Ja nazywam to "zmienionymi zasadami" - "poprawione" sugeruje (niezgodnie z prawdą IMHO), że nowe zasady są lepsze od oryginalnych.Tycjan pisze:Według poprawionych zasad (jak mnie pamięć nie myli to się nazywa "wariant czeski") płaci się 4 pkt. za każdego nie wyżywionego człowieka.
Dla osoby dla której Stone Age jest pierwszą grą wtórna nie jest. Osoba która ma w kolekcji 200 tytułów (lub grała w 200) powinna obiektywnie ją ocenić względem innychbart8111 pisze:Ja miałem okazję dzisiaj zagrać i zupełnie mnie nie porwała. Wierzę na słowo, że jest zbalansowana, że jest kilka równorzędnych dróg do zwycięstwa itd., ale gra jest tak wtórna, że mamy wrażenie, że gramy w grę wprost wyjętą z dowcipów o stereotypowej eurogrze (o ile są takie dowcipy) i to jeszcze w najbardziej wyeksploatowanej w eurograch mechanice - worker placement. Kompletnie nic świeżego nie wnosi. Ja bym jej raczej nie polecał. Jeśli miałbym strzelać komu może się spodobać to raczej osobom, które nie znają wielu tytułów i dzięki temu nie miałyby odczucia wtórności.
. Wyczuwam tutaj zmęczenie materiału jeśli chodzi o Eurogry i poszukiwaniu nowych lądów . Też tak miałem, ale już mi przeszło . Stone Age jest świetnym tytułem i nie powinno mieć znaczenia, czy był pierwszy, drugi czy 50-ty, ale obiektywnie jak wypada w porównaniu. A wypada bardzo dobrze . Szybki, lekki, przyjemny i bardzo dobrze się skaluje. No i piknie zrobiony Ja mam w "kolekcji" (i gralem) ponad 2x tyle i dla mnie wtórna nie jest.konev pisze:Dla osoby dla której Stone Age jest pierwszą grą wtórna nie jest. Osoba która ma w kolekcji 200 tytułów (lub grała w 200) powinna obiektywnie ją ocenić względem innychbart8111 pisze:Jeśli miałbym strzelać komu może się spodobać to raczej osobom, które nie znają wielu tytułów i dzięki temu nie miałyby odczucia wtórności.
To fakt, nużą mnie kolejne odgrzewane kotlety i jestem coraz mniej entuzjastyczny przy poznawaniu kolejnych nowych eurogier, które wszystkie wydają się być robione na jedno kopyto: zróbmy worker placement w temacie jaki jeszcze nie był poruszany, z kilkoma możliwymi drogami do zwycięstwa, dodajmy jeszcze kilka mechanik zaczerpniętych z innych gier, które już co prawda były ale nie w takim połączeniu jak my zaproponujemy, do tego zatrudnijmy Menzla i mamy sukces w kieszeni. Raczej czekam na gry, które wniosą jakąś kompletnie nową jakość taką, jaką np. w 2008 był Dominion, gdzie nie muszę się zastanawiać ile w tej grze jest gry x i gry y tylko mam poczucie, że to jest coś rzeczywiście nowego, z czym jeszcze się nie spotkałem.konev pisze:Dla osoby dla której Stone Age jest pierwszą grą wtórna nie jest. Osoba która ma w kolekcji 200 tytułów (lub grała w 200) powinna obiektywnie ją ocenić względem innych
Pewna? Ostatnio jeden ze współgraczy w początkowej fazie gry (gdy nie miał jeszcze narzędzi) 3 razy podchodził do 1 sztabki złota bo najpierw nie udało mu się wyrzucić łącznie szóstki dwoma, a potem trzema kostkami. Takie frustrujące sytuację odbierają uroku tej grze.pan_satyros pisze: Z minusów (bardzo naciąganych hehe)
- pewna losowość
ja bym to nawet dosadniej określiłmst pisze:Rzucanie na złoto w początkowej fazie gry i bez narzędzi dwoma lub trzema kostkami nie jest dobrym pomysłem.
stwierdził, że Stone Age to taka lżejsza wersja Filarów Ziemi i lepiej grać w to drugie jak już. Dokładnie!Perpetka pisze:Moim zdaniem się zapędził. Mam i grywam obie i nigdy mi nie przyszło do głowy, żeby traktować je zamiennie.
Jeśli Stone Age przypomina "coś-light", to raczej Agricolę. Ale jest to o tyle "light", że nadal warto mieć obie
popieramPerpetka pisze:Moim zdaniem się zapędził. Mam i grywam obie i nigdy mi nie przyszło do głowy, żeby traktować je zamiennie.
Jeśli Stone Age przypomina "coś-light", to raczej Agricolę. Ale jest to o tyle "light", że nadal warto mieć obie
Również posiadam obie gry i w rożnym towarzystwie gramy naprzemiennie, z jednakową przyjemnością.
Jeśli zamówisz numer Spielboxa (bo był dodawany do gazety) w wydawnictwie w Niemczech, to i owszemLegun pisze:Czy ten dodatek z kilkoma dodatkowymi budynkami jest do dostania gdzieś w Polsce?
Ale widziałem, że niektóre polskie sklepy internetowe sprzedają to czasopismo, więc może znajdziesz też w jakimś sklepie w sieci.
W inne worker placementy nie grałem, ale po tym już mi się nie chce nawet próbować, przynajmniej wykładając swoje pieniądze rozstawiankiredy pisze:Ja po początkowej fascynacji, stwierdziłem że prawie kompletny brak interakcji jest nie do zniesienia. Nie po to spotykam się ze znajomymi przy planszy, żeby przez dwie godziny każdy robił sobie co chce, przy absolutnej ciszy i znikomym wpływie na resztę. Nie ma się nawet z czego pośmiać
Hehh, też nie bardzo rozumiem. Nie każdemu gra musi przypaść do gustu, ale stwierdzenie o kompletnym braku interakcji jest po prostu bzdurą. Kompletny brak interakcji to jest wtedy, gdy rozwiązujecie sudoku na czasredy pisze:Ja po początkowej fascynacji, stwierdziłem że prawie kompletny brak interakcji jest nie do zniesienia. Nie po to spotykam się ze znajomymi przy planszy, żeby przez dwie godziny każdy robił sobie co chce, przy absolutnej ciszy i znikomym wpływie na resztę. Nie ma się nawet z czego pośmiać
Heh dokładnie. Interakcja jest wystarczająca - przecież ciągle ktoś komuś coś podbiera etc., a akurat ilość śmiechu i zabawy przy tej grze jest masa. Dzięki rzutom kostkami czasem takie absurdy wychodzą, że śmiejemy się 10 minut. Albo jakieś przytyki do wyżywienia albo jego braku swoich ludzi, o chatce w której "nabywa" się nowych ludków i innych rzeczach nie wspomnę.Atamán pisze:Hehh, też nie bardzo rozumiem. Nie każdemu gra musi przypaść do gustu, ale stwierdzenie o kompletnym braku interakcji jest po prostu bzdurą. Kompletny brak interakcji to jest wtedy, gdy rozwiązujecie sudoku na czasredy pisze:Ja po początkowej fascynacji, stwierdziłem że prawie kompletny brak interakcji jest nie do zniesienia. Nie po to spotykam się ze znajomymi przy planszy, żeby przez dwie godziny każdy robił sobie co chce, przy absolutnej ciszy i znikomym wpływie na resztę. Nie ma się nawet z czego pośmiać
Jestem w szoku, że gra mogła na kimś wywołać takie wrażenie. Co prawda grałem w SA jedynie 2 razy, ale biorąc pod uwagę zarówno towarzyszące grze napięcie, to ciągłe zastanawianie się co wybiorą przeciwnicy, jak i śmiechy obecne podczas tych rozgrywek, naprawdę ciężko mi te zarzuty zrozumieć.
Może spróbuję doprecyzować, bo mam z tą grą kłopot. Sam ją ściągnąłem do domu, by jakoś wyjść naprzeciw oczekiwaniom moich pań. Teraz one są zachwycone a ja, póki co, nie mam szansy zagrać z nimi w nic innego - "jeszcze tylko dziś"redy pisze:Ja po początkowej fascynacji, stwierdziłem że prawie kompletny brak interakcji jest nie do zniesienia. Nie po to spotykam się ze znajomymi przy planszy, żeby przez dwie godziny każdy robił sobie co chce, przy absolutnej ciszy i znikomym wpływie na resztę. Nie ma się nawet z czego pośmiać
. Interakcja w tej grze jest bardzo specyficzna - pokerowa. Istotą jest to, by nikomu nie dać poznać, na czym mi zależy. To nie jest tak, że nie ma o czym gadać i z czego się pośmiać. Rzecz w tym, że RACJONALNY GRACZ nie powinien się w jej trakcie odezwać ani słowem 
. Każde bowiem słowo ułatwia innym odgadnięcie, na czym nam najbardziej zależy i zwiększa szansę na kontrakcję. Nawet komentarz po bolesnym posunięciu drugiego gracza jest niewskazany, w odróżnieniu od takich "równoległych dwuosobowych pasjansów" jak Zaginione Miasta czy Ballon Cup. Przynajmniej takie mam wrażenie dziś.przede wszystkim, z powyższego wynika, że mamy zupełnie inne podejście do graniaRzecz w tym, że RACJONALNY GRACZ nie powinien się w jej trakcie odezwać ani słowem
Wystarczy porównać SA z Caylusem, sensowna gra wymaga przewidywania co kto chce i za kiedy opłaca się to oddać a kiedy zablokować, ale sama mechanika jest sucha jak pieprz, wyślij gościa, wyślij gościa, wyślij gościa, rzuć kostkami.
i tu jest pies pogrzebanyTeraz one są zachwycone a ja, póki co, nie mam szansy zagrać z nimi w nic innego
