GRY-PLANSZOWE.pl

Gdy skończy się Saga, pozostaną tylko cykle, a to może być za mało żeby utrzymać zainteresowanie graczy tym tytułem. Chyba że autorzy zaskoczą nas czymś nowym. Moim zdaniem Szara Przystań (oraz cykl) to ostatni deluxe jaki zostanie wydany. Ale wróżką nie jestem i nie wiem co siedzi w głowach decydentów FFG.

Sądzę, że do Warhammera Quest będą wydawać 2-3 dodatki rocznie, bo i po co częściej
A co do zapowiedzi - był okres świąteczno-noworoczny, więc FFG raczej dyżurowało niż pracowało Zapowiedzi spodziewałbym się w tym miesiącu

To szkoda. Bardzo jestem ciekaw jak im to wyjdzie

Zapraszam do lektury recenzji
http://boardtime.pl/2016/01/co-w-starym ... -game.html

W pełni się zgadzam z recką

Christoforos pisze:Zapraszam do lektury recenzji
http://boardtime.pl/2016/01/co-w-starym ... -game.html

Dzięki za świetną recenzje. A czy autor recki zna może Pathfindera? Jestem bardzo ciekaw porównania tych dwóch gier, bo obecnie rozważam zakup jednej z nich.

Pozdrawiam,

- K.

Dwntn pisze: Dzięki za świetną recenzje. A czy autor recki zna może Pathfindera? Jestem bardzo ciekaw porównania tych dwóch gier, bo obecnie rozważam zakup jednej z nich.

Pathfinder jest dużo bardziej RPGowy. Im dalej w kampanię, tym więcej kostek, tym cięższe spotkania i bardziej zakręcone rzeczy. Rozwój postaci jest również dużo bardziej rozbudowany. To nie jest wymiana jednej karty na lepszy model, czy coś w tym stylu. To prawie pełnoprawny rozwój postaci jak w RPG. Podnosimy cechy, dobieramy i ulepszamy umiejętności, zwiększamy możliwości bojowe i przeżycia.
W Pathfinderze jest więcej postaci dla graczy i są bardziej zróżnicowane. Jest więcej scenariuszy, więcej wszystkiego. Ale jest to też w sumie droższe i to ze dwa razy droższe (sześć razy, jak gra Ci się spodoba i kupisz potem drugi Base Set z wszystkimi pakietami przygód, a potem trzeci Base Set z pakietami przygód).

Co jednak nie znaczy, że Warhammer to zła gra. Jest po prostu inna. Inaczej badasz, inaczej walczysz, inaczej wykonujesz swoje akcje, zwracasz uwagę na zupełnie inne rzeczy. Ale bawi się człowiek przy niej bardzo dobrze.

Jedyne co je ze sobą łączy, to fakt, że są kooperacyjne, karciane i wykonuje się jakieś scenariusze. I to, że obie bazują na znanych systemach RPG. Co ciekawe, kampanie w Pathfinder Adventure Card Game, są przeniesionymi niemal 1:1 oficjalnymi kampaniami wydanymi do Pathfinder RPG.

Dobrze Gambit to nakreślił ,ja się bawiłem dużo lepiej przy rpgowym Pathfinderze!

A ja przy Warhammerze
Po Descencie, Imperium Atakuje itp, gdzie po pewnym czasie gubilem się w mnogości kart, przerażająco rozbudowanych postaciach, Warhammer w swojej ascetyczności mnie oczarował. Ulepszasz walkę? Wymieniasz kartę a nie dodajesz 5 nowych Ten brak epickości bardzo dobrze oddaje ducha klasycznego Warhammera, o czym już pisałem. Jest ciężko, ponuro, mnóstwo błota, krwi i całego tego młotkowego syfu, a twoja postać ciuła ulepszenia powoli, bo nie jest żadnym herosem, tylko zwyczajnym wagabundą, wyrzutkiem czy inną marnością w tamtym świecie

10% Planszomania, 6% 3Trolle

Jak dla mnie to Młotek Zadaniowy Karciany wygląda podobnie do... Młotka Kosmicznego Wraku Anioła Śmierci...
Kiedy jakaś edycja polska ma być tego młota?

misioooo pisze:Jak dla mnie to Młotek Zadaniowy Karciany wygląda podobnie do... Młotka Kosmicznego Wraku Anioła Śmierci...
Kiedy jakaś edycja polska ma być tego młota?

Wg strony Galakty, prawdopodobnie drugi kwartał (obecnie Warhammer Quest jest w drukarni - chyba w Chinach).

Zainteresowanych zapraszam do rzucenia okiem na recenzję:
http://www.commandpoint.pl/warhammer-qu ... -recenzja/

ajfel pisze:Zainteresowanych zapraszam do rzucenia okiem na recenzję:
http://www.commandpoint.pl/warhammer-qu ... -recenzja/

Żałuję, że przeczytałem, bo wygląda na to, że tytuł znika z mojego radaru ze względu na przeciętny tryb solo. Granie dwoma postaciami to nie dla mnie jednak.

WQ to gra mocno kooperacyjna, gdzie zdolności postaci się zazębiają. Granie jedną postacią odjęłoby tej grze sporo uroku.
Trzeba też zaznaczyć, że prowadzenie dwóch postaci jest technicznie proste jak barszcz Ja czasami gram nawet czterema postaciami

10% Planszomania, 6% 3Trolle

Pod tym względem dla mnie to wygląda tak samo jak granie zespołem sześciu postaci w Space Hulk Death Angel.

To zaledwie jedna opinia

jak było z dostępnością angielskich wersji dodatków do gier FFG w Polsce? Wszystkie można było kupić normlanie? Na ten moment podstawkę Warhammera można kupić tylko w 2 sklepach. Nie wiem czy decydować się na wersje angielską, czy czekać na wersję polską i na ew. spolszczenie ich przez Galaktę?

Nie ma problemu z dostępnością angielskich wersji, podstawka do WQ może być teraz w niewielu sklepach ze względu na popyt większy niż FFG się spodziewało ale spoko, na pewno zrobią dodruk wraz z dodatkiem

RUNner pisze:Żałuję, że przeczytałem, bo wygląda na to, że tytuł znika z mojego radaru ze względu na przeciętny tryb solo.

Kurcze, mam to samo. Wiem, że jedna opinia to nie wyrocznia, ale coś jednak jest na rzeczy. Ale jeszcze nie skreślam.

Nie wiem skąd taka opinia, że to źle działa solo, ale grałem spokojnie w ponad 10 różnych gier solo/kooperacji i w żadną mi się tak dobrze nie gra solo jak w WQ. Właściwie to dużo lepiej było solo niż np w 2 osoby, bo mogę grać po swojemu.
Tutaj nie ma żadnych kart na ręce, wszystko leży na stole i jest przejrzyste, a kontrolowanie 2 postaci może poza pierwszymi 2 grami jest bardzo proste.
Zresztą wystarczy wejść na BGG i można zobaczyć jak ludzie głosują czy dobrze gra się solo czy nie.

Zgadzam się

10% Planszomania, 6% 3Trolle

Ja nie cierpię grać kilkoma postaciami... Ale mam dwa wyjątki. SH Anioł Śmierci oraz Darkest Night. Jak dla mnie cały urok tych gier polega właśnie na współpracy idealnej wszystkich postaci. Dla mnie to gry stricte solo ze względu na potrzebę bardzo szczegółowej współpracy. Z tego co widziałem i czytałem to Młotek wygląda bardzo podobnie do Anioła.

Nie wiem skąd taka opinia, że to źle działa solo,

Tylko sprostuję, bo na pewno nie wszystkim chciało się przebijać przez tekst recki:

Nigdzie nie napisałem, że tryb solo w WQ źle działa. Przeciwnie: stwierdziłem że gra całkiem nieźle się skaluje. Zaznaczyłem przy tym, że w mojej opinii gra działa zdecydowanie najlepiej w pełnym składzie, a w wariancie jednoosobowym nie.
Jak słusznie Maxxx76 zauważa:

WQ to gra mocno kooperacyjna, gdzie zdolności postaci się zazębiają.

Dlatego gdy w grze jest czterech bohaterów, to uważam że jest najciekawiej.

W moim odczuciu, jeżeli ktoś szuka gry przede wszystkim do łupania solo, to warto polecić coś innego. Oczywiście rozumiem, że niejeden z Was się świetnie przy WQ bawi grając solo, ja wyniosłem o wiele bardziej pozytywne wrażenia z kampanii w pełnym składzie.
Zresztą, o jakim trybie solo my tu mówimy? WQ nie ma żadnych reguł ani kart dedykowanych jednoosobowej rozgrywce. Granie samemu jest tutaj sprowadzone do: "udawaj, że jest was dwóch". Jasne, że można. Można i samemu poprowadzić czterech. W pełnych kooperacjach (gdzie nie ma motywu zdrajcy) zazwyczaj takie podejście nie jest problemem. Znam ludzi, którzy dobrze się bawią grając solo w Summoner Wars (gdzie nie dość, że nie coop tylko pojedynek, to jeszcze każda ze stron ma karty na ręku) - okazuje się że też można

ajfel pisze:Oczywiście rozumiem, że niejeden z Was się świetnie przy WQ bawi grając solo, ja wyniosłem o wiele bardziej pozytywne wrażenia z kampanii w pełnym składzie.

to zupełnie jakby powiedzieć "zapewne wielu osobom smakują brokuły, ale ja wolę zjeść kebaba". W gry planszowe solo nie gra się dlatego, że tak gra się lepiej niż w pełnym składzie.

Ayaram pisze:

ajfel pisze:Oczywiście rozumiem, że niejeden z Was się świetnie przy WQ bawi grając solo, ja wyniosłem o wiele bardziej pozytywne wrażenia z kampanii w pełnym składzie.

to zupełnie jakby powiedzieć "zapewne wielu osobom smakują brokuły, ale ja wolę zjeść kebaba". W gry planszowe solo nie gra się dlatego, że tak gra się lepiej niż w pełnym składzie.

Czy to nie tak jakby powiedzieć "kebaba nie je się dlatego, że smakuje lepiej niż brokuły"?