Akropolis (Jules Messaud)

[Apos]

Spoiler:

Bardzo mocno się nie zgadzam z tą opinią, i to na prawie wszystkich frontach:

1 Punktowanie jest ciężko zrozumieć i że temat jest "pusty". Dla mnie jest ono super intuicyjne właśnie dzięki tematowi.
Żółte jako targi nie chcą konkurować z innymi targami, więc chcą być same.
Czerwone wojskowe jak sami powiedzieli chcą bronić granic.
Fioletowe jako świątynie nie chcą być eksponowane na atak, więc chcą być otoczone przez miasto.
Niebieskie są chyba najmniej intuicyjne a i tak łatwo zapamiętać, że po prostu chcemy mieszkańców trzymać razem.

2. Narzekają, że trzeba przeliczać liczenie punktów przeciwników - to jest jakiś absurd. To jest tak jakby narzekać na to, że w Na Sprzedaż trzeba pamiętać komu jakie karty na ręce zostały - nikt normalny tego nie robi, bo to filler. W tej recenzji IMO w ogóle nie biorą pod uwagę, że w to się gra dosłownie 20-25 minut, z mojego doświadczenia w to się gra połowę czasu Cascadii/Taluvy/Calico, to zupełnie inny typ gry.

3. Argument o potrzebie liczenia do hate draftu w więcej niż 2 osoby jest w ogóle z czapy, bo na 3-4 osoby po prostu się nie hate draftuje prawie w ogóle, ewentualnie w jakimś super oczywistym momencie. Mam trochę wrażenie, że grali głównie w 2 osoby, gdzie wiadomo, że hate draft będzie dominował...

4. Nie ma zmienności i innych trybów a w ogóle nie wspomniane o tym, że są jeszcze zasady zaawansowane.

5. W ogóle nie wspomnieli o jednym z najciekawszych elementów gry, czyli układaniu kafelków w górę i jak trudny i ciekawy ten element jest. Grałem na razie 7 razy i za każdym razem mam super rozkminę jak układać planszę przez genialny pomysł autorów, że startowa płytka ma inny kształt, co ingeruje w potarzalność układu.

Jakbym miał strzelać, to grali głównie w 2 osoby i podchodzili do tego jako nawalanie turniejowe zamiast jako do fillerka. Dla mnie to idealna gra do pyknięcia po ciężkim euro na dekompresję a nie nawalanie na BGA

Również się zgadzam z Twoimi punktami. Gra ta u nas trafia regularnie na stół, jako przerywnik między większymi tytułami jak Kanban, Paxy itp. i gracze się świetnie przy tym bawią. Co więcej - bez problemu początkujący i zaawansowani świetnie przy tym bawią grając razem! Na jednym ze spotkań w tym tygodniu, graliśmy właśnie z takim składzie 4 rozgrywki - jedna po drugiej. Włączyliśmy w trakcie tryb z wariantami i początkujący bez problemu załapali jak działają, a zaawansowani mieli nad czym głowić. To wszystko zamknięte w 30 minutach rozgrywki na 4 graczy. W swojej roli, Akropolis sprawdza się świetnie . Budowanie "w pionie" wyróżnia ten tytuł na tle innych.

[NeXuS AlphA]

(...) Mam trochę wrażenie, że grali głównie w 2 osoby, gdzie wiadomo, że hate draft będzie dominował...

Owszem jak juz wspominalem, może zagrałem do tej pory tylko raz, ale właśnie na 2 osoby i też czasem się odpalał tryb "aaa zabrać zabrać bo wygra" ale to wtedy gdy na rynku nie było czegoś co realnie mi też dawało jakieś dobre układy, no albo gdy było to faktycznie wybitne trafianie w potrzebę przeciwnika. Tylko ze taki draft konczyl się tym że psułem sobie swój układ, stąd uruchamiała się mała kalkulacja. Nieraz odpuszczałem, wychodząc z założenia że to po prostu gra gdzie nie zależą od tego losy świata i ryzyko w najgorszym przypadku skończy się tym że przegram i rozłoży się raz jeszcze. To podejście nota bene w tym przypadku sprawiło że i tak wygrałem

To jak czułem ile tak na prawdę muszę pomyśleć przy wyborze i układzie, było tym co nie pozwalało potraktować to jak Carcassonne etc. Choć nie przeczę do połowy rozgrywki zapomniałem o kwestii różnicy punktowej w piętrach bo mózg zaczął to traktować jak przebudowę która tylko sytuacje zmienia jako taką.

Pewne jest ze będę chciał do tego wrócić i pogłębić wrażenia. Jednak na start zostawiło takie, iż bez problemu mogło by to wypełnić przestrzeń gdy nie ma czasu na Anachrony, Barrage, Deep Maddness, Diunę Imperium czy jakiekolwiek inne dające radość ale i każącym jakoś tam przyjemnie ruszyć zwojami