Gry, które prawie wszyscy lubią... poza mną. ;-)

[anorak]

Gra o Tron... 3h to dla mnie za długo. No i Agricola na 3 osoby lub więcej. Po prostu za dużo czekania, za mało akcji

[BartP]

Agricola to przecież cyk cyk cyk i już moja tura. Może Twoi współgracze wolno jedną akcję wybierają?

[gafik]

Jedyna opcja to grono wyjadaczy typu intuicyjnego, tylko skąd takich wziąć?.

Dzień dobry

Count me in .

Helou

Ja tam lubię wszystkie gry

[Gabriel]

Dominion: wyczarowanie z powietrza drwala wypączkowało wioskę, która z kolei wypluła wiedźmę, ale spoko - bo wpadła do fosy i się utopiła. Bo to gruba wiedźma była i nie umiała pływać. Po całej akcji wioska została zgładzona, ale nie szkodzi - jak obrodzi w lesie, to się posieje się nową. Albo dwie.

[adalbert]

Ja tam lubię wszystkie gry

+1
Dodałbym "prawie". Tak jest co do zasady; jedne bardziej inne mniej. Aczkolwiek była gra, która kompletnie mnie nie porwała, pomino dobrych opinii i dwukrotnego zagrania: Zooloretto.
Grą, która nie należy do moich ulubionych (co nie znaczy, że nie mogę zagrać), ale moi znajomi ją wprost uwielbiają i czasami jest problem, żeby spróbować czegoś innego: Dixit.
Swego czasu nie trwiłem za bardzo Osadników. ale w końcu sie nawet przekonałem (tzn. bez szału, ale daje radę).

[l.a.d]

Dla mnie absolutnym liderem i jednocześnie kwintesencją nudnej gry jest TtA. Bez klimatu, z nudnawą mechaniką i gigantycznym downtimem. Coś przerażającego. Tytuł do którego mnie wołami nie zaciągną.

Numer dwa na liście to 7 cudów. To już wolę pasjansa układać. Emocje podobne, a przynajmniej szybciej będzie.

I na koniec głoś, który raczej należy nazwać dużym rozczrowaniem, czyli 1830 R&RB. Wiem, że to klasyka, ale moim zdaniem nie wytrzymuje porównania z 1860 RotIoM. Mechanizm giełdy jest strasznie spłaszczony, wręcz prymitywny. Niestety bardzo mnie ta gra rozczarowała - mimo że jestem fanem gier kolejowych.

[KubaP]

Dla mnie absolutnym liderem i jednocześnie kwintesencją nudnej gry jest TtA. Bez klimatu, z nudnawą mechaniką i gigantycznym downtimem. Coś przerażającego. Tytuł do którego mnie wołami nie zaciągną.

Numer dwa na liście to 7 cudów. To już wolę pasjansa układać. Emocje podobne, a przynajmniej szybciej będzie.

I na koniec głoś, który raczej należy nazwać dużym rozczrowaniem, czyli 1830 R&RB. Wiem, że to klasyka, ale moim zdaniem nie wytrzymuje porównania z 1860 RotIoM. Mechanizm giełdy jest strasznie spłaszczony, wręcz prymitywny. Niestety bardzo mnie ta gra rozczarowała - mimo że jestem fanem gier kolejowych.

O Zamkach jeszcze zapomniałeś, z tego co pamietam, nie kochasz ich zbytnio

[zedd]

Kolejka - nie żebym miał coś przeciwko mechanizmom, czy samej idei, ale w moim odczuciu jest tam jednak zbyt dużo losowości przy doborze kart i wyważenia pomiędzy ich efektami. Zagrać mogę, ale sam nie zaproponuję. Szanse na rozgrywkę nieco rosną po uzyciu wódki [jest w dodatku "Ogonek", a raczej karty są ]

Talisman - doceniam popkulturową rolę, którą odegrał, rozumiem co może się graczom z nim podobać, jednak ilość decyzji do podjęcia w tej grze wynosząca niemal "0" sprawia, że nie odnajduję w niej frajdy. Wolę przeczytać książkę, czy zagrać w coś na komputerze - tam przynajmniej będzie przygoda, a nie "roll and move" i "zastosuj opis z losowej karty". Jesli ktoś zaprosi mnie na piwko i partyjkę Talismana przy nim to najpewniej się nie pojawię.

Świat Dysku - Ankh Morpork - tutaj nawet fajnie się bawię, ale zawsze na koniec partii mam wrażenie, że moglibyśmy po prostu rzucić kostką kto wygrał [komu lepiej podeszły karty]. Oczywiście można mówić, że ważny jest blef, obserwowanie przeciwnika, umiejętne zagrywanie kart. W moim odczuciu to ściema, co nie znaczy jednak, że frajdę mi sprawia psucie szyków innym graczom. Usiąść mogę, ale raczej niechętnie.

A tak poza tymi to większość gier może liczyć na moje ciepłe przyjęcie [średnia ocen na BGG to 7,28 = szczodrze, właśnie sobie zdałem sprawę]

[l.a.d]

Dla mnie absolutnym liderem i jednocześnie kwintesencją nudnej gry jest TtA. Bez klimatu, z nudnawą mechaniką i gigantycznym downtimem. Coś przerażającego. Tytuł do którego mnie wołami nie zaciągną.

Numer dwa na liście to 7 cudów. To już wolę pasjansa układać. Emocje podobne, a przynajmniej szybciej będzie.

I na koniec głoś, który raczej należy nazwać dużym rozczrowaniem, czyli 1830 R&RB. Wiem, że to klasyka, ale moim zdaniem nie wytrzymuje porównania z 1860 RotIoM. Mechanizm giełdy jest strasznie spłaszczony, wręcz prymitywny. Niestety bardzo mnie ta gra rozczarowała - mimo że jestem fanem gier kolejowych.

O Zamkach jeszcze zapomniałeś, z tego co pamietam, nie kochasz ich zbytnio

To prawda Zamków nie kocham, ale żeby dopisać je do tej listy musiałbym jeszcze raz w nie zagrać, żeby utwierdzić się w przekonaniu o niechęci do tego tytułu. Staram się zazwyczaj wygłaszać opinie o grach, które poznałem w miarę nieźle (czyt. co najmniej 2 rozgrywki). Wiem że zaraz się pojawi chór głosów, że 2 rozgrywki to za mało, ale jeśli gra po 2 rozgrywkach mnie odrzuca to nie mam zamiaru się trzeci raz nad nią męczyć. 2 rozgrywki to wystarczająco dużo, żeby gra pokazała swoję oblicze i potencjał.

P.S. I tak uwielbiam Agricolę. Wspaniała gra, która zmusza do nieustającego kombinowania. I naprawdę dobrze się skaluje na 2 osoby! [hate mode on ]

[elprzybyllo]

Długo się zastanawiałem co tu wpisać, bo myślałem, że wszystkie gry w jakie grałem podobały mi się jakoś (czyli mniej lub bardziej).
Ale jednak sobie przypomniałem dwa tytuły:

1. Talisman - turlasz, lewo-prawo, karta, turlasz, lewo-prawo, karta, turlasz, lewo-prawo, karta.
Oczywiście nie umniejszam jego znaczenia historycznego, gdyż sam się na nim wychowałem. Ale jednak dziś już tak nie rozpala wyobraźni.

2. Pandemic - grałem dwa razy i za każdym było koszmarnie nudo, zero emocji.
Myślałem, że to przez mechanikę kooperacji. Ale nie, w Arkham Horror mi nie przeszkadza.

[zedd]

2. Pandemic - grałem dwa razy i za każdym było koszmarnie nudo, zero emocji.
Myślałem, że to przez mechanikę kooperacji. Ale nie, w Arkham Horror mi nie przeszkadza.

Oj podpisuję się obiema rękoma, co przypomina mi jeszcze o:

Flashpoint Fire Rescue [aka. Ognisty Podmuch] - ja po prostu nie lubię kooperacji, a tutaj jeszcze w wyjątkowo mało emocjonującym wydaniu. Pomysł ciekawy, ale ja zasypiam nad plansz... hrrr...

[Lothrain]

I mi przypomniał się jeden tytuł, który jeszcze się nie pojawił... bo wielu go lubi i stawia na podium dokonań pana Felda. Ja Felda na piedestał też stawiam, ale "W roku smoka" po 3 partiach opuściło moje gościnne progi. Grałem tylko rozgrywki dwuosobowe, ale poziom wredności tej gry i możliwości blokowania ruchów przeciwnika przez długie fragmenty partii przekracza moim zdaniem definicję "rozrywki" i "zabawy". Bawi się zazwyczaj jedna strona, a druga bywa całkowicie bezradna. Gra dla miłośników wrednych posunięć i meganegatywnej interakcji. Czyli nie dla mnie.

[KubaP]

I mi przypomniał się jeden tytuł, który jeszcze się nie pojawił... bo wielu go lubi i stawia na podium dokonań pana Felda. Ja Felda na piedestał też stawiam, ale "W roku smoka" po 3 partiach opuściło moje gościnne progi. Grałem tylko rozgrywki dwuosobowe, ale poziom wredności tej gry i możliwości blokowania ruchów przeciwnika przez długie fragmenty partii przekracza moim zdaniem definicję "rozrywki" i "zabawy". Bawi się zazwyczaj jedna strona, a druga bywa całkowicie bezradna. Gra dla miłośników wrednych posunięć i meganegatywnej interakcji. Czyli nie dla mnie.

Musze się zgodzić, sam puściłem W Roku Smoka właśnie z tego powodu. I powiem Ci, że w większą liczbę osób jest jeszcze wredniej i gorzej.

[Trolliszcze]

Coś w tym jest. W roku smoka grałem raz i choć jestem fanboyem Felda, na razie nie mam ochoty na więcej. I nawet nie chodzi o to, że to gra wredna, po prostu mam wrażenie, że w niej się... niewiele robi. Owszem, każda decyzja jest istotna, ale tych decyzji dla mnie jest za mało i rytm gry zupełnie mi nie pasował. To po pierwsze, a po drugie w ogóle nie leży mi temat - co też zaskakujące, zważywszy, że na temat w innych grach Felda nie zwracam uwagi. Po prostu cała ta idea dwunastu miesięcy kataklizmu... Kiedy o tym słyszałem, myślałem, że to będzie gra o zarządzaniu w warunkach kryzysowych - a to tak naprawdę jest gra o przygotowaniach do kryzysu, bo od początku wiemy, co i kiedy się stanie! Znaczy, Mongołowie z dwunastomiesięcznym wyprzedzeniem wysłali nam informację, że w grudniu ustawka.

Nie muszę chyba mówić, że srodze mnie ten tytuł zawiódł - a przecież wielu ludzi z forum uważa go za najlepszą grę Felda.

[kwiatosz]

gra o przygotowaniach do kryzysu, bo od początku wiemy, co i kiedy się stanie!

Grałem co prawda ładnych kilka lat temu, ale jestem praktycznie pewny, że wydarzenia się odsłaniają w trakcie gry, a nie zaczyna się z odkrytymi.

[KubaP]

gra o przygotowaniach do kryzysu, bo od początku wiemy, co i kiedy się stanie!

Grałem co prawda ładnych kilka lat temu, ale jestem praktycznie pewny, że wydarzenia się odsłaniają w trakcie gry, a nie zaczyna się z odkrytymi.

Od początku są jawne.

[lacki2000]

Znaczy, Mongołowie z dwunastomiesięcznym wyprzedzeniem wysłali nam informację, że w grudniu ustawka.

Akurat w krajach europejskich takie wyprzedzenia były Hmm trochę mi ostudziliście chęć zagrania w Rok Smoka chociaż może przy odpowiednio wrednym składzie wrednych graczy jest to właściwy tytuł? Tylko moi współgracze są w większości mało wredni...

[Vester]

Wydarzenia są jawne, inaczej gra byłaby luck-festem.

edit: W roku smoka rules!

[KubaP]

Znaczy, Mongołowie z dwunastomiesięcznym wyprzedzeniem wysłali nam informację, że w grudniu ustawka.

Akurat w krajach europejskich takie wyprzedzenia były Hmm trochę mi ostudziliście chęć zagrania w Rok Smoka chociaż może przy odpowiednio wrednym składzie wrednych graczy jest to właściwy tytuł? Tylko moi współgracze są w większości mało wredni...

Zagraj, to jest dobra gra. Ale wredna w cholerę. I śnieżnokulowy potencjał dość spory, niestety.

[Trolliszcze]

Wydarzenia są jawne, inaczej gra byłaby luck-festem.

Rozumiem to i wiem, że Feld musiałby stworzyć zupełnie inną mechanikę, żeby to naprawdę była gra o zarządzaniu kryzysem (czyli czymś, na co się nie możemy przygotować - bo jak jesteśmy przygotowani, to gdzie ten kryzys?). Nie mówię, że to zła gra - raczej nie dorosła do moich oczekiwań po tym, co słyszałem.

[kwiatosz]

Ok, to albo grałem jakiś wariant, albo ktoś mi to źle wytłumaczył. To już nie pierwsza gra, która mi się podobała tylko do momentu poznania prawidłowych zasad

[prz22]

Ludziska, przecież W Roku Smoka bez znanych wydarzeń z góry nie miałaby najmniejszego sensu!

[kwiatosz]

My graliśmy tak, że mieliśmy odsłonięte 2 albo 3 wprzód - wiadomo było ile czego jest też wśród zakrytych.

[sugai]

Ok, to albo grałem jakiś wariant, albo ktoś mi to źle wytłumaczył. To już nie pierwsza gra, która mi się podobała tylko do momentu poznania prawidłowych zasad

A to Mati przypadkiem nie tłumaczył ?

[FortArt]

Ludziska, przecież W Roku Smoka bez znanych wydarzeń z góry nie miałaby najmniejszego sensu!

Hm W Alea Treasure Chest są dwa dodatki do "W roku Smoka". Jeden z nich (Superzdarzenia) to specjalne dodatkowe zdarzenie na siódmy miesiąc (niezależnie od zwykłego). I ono właśnie wchodzi zakryte.