W Runewars nie grałem, choć o grze duuużo więcej słyszałem opinii pochlebnych niż negatywnych.
Co do WoW: TBG - jak już w wielu miejscach pisałem, gra potrafi bawić i dać masę frajdy. U mnie w towarzystwie sprawdza się bardzo dobrze, choć nowo wciągnięci w gry ludzie niezbyt WoWa lubią.
Powód?
Podejrzewam, że jest prozaiczny - większość ludzi, którzy nie znoszą WoW'a, to Eurogracze. Dla typowego Eurogracza (jeśli istniałby taki), idealna gra trwa od 45 do 90 minut, gry dłuższe niż 120 minut często (choć nie zawsze) są z góry odrzucane. Eurogracz lubi nowatorskie/ zgrabne mechanizmy, nie lubi losowości, nie lubi długości rozgrywki, lubi równość szans.
I co taki Eurogracz ma nagle zrobić, kiedy siadł do gry trwającej ponad 3 godziny, wielgachnej, z masą kostek (na kostki często reagują czosnkiem i krzyżykiem
) itd...
WoW absolutnie nie nadaje się dla "typowych Eurograczy".
Jednak WoW może się podobać - i podoba się wielu. Faktem jest, że questy są zrobione na jedno kopyto - dotrzyj do lokacji, zabij stwora, odbierz nagrody, zdobądź doświadczenie, wyszkol się, wybierz talenty, sprzedaj sprzęt, kup sprzęt...
Eurogracz spłyca WoWa do prostego: rusz się, rzuć kośćmi, rusz się, rzuć koścmi - dla Niego tak ta gra wygląda, nie ma optymalizacji, nie ma super hiper wykręconych skomplikowanych zależności ekonomicznych...
Jeśli więc cenisz mechanizmy Puerto Rico, lubisz Agricolę za głębię rozgrywki, kochasz Szachy za totalny brak czynnika losowego - omijaj WoWa wielkim łukiem.
Jeśli jednak potrafisz:
- popatrzyć na kartonową planszę a zobaczyć świat fantasy,
- rzucając kostkami widzieć walkę Twojego bohatera ze stworami,
- czuć satysfakcję, że masz aż tyle kostek, takich a takich rodzajów, że odpowiednio wyszkoliłeś swojego herosa, że dzięki dobrym przedmiotom i talentom tworzącym wykręcone comba potrafisz nawet z rzutu totalnie kiepskiego przeciw silnym przeciwnikom wykręcić całkiem dobry wynik - bo wcześniej o to zadbałeś i odpowiednio przygotowałeś się do czekającej Cię walki,
- płacąc manę za czary, aktywując karty umiejętności/ talentów/ przedmiotów czujesz, że używasz zdobytych z potem czoła "skilli" i "szpeju",
- kręci Cię rozwój bohatera, uzbrajanie go, szkolenie (wspaniale rozbudowany system umiejętności), szukanie i testowanie różnych konfiguracji sprzętu, talentów i umiętności przeciw różnym przeciwnikom - nie patrzysz na to matematycznie, ale fabularnie,
- nie przeraża Cię, że w grze przygodowej los ma duże znaczenie (choć dostajemy mnóstwo sposobów na jego ograniczanie - a przy tym jesteśmy wolni, możemy robić co chcemy i chodzić dokąd chcemy, nie ma tu wytyczonych ścieżek co kiedy trzeba zrobić, którędy i dokąd iść)...
... to WoW: TBG może Ci się spodobać.
Moja stara ekipa wychowywała się na grach długich. Kilkunastogodzinne strategie, całe wieczory przy MiMie, zażynanie Monopoly itd... Kiedy pojawił się WoW...
No, swego czasu był po prostu spełnieniem naszych marzeń, przygodówka przez wielkie "P", dająca nam to, czego oczekiwaliśmy od przygodówki (MiM oczywiście strasznie kulał, do tej pory jedynie Descent z Road to Legend przebił dla nas WoW'a).
W 2006 roku, kiedy bodaj zaopatrzyłem się w WoWa, graliśmy w niego po kilka razy w tygodniu. Od tego czasu mamy masę innych gier, więc częstotliwość mocno spadła, jednak nadal z wielką przyjemnością do niego wracamy i spędzamy przyjemne, luźne (bez wykręcania hiper wyników punktowych w optymalizacyjnym Le Havre i s-ka) i ciekawe kilka godzin (najczęściej 3 - 4) przy WoWie
.
Skalowalność?
Nigdy nie grałem w 6 osób, od razu się przyznaję. Niezbyt mnie też to kusi.
Najbardziej lubię grać w 2 osoby - kiedy każdy prowadzi po dwóch bohaterów
. Jakoś tak bardziej się można nacieszyć rozwojem postaci (bo ma się dwie), no i brak wtedy praktycznie jakichkolwiek przestojów - kiedy przeciwnik wykonuje swoje akcje, Ty porządkujesz postaci po swojej akcji (dobierasz talenty, wybierz przyszłe umięjętności do zakupu itd).
We 4 osoby też jest bardzo dobrze i nigdy partyjki nie odmówię ;>
StarCraft - ze swojej strony również gorąco polecam. Gra jest świetna, emocjonująca jak diabli, pięknie wykonana i bardzo dobrze się skaluje
.
Age of Empires - będzie również bardzo dobrym strzałem
. Pewnym, w przeciwieństwie do WoWa, który jednak zbiera zróżnicowane, czasem skrajnie, opinie.
Cyclades - kolejny, prawie murowany, hit. Prosta mechanicznie, ale ciekawa i dająca dużo frajdy gra w czasach mitologii greckiej
. Pięknie wykonana
.
Descent - świetna gra, z dodatkiem Road to Legend absolutnie wymiata. Jednak odradzam na 2 osoby. Minimum 3 (przy czym gracze dobra grają dwoma bohaterami każdy).
Arkham Horror - mimo braku figurek, wart rozważenia. Wczoraj grałem swoją pierwsza partię i od razu da się poznać, że gra będzie często grana
. Jest zwyczajnie i poprostu dobra. Jak wszystkie powyższe gry (poza WoW'em), ma głównie dobre i bardzo dobre opinie
.
P.S.
Słyszawszy już bardzo wiele głosów niezadowolenia w stosunku do WoW'a ludzi, którzy się nim zawiedli (nie wiem w sumie, czego oni oczekiwali - w Descencie czy Arkham też tak naprawdę jedynie tłucze się stworki), jestem daleki od polecania WoW: TBG. Nie chcę brać odpowiedzialności za zakup tak drogiej gry. Jeśli nie jesteś przekonany - nie kupuj.
Cały mój wywód o WoWie miał na celu jedynie pokazanie, że ta gra potrafi się podobać. I to bardzo (poznałem już cała masę gier, ale WoW nadal jest na mojej liście wysoko - można podejrzeć w linku)!
To nie jest tak, że WoW jest grą złą, jak to insynuują niektórzy.
To po prostu nie jest grą dla każdego
.
pozdr,
farm
). Tak czy inaczej, "Tajdzik" 