Hej! Małe podsumowanie wieczoru. Przeżyliśmy wczoraj małe oblężenie podWieczorków. Jeszcze nigdy w historii nie było tyle ludu! Jakaś masakra normalnie! Aż zabrakło miejsc!
Momentami były masakryczne tłumy! Ważne, że wszyscy dosyć nieźle się bawili! Ja skończyłem zabawę o 01:10
Fojtu pisze:Gizmoo przeżył tak duże rozczarowanie planetą, że aż trochę boję się kiedykolwiek jeszcze pojawiać
Strasznie przepraszam! Za swoje zachowanie przy stole (nie tęga mina i rzucanie mięsem) również. Umówiłem się z kilkoma znajomymi i nie mogłem się w pełni skupić na grze. Szkoda, że tak bardzo
Czerwona Planeta nie przypadła mi do gustu. Specjalnie na tą okazję ubrałem koszulkę z
kotem astronautą, żeby chociaż częściowo wczuć się w klimat. Niestety kot też przeżył zawód.
Niestety moje zarzuty do M:CP były zbyt poważne, bym wciągnął się w grę na serio. Jako, że szczerze nienawidzę Colt Express (losowe, chaotyczne, bez planu, pomysłu, funu i dodatkowo - mała ilość dostępnych akcji), nie przypadła mi do gustu również Czerwona Planeta. I nawet nie załamało mnie najbardziej to, że twoje plany biorą w łeb. Najbardziej załamało mnie to, że cała gra polega tylko i wyłącznie na doborze JEDNEJ karty. To jedyna akcja jaką wykonuje się w swojej turze! Myślałem, że można poruszać astronautami dowolnie po planszy, kombinować z ukrytymi celami, mieszać kartami akcji... A tu nic. Wszystko ogranicza się do jednej akcji na turę. I kompletnie nie rozumiem jak przy takim chaosie, jaki panuje, i tak małym wachlarzu decyzyjności - ktoś może mieć Analysis Paralysis. Wybieramy jedną kartę i... Już. Cała rozgrywka powinna trwać maks pół godziny. Wtedy pewnie bym tak nie narzekał. Tym większy ból - że gra jest po prostu PIĘKNA!!!! Jedna z najładniejszych planszówek jakie widziałem w życiu (cudowne figurki astronautów i piękne ilustracje).
Tak, czy siak - przepraszam za moje zachowanie, ale było to jedne z największych planszówkowych rozczarowań w moim życiu. Od pół roku chciałem zagrać w tą grę i planowałem jej zakup. Pozostaje być wdzięcznym, że ta partia mnie przed tym uchroniła. Dzięki i mam nadzieję, że wpadniesz jeszcze i pogramy w jakąś grę... Z większą ilością decyzji i z większym wpływem na rozgrywkę.
Szadoł pisze:Bardzo dziwna deklaracja z ust kogoś kto lubi Avalona
Grzesiu! Ale Avalon to bardziej ZABAWA TOWARZYSKA niż planszówka. Ja nawet byłbym skłonny użyć określenia - eksperyment socjologiczny.
Avalon to po prostu ZABAWA a nie gra. A jeżeli już, to kategoria party game, do której należą kalambury, wygłupy i disco polo. Ja uwielbiam taką interakcje z innymi ludźmi (może poza disco polo) i dla tego uwielbiam Avalon. Ale ciężko mi to nazwać GRĄ PLANSZOWĄ. Podobnie z Cosmic Encounter - to taki Munchkin w kosmosie. Zabawa może być przednia, ale nie ma tam za wiele strategii.
I na koniec, w co udało mi się wczoraj zagrać:
1.
Misja: Czerwona Planeta - przykrość i zgrzytanie czerwonego piachu między zębami. Jeszcze raz przepraszam za swój brak entuzjazmu.
2.
Wyspa Skye - Ta gra jest świetna!!!! Niestety mój kumpel, który
pierwszy raz grał w tą grę, zrobił chorego kombosa na punktach. Jego finalny wynik -
205 punktów!!! Ja byłem drugi z wynikiem... 94.
3.
Szeregowy Pingwin - Strasznie podoba mi się ten filer. Bardzo fajna mechanika draftu i liczenia punktów. Dwie rozgrywki. Raz skończyłem na pierwszym miejscu. Druga gra - byłem drugi. Szkoda, że nie wszystkim gra przypadła do gustu. Chyba za dużo
matematyki jak na taki prosty filerek. Mi się bardzo podoba i grałbym częściej, ale ludzie chyba nie lubią liczyć. Dodatkowo trzeba wymyślić jakiś sprawniejszy system na przekazywanie kart, bo zawsze były sytuacje, że ktoś zapomniał komuś przekazać jakiejś karty.
4.
Loopin' Louie - Gra dla dzieci. I bawiliśmy się jak dzieci!
Nie policzyłem ilości rozgrywek, ale chyba rozegraliśmy sześć gier. Śmiechu było co niemiara! Głupie to strasznie, ale właśnie przez to, że jest to gra zręcznościowa - dla odmiany od suchych rozgrywek - było przezabawnie.
5.
Santiago de Cuba - Ja po raz kolejny zachwyciłem się tą grą. Pozostałe osoby kręciły nosem. Za dużo negatywnej interakcji i brak jakiejkolwiek kontroli nad ruchami przeciwników, którzy mogą popsuć twój misterny plan. Mi się SDC strasznie podoba, bo na bieżąco trzeba rozwiązywać problemy i kminić nad najbardziej optymalnym ruchem w niewesołej sytuacji. Świetne, małe euro, które za każdym razem gwarantuje unikalną rozgrywkę! Zająłem tym razem drugie miejsce (36 punktów) za Szymonem (punktów 37). Przegrana jednym punktem jest bolesna, ale nie narzekam, bo gra była wyjątkowo wyrównana. (Magda - 26 i Marta - 25).
Na sąsiednich stołach było grane -
Navegador, Szklany Szlak, Alchemicy, Guillotine, Takenoko, Tajniacy, Scrabble. Były jakieś inne tytuły, ale nie dane mi było ich zarejestrować. To był szalony wieczór!
To tyle z mojej strony. Do zobaczenia w piątek! Mam nadzieję, że to tego czasu ogarnę wreszcie
Świat bez Końca. Wezmę też
Dolinę Królów, Wyspę Skye i ponownie
Zany Penguins. (nie akceptuję polskiej nazwy gry, która niewiele skleja się z tematyką). Być może wezmę też
Smash Up! jak tylko ogarnę się ze wszystkim.
I pewnie jak zwykle nie znajdzie się tyle czasu, by zagrać w to wszystko.
