"Notre Dame" i "W Roku Smoka"

[Filip z Lublina]

witam
obie tytułowe gry zdobywają ostatnio sporo pochlebnych głosów. zastanawiam się nad jedną z nich. w grze szukam dobrego wyważenia i wielu możliwości co do strategii. opinie uzytkowników bardzo mile widziane.
pozdrawiam

[yosz]

Notre Dame: bardzo sympatyczna gra z gatunku territory control, o niskiej interakcji między graczami. Każdy z graczy opiekuje się swoimi dzielnicami. Jedynymi wspólnymi elementami są katedra Notre Dame i żetony misji które można zbierać po różnych (nie tylko swoich) dzielnicach (a nawet trzeba po cudzych dzielnicach). Nie wdając się w szczegóły rozgrywki - każda z dzielnić daje nam inne korzyści. Sam stosowałem już kilka strategii na zdobywanie punktów i wszystkie wydają się dobre. Bardzo fajny mechanizm przekazywanie kart akcji wokół stołu dodaje elementu losowego, nad którym jednak mamy kontrolę (przekazuje się dwie z trzech pociągniętych kart). Dodatkowo ciągłe widmo zaszczurzenia naszych dzielnic nie pozwala skupiać się tylko na podbijaniu punktów.

Co chyba najważniejsze - gra się świetnie skaluje. Bardzo dobrze gra się we 2 jak i 5 osób. We dwie nawet można powiedzieć ze dochodzi dodatkowy "strategiczny" element - jedna z kart którą przekażesz drugiemu graczowi, wróci do Ciebie. Szybka, przyjemna gra.

Recenzja bodajże w drugim albo trzecim numeru Świata gier plansozwych, a W roku smoka w 5 numerze. O tej drugiej niestety nic nie mogę powiedzieć.

[Pancho]

Obie gry wybijają się ponad przeciętność. Obie gry są dobrze wyważone i posiadają wiele możliwości zwycięstwa. Ja preferuję Notre Dame, bo bardziej przypadła mi opracowana tam mechanika (szczególnie mechanizm przekazywania kart i inwazja szczurów). Ale "W Roku Smoka" też jest ciekawą grą, która z partii i partii - wskutek zdobywania coraz większego doświadczenia - daje coraz więcej satysfakcji.

[mst]

W Notre Dame grałem sporo, we W roku smoka tylko raz. IMHO obie gry są zaadresowane do tych samych odbiorców. Obie wymagają dokładnego zaplanowania rozgrywki już na samym początku chociaż uważne śledzenie poczynań przeciwników i odpowiednie do nich korygowanie swoich planów jest także b.ważne. Gdybym mógł wybrać tylko jedną z nich zdecydowałbym się na W roku smoka ze względu na większe urozmaicenie/możliwości wybierania strategii i mocniejszą interakcję (chociaż zaciekiewienie nowym dla mnie tytułem może tu też odgrywać pewną rolę).

[Browarion]

Ja podobnie jak mst mam więcej partii ND niż WRS.
Jakoś WRS mniej mi przypadła do gustu, choć to bez wątpienia dobra gra. IMHO różnica taka, że WRS jest cięższa po prostu
Odpowiem inaczej - gdybym miał kupować którąś z nich wybrałbym Notre Dame, choćby dlatego że chyba łatwiej znaleźć do niech współgraczy

[jax]

Odpowiem inaczej - gdybym miał kupować którąś z nich wybrałbym Notre Dame, choćby dlatego że chyba łatwiej znaleźć do niech współgraczy

Wracaj do W-wy - tu gracze nie boja sie ciezszych tytulow

[steady]

Wracaj do W-wy - tu gracze nie boja sie ciezszych tytulow

Pana Michała w spokoju zostawić w Macierzy!

[mst]

Swoją wcześniejszą wypowiedź uzupełnię jeszcze o to, że plan na rozgrywkę w ND można ułożyć sobie przed partią (chociaż pierwsze korekty może spowodować rozłożenie żetonów) natomiast w WRS na początku rozgrywki uwzględniając rozłożenie wydarzeń (co w moim przypadku przemawia zdecydowanie za WRS ).

[Raf79]

Akurat tak się składa, że w obydwie z tych gier ostatnio grywam najczęściej, niestety tylko w wariancie dla 2 osób (z żonką). I co najciekawsze: "WRS" uwielbiam, bez problemu ogrywam moją 2gą połówkę, przez co coraz trudniej jest mi ją namówić na kolejne partie. Z kolei w "ND" sytuacja jest odwrotna: to ja otrzymuję regularnie baty od ukochanej (obecnie 7:2 na jej korzyść ). Mimo to nie zniechęciłem się do "ND", uważam ją za godną polecenia.
Co do porównania "ciężkości" obydwu tytułów- jak dla mnie równorzędne pod względem stopnia skomplikowania rozgrywki.

[Filip z Lublina]

to, że strategię trzeba obrać dopiero po przeanalizowania ustawienia jest faktycznie dużym plusem.
właśnie się zorientowałem, że obie gry są stworzone przez tego samego autora. chyba odpowiada mi jego sposób tworzenia gier. znacie może jeszcze jakieś gry Felda poza Romą?

[mst]

Jest jeszcze Um Ruhm und Ehre (Rum & Pirates), całkowicie niepodobna do ND i WRS.

[cezaras]

ja dodam swoje 3 grosze, bo obie gry uwielbiam.
charakterystyczne, że w obu grach nowicjusz praktycznie nie ma szans z ludźmi, którzy grali kilka razy, ale tą przewagę szybko da się zniwelować.
Jeżeli chodzi o interakcję to z definicji w ND podajemy karty graczowi po swojej lewej, z czego wynika, że mamy wpływ na jego możliwości.
z kolei w WRS dzięki genialnemu mechanizmowi ustalania kolejności porządek w jakim siedzimy przy stole nie ma znaczenia.
chociaż przy grze w dwie osoby jest to absolutnie nieistotne

ps. w ND można sobie zagrać na BSW -> moim zdaniem granie na BSW z maniakami mającymi po kilkaset rozgrywek i wykonującymi ruch co 2 sekundy nie jest przyjemnością i nijak sie ma do zagrania tej samej gry przy winku ze znajomymi , ale można sie zorientować o co chodzi i zdecydować czy ta gra pasuje.

[MichalStajszczak]

cezaras napisał:

w obu grach nowicjusz praktycznie nie ma szans z ludźmi, którzy grali kilka razy

Byłem raz uczestnikiem gry w Notre Dame, w której nowicjusz wygrał. Jednak faktycznie najczęściej nowicjusz ma problemy z "gospodarką szczurami" tzn. albo zaniedbuje szczury i ponosi za to karę albo przesadnie inwestuje w szpital, kosztem inwestycji przynoszących punkty. Są jeszcze dwie rzeczy, których znajomość przyczynia się do sukcesów w grze Notre Dame - poznanie działania kart przekupywanych postaci oraz współdziałania różnych dzielnic (np. wykorzystanie parku do pomnażania liczby żetonów prestiżu)

[Filip z Lublina]

a może inaczej:
napiszcie może o wadach obu gier.
zaobserwowano?

[Filip z Lublina]

no i jeszcze jedna bardzo ważna sprawa: jak w grach jest z interakcją? ostatnio kupiłem bardzo fajną grę Stone Age. niby gra działa i wszyscy się cieszą, ale po tej grze właśnie zacząłem się bardziej skupiać na szukaniu interakcji w grach bo tu mi jej zdecydowanie brakowało. i nie chodzi mi o taką pół-interakcję. raczej o bezpośrednią.
z góry dzięki

[mst]

Zarówno w ND jak i w WRS interakcja jest podobnego typu i na podobnym poziomie (IMHO w ND trochę mniejsza) jak w Stone Age.

[pomimo]

mój przyczynek, coby sienie rozpisywać - link

http://spiellust.blogspot.com/2008/08/i ... smoka.html

[aswiech]

Ja do ND juz nie siade. Trzy razy probowalem i trzy razy cos przerywalo tlumaczenie zasad, rozpoczecie - cokolwiek:)
Powazniej zas - kiedys bym chetnie sprobowal.
WRS to jedna z moich ulubionych gier. Lubie, bo wymaga gospodarki zasobami i zarzadzania problemem. A to moj typ.

[mst]

Lubie, bo wymaga gospodarki zasobami i zarzadzania problemem.

To ND też Ci się spodoba bo jest w niej to samo (tyle, że problem jakby mniej zróżnicowany ).

[aswiech]

To ND też Ci się spodoba.

Eeech, puchnie Pionkowa lista gier do sprobowania...

[samur]

Wlasnie dzisiaj udalo mi sie zagrac w Notre Dam. Nawet dwa razy pod rzad zagralismy w czworke z Grzechem, Browarionem i Kubkiem. I generalnie swietna gra. Polecam U mnie to must-buy. Przede wszystkim bardzo wartosciowy jest fakt, ze to szybka gra - szczegolnie, jesli gre sie juz zna. Podobno bardzo dobrze sie skaluje (3-5). Oryginalna, laczy kilka elementow w jedna spojna calosc, ma to cos... Dla mnie swietna gra, ale to sie juz powtarzam

Ale najlepsze, jaka dzisiaj za drugim razem mialem w niej sytuacje Otoz wygladalo to tak:
Na poczatku wsrod trzech kart dostalem katedre. Nie chcialem jej oddac Grzechowi, wiec oddalem mu dwie inne karty. Kubek dal mi dwie. Wsrod nich byla... katedra. Coz, pomyslalem ze ja zachowam, gdyz nadal nie chcialem jej dac Grzechowi. No i mialem nadzieje, ze kolejna karta od Kubka bedzie cos, co da mi kase, bo tej nie mialem :/ Wiadomo, zaryzykowalem, ale byla moim zdaniem dosyc duza szansa, zebym taka karte dostal. Ale... dostalem kolejna karte z katedra! I co? Tura mi przeszla kolo nosa. Cala. Bo mialem zero kasy, wiec wstawic 'robotnika' do katedry nie moglem. Nie moglem tez przekupic postaci potem na koncu tury. Jednym slowem porazka Komus cos takiego sie zdarzylo? Czy tylko ja jestem taki zdolny?

[yosz]

Podobno bardzo dobrze sie skaluje (3-5)

Ja też polecę na dwie osoby

[samur]

Podobno bardzo dobrze sie skaluje (3-5)

Ja też polecę na dwie osoby

A to slyszalem, ze mozna na sile we dwoch w to grac. Ale to tylko na sile. Hmm, ale ja nie gralem, wiec nie wiem W kazdym razie na pewno bede chcial sobie sprawic ta gre (jak wiele innych...), wiec sprobuje i we dwoch.

[kmiernik]

[quote="Happosai"]no i jeszcze jedna bardzo ważna sprawa: jak w grach jest z interakcją? ostatnio kupiłem bardzo fajną grę Stone Age. niby gra działa i wszyscy się cieszą, ale po tej grze właśnie zacząłem się bardziej skupiać na szukaniu interakcji w grach bo tu mi jej zdecydowanie brakowało. i nie chodzi mi o taką pół-interakcję. raczej o bezpośrednią.
z góry dzięki[/quote]

Cała interakcja w "Notre Dame" sprowadza się do przekazywania kart i w szczątkowej formie w zbieraniu misji. W sumie jest na poziomie niemal zerowym, co akurat dla mnie było zachętą do kupna tej gry. Bardzo lubię grać w dwie osoby w gry gdzie nie trzeba skakać sobie do gardeł, ani przeszkadzać. W każdym razie jeżeli szukasz gry z większą interakcją to zdecydowanie nie powinno być to "Notre Dame".

Z nowości w grach w miarę lekkich jest na przykład "Metropolys", gdzie interakcja bezpośrednia - licytacja i walka o działki jest sercem gry. W odróżnieniu jednak od "Notre Dame" niezbyt dobrze się skaluje i naprawdę dobrze (w tym przypadku - w pełni uczciwie) się gra tylko w pełnym składzie (4 osoby). "Notre Dame" działa we wszystkich konfiguracjach 2 - 5.

[mst]

Cała interakcja w "Notre Dame" sprowadza się do przekazywania kart i w szczątkowej formie w zbieraniu misji.

Jest jeszcze walka o punkty za katedrę.

Z nowości w grach w miarę lekkich jest na przykład "Metropolys", gdzie interakcja bezpośrednia - licytacja i walka o działki jest sercem gry. W odróżnieniu jednak od "Notre Dame" niezbyt dobrze się skaluje i naprawdę dobrze (w tym przypadku - w pełni uczciwie) się gra tylko w pełnym składzie (4 osoby).

Zdecydowanie się z tym nie zgodzę - IMHO najlepiej gra się w 3 osoby ale w 2 i 4 jest też b.dobrze.