Ludzie, którzy nie potrafią przegrywać

[TV3]

(...) ale o optymalizacyjnym euro, gdzie największą sztuką właśnie jest ZAUWAŻYĆ najlepsze rozwiązanie.

Czy ja mogę wnieść pewną poprawkę?

[schizofretka]

Wg mnie to powinno zależeć od gatunku gry. W wieloosobówkach konfliktowych tego typu dyplomacja i manipulacja jest imo częścią gry, pełnoprawną opcją gracza w realizowaniu jego strategii.


W europasjansach (umownie), które właśnie głównie polegają na optymalizacji, podpowiadanie jest dla nas zwykle jedynie akceptowalne w przypadku niedoświadczonych graczy, lub gdyby ktoś niechcący skierował grę na 'wypaczony' tor / sytuację, w której ktoś odstrzeli sobie obie ręce. Wtedy jednak, za punkt honoru stawiamy sobie jawne wskazanie, w jaki sposób taki ruch by nas premiował (jeśli miałoby to miejsce).

Z kolei w większości Area Majority prawie zawsze rady typu 'nie rób tego, bo X dostanie N punktów' czy 'nie mnie, tylko X, bo on wygrywa' premiują właśnie doradcę, więc staramy się ich unikać.

W grach pośrednich zwykle obowiązują warianty pośrednie


Sent from my awesome mobile I want to brag about. May contain trace elements of tpos.

[detrytusek]

Ja się najbardziej wkurzam na gry losowe. Gdybym jeszcze grał z botem to po mnie spływa ale jak już z człowiekiem to mi żyła rośnie. Mam na myśli ten pi$#@% Star Realms (przez kompa) i jak komuś dochodzą karty na początku, które wiem, że dadzą wygraną...albo widzę, że mam lepszą rękę i grałem lepiej ale jemu się wylosuje idealne kombo na samym końcu to....
Ile razy już sobie mówiłem, że odinstaluje to cholerstwo i nigdy więcej....
Jak gramy przy stole w cokolwiek innego to już mam zdecydowanie większy luz. Nie lubię sytuacji jak ktoś wykona ruch, zapłaci kostkami, kasą, położy żetonik po czym..."a nie nie zaraz to ja nie tak chciałem" i zaczyna brać kasę, żetony i po chwili już nikt nie wie co ktoś robi. Święty nie jestem bo sam czasem cofam swoje ruchy ale to potrafi podminować. W planszówkach jest jednak inaczej. Tu są relacje międzyludzkie, natomiast w sporcie (gram w lidze to mam porównanie) już jest inaczej. Tam mam kompletnie nalane co ktoś o mnie sądzi i gram tylko po to żeby wygrać (oczywiście fairplay obowiązuje) ale tam mój poziom rywalizacji jest o wiele większy. I właśnie ze sportu przykład mojego kolegi, który już swoje lata ma (przed 60) ale zachowuje się jak dziecko. To generalnie taki typ, który wygrał z każdym. "Ixiński? A taaak grałem...spokojnie wygrałem". Po czym się okazuje, że owszem wygrał ale 3:2 po zaciętym boju i to była jego pierwsza wygrana od 10 meczów . Jeśli już wygra to głośno o tym opowiada wszystkim (z pochodzenia i zachowania głośny góral) dbając o to by go każdy w promieniu 5 metrów usłyszał ale jak tylko przegra...wszystkie powody są istotne by podważyć wynik. Ostatnio wymyślił, że przegrał dlatego, że ktoś 2 sety wcześniej coś zrobił co go poirytowało (to nic, że potem w decydującej partii prowadził 9:5 ale przegrał 9:11). Pytam się go "to jakim cudem jak byłeś taki zdenerwowany wygrałeś najpierw te 9 pkt - wtedy Ci to nie przeszkadzało?" ale nie ma generalnie rozmowy - powtarza jak kataryna te swoje mądrości. I na koniec jeszcze anegdota z jego udziałem...gramy w turnieju i każdemu jakoś tam idzie i się go o to pytam. Na co Antek odpowiada..."a jeden przegrałem (oczywiście prawie wygrał z gościem 2 ligi nad nim), a potem dwa wygrałem". To się go zapytałem z kim wygrał na to odpowiedział, że z X, a drugiego to nie zna z nazwiska...jakiś taki...wygrał spokojnie. Problem w tym, że potem cały przebieg turnieju został opublikowany i się okazało, że miał wolny los i nie grał z nikim

[misioooo]

Zwykle na początku zaznaczam, że żeton czy pionek położony to kaplica - wtopa to wtopa (nawet mi się zdarza "puste" akcje czasami przeprowadzić przez złe zerknięcie na swoje zasoby). Ewentualnie pytanie "Czy mogę cofnąć" i jak jednogłośnie wszyscy zaakceptują to ok.