piogal pisze:ale przecież on tam nie powiedział ze gra jest słaba. zresztą po recenzjach i opiniach widać ze cześć ja kocham a cześć nienawidzie. mnie bardzo intryguje. Zresztą nie do końca widzę sens wyglaszania kategorycznych sądów na podstawie paru recenzji w których tak naprawdę niczego nie podwiedzano żeby nie spojlowac a wiekszosc recenzentów wypowiadala się nie skończywszy nawet połowy kampanii...
piogal, nie chodziło tylko o to co zostało powiedziane (choć znaczący był także język niewerbalny prezentowany pod koniec filmu, z którego można było wyczytać bardziej zawód tytułem niż zachwyt), ale także to co zostało zaprezentowane wizualnie. Wygląd gry, oraz to jak mocno ingeruje się w elementy, tworząc nowe możliwości zagrywania tychże w przyszłych rozgrywkach.
To co mnie nie pasuje w grach typu Legacy idealnie podsumowuje kolega Trolliszcze, więc zamiast pisać to samo, po prostu przekleję:
Trolliszcze pisze:Wiecie, co dla mnie jest największą przeszkodą, żeby kupić tę grę? Jej jednorazowość. (...)
Problem polega na tym, że nawet jeśli ja wiem, że lubię takie klimaty, lubię takie mechaniki i chętnie spędzę przy grze kilkanaście wieczorów, to jeszcze muszę znaleźć trzech współgraczy myślących tak samo. A wystarczy, że wyłamie się jeden - i klops, bo wprowadzanie nowej osoby w połowie kampanii to porażka, nie mówiąc o tym, że nie będzie ona związana z postaciami, których sama nie stworzyła i z wyborami, których nie podjęła.
Trolliszcze pisze: Z drugiej strony zmuszanie niezadowolonej osoby do gry, "bo my chcemy dokończyć kampanię", to też porażka. Atmosfera przy stole byłaby wprost fantastyczna.
Sam ostatnio spotkałem się z tym problemem, gdzie przy jednej dłuższej kampanii w dungeon crawlera, jedna osoba wykruszyła się w trakcie i nie mogliśmy przez to dokończyć kampanii przez ponad trzy i pół miesiąca, bo GM uparł się że nie zagra bez kompletu graczy i dopiero po zagrożeniu że kolejne osoby odejdą udało się w końcu zakończyć kampanię prowadząc postać proxy za brakującego kolegę. W SeaFall ten problem byłby bardziej dotkliwy z racji na fakt iż postaci nie składa się jak np. w Descencie, dodając po prostu kolejne karty umiejętności czy przedmioty ale bezpośrednio ingeruje się w elementy gry, modyfikując statystyki, dodając umiejętności etc. Granie w tego typu kampanię byłoby tym trudniejsze, ze względów opisanych już przez kolegę Trolliszcze.
Niestety, gry typu Legacy sprawdzają się jako zakup grupowy, jeśli mamy kilkoro osób, które podchodzą do tematu z takim samym nastawieniem i dedykacją na dokończenie kampanii. Nawet jednak, jeśli spełnimy ten warunek, pozostaje drugi problem - kolejnych rozgrywek. Nawet jeśli zechcemy rozpocząć nową kampanię z inną grupą, będzie to niemożliwe, gdyż elementy gry zostały trwale zmienione i zabraknie tego elementu tworzenia czegoś nowego, jaki towarzyszył pierwszej rozgrywce. Nie wspominając oczywiście o przekreśleniu szans ewentualnej odsprzedaży - bo kto chciałby grać na wyeksploatowanym produkcie ?
m.in. te powody przekreślają u mnie gry typu Legacy, które zawsze będą przegrywać w stosunku do klasycznych produktów w których personalizacja postaci/elementów gry przebiegała w klasyczny sposób. Owszem mam przez to mniej możliwych ścieżek rozwoju, ale z drugiej strony po zakończonej kampanii mam dalej pełnowartościowy produkt, który mogę użyć ponownie z nowym gronem znajomych, nie martwiąc się o to że będzie nam z góry narzucony pewny styl gry.
- K.
) . U nas poszczegolne rozgrywki az iskrzyly od sojuszy, walk, spiskow i emocji. (choc prolog pozbawiony chociazby walki ma rzeczywiscie jedynie zaznajomic z mechanika - prawdziwa rzeznia zaczyna sie od scenariusza 1 ) Nie wspominajac juz o cudach, ktore pochowane sa w skrzyneczkach "na pozniej" - bankowo bedziecie pozytywnie zaskoczeni 
