GRY-PLANSZOWE.pl

Jak ktoś sobie chce zasubskrybować, to na BGG można już kliknąć
Krótko, bo o grze nie wiadomo jeszcze zbyt wiele: euro 60-90 minut autorów m.in. Grand Austria Hotel i Lorenzo il Magnifico, znów kości, ponoć jakiś innowacyjny mechanizm ich wykorzystania (tak pisze Eggertspiele w swojej zapowiedzi). Instrukcji jeszcze nie ma, więc ta innowacyjność owiana mgiełką tajemnicy Ale jako że ja bardzo sobie ostatnio chwalę gry twórców z teamu Acchittocca, to będę czekać niecierpliwie na newsy.

Ładnie zapowiada się też szata graficzna. Mogą odetchnąć wszyscy ci, którzy na widok prac Klemensa Franza dostają reakcji alergicznej. EDIT: Zapomniałbym dodać: premiera ponoć na GenConie (sierpień).

Może Albi pójdzie za ciosem...

Wydaje mi się, że jest wiele potencjalnie zainteresowanych wydawnictw. Gry Eggertspiele wydawali u nas m.in. Albi, Lacerta czy Hobbity, dlatego z optymizmem podchodzę do ew. polskiej wersji językowej.

Wygląda rzeczywiście prześlicznie - do tego ten temat! Coś czuję, że będzie trzeba pomyśleć o jakimś wyjeździe do Coimbry, żeby zakup był jak najbardziej adekwatny .

Tu jeszcze próbka ilustracji z kart postaci:

Ilustracje ładne, a ponieważ Lorenzo przebija ostatnio u mnie wszystkie inne tytuły to i ten tytuł będzie obserwowany

Autorzy swoim Lorenzo il Magnifico zdobyli już duży kredyt zaufania. Zakładam, że na jego bazie będą próbowali rozwinąć sprawdzone warianty i dołożyć co nieco nowego. Więc, jak dla mnie, pewniak do zakupu.

Tom Vassel w Dice Tower pokazał skrót zasad.
wielkie Must Have !!!

W skrócie
Draftujemy kości, żeby stanąć w kolejce po karty.
Są 4 kolejki, w tym 3 po karty (jedna kolejka do jednego rzędu kart).
Im wyższą wybierzesz wartość kości, tym masz większy wybór, ale... płacisz więcej.
Karty mają tylko określoną "walutę zakupu" (kasa lub rycerze/żołnierze). Wartość wprost wynika z wartości kości.

A karty dają coś fajnego (trochę jak w Lorenzo) + ruch na jednym z torów rozwoju.

Jednocześnie kolor kości decyduje o Twoim przychodzie (są 4 kolory kości pasujące do 4ech torów rozwoju) - np. żółty odpowiada kasce. Jeśli na tym torze jesteś na 5ce, to za każdą żółtą kość, którą użyjesz dostajesz 5 kaski . Jak użyjesz trzech żółtych, to 15 złotek wpada do kiesy .
Ale tory są 4, kostek użyjesz w rundzie 3, a na dodatek przeciwnicy też coś zabiorą.
Do tego dochodzi chodzenie po mapie (żeby zbierać rożne dobra, od bonusu stałego po jednorazowe korzyści) i zmieniające się cele / punktowania końcowe.
Zapowiada się genialnie

Nie wiem, kto ty wyda w Polsce, ale jak nie będzie istotnego opóźnienia w stosunku do wydania światowego, to już ma moje pieniądze

Faktycznie zapowiada się arcyciekawie.

Jeśli jeszcze nie zauważyliście, to polska edycja Coimbry wisi w zapowiedziach Rebela

Trolliszcze pisze: ↑06 kwie 2018, 10:39 Jeśli jeszcze nie zauważyliście, to polska edycja Coimbry wisi w zapowiedziach Rebela

Zauważyliśmy. Dla mnie to news dnia! Czekam z wypiekami na twarzy i oby była jak najszybciej na mojej półeczce.

Jeśli wierzyć zapowiedziom to pazdziernik 2018

Trolliszcze pisze: ↑06 kwie 2018, 10:39 Jeśli jeszcze nie zauważyliście, to polska edycja Coimbry wisi w zapowiedziach Rebela

Czyli nie będzie drogo, fajno

Piękna wizualnie i ciekawa mechanicznie gra, są kości i karty, powinno być dobrze. Nie zagłębiałem się mocno w mechanikę ale z tego co widziałem do tej pory to taki pewniak, zwłaszcza jeśli komuś podoba się Marco Polo/Lorenzo Il Magnifico. Ciekaw tylko jestem do której z nich Coimbrze bliżej jeśli mówimy o ciężkości tytułu

NIe dość, że panowie od Lorenzo i po części od Grand Austria Hotel, to jeszcze kapitalna oprawa. I jeszcze kości.

Mommy! I am a happy boy!!!

Marx pisze: ↑07 kwie 2018, 09:01 NIe dość, że panowie od Lorenzo

Nie żebym się czepiał, ale Flaminia Brasini to pani...

Trolliszcze pisze: ↑29 sty 2018, 17:10 autorów m.in. Grand Austria Hotel i Lorenzo il Magnifico

Trolliszcze pisze: ↑07 kwie 2018, 09:07 Marx pisze: ↑
sob, 07 kwie 2018, 08:01
NIe dość, że panowie od Lorenzo

Nie żebym się czepiał, ale Flaminia Brasini to pani...

Nie żebym się czepiał, ale ta ekipa to autorzy znakomitej Egizii (Doliny Królów), rewelacyjnej gry, która kompletnie i niesłusznie moim zdaniem pomijana jest w tej wyliczance.

Mam wszystkie gry tych autorów dostępne na naszym rynku i Egizia jest z nich najsłabsza - tzn. mnie podoba się najmniej, bo ociera się o rozgrywkę bardziej już rodzinną. W moim rankingu Tzolkin > Marco Polo > GAH = Lorenzo > Egizia.

Trolliszcze pisze: ↑07 kwie 2018, 16:22 Mam wszystkie gry tych autorów dostępne na naszym rynku i Egizia jest z nich najsłabsza - tzn. mnie podoba się najmniej, bo ociera się o rozgrywkę bardziej już rodzinną. W moim rankingu Tzolkin > Marco Polo > GAH = Lorenzo > Egizia.

Fajnie tylko, że duet Brasini-Gigli z Tzolkinem i Marco Polo ma niewiele wspólnego.

Mają dużo więcej wspólnego, niż może się wydawać - wszyscy ci autorzy się znają, razem testują swoje gry i podsuwają sobie pomysły, stąd tak duża wymienność nazwisk na pudełkach. Gigli zrobił GAH z Lucianim, który zrobił Tzolkina z Tascinim, a taka Egizia jest podpisana jako cała grupa Acchittocca itd. itp. To jest dość ściśle związana grupa autorów i dla mnie wszystkie są warte zainteresowania, niezależnie od tego, które akurat nazwisko ukazało się na okładce.

O, to to!

A ja mam przed oczami prosty nudny pomysł na ustawianie się w kolejki... No nie umiem oprzeć się wrażeniu, że ta gra jest sucha i prosta jak drut. Może w praktyce to się zmieni, ale jakoś wielkich nadziei sobie nie robię.

Na festiwalu w Gdyni udało mi się zagrać w Coimbra. Pierwsze wrażenia są bardzo pozytywne. Najciekawszy jest mechanizm wybierania i zagrywania kości. Znaczenie ma zarówno ich kolor, jak i liczba oczek. Co ważne, niekoniecznie wyższa kość jest lepsza od niższej, bo jedna z akcji preferuje niższe kości. Fajnie rozwiązany jest też sposób zmiany kolejności graczy.
Już po pierwszej rozgrywce wydaje się, że jest kilka dróg do zwycięstwa. Początkowo myślałem, że olanie podróżowania skończy się klęską jednego z graczy, ale zajął drugie miejsce, więc pewnie da się wygrać bez podróżowania. W grze mamy dwa surowce, pieniądze oraz siłę militarną, za które kupuje się karty. Całą grę trzeba dobrze zarządzać tymi zasobami i to jest na prawdę fajne. Samo zagranie wysokiej kości niekoniecznie zakończy się sukcesem, bo co prawda pierwsi wybieramy kartę, ale co z tego jeśli nie będziemy mieli na tę "najlepszą" kartę wystarczającej liczby surowców.
Grałem we wszystkie pozostałe gry włoskich autorów. Na początku miałem obawy, że Coimbra będzie zbliżona poziomem trudności do Marco Polo. Na szczęście okazało się, że jest to zdecydowanie bardziej wymagający tytuł, aczkolwiek nie tak jak Tzolkin czy Lorenzo il Magnifico. Kołderka jest dłuższa niż w Lorenzo. Gra dobrze się skaluje, bo grając w niepełnym składzie występują dodatkowe żetony kości imitujące dodatkowego gracza/graczy i rozwiązanie to nie jest upierdliwe jak to czasem bywa.
Co do strony graficznej to grafiki mogłyby być ładniejsze, ale nie jest najgorzej.
Na razie widzę jedną wadę. W grze występują cztery prymitywne karty w stylu "zabierasz pozostałym graczom to i to". Nie jest to wielki problem bo umówiliśmy się już przed rozgrywką, że po prostu nie korzystamy z tego typu kart. Te karty pojawiły się jednak na stole bo wszystkie karty są wykorzystywane w każdej rozgrywce, po prostu je ignorowaliśmy w trakcie rozgrywki. Na pewno kupię grę. Super, że będzie polskie wydanie.

dexete pisze: ↑15 kwie 2018, 20:42 Na początku miałem obawy, że Coimbra będzie zbliżona poziomem trudności do Marco Polo. Na szczęście okazało się, że jest to zdecydowanie bardziej wymagający tytuł, aczkolwiek nie tak jak Tzolkin czy Lorenzo il Magnifico. Kołderka jest dłuższa niż w Lorenzo.

Dobrze wiedzieć, że jest to bardziej złożone od Marco Polo, ale liczyłem na poziom co najmniej Lorenzo. Do jakiej gry najbliżej temu tytułowi pod względem ciężkości rozgrywki?

gregos pisze: ↑16 kwie 2018, 00:06 Do jakiej gry najbliżej temu tytułowi pod względem ciężkości rozgrywki?

Myślę, że najbliżej do Lorenzo, na razie Coimbra wydaje mi się ciut lżejsza, ale mogą to być tylko spekulacje po jednej rozgrywce.
W Lorenzo każdy ruch jest ważny, w Coimbra każdy ruch ma wyraźnie mniejszą wagę. Z drugiej strony w Coimbra trzeba w trakcie rozgrywki pamiętać o większej liczbie rzeczy i zależności. Takie mam wrażenia po 1 rozgrywce w Coimbra i po około 20 w Lorenzo.