doskonale obeznanym z możliwościami tego tytułu. Dopiero wtedy mechanika odkrywa przed nami swój złożony charakter.
Oczywiście sam nie próbuję pisać z pozycji mistrza - po prostu wielokrotnie odkrywałem, że przed jakimś przepotężnym zagraniem można się bronić. Trzeba tylko odpowiednio wcześnie oszacować zagrożenie i obronę zgrabnie wpleść we własne plany. Każde takie odkrycie było dla mnie jak rozwiązanie samodzielnej łamigłówki.

Najważniejsze dla mnie to pamiętać, że tu "nie ma nic za nic"**. Jeśli ktoś odkłada do skarbca - to mało buduje i kończy mu się limit, jeśli skupia się na potężnej budowli to robi mało punktów, jeśli dużo buduje to ma pustki w skarbcu itd. Oczywiście upraszczam, ale nie wierzę, że jest jakiś silniejszy sposób gry. Na końcu, rzecz jasna, ktoś wygra i może nawet w wyniku szczęśliwego dociągu, ale taki już urok karcianek. A poza tym jest trochę czasu i możliwości, by spróbować szczęściu dopomóc.

*Z tego powodu uważam, że zastosowanie tekstów zamiast ikon jest rozwiązaniem słabszym. Co prawda trudno byłoby tu o zgrabną ikonografię, ale bez znajomości planów rywali jesteśmy zupełnie bezbronni. Pozostaje podnosić karty przeciwników ze stołu lub pytać o cechę budynku - chyba że ktoś nie ma problemu z czytaniem drobnego tekstu do góry nogami.

**Tu mam skojarzenie z Troyes - kto lubi, ten wie: jesteś w budynku - nie ma Cię na karcie, masz wpływy - nie masz pieniędzy. Zresztą powiązań między tymi grami jest więcej - obie kombosami wykręcają mózg.



Ok, tyle. Przepraszam, że tak długo - jakoś tak mi się napisało.

[Andy]

Pierwsza karcianka, która całkowicie mi nie podeszła. Dałem jej szanse po roku czasu i nadal kiepsko. Sam temat i te hasła Na chwałę Rzymu dawać cegły... Pasjans bez głębi. 4/10

Nic dziwnego, że "bez głębi" i "nie podeszła", skoro się w to gra jak w pasjans.

[lacki2000]

Moim zdaniem największą bolączką GtR jest konieczność zabawy w gronie doskonale obeznanym z możliwościami tego tytułu. Dopiero wtedy mechanika odkrywa przed nami swój złożony charakter.

O, to to. Zatem lepsze jest porównanie do brydża niż do pasjansa (słabe ale lepsze)

[zagatkowa]

Niestety u nas też zbyt często nie ląduje na stole, więc myślę nad sprzedażą. Ile może być warta? Widzę, że w sklepach i na rynku wtórnym jest praktycznie nie do kupienia.