Graliśmy w 4 osoby w nowego Brassa. Dla 2 osób było to pierwsze starcie z Brassem, jedna osoba grała raz w starą wersję. Z uwagi na to, jak również na nowe możliwości w Birmingham, tłumaczenie zasad trochę zajęło, rozegraliśmy też przykładową rundę dla pewności, że wszystko jest jasne. Oczywiście w samej rozgrywce pojawiły się chwilowe wątpliwości, czasami trzeba było cofnąć ruch, bo złowieszczy węgiel nie chciał być w odpowiednim miejscu, ale nie licząc tego typu naturalnych problemów przy początkach z Brassem, sama rozgrywka przebiegła bardzo interesująco, chociaż z uwagi na mnogość możliwości trochę to wszystko trwało. Z tego też powodu niestety nie udało się gry skończyć, zakończyliśmy o 23-tej, a została jeszcze ponad połowa ery kolei do dogrania. Niemniej nawet pomimo niedokończenia wrażenia mam bardzo pozytywne z tej partii, a zdobyte doświadczenie sprawi, że w tym gronie kolejna rozgrywka pójdzie już zauważalnie sprawniej.
Po pierwszej grze jeszcze się wahałem, ale po drugiej stary Brass odszedł dla mnie do lamusa. To znaczy nie mówię, że nie mogę zagrać, bo to dalej solidny tytuł, ale sensu posiadania obu nie widzę. Birmingham jest ciekawsze, bardziej różnorodne, oferuje więcej zależności, nie jest takie sztywne jak stary Brass, który mógł tym odstraszać nowych graczy, ale jednocześnie sama gra daje po prostu więcej możliwości i to cieszy, bo nie tylko można, ale wręcz trzeba grać inaczej zależnie od początkowego ustawienia rynków. Więc jak dla mnie jest to całościowo lepszy tytuł zarówno dla starych wyjadaczy jak i dla nowych graczy (nawet pomimo trochę większego poziomu skomplikowania).
Jestem ciekawy co na ten temat powie Mickey oraz inne osoby, które ze starym Brassem miały więcej doświadczenia. Za tydzień też będę z Birmingham, więc wszystkich ciekawych nowej wersji Brassa zapraszam do stolika.
Markus pisze: ↑27 sie 2018, 19:54
Dzięki za dotychczasowe spotkania. Ja wypisuję się.
A co tutaj się wydarzyło?
). No dobra, to szykuj się na za tydzień na Brassa. Reszta niech też się szykuje na Brassa już jutro, bo go pakuję do plecaka z ostrym postanowieniem przybycia.
