Horrified (Prospero Hall)

[dannte]

Dobre podsumowanie. Poza tą przygodowością i klimatem, ja się też zakochałem w jakości komponentów, tzn. żetonów. Najbardziej podoba mi się to w jak sprytny sposób powycinali trumny i jak się fajnie, graficznie wpasowują na planszę Drakuli, reprezentując nasz postęp (podobnie te wskaźniki dla potworów Frankensteina). A większość kart z talii potworów (jeśli nie wszystkie) przedstawiają dokładnie sceny z filmów Universal - jeśli ktoś oglądał, to jest to dodatkowy smaczek widząc karty wieśniaków i pamiętając jaki je spotkał los w filmach, bardziej zależy Ci na uratowaniu ich (albo celowym zostawieniu ich samym sobie).

To samo tyczy się grafik przedmiotów - sporą część da się łatwo umiejscowić w konkretnym filmie

[RUNner]

Jeszcze raz zagrałem solo na 3 potwory i całkiem łatwo wygrałem. Czas przesunąć granicę strachu i wejść na poziom trudniejszy. Bardzo mi się podoba tryb solo, bo nie czuję żebym cokolwiek tracił z rozgrywki.

[Apos]

Jestem po kilku rozgrywkach na 2, 3 i 4 osoby. Chciałbym się z Wami podzielić moimi spostrzeżeniami.

Horrified to typ gry, za którym się długo rozglądałem. Przygoda, klimat i kooperacja. Pod względem mechaniki przypomina mi Pandemica. Chodzimy po planszy swoimi postaciami, zbieramy potrzebne przedmioty, aby pokonać potwory - każdego na swój sposób. Bardzo fajny koncept. W Pandemicu zasada jest taka sama dla każdej choroby, a w Horrified każdy potwór jest unikalny. Dla mnie to duży plus - coś czego mi brakowało w Pandemicu.
Mechanicznie Horrified, tylko na samym początku sprawia wrażenie skomplikowanej - a taką nie jest. Tłumaczyłem ten tytuł wielu osobom i już po pierwszej rundzie, wszystko było wiadome. Nawet osoby, które sporadycznie grają w planszówki, bez problemu załapały zasady. Tutaj dużo pomaga przypominajka tury gracza w formie pojedynczej karty - b. dobrze opisana.

Poziom trudności. Trzy rzeczy wpływają na to:
- ilość potworów
- rodzaj wybranych potworów
- ilość graczy

Jak dwa pierwsze są dość wymowne, to ten ostatni jest ciekawy.
Przy grze na dwie osoby, miałem wrażenie, że mamy pełną kontrolę nad planszą. Można zaplanować i przewidzieć z wyprzedzeniem ruchy potworów. Przy trzech osobach, nie było już tak łatwo. Gdy jeden gracz skończy swoją turę, to zanim wróci do niego kolejka, potwory uaktywniają się 3 razy. Na 4 osoby, pojawia się już fajny chaos i poziom trudności wzrasta. Nie można wszystkiego zaplanować i moim zdaniem, przy tego typu grze jest to plus. Im więcej graczy tym trudniej, a zarazem więcej frajdy z rozgrywki .

Co do graczy "alpha". Jasno zaznaczam na początku rozgrywki, że wspólnie dyskutujemy o naszych akcjach, ale ostatecznie aktywny gracz podejmuje decyzję. W community mamy typowych graczy "alpha", ale Ci zwykle na gry typu coop nie spoglądają i tak .

Ogólnie bawimy się dobrze. Mam tylko pewne obawy o regrywalność, ale zobaczymy po większej ilości partyjek.

[dannte]

Jeszcze raz zagrałem solo na 3 potwory i całkiem łatwo wygrałem. Czas przesunąć granicę strachu i wejść na poziom trudniejszy. Bardzo mi się podoba tryb solo, bo nie czuję żebym cokolwiek tracił z rozgrywki.

Tracisz aspekt ratowania kompanów, logistyki wymieniania się przedmiotami oraz jedną z postaci (Kuriera). No i trochę też ten aspekt "lurowania" potworów, chyba, że grasz Profesorem i kontrolujesz wieśniaków na odległość

[RUNner]

@dannte Jak będzie mi tego brakować, to zagram solo na kilka postaci

Tymczasem stawiam na jedną i 4 potwory. I teraz jest już co myśleć, bo czas ucieka. Pierwszą partię przegrałem o włos, talia potworów się wyczerpała. Przy drugim podejściu zmieniłem Inspektora na Odkrywcę i grało się łatwiej. Odkrywca ma super zdolność „latania” po planszy i mimo, że nie może zabierać ze sobą mieszkańców gdy się teleportuje, to i tak jest to fajna sprawa.

Po kilku partiach solo, stwierdzam, że Horrified jest u mnie na miejscu 1, w kategorii szybkich solówek, czyli takich gier, które trwają maksymalnie 30 minut wraz z setupem.

[bdm]

Dużo zajmuje miejsca na stole?

Tymczasem gra wyleciała ze sprzedaży przez Internet w Empiku.

[Sarna]

Niewiele, udało nam się zmieścić we czwórkę na stoliku z kwadratowym blatem, trochę poniżej metra na metr.

[RUNner]

Odkrywca ma super zdolność „latania” po planszy i mimo, że nie może zabierać ze sobą mieszkańców gdy się teleportuje, to i tak jest to fajna sprawa.

No ale ma tylko 3 akcje, więc nie jest taki super. Oczywiście grałem wczoraj jakby miał 4

Dziś dwie partie dwuosobowe i obie przegrane w tym pierwsza z kretesem. W drugim podejściu zabrakło jednej tury, ale rozgrywka trzymała w napięciu do końca. I o to chodzi w grach kooperacyjnych. Gracze muszą do końca się łudzić, że wygrają. Wtedy nawet porażka nie boli. Reasumując, powszechna opinia żeby grać na 4 potwory jest prawdziwa

[RUNner]

Po kilkunastu partiach w trybie 1-2 osobowym muszę przyznać, że Horrified to dobra gra, o przyjemnej ciężkości. Mózgu nie wypala, ale można tutaj znaleźć całkiem sporo klimatu horroru, wszak uciekanie przed potworami to istota gatunku. Pokonanie każdego potwora daje sporo frajdy, bo zasady tutaj są dla indywidualne. Jedyne, do czego mogę się doczepić to poziom trudności, a właściwie dwa tryby: łatwy (3 potwory) i trudny (4 potwory). Brakuje po prostu czegoś pośrodku. Próbowałem grać na 3 potwory, w tym Frankenstein i jego narzeczona, żeby na planszy były 4 potwory, ale niewiele to zmienia pod kątem wyzwania. Co w tej sytuacji można zrobić? Grać na 4 potwory i przegrywać, czy bawić się przeciw trójce wrogów? Osobiście uwielbiam wyzwania i lubię być sponiewierany przez grę, zwłaszcza że Horrified do końca daje graczowi złudzenie, że uda mu się wygrać. Dlatego dla mnie, zdecydowanie więcej zabawy jest przy 4 potworach, nawet jeśli często gęsto przegrywam.

[_Berenice_]

I parę słów od Games Fanatic:

https://www.gamesfanatic.pl/2022/06/07/horrified/

[RUNner]

Wczoraj zagraliśmy na 2 postacie: Burmistrz i Odkrywca, natomiast musieliśmy się zmierzyć z Niewidzialnym, Drakulą i Frankensteinami Potwory wygrały bez większych problemów. W sumie nie było nawet blisko do naszej wygranej, więc wynika z tego że graliśmy słabo. Dość powiedzieć, że udało nam się pokonać tylko Niewidzialnego, więc kompletna klapa, bo zwykle porażka jest raczej minimalna. Mi zdolność Odkrywcy nie dawała wielkich profitów, bo sporadycznie była okazja do teleportu na jakieś kluczowe pole. Przedmioty rozkładały się równomiernie i jakoś miałem poczucie niewykorzystanego potencjału tej postaci. Burmistrz robiła co mogła, ale nie przełożyło się to na zespół. Wydaje się, że Odkrywca to postać na większą liczbę graczy. Wtedy może skupić się na akcjach specjalnych, typu szybki doskok do samotnego mieszkańca.

[tekknoboy]

Wczoraj, wakacyjna pierwsza rozgrywka.
Zagralismy w 5 osob: pieciolatek z mama, siedmiolatek, dwie babcie i ja (babcie totalnie nieograne)
Ależ ta gra siadła!

Początkowe ruchy to zaznajomienie się z możliwymi akcjami: ruch, podnieś, przekaz, akcja specjalna więc nikt tam się potworami nie przejmow, tylko gromadził zasoby. Trochę za późno zaczęliśmy zwalczać przeciwników. Na początek, najłatwiejszy poziom z drakula i potworem z bagien tylko, a mimo to emocje do samego końca. Wygraliśmy, kiedy zostały nam tylko 2 karty potworów w talii.

Rodzinka prosi o więcej i pyta, które teraz potwory będziemy zwalczać. To powinno być najlepsza recenzja.
Polecam

[XLR8]

Czy ta gra wymaga umiejętności czytania? Czy wystarczy żeby dorosły czytał, a dziecko będzie samo w stanie podejmować decyzje?
Córka ma 5 lat, ale regularnie gramy w Kaskadię, azula czy inne abstrakty. Kupiłem jej tę grę, jednak po otwarciu pudełka trochę się przeraziłem ilością tekstu.

[garg]

Czy ta gra wymaga umiejętności czytania? Czy wystarczy żeby dorosły czytał, a dziecko będzie samo w stanie podejmować decyzje?
Córka ma 5 lat, ale regularnie gramy w Kaskadię, azula czy inne abstrakty. Kupiłem jej tę grę, jednak po otwarciu pudełka trochę się przeraziłem ilością tekstu.

Istotne są warunki do spełnienia przy walce z potworami i opisy akcji poszczególnych bohaterów. Ale z doświadczenia mogę powiedzieć, że jeśli raz wytłumaczysz, dziecko zapamięta .

Szczególnie, że opisy walki (nieco bardziej skomplikowane) są uzupełnione piktogramami. A wszystko i tak leży odkryte na stole.

EDIT: są jeszcze karty akcji specjalnych, ale jak dziecko taką kartę dobierze, to wystarczy, że wytłumaczysz działanie i dalej jest prosto. No i te karty też można kłaść na stole przed graczem, więc wszystko widać.

[XLR8]

Czy ta gra wymaga umiejętności czytania? Czy wystarczy żeby dorosły czytał, a dziecko będzie samo w stanie podejmować decyzje?
Córka ma 5 lat, ale regularnie gramy w Kaskadię, azula czy inne abstrakty. Kupiłem jej tę grę, jednak po otwarciu pudełka trochę się przeraziłem ilością tekstu.

Istotne są warunki do spełnienia przy walce z potworami i opisy akcji poszczególnych bohaterów. Ale z doświadczenia mogę powiedzieć, że jeśli raz wytłumaczysz, dziecko zapamięta .

Szczególnie, że opisy walki (nieco bardziej skomplikowane) są uzupełnione piktogramami. A wszystko i tak leży odkryte na stole.

EDIT: są jeszcze karty akcji specjalnych, ale jak dziecko taką kartę dobierze, to wystarczy, że wytłumaczysz działanie i dalej jest prosto. No i te karty też można kłaść na stole przed graczem, więc wszystko widać.

Czyli dużo trudniej niż np taka zakazana pustynia, którą też ogrywamy nie będzie?
Jaki poziom trudności polecasz na początek? Wolę żeby było trochę łatwiej, ale córka sama grała niż jej podpowiadać.

[garg]

Poziom trudności w Horrified jest dużo łatwiej skalować, niż w Zakazanej Pustyni. Dajesz jednego, dwa lub trzy potwory.

Jeden potwór to po prostu tutorial, prawie nie da się przegrać. Można zagrać raz i tyle. Dwa potwory dają małe wyzwanie i na początek dla córki powinny być OK. Trzy potwory to normal. Cztery (na początek na pewno nie polecam) - to już jest duża trudność.

I mała sugestia - nie grajcie na początku Frankensteinem, bo co prawda nie jest trudny, ale jego efekty są nieco pogmatwane (przynajmniej w porównaniu z pozostałymi stworami) i mogą rodzić wątpliwości interpretacyjne.

[BOLLO]

Czy ta gra wymaga umiejętności czytania? Czy wystarczy żeby dorosły czytał, a dziecko będzie samo w stanie podejmować decyzje?
Córka ma 5 lat, ale regularnie gramy w Kaskadię, azula czy inne abstrakty. Kupiłem jej tę grę, jednak po otwarciu pudełka trochę się przeraziłem ilością tekstu.

Raczej nie powinno to stanowić problemu. Musisz jedynie córce przypominać jak przepędzić potworów oraz jaką kartę (bonusową) posiada. Karty potworów dobierasz tu i je rozpatrujesz czytając na głos działanie. Mechanicznie córka sama będzie wykonywała swoje akcje. Jak już grała z Tobą w gry jak piszesz to nie powinno być to większym problemem. Da redę zagrać ale tak troszkę na 2 ręce.

[tekknoboy]

U mnie dzieciaki w tym wieku super dały radę.
Dokładnie tak jak pisze Bollo, ty wcielasz się w rolę narrstora a reszta gra się sama.